ตอนที่ 2459 โอกาสผ่านไปแล้ว
รถค่อย ๆขับเข้าตัวเมือง ท้องฟ้าเริ่มสว่างขึ้น เวลานี้พอจะได้ยินเสียงคนสัญจรไปมาและเสียงแตรจากบนท้องถนนบ้างแล้ว
พวกผู้หญิงดูเหมือนจะตระหนักได้ว่าความหวังเริ่มริบหรี่ลงเรื่อย ๆความโศกเศร้าจึงถาโถมเข้ามา พวกเธอร้องไห้สะอื้นเสียงเบา ตอนแรกยังมีเพียงไม่กี่คนแต่ไม่นานสาว ๆในรถก็เริ่มร้องไห้โศกเศร้ากันระงม
เล่อเล่อได้ยินก็ขมวดคิ้ว เธอไม่ชอบร้องไห้มากที่สุด แล้วก็เกลียดเวลาเห็นคนอื่นร้องไห้เช่นกัน
แต่พวกพี่สาวน่าสงสารจัง ยอมให้พวกเธอร้องหน่อยก็ได้ เฮ้อ!
เสี่ยวเป่าเงียหูฟังอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินไปที่ประตูรถ เล่อเล่อก็ตามมาด้วย ทั้งสองคนหยิบมีดพกพาออกมาแล้วตัดสลักกลอนประตูออก พอประตูเปิดออกอากาศอันบริสุทธิ์จากด้านนอกก็พัดพาเข้ามา เหล่าสาว ๆต่างอึ้งตะลึงจนตาค้างและไม่อยากจะเชื่อสายตาของพวกเธอเลย
“ชู่”
เสี่ยวเป่าทำท่าชูนิ้วปิดปากส่งไปทางพวกเขา สายตาของพวกผู้หญิงเหล่านี้ฉายแววดีใจและประหลาดใจแล้วพยักหน้ารับ
ในช่วงเวลานี้คนที่เดินสัญจรไปมาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ รถจึงค่อย ๆชะลอตัวลง
เสี่ยวเป่าหันศีรษะไปพูดกับพวกผู้หญิงเหล่านั้น “ถ้าอยากกลับบ้านก็กระโดดลงไป!”
มีหญิงสาวสองสามคนแสดงสีหน้าลังเลเพราะไม่รู้ว่าควรจะเชื่อคำพูดของเด็กดีไหม หากโดนจับกลับมาคงถูกลงโทษอย่างโหดเหี้ยมแน่นอน
ใช่ว่าก่อนหน้านี้พวกเธอไม่เคยหนีแต่ก็ไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง แถมยังถูกเฆี่ยนตีจนแสบระบมไปทั้งตัวอีกต่างหาก
มีหญิงสาวคนหนึ่งยืนขึ้นอย่างเด็ดเดี่ยว “ต่อให้ต้องตายฉันก็ยอม อย่างน้อยร่างกายก็ยังบริสุทธิ์อยู่”
พอพูดจบเธอก็กระโดดลงไปกลิ้งอยู่ที่พื้นไม่กี่ตลบก็หยัดกายลุกขึ้นพยายามวิ่งไล่ตามรถแล้วเอื้อมมือออกไปทางเสี่ยวเป่าและเล่อเล่อ “พวกเธอก็รีบกระโดดลงมา พี่สาวจะรับพวกเธอไว้เอง”
เมื่อมีคนแรกนำไปแล้ว คนอื่น ๆก็เริ่มมีความกล้าจึงกระโดดลงไปทีละคนโดยทำตามสาวคนแรก พวกเธอบอกให้เสี่ยวเป่าและเล่อเล่อกระโดดลงมา พวกเธอไม่ต้องการเห็นเด็กที่น่ารักเช่นนี้ถูกขายให้สถานที่สกปรกเช่นนั้น!
“พี่สาวรีบหนีไป แล้วร้องขอความช่วยเหลือให้เสียงดังที่สุด…อย่าหันกลับมา!” เสี่ยวเป่าส่ายศีรษะแล้วบอกให้พวกเหล่าสาว ๆรีบหนีไป
ผู้หญิงส่วนใหญ่ในรถทยอยกระโดดลงไปมากพอสมควรแล้ว ส่วนที่เหลืออีกห้าคนยังคงลังเลใจ เสี่ยวเป่าก็ไม่ได้เร่งรัดพวกเธอเช่นกัน เขาได้ให้โอกาสพวกเธอแล้วจะคว้าเอาไว้หรือไม่เขาไม่สน
ครั้นพวกคนที่เดินสัญจรไปมาตามท้องถนนเห็นสาว ๆกระโดดกลิ้งลงมาจากรถเหมือนเกี๊ยวต่างก็นิ่งหยุดชะงัก มีบางคนฉลาดจึงพอเข้าใจเรื่องราวได้ในฉับพลัน
“ไม่ได้การล่ะ…นี่เป็นการลักพาตัว…รีบแจ้งตำรวจเร็วเข้า!”
พวกผู้หญิงที่กระโดดลงมารีบวิ่งหนีสุดแรงไปทางที่มีคนอยู่แออัด วิ่งไปปากก็ส่งเสียงร้องไป “ช่วยด้วย…”
เสี่ยวเป่ามองไปทางห้าสาวที่คิดได้และอยากจะกระโดดตามลงไปด้วยท่าทีเสียดาย เขาทำท่าแบมือช่วยไม่ได้ โอกาสได้ผ่านไปแล้ว
พวกเขาเริ่มค้นพบความโกลาหลบนท้องถนน จากนั้นก็เห็นพวกผู้หญิงวิ่งหนีเอาชีวิตรอดจึงตกใจกันยกใหญ่ แต่พวกเขาก็เข้าใจเช่นกันว่าเวลานี้คงลงจากรถไม่ได้ ไม่อย่างนั้นหากตำรวจมาถึง พวกเขาก็ยิ่งหาทางหลบหนีไม่ได้
“โธ่เว้ย…เร่งความเร็ว!”
รถเร่งความเร็วขึ้นในทันที คนเดินทางเท้าต่างพากันกรีดร้องและหนีกระจัดกระจาย ทันใดนั้นถนนก็ว่างเปล่า ความเร็วรถเพิ่มขึ้นยิ่งกว่าเดิม เวลานี้พวกผู้หญิงที่เหลืออีกห้าคนถึงได้นึกเสียใจภายหลัง ทำไมเมื่อครู่พวกเธอถึงไม่กระโดดลงจากรถกันนะ?
ในไม่ช้าพวกผู้หญิงที่กระโดดลงจากรถก็ถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจ เหยียนหมิงต๋าไปติดต่อไว้ก่อนแล้ว พวกผู้หญิงเหล่านี้จึงถูกพาตัวไปไว้ที่สำนักงานประจำฮ่องกงก่อนแล้ววันต่อมาถึงส่งกลับแผ่นดินใหญ่
พอได้ยินว่าพวกเธอได้รับการช่วยเหลืออย่างไร เหยียนหมิงต๋าก็ลอบดุหลานสาวที่ใจกล้าบ้าบิ่นในใจแต่ในขณะเดียวกันก็ปลื้มอกปลื้มใจมากเช่นกัน
เขาโทรหาเหยียนหมิงซุ่นเพื่อรายงานสถานการณ์ทั้งหมด
เหยียนหมิงซุ่นพรูลมหายใจยาว เขารู้อยู่แล้วว่าลูกสาวของเขาจะไม่ทำให้เขาผิดหวัง
“ตามปกป้องอย่างลับ ๆต่อไป ฉันมีลางสังหรณ์ว่าต้องเป็นหัวหน้าลึกลับขององค์กรหัตถ์พระเจ้า คราวนี้ไม่มีทางหนีพ้นอย่างแน่นอน!” เหยียนหมิงซุ่นมั่นใจเป็นอย่างมาก
ลูกสาวของเขาเกิดมาเพื่อเป็นดาวมฤตยูของไอ้สารเลวนี่!
ชะตาชีวิตฟ้าลิขิตไว้แล้ว!
…………………………………………..
ตอนที่ 2460 เนรคุณอกตัญญู
พวกเสี่ยวเป่าและเล่อเล่อถูกพาไปที่อื่น ดูเหมือนจะเป็นเขตพื้นที่ของคนรวยเพราะล้วนมีแต่บ้านสวนสไตล์ตะวันตก พวกเสี่ยวเป่ากับเล่อเล่อเข้าทางประตูหลังบ้าน
ตัวบ้านตกแต่งอย่างวิจิตรตระการตา มีความหรูหราอยู่ทุกพื้นที่ ดวงตาของหญิงสาวทั้งห้าเปล่งประกายเพราะพวกเธอไม่เคยเห็นบ้านที่สวยงามเช่นนี้มาก่อน เมื่อก่อนเห็นแต่ในหนังเท่านั้น ตอนนี้กลับอยู่ตรงหน้าพวกเธอแล้ว
พวกเสี่ยวเป่าโดนพาตัวไปที่ห้องรับแขก
“พาตัวมาแล้วเหรอ?” มีเสียงอ่อนโยนของผู้ชายดังขึ้น ชายวัยสี่สิบกว่าเดินลงมาจากบันได ท่าทางดูอ่อนโยนและสง่างาม ในมือถือกล้องยาสูบและยาสูบก็คือซิการ์
“พามาครบแล้วครับ อยู่ตรงนี้แล้ว…หัวหน้าโปรดลงโทษพวกเราด้วย!”
พวกเขาคุกเข่าลงพื้นด้วยจิตใจที่ฟุ้งซ่าน จากนั้นก็เล่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ฟัง เรื่องนี้คงปิดไว้ไม่อยู่ สู้เป็นฝ่ายสารภาพออกมาเองเสียยังดีกว่า ไม่แน่ว่าอาจจะสามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้!
มีคนเดินเข้ามาแล้วเอ่ยว่า “ประตูรถถูกของมีคมตัดขาด”
ผู้ชายสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย พูดเสียงเย็นชาว่า “ในรถมีคนพกของมีคมด้วยเหรอ?”
“เป็นไปไม่ได้ครับ คนพวกนี้ถูกตรวจค้นร่างกายก่อนขึ้นรถ ไม่มีทางมีอาวุธของมีคมติดตัวแน่นอน…” พวกที่คุกเข่าบนพื้นต่างพากันส่ายศีรษะ จะเป็นไปได้อย่างไรกัน พวกเขาอยู่ในวงการนี้มาหลายปีแล้ว ไม่มีทางทำพลาดแน่นอน
เสี่ยวเป่าและเล่อเล่อยืนอยู่เงียบ ๆ ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นแค่ผู้รับผิดชอบในฮ่องกงแต่ไม่ใช่บอสใหญ่
ถึงแม้จะไม่ใช่บอสใหญ่แต่ก็คงไม่ใช่คนดีอะไร เดี๋ยวพ่อจะต้องมากวาดล้างที่นี่อย่างแน่นอน!
“มีใครสามารถบอกฉันได้ไหมว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้วฉันจะปล่อยให้กลับบ้าน!” ผู้ชายคนนั้นมองไปที่ผู้หญิงทั้งห้าคนพร้อมอมยิ้มเล็กน้อย
“พวกเขาเป็นคนเปิดประตู และพวกเขาก็เป็นคนปล่อยให้พวกนั้นหนีออกไปด้วย!” มีหญิงสาวคนหนึ่งชี้ไปทางเสี่ยวเป่าและเล่อเล่อพร้อมพูดเสียงดัง อีกสี่สาวที่เหลือลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้า
เสี่ยวเป่าสีหน้าแน่นิ่ง เบิกตากว้างแล้วมองผู้ชายคนนั้นอย่างไร้เดียงสา แสดงท่าทีว่าเขาไม่รู้อะไรเลยแต่ในใจกลับรู้สึกเจ็บปวดอยู่บ้าง
ทำไมพี่สาวพวกนี้ถึงได้เป็นพยานชี้ตัวเขากับน้องสาวกันล่ะ?
ทั้ง ๆที่เขาและน้องสาวมาเพื่อช่วยเหลือพวกพี่สาวกันนะ!
“ลูกรัก…พ่อจะบอกลูกให้ว่าบนโลกใบนี้มีคนใจดำเนรคุณมากมายยิ่งกว่าขนสัตว์ วันหลังลูกอย่าเลียนแบบพระเยซูล่ะ ต่อให้พวกเราไม่ได้ทำเรื่องชั่วแต่ก็อย่าทำความดีเลยนะ จำไว้!”
เสียงเฮ่อเหลียนเช่อดังก้องอยู่ในหูของเขา เมื่อก่อนเสี่ยวเป่าไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้…
เหมือนว่าจะเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้ว!
แต่เขาก็ยังอยากช่วยคนที่ต้องการความช่วยเหลือ แต่ในอนาคตเขาจะระมัดระวังมากกว่านี้เพื่อปกป้องตนเองและน้องสาว!
“เธอเป็นคนทำงั้นเหรอ?” ผู้ชายคนนั้นก้มศีรษะถามเสี่ยวเป่าและไม่สนใจเล่อเล่อเลยสักนิด
“ไม่รู้สิครับ…ผมแค่ผลักประตูเบา ๆประตูก็เปิดออกแล้ว หลังจากนั้นผมเลยให้พวกพี่สาวกระโดดรถเล่น…กระโดดลงรถสนุกจะตายไป” เสี่ยวเป่ามองชายผู้นั้นด้วยท่าทีงงงวย ดวงตาใสซื่อทำให้ชายผู้นั้นหลงใหลขึ้นมาในชั่วขณะ ความคิดเดิมก็ถูกผลักล้มไปในทันที
เมื่อครู่เขาอยากถามอะไรกันนะ?
ทำไมถึงนึกไม่ออกแล้วล่ะ?
ผู้ชายคนนั้นตบหน้าผากตัวเองทีหนึ่ง เขาคิดอยู่นานแต่ก็นึกไม่ออก จากนั้นก็เหลือบมองพวกเสี่ยวเป่าด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์แวบหนึ่งแล้วตวาดใส่ว่า “พาพวกเขาไปล้างเนื้อล้างตัว สกปรกมอมแมมจะตายอยู่แล้ว!”
พวกลูกน้องต่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง เรื่องใหญ่ขนาดนี้คาดไม่ถึงว่าหัวหน้าจะไม่ลงโทษพวกเขา?
มีหลายคนกัดมือด้วยความประหลาดใจ พวกเขาไม่ได้ฝันไป รอดแล้วจริง ๆด้วย พวกเขารีบกระวีกระวาดลุกขึ้นแล้วพาพวกเสี่ยวเป่าไปจัดการชำระร่างกาย
สองวันมานี้พวกเสี่ยวเป่าถูกขังอยู่แต่ในบ้าน อาหารและเสื้อผ้าค่อนข้างดี เพียงแต่ไม่มีอิสระในการไปไหนมาไหน เสี่ยวเป่าและเล่อเล่อยังดีกว่าหน่อยเพราะอายุยังน้อย ขอแค่ไม่ออกจากประตูใหญ่ก็เดินในบ้านได้ตามสบายแล้ว
“พี่ชาย…ฉันอยากตีคนไม่ดี อึดอัด!” เล่อเล่อเซ็งจะตายอยู่แล้ว วัน ๆไม่กินก็นอน ไม่นอนก็กิน นี่ไม่ใช่ชีวิตที่เธอโหยหาเลยสักนิด
เธออยากท่องโลกไปกำจัดคนเลวปกป้องคนดีต่างหาก!
“ใกล้แล้ว…อีกไม่นานก็จะได้ตีคนไม่ดีแล้ว เด็กดีนะ!”
เสี่ยวเป่ามั่นใจมาก ในบ้านมีหนูมากมายจึงทำให้เขาได้รับข่าวสารไม่น้อยเลย ผู้ชายคนนั้นเพิ่งจะโทรไปบอกว่าคืนนี้จะส่งสินค้าแล้ว
และพวกเขาก็คือสินค้านั่นเอง!
………………………