ตอนที่ 2841 สุดยอดเกินไป!
หลังจากจัดการฝังเข็มแล้วเย่หยวนก็หยิบเอาโอสถสวรรค์ออกมาละลายน้ำก่อนจะเทใส่ถ้วยน้อยให้เด็กหนุ่มคนนั้นได้ดื่ม สีหน้าซีดขาวของเขาค่อยๆ กลับมามีสีเลือดอีกครั้งในพริบตา
คนทั้งหลายนั้นต่างต้องหันมามองหน้าเย่หยวนอย่างไม่อาจกะพริบตาได้
ศิษย์นิกายยาสุดล้ำคนนั้นเองก็รู้ดีอยู่ว่าเย่หยวนนั้นคิดจะทำอะไร เดิมทีนั้นเขาวางท่าทางเย้ยหยันแต่ไม่นานสีหน้าของเขาก็ต้องเปลี่ยนไป
ยอดฝีมือ!
วิชาฝังเข็มนี้มันไม่ได้ด้อยไปกว่าศิษย์ระดับสูงของนิกายทั้งหลายเลย!
นอกจากนั้นโอสถสวรรค์ที่ถูกใช้นี้มันคงเป็นถึงระดับแท้ขั้นสุด!
นี่เขามาเพื่อท้าทายสำนักแล้ว?
“หมอวิเศษ! ไอ้เด็กคนนี้มันจะตายไปแล้วแท้ๆ แต่นี่กลับมาดูแข็งแรงได้อีกครั้งเสียอย่างนั้น!”
“ช่างเป็นวิชาแพทย์ที่เหนือล้ำนัก นี่มันแทบจะเรียกได้ว่าเป็นการชุบชีวิตเลย!”
“อาจารย์ท่านนี้ช่างยิ่งใหญ่นักรักษาคนบาดเจ็บอย่างไม่คิดลังเล ไม่เหมือนพวกนิกายยาสุดล้ำ เอาแต่ยืนมองดูคนตายไปต่อหน้า เหอะ!”
ได้เห็นว่าเย่หยวนมีวิชาฝีมือที่เหนือล้ำเช่นนั้นมันก็เกิดเสียงชื่นชมดังขึ้นมาจากรอบด้าน
แน่นอนว่าพวกเขานั้นก็ได้กล่าวดูถูกนิกายยาสุดล้ำออกมาด้วย
คนหนึ่งนั้นปล่อยให้คนบาดเจ็บตายไปต่อหน้า ส่วนอีกคนนั้นกลับไม่คิดลังเลที่จะช่วย มันย่อมจะเกิดการเปรียบเทียบขึ้นมาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง!
“เอาล่ะ เจ้าพาน้องของเจ้าไปพักก่อนเถอะ เขาไม่เป็นไรแล้ว” เย่หยวนกล่าวแก่ชายหนุ่ม
เมื่อชายหนุ่มได้เห็นว่าน้องชายกลับมามีชีวิตเช่นนั้นเขาก็ต้องเบิกตากว้างรีบคุกเข่าลงตรงหน้าเย่หยวนทันที
“ขอบพระคุณอาจารย์ท่านที่ช่วยชีวิต! จางซ่งจะจดจำบุญคุณนี้ไปชั่วชีวิต!”
เย่หยวนยกมือขึ้นมาโบกปัด “เอาล่ะๆ ไปเถอะ มันยังมีคนอีกมากที่ต้องการการรักษา”
พูดจบเขาก็ร้องประกาศขึ้น “คนที่มีสภาพใกล้ตายนั้นจนมาต่อแถวตรงหน้าข้าเสีย แต่หากใครไม่ได้บาดเจ็บหนักจริงๆ แล้วคิดมาต่อแถว เตรียมตัวตายด้วยมือข้าได้!”
เสียงร้องนี้มันทำให้คนทั้งหลายสะดุ้งตัวขึ้นทันที
เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายที่บาดเจ็บหนักกันนั้นต่างค่อยๆ ลากร่างอ่อนแอของตนเข้ามาต่อแถวตรงหน้าเย่หยวนทันที
คนเจ็บตรงหน้าพวกเขานั้นมันมีกว่าหมื่นคนแต่ว่าคนที่เจ็บหนักถึงขั้นใกล้ตายนั้นมันก็ไม่ได้มีมากมาย
ไม่นานนักคนทั้งหลายนั้นก็มายืนเรียงแถวตรงหน้าเย่หยวน
เย่หยวนนั้นมีวิชาฝังเข็มกอปรกับโอสถสวรรค์ละลายน้ำมันทำให้อาการของคนทั้งหลายดีขึ้นทันตา
ทำให้รอบๆ นั้นย่อมจะเกิดเสียงโห่ร้องขึ้นอย่างตกตะลึง!
ศิษย์นิกายยาสุดล้ำที่อยู่ใกล้เย่หยวนที่สุดนั้นคือเฉียนหนานผู้เป็นถึงจักรพรรดิเที่ยงครึ่งก้าว
ในตอนนี้ใบหน้าของเฉียนหนานนั้นไม่สบอารมณ์อย่างถึงที่สุด
เจ้าเด็กนี่มันมาเพื่อตบหน้านิกายยาสุดล้ำแน่แล้ว!
คนที่เราไม่รับรักษาแต่เจ้ากลับจะรับมันไว้?
ที่สำคัญไปกว่านั้นกลับมาทำตรงหน้าทางขึ้นนิกายยาสุดล้ำ? นี่มันคนบ้าหรืออย่างไร?
เขานั้นเดินมาหยุดตรงหน้าเย่หยวนพร้อมชี้ดาบในมือใส่ “ไอ้เด็กเวร ที่นี่มันมิใช่ที่ให้เจ้ามาอวดอ้างตัว รีบๆ ไสหัวไปเสียไม่เช่นนั้นเจ้าจะได้เสียใจ!”
เย่หยวนไม่คิดสนใจและหันไปสั่งต้าหวงแทน “ต้าหวง ลงโทษมันสถานเบา หักขาทั้งสองของมันเสีย!”
เฉียนหนานนั้นกำลังจะกล่าวเย้ยหยันว่าเย่หยวนนั้นไปกินใจหมีดีเสือที่ไหนมาทำไมถึงได้กล้ามาคิดทำร้ายศิษย์นิกายยาสุดล้ำตรงหน้านิกายเช่นนี้?
แต่ว่าปากของเขายังไม่ทันได้พูดกล่าวเงาเท้าของต้าหวงมันก็เดินทางมาถึงตัว
ศิษย์ระดับจักรพรรดิเที่ยงครึ่งก้าวของนิกายยาสุดล้ำนั้นย่อมจะแข็งแกร่ง แต่ต้าหวงนั้นคือใคร?
เขานั้นคือคนที่ขึ้นไปยืนติดอันดับหนึ่งพันแรกของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตได้ คนอย่างเขานี้ย่อมจะไม่พ่ายแพ้ให้แก่ใครในระดับเดียวกัน!
กีบเท้าส่งร่างของเฉียนหนานให้ลอยลิ่วไป จากนั้นต้าหวงก็ตามติดไปทันที
แกรก! แกรก!
เสียงกระดูกขาของเฉียนหนานหักอย่างชัดเจน!
“อ้ากก!”
เฉียนหนานร้องลั่นขึ้นอย่างโหยหวนจนทำให้คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้างแม้แต่เหล่าคนป่วยทั้งหลาย
ทำร้ายศิษย์นิกายยาสุดล้ำหน้าทางขึ้นนิกายเช่นนี้ คนผู้นี้มันโง่มากหรือ?
นิกายยาสุดล้ำนั้นคือนิกายระดับเจ้าโลก!
แม้แต่ในยุคเจ็ดนิกายเองนิกายยาสุดล้ำก็ถือว่าเป็นหนึ่งในนิกายระดับต้นๆ
เพราะว่าเจ้าโลกของนิกายยาสุดล้ำมีอยู่ถึงสี่คนด้วยกัน!
นอกจากเจ้าโลกหยุนซานและโจวซ่งฉวนแล้วมันยังมียอดฝีมือวิชายุทธระดับเจ้าโลกอีกสองคน
ต่อหน้ายอดนิกายระดับนี้ต่อให้จะเป็นเจ้าโลกเองก็คงไม่กล้าทำอะไรไม่ไว้หน้าปานนี้
เวลานี้หน้าประตูนิกายของพวกเขา กลับถูกจักรพรรดิเซียนน้อยคนหนึ่งมาตีเข้าอย่างจัง
“เจ้า…เจ้ากล้าหักขาข้า! พวกเจ้าทั้งหลายโจมตีมันพร้อมๆ กัน! หั่นร่างของมันออกเป็นชิ้นเสีย!” เฉียนหนานร้องสั่ง
ศิษย์นิกายยาสุดล้ำนั้นมีสถานะยิ่งใหญ่แค่ไหน?
แต่เจ้าคนไม่รู้หัวนอนปลายเท้าคนนี้กลับมาหักขาของเขาลง!
ตอนนี้หน้าประตูทางขึ้นเขามีจักรพรรดิเซียนคอยดูแลอยู่นับร้อย
ได้ยินคำสั่งนี้พวกเขาต่างก็พุ่งตัวมาทางนี้กันทันที
“จักรพรรดิฟ้าครามอยู่นี่แล้ว! ใครมันยังกล้าทำอะไรโง่ๆ อีก?!”
หยางชิงแทงหอกนำออกมาด้วยพลังของจักรพรรดิเที่ยงที่พุ่งทะยานจนทำให้ศิษย์จักรพรรดิเซียนทั้งหลายต้องหยุดเท้าลง
คนทั้งหลายนั้นต่างต้องอ้าปากค้างขึ้นมาอีกครั้ง
มันมิใช่เพราะหยางชิงนั้นแข็งแกร่งแต่เป็นเพราะว่าความโอหังบ้าบิ่นของเขาต่างหาก!
เจ้ามันจะบ้าไปหรือไม่?
แค่จักรพรรดิเที่ยงคนเดียวก็กล้ามาอวดอ้างตัวหน้าประตูนิกายยาสุดล้ำ?
นิกายยาสุดล้ำนั้นมีศิษย์ระดับจักรพรรดิเที่ยงอยู่อย่างน้อยๆ แปดพันคนต่อให้หลายคนจะออกไปสู้แนวหน้าแต่ในนิกายตอนนี้มันก็คงมีคนประจำอยู่ถึงห้าพัน!
หน้าที่รักษาการหน้าประตูของนิกายยาสุดล้ำ ย่อมจะไม่ได้ส่งให้แก่จักรพรรดิเที่ยงทั้งหลายเพราะว่าในความคิดของพวกเขานั้น คงไม่มีใครบ้ามาบุกถึงหน้าประตูนิกายยาสุดล้ำ
ใครจะไปรู้ว่าสุดท้ายมันกลับมีคนบ้าเช่นนั้นจริง!
เฉียนหนานนั้นร้องขึ้นมาอย่างเจ็บปวดก่อนจะยิ้มเย้ย “หึๆ จักรพรรดิฟ้าคราม ช่างฟังดูสูงส่งแท้! พวกเจ้าคิดว่านิกายยาสุดล้ำของเรานั้นไม่มีใครหรืออย่างไร?”
“มันมิใช่ว่านิกายยาสุดล้ำไม่มีใครแต่เป็นพวกเจ้าต่างหากที่ยืนมองคนตายไปต่อหน้าอย่างโหดเหี้ยมทำให้ชื่อเสียงของนิกายยาสุดล้ำต้องเสื่อมเสีย หักขาเจ้านี้มันก็เพื่อเป็นการสั่งสอนแทนอาจารย์ของเจ้า!” เย่หยวนนั้นตอบกลับไปโดยที่มือก็ยังไม่หยุดรักษา
เฉียนหนานร้องตอบกลับไปทันที “เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร? มีสิทธิ์มาสั่งสอนข้ากัน? ไปเรียกอาจารย์ลุงหวู่เจียงมาที ข้าอยากจะรู้เหลือเกินว่าจักรพรรดิเซียนคนหนึ่งนี้มันจะเก่งได้แค่ไหน!”
ได้ยินคำสั่งของเฉียนหนานนั้นมันก็ย่อมจะมีศิษย์ที่พุ่งตัวกลับขึ้นเขาไปรายงานทันที
เย่หยวนและพวกก็ไม่ได้หยุดเขาใดๆ
แต่เรื่องนี้มันก็คงไม่มีทางเงียบลงได้แล้ว แม้ว่าอาจารย์ท่านนี้จะเก่งกาจแค่ไหนเขาก็เก่งกาจด้วยตัวคนเดียว
เจ้าไม่เห็นหรือว่าที่นี่มันที่ไหน? ยังคิดอยากจะไปสั่งสอนศิษย์ให้คนอื่นอีก?
นี่มันรนหาที่ตายชัดๆ เลยมิใช่หรือ?
“อาจารย์ ท่านรีบไปเถอะ! พระคุณของท่านนี้เราน้อมรับมันไว้สุดใจแล้ว! แต่นิกายยาสุดล้ำนั้นมันไม่ย่อมให้ใครมาลูบคมได้ง่ายๆ หรอกนะ!”
“ใช่แล้วอาจารย์ท่าน! ท่านนั้นเป็นหมอที่แท้เราจะจำมันไว้ในจิตใจ แต่ตอนนี้ท่านรีบไปก่อนที่มันจะสายเถอะ!”
“นิกายยาสุดล้ำนั้นเป็นถึงนิกายระดับเจ้าโลก มันมีจักรพรรดิเที่ยงในนิกายมากมายเกินนับได้! พวกท่านทั้งหลายย่อมจะไม่มีทางขัดขืนได้แน่!”
เสียงของคนรอบๆ นั้นมันต่างบอกให้เย่หยวนรีบหนีไป แต่หยวนกลับยิ้มตอบกลับไป “ไม่ต้องกังวลให้มากไปหรอก ข้าเกรงว่าต่อให้มันจะไปเรียกใครมามันก็คงไม่มีน้ำหนักมากพอทำอะไรข้า”
คนทั้งหลายแทบล้มทั้งยืน!
เจ้าจะหลงตัวเองเกินไปแล้ว!
ในนิกายยาสุดล้ำนั้นต่อให้จะเป็นแค่จักรพรรดิเที่ยงน้อยๆ คนเดียวมันก็คงจัดการพวกเจ้าลงได้สิ้น
แน่นอนว่ามันย่อมจะไม่มีใครคิดฝันว่าจักรพรรดิเซียนคนหนึ่งนี้เป็นถึงศิษย์ของบรรพบุรุษนิกายยาสุดล้ำ
ต่อให้ตัวตนนั้นของเขามันจะไม่อาจเปิดเผยต่อคนหมู่มากได้แต่เขาก็ยังมีตำแหน่งสูงล้ำเป็นถึงศิษย์ของจั่วเฉินด้วย
เมื่อเฉียนหนานได้ยินเช่นนั้นเขาก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ “หึๆ ข้าได้เปิดหูเปิดตาแล้วจริงๆ! หากเป็นเช่นนั้นข้าก็อยากจะเห็นนักว่าเจ้าจะยังวางท่าใหญ่โตได้หลังจากที่อาจารย์ของเรามาถึงหรือไม่!”
ไม่นานนักกลุ่มจักรพรรดิเที่ยงราวสิบคนก็ได้เดินมาถึงด้วยท่าทางหาเรื่อง
ชายหนุ่มในชุดฟ้านั้นร้องขึ้นมาถามทันที “ใครมันกล้ามาอาละวาดหน้านิกายยาสุดล้ำของเรา?”
ชุดสีฟ้านั้นคือเครื่องแบบของศิษย์ระดับจักรพรรดิเที่ยง
ผู้มาถึงนั้นคือหวู่เจียง จักรพรรดิเที่ยงขั้นกลาง
เมื่อเฉียนหนานได้เห็นคนที่มาถึงนั้นเขาก็ต้องชี้ไปยังเย่หยวนทันที “ไอ้หมอบ้า อาจารย์ข้ามาแล้ว ข้าอยากเห็นนักว่าเจ้าจะยังสั่งสอนอะไรข้าได้! อาจารย์ลุงหวู่เจียง ไอ้เด็กคนนี้มันทำลายชื่อเสียงของนิกายยาสุดล้ำเราหน้าประตูขึ้นเขาและยังหักขาข้าลงด้วย บอกว่ามันสั่งสอนข้าแทนที่อาจารย์ของข้า!”
หวู่เจียงหรี่ตาลงด้วยจิตสังหารทันที พร้อมส่งพลังกดดันของจักรพรรดิเที่ยงไปยังเย่หยวนก่อนจะกล่าวขึ้น “เจ้าเด็กโอหังคนนี้มันโผล่มาจากไหนกัน? เจ้ารนหาที่ตายหรือ?”
แต่เย่หยวนนั้นกลับยังคงรักษาต่อไปอย่างไม่คิดสนใจและตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เจ้าคือคนที่ทำหน้าที่ดูแลประตูขึ้นเขาหรือ?”
……………………………………………………