ตอนที่ 2475 หนีออกจากบ้าน
เพราะเหมยเหมยโกรธเลยล็อกประตูห้องทำให้เมื่อคืนเหยียนหมิงซุ่นต้องนอนที่ห้องหนังสือ คุณย่าหยางกับป้าฟางเตรียมอาหารเช้าเสร็จแต่เหมยเหมยกลับไม่ลงมาทานข้าวสักที
เหยียนหมิงซุ่นเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากหลงคิดว่าเหมยเหมยยังไม่หายโกรธจึงไปสะสางงานในห้องหนังสือต่อ ทั้งเตรียมเอกสารเพื่อเดินทางไปยังประเทศอเมริกา
คุณย่าหยางกับป้าฟางก็ไม่ได้คิดมากเพราะปกติเหมยเหมยตื่นสายตลอด โดยเฉพาะเวลาเหยียนหมิงซุ่นอยู่บ้าน พวกเธอจะรู้ได้อย่างไรว่าเมื่อคืนสองสามีภรรยาคู่นี้แยกห้องนอนกัน!
จนถึงมื้อเที่ยงเหมยเหมยก็ยังไม่ลงมาสักทีเหยียนหมิงซุ่นจึงรู้สึกถึงความผิดปกติ เขารีบพุ่งไปยังชั้นสองก็พบว่าในห้องนอนว่างเปล่า มีเพียงจดหมายฉบับหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ
‘ฉันไปหาเล่อเล่อ ถ้าสองแม่ลูกต้องตายก็ขอตายด้วยกัน เหยียนหมิงซุ่นพี่อยู่คนเดียวไปเถอะ!’
ในจดหมายมีข้อความเพียงเท่านี้แถมกระดาษยังถูกจิ้มจนทะลุเลยเดาได้ว่าตอนเขียนจดหมายเหมยเหมยรู้สึกร้อนใจมากแค่ไหน เหยียนหมิงซุ่นพอจะนึกภาพได้เลยร้องไห้ไม่ได้หัวเราะไม่ออก แต่รู้สึกกังวลมากกว่า
ทีนี้ล่ะสวยเลย เกิดเรื่องกับทั้งภรรยาและลูกสาวแล้ว!
ถ้าเทียบกับเล่อเล่อ เขาห่วงเหมยเหมยยิ่งกว่า…ไม่ใช่ว่าเขาดูถูกภรรยาตัวเองแต่เพราะทักษะการต่อสู้เทียบลูกสาวไม่ได้จริง ๆ!
เหยียนหมิงซุ่นไม่กล้าบอกความจริงให้คนแก่ที่บ้านทราบ บอกเพียงว่าเหมยเหมยงอนเขาแล้วหนีกลับบ้านแม่ไปแล้ว
“สมน้ำหน้า…ดูเรื่องไร้คุณธรรมที่หลานทำลงไปสิ…รีบไปรับเล่อเล่อกลับมาแล้วง้อเหมยเหมยซะ…” คุณย่าหยางไม่รู้เรื่องตุ๊กตา ไม่อย่างนั้นคงยกเอาจานเขวี้ยงใส่เหยียนหมิงซุ่นไปตั้งนานแล้ว!
เหยียนหมิงซุ่นพยักหน้ารัว ๆแล้วโทรหาลูกน้องให้พวกเขาดักทางเหมยเหมยไว้เพื่อตามจับยัยผู้หญิงขี้งอนคนนี้กลับมา
ทว่า…เหมยเหมยทำทุกอย่างว่องไวโดยเดินทางไปฮ่องกงตั้งแต่เช้ามืด ตอนนี้เกรงว่าคงอยู่บนเครื่องบินเดินทางสู่ประเทศอเมริกาแล้ว อีกทั้งยังใช้สถานะที่ปลอมแปลงขึ้นมาอีกต่างหาก
“ให้ตาย ใครทำเอกสารปลอมแปลงให้เธอกันนะ?” เหยียนหมิงซุ่นสบถด่า
“ลูกพี่ คุณหนูใหญ่เฝิงช่วยทำให้คุณนาย ตอนนี้สถานะของคุณนายคือชาวอเมริกันเชื้อสายจีนที่ชื่อซูซาน เธออยู่บนเครื่องบินแล้ว อีกเจ็ดชั่วโมงก็จะถึงลอสแอนเจลิส” ลูกน้องรายงานความเคลื่อนไหวของเหมยเหมย
เหยียนหมิงซุ่นกัดฟันเอ่ยเสียงนิ่ง “รีบทำเอกสารปลอมให้ฉันอันหนึ่ง แล้วหาเส้นทางที่บินเร็วที่สุด!”
“เอกสารปลอมทำเสร็จแล้ว อีกหนึ่งชั่วโมงลูกพี่ก็ขึ้นเครื่องได้เลย เปลี่ยนเครื่องที่โตเกียวหนึ่งชั่วโมง น่าจะเดินทางถึงลอสแอนเจลิสช้ากว่าคุณนายสิบสองชั่วโมง”
“ไม่มีที่เร็วกว่านี้แล้วเหรอ?”
“ไม่มีครับ นี่เป็นวิธีที่เร็วที่สุดแล้ว”
“งั้นก็ไปโตเกียว!”
เหยียนหมิงซุ่นตัดสินใจแน่วแน่เพราะเขารอเวลามากกว่านี้ไม่ได้แล้ว จะต้องรีบเดินทางไปยังลอสแอนเจลิส สถานะที่ลูกน้องปลอมแปลงให้เขาคือชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่นชื่ออิชิโระ ทากาฮาชิที่เป็นคุณชายเจ้าชู้คนหนึ่ง หน้าตาคล้ายเหยียนหมิงซุ่นอยู่บ้าง เขาเพียงแค่ปลอมตัวเล็ก ๆน้อย ๆก็พอ
เจ็ดชั่วโมงหลังจากนั้นเหมยเหมยก็ก้าวลงจากเครื่องบินเดินออกมาจากฝูงชน รอบตัวมีแต่คนแปลกหน้าและภาษาที่ไม่คุ้นเคย แม้แต่อากาศยังแปลกใหม่เหลือเกิน เหมยเหมยที่ไม่เคยเดินทางคนเดียวเกิดรู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย
แต่พอนึกถึงเล่อเล่อกับเสี่ยวเป่าที่ตกอยู่ในอันตรายเหมยเหมยก็เหยียดหลังตรงมุ่งเดินหน้าต่อไปอย่างหนักแน่น
เธอจะเป็นคุณแม่ที่ไร้ความสามารถไม่ได้ จะต้องช่วยเล่อเล่อกับเสี่ยวเป่าออกมาให้ได้
บิลบอกว่าหน้าตาของเธอตรงตามมาตรฐานหญิงงามชาวตะวันออกของจอบส์ไม่ใช่หรือ?
ถ้าอย่างนั้นเธอจะใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ จอบส์จะต้องหลงกลแน่ เช่นนี้เธอก็สามารถแฝงตัวเข้าไปได้แล้ว เรื่องหลังจากนั้นค่อยไว้กันอีกที ตอนนี้ตามหาเด็ก ๆก่อนเพราะเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด!
“ซูซาน…”
เสียงคุ้นเคยดังแว่วมาแต่ไกล เหมยเหมยเงยหน้าขึ้นด้วยความแปลกใจอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง
เซียวเซ่อยกป้ายขึ้นโบกมือให้เธอไม่หยุด!
……………………..
ตอนที่ 2476 ลุยเดี่ยว
“เซ่อเซ่อ…เธอรู้ได้อย่างไรว่าฉันจะมาที่นี่?”
เหมยเหมยตกใจยกใหญ่แต่ไม่นานก็นึกขึ้นได้ สถานะปลอมและตั๋วเครื่องบินของเธอได้คุณหนูใหญ่เฝิงเป็นคนจัดการทั้งหมด เซียวเซ่อก็ต้องรู้มาจากแม่ของเธอนั่นแหละ
“แล้วเธอว่าฉันรู้ได้อย่างไรล่ะ? ปีกกล้าขาแข็งนักนะ…คิดไม่ถึงว่าจะกล้าลุยเดี่ยวแล้ว!”
เซียวเซ่อกอดอกมองเพื่อนด้วยท่าทียียวน
เฝิงไห่ถังเป็นห่วงว่าเหมยเหมยจะเสียเปรียบเพราะไม่คุ้นชินกับการใช้ชีวิตที่ประเทศอเมริกาเพียงลำพังจึงโทรหาเซียวเซ่อวานให้เพื่อนที่อยู่อเมริกาของเธอช่วยดูแลเหมยเหมยหน่อย และบังเอิญว่าเซียวเซ่ออยู่ประเทศอเมริกาพอดี
เหมยเหมยเบะปากพร้อมดวงตาแดงก่ำ “เซ่อเซ่อ…ฉันเป็นห่วงเล่อเล่อกับเสี่ยวเป่า โรคจิตนั่นน่ากลัวยิ่งกว่าปีศาจซะอีก!”
“กลับไปที่พักฉันค่อยว่ากัน ทำไมเธอถึงแต่งตัวเหมือนผีแบบนี้ล่ะ!”
เซียวเซ่อรับกระเป๋าสัมภาระของเหมยเหมยมา พอเห็นการแต่งกายของเธอก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ ดูแล้วรู้สึกแปลกพิกลแฮะ!
เหมยเหมยเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวสบาย ๆแทน แล้วเกล้าผมปักปิ่นด้วยหยกอันหนึ่ง รูปแบบการแต่งหน้ายิ่งเหมือนหญิงสมัยก่อนบวกกับเหมยเหมยใส่ชุดชาวฮั่นสไตล์ใหม่สีม่วงอ่อน นอกจากนี้เธอยังจงใจเดินตัวอ่อนช้อยให้ความรู้สึกงามเหมือนหญิงสมัยก่อนราวกับหลุดออกมาจากภาพวาดก็ไม่ปาน
“ไว้กลับไปค่อยเล่าให้เธอฟังแบบละเอียด สยงมู่มู่ล่ะ ทำไมเขาไม่อยู่ด้วยกันกับเธอ?”
รถยนต์ของเซียวเซ่อจอดอยู่นอกสนามบินซึ่งเธอขับรถมาเอง สยงมู่มู่ที่มักตามติดเซียวเซ่ออยู่ตลอดเวลายามนี้กลับหายหัวไป มันน่าแปลกใจจริง ๆ
“ทำไมฉันต้องอยู่ด้วยกันกับเขาตลอดด้วย ตายไปก็ไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อย!”
เซียวเซ่อแค่นเสียงอย่างไม่สบอารมณ์ทีหนึ่งแล้วเก็บกระเป๋าสัมภาระไว้ช่องเก็บของหลังรถ ก่อนจะสตาร์ทรถยนต์พุ่งทะยานออกมา เหมยเหมยหลุดขำเสียงเบาไม่กล้าถามอะไรอีก
เห็นทีคู่ขิงก็ราขาก็แรงนี้ทะเลาะกันอีกแล้ว สามวันต้องทะเลาะกันเรื่องเล็ก ๆน้อย ๆทีหนึ่ง หนึ่งสัปดาห์ต้องทะเลาะกันเรื่องใหญ่หนหนึ่ง อย่างมากหนึ่งเดือนก็ต้องทะเลาะกันจนหนีออกจากบ้าน บทละครแบบนี้ฉายวนอยู่หลายปีจนเธอไม่รู้สึกแปลกใจแล้ว
ทั้งคู่ไม่ทันสังเกตเห็นว่าขณะที่เหมยเหมยออกจากสนามบินก็มีชายคนหนึ่งคอยตามพวกเธออยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล แสร้งถ่ายภาพทิวทัศน์ในสนามบินโดยถ่ายพวกเธอสองคนเข้าไปด้วย
เซียวเซ่อมีบ้านหลังหนึ่งอยู่ในลอสแอนเจลิสซึ่งเป็นบ้านสวนฟาร์มเล็ก ๆแต่อยู่ห่างจากบ้านสวนฟาร์มของจอบส์ไกลพอสมควร ภายในสวนฟาร์มก็มีคนรับใช้คอยจัดสรรดูแลอยู่
“พูดมาสิว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!”
เซียวเซ่อให้คนรับใช้ชงชาเข้ามาแล้วพาเหมยเหมยไปสวนดอกไม้หลังบ้าน
เหมยเหมยเล่าเรื่องชั่วช้าที่เหยียนหมิงซุ่นทำออกไปจนหมดเปลือกโดยเอ่ยเสียงปนสะอื้นว่า “จอบส์นั่นคือคนโรคจิต เขาจับเล่อเล่อกับเสี่ยวเป่าไปขัง แล้วยังจะเอาเสี่ยวเป่าไปทำเป็นตุ๊กตา แล้วก็เล่อเล่อ…ต้องหนีไม่พ้นแน่…”
เซียวเซ่อมุ่นคิ้วแน่น เรื่องราวดูสาหัสกว่าที่เธอคิดไว้มาก เจ้าเหยียนหมิงซุ่นเป็นคนรอบคอบโดยเสมอมา ทำไมคราวนี้ถึงสติเลอะเลือนไปได้ล่ะ?
กลับใช้เด็กอายุสามขวบกับหกขวบไปเป็นเหยื่อล่อ?
“เล่อเล่อเป็นลูกของเธอกับเหยียนหมิงซุ่นใช่ไหม?” เซียวเซ่อคิดว่ามีความจำเป็นที่ต้องถามให้รู้เรื่อง
เหมยเหมยชะงักค้างไปครู่ใหญ่ถึงเข้าใจความหมายของเธอเลยด่ากลับไป “เธอหมายความว่าอย่างไร เธอหมายถึงฉันมีความสัมพันธ์กับชายชู้คนอื่นงั้นเหรอ?”
เซียวเซ่อลูบจมูกปอย ๆแล้วพูดเสียงอ้อมแอ้ม “ก็แค่ถามดูเอง ฉันไม่ได้พูดอย่างนั้นสักหน่อย”
ถ้าเป็นเช่นนี้ก็น่าแปลก เหยียนหมิงซุ่นยังโหดกับลูกสาวได้ขนาดนี้…ชิ…สมแล้วที่ไต่เต้ามาได้อยู่สูงขนาดนี้!
เหมยเหมยถลึงตาใส่อย่างดุดัน หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นที่ถามแบบนี้เธอคงฟาดแส้ใส่ตั้งนานแล้ว!
“งั้นเธอคิดจะช่วยอย่างไร?” เซียวเซ่อถามต่อ
ไม่ใช่ว่าเธอดูถูกเพื่อนคนนี้ เพียงแต่เหมยเหมยอ่อนแอแทบต้านลมไม่ไหว ลอสแอนเจลิสก็ไม่มีคนรู้จักเลยสักคนเดียว แม้แต่ประตูบ้านจอบส์อยู่ทิศทางไหนก็ไม่รู้ แล้วจะช่วยอย่างไร?
ครั้งนี้เหมยเหมยบุ่มบ่ามมาเกินไปแล้ว!
“เหยียนหมิงซุ่นล่ะ? ทำไมเขาไม่มา? หรือว่าเขาไม่สนใจลูกสาวแล้ว?”
เหมยเหมยที่มีไฟสุมอยู่ในอกจึงพูดเสียงเคียดแค้นว่า “ครั้งนี้ช่วยเล่อเล่ออกมาได้กลับไปฉันจะแยกอยู่กับเขา ให้คนใจดำอย่างเขาอยู่คนเดียวไปเลย!”
……………