ตอนที่ 2477 หญิงงามตะวันออก
เซียวเซ่อตกใจ โอ้ ครั้งนี้เหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่จริง ๆแฮะ
อดีตไม่ว่าจะเกิดเรื่องใหญ่โตเพียงใดเหมยเหมยก็ไม่มีทางพูดว่าจะแยกกันอยู่ รักเหยียนหมิงซุ่นหมดทั้งใจ แต่ครั้งนี้…จุ๊ ๆ…
“ใช่…ก็ต้องแบบนั้นแหละ มีฉันอยู่เหยียนหมิงซุ่นอย่าคิดจะตามหาสองแม่ลูกพวกเธอได้ง่าย ๆเลย เที่ยวเล่นสนุกให้เต็มที่!”
เซียวเซ่อกระตือรือร้นยิ่งกว่าเหมยเหมยเพราะรู้สึกเหยียนหมิงซุ่นขัดหูขัดตามานานแล้ว ครั้งนี้จะต้องเอาคืนแทนเหมยเหมยให้ได้!
แต่–
“เรื่องนี้เธออย่าสอดมือเข้าไปยุ่งเลย ฉันจะส่งคนไปสืบ” เซียวเซ่อไม่คิดจะให้เพื่อนไปเสี่ยงอันตราย อย่างน้อยเธอก็มีคนรู้จักอยู่บ้างที่น่าจะพอมีประโยชน์
เหมยเหมยส่ายหน้า “เธออย่ายุ่งดีกว่า จอบส์ไม่ใช่คุณชายเจ้าชู้ธรรมดา เขาเป็นหัวหน้าองค์กรก่อการร้ายหนึ่งเชียวนะ เธอเคยได้ยินชื่อหัตถ์พระเจ้าไหม? มีความเป็นไปได้ว่าจอบส์จะเป็นบอสใหญ่ของหัตถ์พระเจ้า เธอต่อกรกับเขาไม่ไหวหรอก!”
ถึงเซียวเซ่อจะเก่งแต่จอบส์เป็นเหมือนปีศาจ เธอจะให้เพื่อนมาเสี่ยงด้วยไม่ได้!
“หัตถ์พระเจ้า? นี่มันองค์กรอะไรอีก…” เซียวเซ่อเพิ่งเคยได้ยินชื่อนี้เป็นครั้งแรก
“ถึงอย่างไรเสียก็เป็นองค์กรก่อการร้ายที่มีอิทธิพลกลุ่มหนึ่งละนะ เป็นผู้ทำเรื่องชั่วช้าอย่างขายอวัยวะมนุษย์โดยเฉพาะ ฉันมีวิธีแฝงตัวเข้าไป ถ้าเธอไม่มีอะไรก็ช่วยติดต่อเฮ่อเหยียนเช่อกับเหยียนหมิงต๋าให้ฉันที พวกเขาก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน”
เวลานี้เซียวเซ่อถึงเข้าใจว่าทำไมเหยียนหมิงซุ่นถึงยอมให้เด็กสองคนเสี่ยงอันตราย ที่แท้ก็มีพระโพธิสัตว์เฮ่อเหลียนเช่อคอยคอยเฝ้าติดตามอยู่นี่เอง!
“เธอร้อนใจเกินไปแล้ว ถึงเจ้าเฮ่อเหลียนเช่อไม่ใช่คนดีแต่เป็นคนเก่ง มีเขาคอยเฝ้าสอดส่องอยู่ ต่อให้มันจะเป็นหัตถ์พระเจ้าหรืออะไรก็ไม่สำคัญแล้ว!” เซียวเซ่อพูดเกลี้ยกล่อม
“ฉันก็ยังไม่วางใจอยู่ดี ต่อให้เฮ่อเหลียนเช่อจะเก่งแค่ไหนก็มีแค่สองมือ ถ้าเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้นมา…เฮ้อ ฉันไม่กล้าคิดแล้ว อย่างไรเสียเธอแค่ช่วยฉันติดต่อพวกเขาก็พอ ที่เหลือฉันมีวิธีของฉันเอง”
“เธอจะมีวิธีอะไร? จอบส์ไม่รู้จักเธอสักหน่อย!” เซียวเซ่อพูดทำลายความมั่นใจ
เหมยเหมยลุกยืนหมุนรอบตัวเองทีหนึ่งจนชายกระโปรงสีม่วงอ่อนลอยพริ้วราวกับเมฆ งดงามดั่งภาพวาด
ณ คฤหาสน์ของจอบส์
ลูกน้องของเขายื่นรูปถ่ายให้เจ้านายแล้วถามด้วยท่าทีเอาใจ “นายท่าน ท่านคิดว่าหญิงงามชาวตะวันออกคนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?”
จอบส์พิงโซฟาอย่างเกียจคร้านแล้วทานองุ่นเขียวด้วยท่าทีเชื่องช้าซึ่งเป็นองุ่นเขียวที่ถูกเก็บเกี่ยวก่อนพระอาทิตย์ขึ้นทุกวัน อีกทั้งต้องมีน้ำค้างติดมาด้วย ไม่อย่างนั้นจอบส์จะลงโทษลูกน้องที่รับผิดชอบเด็ดองุ่นด้วยวิธีที่แสนจะพิสดาร
“ฉันไม่เชื่อมั่นในสายตาของแกแล้ว…แต่ก็เอามาดูหน่อยแล้วกัน…”
จอบส์ไม่ได้สนใจนัก ลูกน้องคนนี้ถูกเขามอบหมายให้ไปตามหาหญิงงามชาวตะวันออกที่ถ่ายรูปมานับไม่ถ้วนให้เขาเลือกจนตาลาย แต่ไม่มีคนเข้าตาสักคน เท่าที่เขาดูหญิงงามจากปากของลูกน้อง…หน้าตาขี้เหร่ทั้งหมด!
หากเหมือนนางอู๋เหยียน[1]ในตำนานจากแดนตะวันออกก็ส่งผลต่อความเจริญอาหารของเขา!
อีกอย่างเขามีตุ๊กตาตะวันออกที่งดงามแล้ว ปีนี้ชัยชนะจะต้องเป็นของเขา สาวงามตะวันออกไม่มีก็ช่างปะไร
“นายท่าน ครั้งนี้ไม่ทำให้ท่านผิดหวังแน่!” ลูกน้องพูดประจบพลางยกรูปถ่ายขึ้นสูง
จอบส์หันกลับมามองอย่างเกียจคร้าน แต่มองเพียงแวบเดียวตัวก็แข็งทื่อดวงตาเบิกกว้าง องุ่นเขียวในมือร่วงตกลงพื้นพรมกลิ้งไปอยู่ใต้โซฟา
“เอามาใกล้กว่านี้หน่อย…”
จอบส์ตะคอกใส่จนลูกน้องแอบยิ้มร่าในใจก่อนจะรีบเอารูปขยับเข้าไปใกล้ ๆ
“ถ่ายมาจากไหน?” จอบส์มองอยู่ครู่ใหญ่จนใจกลับมาสงบได้ดั่งเดิม แต่ดวงตาสีฟ้ากลับเป็นประกายราวกับเพชรพลอยสีฟ้า เจ้าตัวกำลังตกอยู่ในสภาวะที่ตื่นเต้น
“สนามบินลอสแอนเจลิส”
ลูกน้องลอบยิ้มในใจ แม้จอบส์จะเข้มงวดต่อลูกน้องมากแต่รางวัลก็ดีใช่ย่อยเหมือนกัน เขาทำภารกิจใหญ่นี้ได้สำเร็จ เจ้านายจะต้องตบรางวัลให้เขาอย่างงามแน่นอน
………………………
ตอนที่ 2478 ใกล้หิวตายแล้ว
จอบส์วางรูปหลายใบเรียงบนโต๊ะ เทคนิคการถ่ายรูปดีไม่หยอกซึ่งจับทุกเสน่ห์ของของเหมยเหมยไว้ได้ครบ ทุกสายตาทุกรอยยิ้มหรือทุกครั้งที่หันกลับมามองหรือก้มหน้า…ต่างก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายความงามฉบับสาวสมัยก่อนที่เด่นชัดจากตัวเธอผ่านรูปถ่าย
“แบบนี้แหละ…เหมือนผู้หญิงในฝันฉันเลย…งดงามมาก นี่ฝีมือพระเจ้าสร้างมาชัด ๆ!”
จอบส์พึมพำคนเดียวมองด้วยสายตาหลงใหล
หญิงสาวในรูปงามยิ่งกว่าหญิงสาวชาวตะวันออกในฝันเขาเสียอีก มีเสน่ห์ยิ่งกว่า…แรงบันดาลในการสร้างสรรค์ผลงานของเขาถูกจุดประกายขึ้นแล้ว…ทุกอณูขนในร่างกายกำลังเรียกร้อง…
“สืบประวัติของผู้หญิงคนนี้หรือยัง? ผู้หญิงข้าง ๆเธอคือใคร? ทำไมฉันรู้สึกคุ้น ๆหน้า” จอบส์ครุ่นคิด
“ผู้หญิงคนนี้ชื่อซูซานเป็นชาวอเมริกันเชื้อสายจีน คนนี้คือเพื่อนของเธอชื่อเซียวเซ่อมาจากตระกูลผู้ดีของอังกฤษ มีตำแหน่งมาร์ควิส” ลูกน้องแนะนำคร่าว ๆ
จอบส์นึกได้ทันที ที่แท้ก็ตระกูลลูกครึ่งนั่นนี่เอง แต่ผู้หญิงที่ชื่อเซียวเซ่อไม่ใช่คนจะหาเรื่องได้ง่าย ๆ ต้องระวังไว้หน่อย!
“หาทางจับตัวคนที่ชื่อซูซานมาให้ได้ อย่าให้เซียวเซ่อจับได้ล่ะ!”
“ครับ!”
ลูกน้องรับคำสั่งก่อนจะจากไป จอบส์ถูมืออย่างตื่นเต้น นิ้วมือของเขาผิวขาวเรียวยาวเหมือนมือของนักเปียโน
“เด็กสองคนนั้นถูกล้างไส้ล้างกระเพาะไปกี่วันแล้ว?” จอบส์นึกถึงเสี่ยวเป่ากับเล่อเล่อจึงถามป้าคนดำ
“ทานผักสลัดไปสามวันแล้ว พรุ่งนี้จะเริ่มดื่มน้ำเปล่า!” ป้าคนดำตอบ
“ทานผักสลัดต่อไปแล้วกัน ให้พวกมันมีชีวิตต่ออีกหน่อย!” จอบส์เผยยิ้มร้ายกาจ รอจับตัวหญิงงามชาวตะวันออกนั่นได้ค่อยทำตุ๊กตาพร้อมกัน ตอนนี้ยังไม่ต้องรีบ
เสี่ยวเป่ากับเล่อเล่อถูกขังมาสามวันแล้ว สามวันนี้พวกเขาถูกขังไว้อยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยกล้องวงจรปิดแห่งนี้ นอกจากผักสลัดก็น้ำเปล่าแถมปริมาณยังน้อยลงทุกวัน ทั้งคู่หิวจนตาเริ่มลายแทบลุกขึ้นนั่งไม่ไหวอยู่รอมร่อ
“พี่ชาย…หิวจังเลย…”
เล่อเล่อเอ่ยด้วยเสียงอ่อนแรง ใบหน้ากลมกลึงในตอนแรกซูบผอมลงมากจนตาเริ่มโบ๋ชัดขึ้นแต่ยังมีพลังใช้ได้ นั่นก็เพราะมีเม็ดยาวิเศษในไหน้ำเต้าหยกนี้ สามวันมานี้ต่อชีวิตด้วยเม็ดยานี้ทั้งสิ้น!
เสี่ยวเป่าก็หิวไม่แพ้กัน เขาทานน้อยยิ่งกว่าเพราะมีเพียงผักสลัดน้อยนิด แถมเขายังต้องแบ่งให้น้องสาวส่วนหนึ่งจนเหลือผักให้ตัวเองทานเพียงไม่กี่ใบ เรี่ยวแรงไว้พูดยังแทบไม่เหลือ
ต้องรีบคิดหาทางแล้ว ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่มีแม้แต่แรงจะหนีจนต้องรอความตายอย่างเดียว!
เสี่ยวเป่ามองไปทางเสวี่ยเอ๋อร์ที่หิวจนฟุบอยู่ตรงพื้น มีเพียงฉิวฉิวที่เป็นปกติดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยังคงมีเรี่ยวแรงจนเขาจุดประกายความคิดได้เลยใช้ทั้งขาทั้งแขนคลานไปหาฉิวฉิว
ฉิวฉิวหดตัวอยู่ตรงมุม เห็นเสี่ยวเป่าคลานมาหาตนเลยลอบหัวเราะ เจ้าตัวเล็กนึกถึงคุณชายฉิวอย่างเขาสักที!
เสี่ยวเป่าอุ้มฉิวฉิวมาไว้ในอ้อมแขนแล้วกระซิบถามเขาเสียงเบา “เธอมีวิธีหลบสายตาพวกนั้นใช่ไหม?”
สามวันมานี้ฉิวฉิวต้องทานอะไรไปแน่ ๆ ไม่อย่างนั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่จะยังอยู่เป็นปกติสุขได้ขนาด
เสี่ยวเป่าได้รับลมปราณจากฉิวฉิวมาเฮือกหนึ่งในตอนเด็กเลยไม่มีปัญหาเรื่องสื่อสารกับฉิวฉิว เพียงแต่ไม่ได้คล่องเท่าเหมยเหมยกับเล่อเล่อ
ฉิวฉิวขยิบตาให้ทีหนึ่งแล้วปีนไปอยู่ข้างลำตัวเสี่ยวเป่าเอาหลังแนบติดผนังห้องไว้ หยิบเนื้อตากแห้งชิ้นหนึ่งออกมาพลางใช้กรงเล็บชี้พร้อมกล่าว “ทานได้แค่ตรงนี้ แล้วจะทานเกินสองนาทีไม่ได้”
ต่อให้ติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้มากเพียงใดคุณชายฉิวอย่างเขาก็หามุมอับได้อยู่ดี อีกฝ่ายต้องไม่เห็นมุมกำแพงแคบ ๆนี้อย่างแน่นอน แต่กลับอยู่นานมากไม่ได้ ไม่อย่างนั้นหากอีกฝ่ายหาตัวไม่เจอก็ต้องเกิดข้อสงสัยขึ้นมา
เสี่ยวเป่ายิ้มร่า เขาไม่ได้ทานเนื้อตากแห้งแต่กลับคลานไปหาเล่อเล่อแล้วแสร้งร้องไห้กล่าว “ฉิวฉิวใกล้จะทนไม่ไหวแล้ว!”
ฉิวฉิวชะงัก เจ้าหมอนี่กล้าวางแผนใส่เขาเหรอ!
ด้วยความระอาเขาจำเป็นต้องนอนหงายบนพื้นแล้วออกแรงชักหลาย ๆทีจนเผยให้เห็นหนังท้องสีอมชมพูของมัน….
………………………..
[1] สาวอู๋เหยียน มาจากเรื่องราวของแม่นางจงอู๋เหยียนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นหนึ่งในสี่สาวอัปลักษณ์ของตำนานจีน ใช้เปรียบเปรยหญิงสาวที่หน้าตาขี้เหร่แต่มีความสามารถ