ตอนที่ 2323 เชื่อแม่มากกว่า
ฉางชิงซงมาถึงค่อนข้างช้าเพราะเขาไม่อยากเสียเงินนั่งแท็กซี่เลยนั่งรถเมล์สองต่อจนเสียเวลาไปในระหว่างทางไม่น้อย วิ่งกระหืดกระหอบมาอย่างเหน็ดเหนื่อย
“ฉันมาช้าไปหน่อย เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ฉีฉีเก๋อไม่สบายหรือเปล่า…”
พอฉางชิงซงเห็นฉีฉีเก๋อนั่งอยู่ดี ๆด้วยสีหน้าที่ดูไม่แย่พลันก็ถอนหายใจโล่งอกไปที ภายในใจก็เกิดความไม่พอใจต่อเหริ่นเชี่ยนเชี่ยน ทั้งที่ฉีฉีเก๋อยังสบายดีทำไมต้องโทรศัพท์มาสร้างความตกใจให้ด้วย?
ทำให้เขาต้องทิ้งงานสำคัญกลับมาเลยนะ!
“แม่นายบอกนายว่าฉีฉีเก๋อหนีไปกับผู้ชายคนอื่นใช่ไหม?” เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนอดประชดไม่ได้
ฉางชิงซงยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “ไม่หรอก แม่ฉันจะพูดอย่างนั้นได้อย่างไรกัน”
แต่รอยยิ้มของเขาได้บ่งบอกทุกอย่างแล้ว ฉีฉีเก๋อบันดาลโทสะในฉับพลันก่อนจะตะคอกใส่เขา “จะเป็นไปไม่ได้ได้อย่างไร? ทั้งที่แม่ของพี่เห็นอยู่กับตาว่าฉันออกมากับพวกเหมยเหมยเชี่ยนเชี่ยน แล้วยังจะใส่ร้ายว่าฉันออกไปหาผู้ชายอีก…มีอะไรที่เธอพูดไม่ได้กัน!”
ฉางชิงซงมุ่นคิ้วแน่นและไม่ค่อยชอบน้ำเสียงและท่าทียามฉีฉีเก๋อพูดถึงแม่ของเขาเลย
แม้เขาจะรู้สึกว่าแม่ตัวเองไม่ได้ดีขนาดนั้น หลักคุณธรรมก็ไม่ค่อยมี แต่อย่างไรก็เป็นแม่ของเขาและเป็นผู้อาวุโสของฉีฉีเก๋อ เธอต้องเคารพให้เกียรติแม่ของเขาสิ จะใช้ท่าทีแข็งกร้าวเช่นนี้ได้อย่างไร?
“ฉีฉีเก๋อ แม่ฉันเป็นคนไม่มีความรู้อะไร คำพูดอาจจะไม่น่าฟังเท่าไร เธอก็ถือซะว่าไม่ได้ยินไปสิ…” ฉางชิงซงเกลี้ยกล่อมซึ่งแฝงด้วยความไม่สบอารมณ์หน่อย ๆ
การแก้ไขความขัดแย้งระหว่างภรรยากับแม่ของเขามันไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว เสียเวลาของเขามากเกินไปจนฉางชิงซงชักรู้สึกเหนื่อยใจ ทำไมถึงไม่ยอมเข้าใจกันบ้างล่ะ?
“แม่ของนายไม่มีความรู้ก็พูดเหลวไหลได้เหรอ? ไม่มีความรู้ก็ทรมานลูกสะใภ้ได้เหรอ? ฉางชิงซงคำสาบานที่นายเคยให้ไว้มันเป็นแค่ลมปากสินะ…ตอนนั้นพร่ำพูดแต่ว่าชีวิตแต่งงานเป็นแค่เรื่องระหว่างนายกับฉีฉีเก๋อ ตอนนี้แม่นายคืออะไรล่ะ? บินมาเองเหรอ?”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนได้ยินถ้อยคำนี้ก็ควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียวไม่ไหวอีก ชี้หน้าฉางชิงซงเริ่มปริปากด่ากราด
ไม่มีการศึกษาก็คือข้ออ้างในการทำผิดได้หรือ?
“เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเธอพูดให้รู้เรื่องหน่อย แม่ฉันพูดเหลวไหลฉันยอมรับ แต่แม่ฉันทรมานฉีฉีเก๋อตั้งแต่เมื่อไรกัน? ตอนนี้เธอก็ยังสบายดีไม่ใช่เหรอ?” ฉางชิงซงไม่พอใจอย่างมาก
แม่ของเขาอยากอุ้มหลานมากขนาดนั้นแล้วจะทรมานฉีฉีเก๋อได้อย่างไร คอยดูแลอย่างเต็มที่ทุกวันต่อให้ไม่มีผลงานอะไรแต่อย่างน้อยก็มีความดีความชอบอยู่หรือเปล่า?
“ตอนนี้แน่นอนว่าสบายดีอยู่แล้วเพราะเหมยเหมยหาอาหารดี ๆมาให้บำรุงร่างกายทุกวันถ้าไม่ดีสิแปลก แต่นายรู้ไหมว่าหลายวันก่อนฉีฉีเก๋ออยู่ในสภาพไหน? คนท้องไม่ได้ทานเนื้อสักนิด วัน ๆถ้าไม่ใช่แผ่นแป้งก็ผักดองเค็ม แล้วนายรู้ไหมว่าแม่ของนายพูดว่าอย่างไร? ผักเขียวเต้าหู้ช่วยคุ้มครองชีวิตให้ปลอดภัย ทานเนื้อเยอะไปจะตายไวเอาได้…โอ้โห…แม่นายใจร้ายมากนะ ยิ่งไปกว่านั้นฉันไม่เห็นแม้แต่ผักเขียวเต้าหู้ มีแต่เศษรากหัวไชเท้าที่เก็บมาจากตลาดสด…เหอะ ฉางชิงซงไม่ใช่ว่านายไม่มีแม้แต่ปัญญาหาเงินซื้อเนื้อหรอกนะ?”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนด่ากราดรัวยาวเหยียดไม่มีหยุดพัก ฉางชิงซงไม่มีโอกาสได้ตอบโต้เลยสักนิด
เหมยเหมยเองก็ชักทนไม่ไหวเลยยกมือของฉีฉีเก๋อที่แผลยังไม่สมานดีขึ้นมา ชี้ไปที่แผลอักเสบว่า “ฉันกับเชี่ยนเชี่ยนรวมตังค์กันซื้อเครื่องซักผ้าไปให้เพราะอยากลดภาระฉีฉีเก๋อ แต่แม่ของนายวางแผลได้ดีนี่ เก็บเครื่องซักผ้าไว้ให้เป็นสินเดิมตอนน้องสาวนายแต่งงาน เสื้อผ้าที่บ้านให้ฉีฉีเก๋อที่ท้องอยู่ซัก แถมยังไม่ให้ใช้น้ำร้อนอีกต่างหาก…แม่ของนายไม่ได้กำลังทารุณแล้วมันคืออะไร?”
ฉางชิงซงส่ายศีรษะอัตโนมัติ “เป็นไปไม่ได้ เครื่องซักผ้านั่นแม่ฉันบอกว่าเปลืองไฟเปลืองน้ำเลยเก็บไว้ เธอบอกว่าใช้มือซักไวกว่า แล้วจะเก็บไว้ให้เป็นสินเดิมน้องสาวฉันได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด…”
………………………
ตอนที่ 2324 บ้านหลังหนึ่งมีเจ้าบ้านผู้หญิงได้แค่คนเดียว
ฉีฉีเก๋อตะโกนเสียงดังอย่างน้อยใจ “จะเป็นไปไม่ได้ได้อย่างไรในเมื่อฉันได้ยินแม่ของพี่พูดเองกับหู เธอบอกว่าฉันเป็นผู้หญิงต่ำช้าที่แต่งเข้าบ้านตระกูลพี่ เงินเดือนที่พี่หามาเป็นของตระกูลฉางทั้งหมด ฉันไม่มีสิทธิ์ใช้”
เหมยเหมยขมวดคิ้ว เรื่องพวกนี้ฉีฉีเก๋อไม่เคยเอ่ยถึงนี่นา เห็นทียายแก่ปีศาจย่ำยีฉีฉีเก๋อไม่เบาเลย!
น่าแค้นใจนัก!
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนถามตรง ๆ “ฉางชิงซง เงินที่นาบหามาใครเป็นคนเก็บ?”
“ให้แม่ของเขาสิ ฉันไม่เห็นแม้แต่แดงเดียว” ฉีฉีเก๋อบอก
ฉางชิงซงรีบอธิบาย “ฉีฉีเก๋อใช้เงินไม่มีขอบเขตแน่นอน แม่ฉันค่อนข้างประหยัดกว่า ฉันคิดว่าอย่างไรซะก็คนครอบครัวเดียวกันให้ใครก็เหมือนกันทั้งนั้นแหละ”
เหมยเหมยแค่นหัวเราะ “แม่ของนายรู้จักการใช้ชีวิตจริง ๆเลยนะ ให้ลูกสะใภ้ตั้งท้องทานแต่ผักดองเค็มทุกวัน ตัวเองใส่เสื้อผ้าใหม่ดัดผมสวย แล้วยังใส่กำไลทองด้วย หรูหราจริง ๆ!”
“มิน่าถึงไม่มีเงินซื้อเนื้อเพราะเอาเงินใช้กับตัวเองหมดแล้วนี่เอง ฉางชิงซง แม่ของนายคิดจะทำอะไรกันแน่? อายุปูนนี้แล้วแต่งตัวดูยั่วยวนกว่าลูกสะใภ้ป้ายแดงเสียอีก…เหอะ ฉันไม่อยากจะพูดอะไรพวกนี้แล้วหรอกนะ!”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนประชดประชัน ยายแก่ปีศาจนั่นแค่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนสงบเสงี่ยมอะไร ตอนนี้มาถึงเมืองใหญ่หรูหราแบบนี้ต้องลุ่มหลงจนตามัวอยู่แล้วล่ะ…
ฉางชิงซงเข้าใจความนัยของเธอเลยปั้นหน้าขึงขัง “เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนเธอพูดจาอะไรกัน แม่ของฉันลำบากมาทั้งชีวิต ตอนนี้ฐานะดีขึ้นนิดหน่อยแต่งตัวสักนิดจะเป็นอะไรไป?”
“ฐานะดีขึ้นนิดหน่อยเหรอ? ให้เมียที่ตั้งท้องทานแต่ผักดองเค็มทุกวัน นี่น่ะหรือฐานะที่ดีขึ้นนิดหน่อยที่นายว่า? จุ๊ ๆ…ฉางชิงซง ถ้าตอนนั้นฉันดูออกว่านายเป็นผู้ชายใจดำอำมหิตแบบนี้ ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางเห็นด้วยกับการให้ฉีฉีเก๋อแต่งงานกับนายแน่นอน!”
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนถลกแขนเสื้อขึ้นทำท่าเหมือนจะลงไม้ลงมือ
แต่งงานแล้วจะเห็นสันดานที่แท้จริง ผู้ชายเลว ๆแบบนี้ต้องจัดการให้สาสม!
เหมยเหมยกระชากแขนเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนไว้ ต่อให้เธออยากซ้อมฉางชิงซงมากเช่นกันแต่เรื่องนี้ใช่ว่าซ้อมครั้งเดียวจะจัดการได้ ต้องขึ้นอยู่กับฉีฉีเก๋อด้วย!
“เกิดอะไรขึ้น?”
เหยียนหมิงซุ่นกลับมาจากข้างนอกก็ได้ยินเสียงตะโกนของเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนตั้งแต่หน้าบ้าน
พอเขาเข้ามาเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนก็สงบลงทันที นั่งเรียบร้อยแล้วชี้ไปที่ฉางชิงซงว่า “คิดจะซ้อมผู้ชายชั่วช้าสักหน่อย แต่ภรรยาของพี่ไม่ให้ฉันซ้อม!”
ฉางชิงซงรีบแก้ตัวให้ตัวเอง “เรื่องที่แม่ฉันทำฉันไม่รู้จริง ๆ ฉันแค่อยากให้แม่ฉันมาดูแลฉีฉีเก๋อ ถ้าแม่ฉันทำเรื่องพวกนั้นกับฉีฉีเก๋อจริง ๆ ฉันจะให้เธอกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย”
เขาเป็นคนนิสัยลื่นเหมือนปลาไหลอยู่แล้ว เห็นลมก็ควบคุมบังคับหางเรือได้ทันเวลา เมื่อครู่โกรธมากก็จริงแต่ไม่นานเขาก็เข้าใจถึงความรุนแรงได้
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนไม่มีความสำคัญมากพอให้คิด แต่ถ้าเป็นคำพูดของจ้าวเหมยจะไม่ฟังไม่ได้
ตอนนี้งานพิเศษของเขาส่วนมากก็มาจากพิพิธภัณฑ์ศิลปะของแม่จ้าวเหมย อีกอย่างสามีของจ้าวเหมยมีอำนาจมากขนาดนั้น เขาจะล่วงเกินได้อย่างไร?
จำต้องลำบากแม่ของเขาก่อน!
ให้แม่ของเขากลับบ้านเกิดก่อนแล้วกัน รอผ่านสักพักให้ฉีฉีเก๋อหายโกรธก่อนแล้วค่อยให้แม่ของเขากลับมาใหม่
ฉางชิงซงคิดไว้ดิบดี ฉีฉีเก๋อเป็นคนใสซื่อและโอ๋ง่าย ครั้งนี้ต้องเป็นแม่ของเขาทำเกินไปจริง ๆถึงทำให้ฉีฉีเก๋อหนีออกจากบ้านแล้วยังลามมาถึงพวกจ้าวเหมยอีก
รอเขาปลอบฉีฉีเก๋อเสร็จค่อยไปปลอบแม่ของเขา ให้แม่ของเขาไว้หน้ากันสักนิดอย่าทำอะไรให้มันเด็ดขาดเกินไป เช่นนี้ก็จบลงสวยงามแล้วนี่นา!
ภายในใจฉีฉีเก๋อทั้งขมขื่นทั้งฝืนใจ ฉางชิงซงไม่เชื่อเธอ!
“บ้านหลังเดียวมีเจ้าบ้านผู้หญิงได้แค่คนเดียว เมื่อไหร่ที่แม่ของนายกลับไปฉันก็จะกลับบ้านเมื่อนั้น”
ฉีฉีเก๋อลูบท้องไปมา เมื่อครู่เธอรู้สึกได้ว่าลูกกำลังดิ้น หากไม่จำเป็นจริง ๆเธอไม่อยากให้ลูกเกิดมาไม่มีพ่อเลย
แต่ลองอีกสักครั้งแล้วกัน!
………………………….