ตอนที่ 1846: หยางไคปรากฏตัว
“ผู้นำหยาง ข้าพูดได้แค่ว่าเจ้ามาในเวลาที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ขณะนี้ข้ากำลังจะไปพบผู้นำของข้าเพื่อมอบวัสดุที่มีคุณภาพสูงสุดที่ข้าซื้อให้เขา มันจึงทำให้ข้าไม่สามารถไปเยี่ยมตระกูลหยางของเจ้าได้ในขณะนี้ อย่างไรก็ตาม ข้าจะบอกผู้นำเกี่ยวกับคำเชิญอันมีน้ำใจของผู้นำหยาง ข้าเชื่อว่าเราจะไปเยี่ยมครอบครัวหยางในเร็ว ๆ นี้” ซีหยูกล่าวในขณะที่นางแสดงท่าทีสงบ นางมองไปรอบ ๆ และเน้นย้ำสองคำว่า ‘คำเชิญอันมีน้ำใจ’
ทันใดนั้นใบหน้าของหยางเอ้าหรานก็เปลี่ยนไปเมื่อเขาได้ยินเสียงซีหยูเอ่ยว่านางเพิ่งจะได้พบกับผู้นำแห่งตระกูลเทียนหยวน เขากลายเป็นคนเคร่งขรึมอย่างมากและถามว่า “ผู้อาวุโสซีหยูพูดว่าอะไรรึ ผู้นำของตระกูลอยู่ด้วยหรือ ? ” เขาไม่ได้ตั้งใจเชิญซีหยูให้มายังตระกูลหยาง หากผู้นำเกิดอยู่ด้วย สิ่งต่าง ๆ ก็จะกลายเป็นเรื่องยาก
“ถูกต้อง ผู้นำของเราอยู่ในเมืองหลวง” ซีหยูกล่าว
“ผู้นำของตระกูลเทียนหยวนอยู่ในเมืองหลวงหรือ ? ฮ่าฮ่า อาวุโสซีหยูคิดว่าจะหลอกเราได้ง่าย ๆ งั้นหรือ ? ” หยางเหลียนซิน น้องชายของหยางเอ้าหรานเยาะเย้ย
“เจ้าต้องเป็นผู้อาวุโสหยางเหลียนซิน ผู้อาวุโส ข้าไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าข้าจะได้รับประโยชน์จากการหลอกลวงพวกเจ้าทุกคนอย่างไร ? ” ซีหยูตอบด้วยความสงบ อย่างไรก็ตาม นางเริ่มกังวลเล็กน้อย นางหวังว่าเจี้ยนเฉินจะกลับมาเร็วกว่านี้
แม้ว่านางจะไม่รู้ว่าทำไมตระกูลหยางถึงได้ ‘เชิญ’ ให้นางไปเยี่ยม นางสามารถบอกได้ทันทีว่ามันไม่ได้เป็นเพราะเหตุผลเชิงบวกใด ๆ จากพฤติกรรมของพวกเขา
หยางเอ้าหรานไม่พูดอะไรเลย แสงในดวงตาของเขาสั่นไหวขณะที่เขาวิเคราะห์ความจริงของคำพูดของซีหยู หากผู้นำของตระกูลเทียนหยวนอยู่ในเมืองหลวงจริง เขาไม่สามารถทำสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างเต็มที่
“เจี้ยนเฉินไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง พาทั้งสองไปเดี๋ยวนี้”
ในขณะนี้เสียงของหยางไคดังขึ้นในหัวของขั้นเทพทั้งหกจากตระกูลหยาง
หยางเอ้าหรานและคนอื่น ๆ ต่างก็มั่นใจหลังจากพวกเขาได้ยินข่าวสารของบรรพชน หยางเอ้าหรานเริ่มยิ้มอย่างอบอุ่นอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม รอยยิ้มก็ดูเย็นชาเล็กน้อย เขากล่าวว่า “ผู้อาวุโสซีหยู บรรพชนของเรามีบางสิ่งที่สำคัญที่เขาต้องการเจอเจ้า มันจะไม่ใช้เวลามากเกินไป ผู้อาวุโสซีหยูสามารถพบกับผู้นำของตระกูลเทียนหยวนได้หลังจากพบเจอกับบรรพชน” หยางเอ้าหรานหันไปด้านข้างเล็กน้อยแล้วผายมือทำท่าทางเชิญชวนขณะที่เขาพูด
“พวกเจ้าทั้งหมดออกไปให้พ้นทาง เราไม่สนใจว่าบรรพชนของเจ้ากำลังมองหาเราอยู่หรือไม่ ถ้าเราบอกว่าไม่ เจ้าจะใช้กำลังกับตระกูลเทียนหยวนของเราหรือ ? ” โม่หยานโกรธ นางเท้าสะโพกแล้วพูดเสียงดังทำให้คนที่ผ่านไปผ่านมาหันมามอง อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครกล้าพูดอะไร
แทบจะไม่มีใครที่ไม่รู้เกี่ยวกับตระกูลหยาง และมีคนไม่กี่คนที่กล้าล่วงเกินตระกูลหยาง
ซีหยูดึงแขนของโม่หยานเพื่อบอกไม่ให้นางพูดอะไรอีก จากนั้นนางก็ป้องมือและพูดว่า “ผู้นำ โปรดบอกผู้อาวุโสหยางไคว่าข้าเป็นเพียงผู้อาวุโสของตระกูลเทียนหยวน ข้าไม่สามารถตัดสินใจเรื่องสำคัญได้ เมื่อเราพบกับผู้นำ เราจะไปเยี่ยมตระกูลหยาง”
แสงไฟเปล่งประกายผ่านดวงตาของหยางเอ้าหราน และเขากล่าวว่า “สำหรับเรา การทำภารกิจที่บรรพชนมอบหมายให้สำเร็จนั้นมีความสำคัญสูงสุด บรรพชนได้ให้คำสั่งแก่เราแล้ว แต่แม่นางซีหยูยังคงต้องการให้บรรพชนรอ มันไม่สะดวกจริง ๆ โปรดมากับพวกเราด้วย แม่นางซีหยู”
หลังจากนั้น แรงกดดันอันทรงพลังเล็ดลอดออกมาจากหยางเอ้าหราน มันห่อหุ้มซีหยูและโม่หยานโดยตรงเหมือนภูเขาที่พังทลายลงมาบนพวกนาง
ในเวลาเดียวกัน หยางเหลียนซินและผู้อาวุโสทั้งสี่ขอบเขตเทพก็สร้างแรงกดดันที่ทรงพลังเช่นกัน ในขณะนั้นเหล่าขั้นเทพทั้งหกได้ปลดปล่อยพลังแห่งการมีอยู่ของพวกเขาอย่างเต็มที่โดยมุ่งเป้าไปที่ซีหยูและโม่หยาน
ใบหน้าของซีหยูเปลี่ยนไปทันที แม้ว่าความก้าวหน้าด้านการบ่มเพาะของนางนั้นดีขึ้นมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่นางก็ยังคงเป็นขั้นเทพช่วงกลาง เมื่อเผชิญหน้ากับผู้อาวุโส 4 คนที่มีความแข็งแกร่งเท่ากันและขั้นเทพช่วงปลายอีก 2 คน นางสู้กับพวกเขาไม่ได้เลย นางถูกระงับจนถึงจุดที่นางสามารถใช้กำลังของนางได้เพียงเจ็ดในสิบส่วนเท่านั้น
ปัง ! ใบหน้าของโม่หยานกลายเป็นสีขาวโดยตรงเมื่อกระอักเลือดออกมาจากปากของนาง นางได้รับบาดเจ็บสาหัสจากแรงกดดันมหาศาล
หากขั้นเทพทั้งหกไม่ได้กำหนดเป้าหมายไปที่ซีหยู เพียงความกดดันเพียงอย่างเดียวก็น่าจะเพียงพอที่จะเรียกครึ่งชีวิตของโม่หยานหรืออาจเป็นทั้งชีวิตของนาง
ท้ายที่สุดแล้ว โม่หยานควรอดทนต่อแรงกดดันของขั้นเทพทั้งหกในฐานะที่เป็นเพียงเซียนจักรพรรดิได้อย่างไร ?
“น้องหยานเอ๋อ ! ” ซีหยูร้องออกมาและรีบเข้าไปปกป้องนางทันที นางจ้องมองผู้คนจากตระกูลหยางด้วยความเกลียดชังอย่างรุนแรงและร้องออกมาว่า “พวกเจ้าทำร้ายโม่หยาน ! เจ้ารู้หรือไม่ว่าผู้นำรักโม่หยานมากแค่ไหน ? หากมีอะไรเกิดขึ้นกับน้องโม่หยาน ผู้นำจะไม่ไว้ชีวิตพวกเจ้าแน่นอน ! ”
หยางเอ้าหรานยังคงดำเนินการต่อไปโดยไม่คำนึงถึงคำพูดของนาง “แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น ข้าก็ยังอยากจะเชิญผู้อาวุโสซีหยูมายังตระกูลหยางของเราในฐานะแขก หากเราต่อสู้กันที่นี่ หญิงสาวคนนั้นอ่อนแอมาก มันจะเป็นความรับผิดชอบของเจ้าถ้านางเกิดตายจากอุบัติเหตุที่นี่”
“เจ้า…” ซีหยูชี้นิ้วไปที่หยางเอ้าหราน นางโมโหมากจนร่างกายสั่นสะเทือน
“เอาล่ะ ข้าจะไปกับเจ้า ข้าอยากเห็นสิ่งที่ตระกูลหยางวางแผนไว้” ในท้ายที่สุด ซีหยูยังคงปฏิบัติตาม หากพวกเขาเริ่มต่อสู้กันจริง ๆ นางต้องลำบากในการปกป้องโม่หยาน ไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องที่นางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาเลย แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตดั้งเดิมก็จะได้รับบาดเจ็บอย่างหนักหรือเสียชีวิตโดยตรงจากคลื่นกระแทกจากการต่อสู้ระหว่างขอบเขตเทพ นับประสาอะไรกับโม่หยาน ผู้ซึ่งยังไม่ถึงขอบเขตดั้งเดิมด้วยซ้ำ
แม้ว่าเมืองหลวงจะมีกฎที่ห้ามการต่อสู้ แต่กฎเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อคนปกติเท่านั้น โดยทั่วไปขั้นเหนือเทพไม่ได้รับการลงโทษด้วยสถานะของพวกเขา
แม้ว่าซีหยูจะถูกบังคับให้ต้องไปที่ตระกูลหยาง แต่พวกเขายังรักษาการปฏิบัติตัวต่อพวกนางได้อย่างยอดเยี่ยม หลังจากเข้าสู่ตระกูลหยาง ซีหยูได้รับเชิญเข้าห้องพักโดยหยางเอ้าหรานในฐานะแขกผู้มีเกียรติ
“โปรดอย่าตำหนิข้าเลยสำหรับวิธีที่น่ากลัว ผู้อาวุโสซีหยู เราไม่มีทางเลือกเพราะเราต้องทำภารกิจของบรรพชนให้สำเร็จ นี่คือยารักษา ซึ่งควรจะเพียงพอสำหรับรักษาหญิงคนนี้ให้หายดี” ในห้องรับแขก หยางเอ้าหรานขอโทษผู้หญิง 2 คน ในเวลาเดียวกัน เขาหยิบขวดหยกออกมาแล้วส่งให้กับมือของโม่หยานโดยตรง เขาทำตัวเหมือนเขาจริงใจมาก
นี่เป็นเพราะเขาเข้าใจว่าถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าทองเพลิงนั้นมีความสำคัญกับบรรพชนมาก บรรพชนเองก็ไม่ได้อยากทำให้ตระกูลเทียนหยวนขุ่นเคืองเช่นกัน
“หืมม ใครจะกินยาสกปรกของเจ้า” โม่หยานไม่ยอมรับสิ่งที่ถูกเสนอให้ นางปาขวดลงบนพื้นอย่างแรงและมันก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ ทันที เม็ดกลมกลิ้งออกมาและส่งกลิ่นหอมฟุ้ง
ยาเม็ดนี้มีระดับสูงจริง ๆ
หยางเอ้าหรานไม่ได้สนใจอะไรเลย เขารู้จักตัวตนของโม่หยาน นางเป็นเพียงลูกสาวของผู้นำตระกูลโม่ นางไม่ใช่คนสำคัญ เขาให้ยาแก่นางเพราะตระกูลเทียนหยวนก็เท่านั้น
“เอ้าหรานออกไปเดี๋ยวนี้เลย” ทันใดนั้นเสียงก็ดังขึ้นในห้องพัก ชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าที่แน่วแน่ได้เข้ามาในห้อง เขาไม่ได้แสดงพลังแห่งการมีอยู่ใด ๆ เลย ทำให้เขาดูเหมือนเป็นคนธรรมดา
เขามาถึงอย่างเงียบ ๆ เหมือนภูตผี แม้แต่หยางเอ้าหรานและซีหยูก็ไม่สังเกตเห็นเขา
หยางเอ้าหรานกลายเป็นคนสุภาพในทันทีเมื่อเขาเห็นชายวัยกลางคน เขาโค้งคำนับให้เขาก่อนที่จะออกไปอย่างสุภาพ
ชายวัยกลางคนมองซีหยูและพยักหน้าอย่างพอใจ “ซีหยู ข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับเจ้าในอดีต เจ้ากลายเป็นขั้นเทพตั้งแต่อายุยังน้อย ซึ่งทำให้ข้ารู้สึกว่าคนแก่จะกำลังจะถูกคนหนุ่มสาวแซงหน้า การกลายเป็นขั้นเหนือเทพจะไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเจ้าหากเจ้าได้รับเวลา ตอนนี้ข้าเริ่มอิจฉาเจี้ยนเฉินแล้ว เขาเพิ่งก่อตั้งตระกูลเทียนหยวนและเขาก็มีผู้เชี่ยวชาญพิเศษเช่นนั้นแล้ว มันเป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่ครอบครัวหยางของข้าไม่มีคนในอย่างเจ้า”
“ท่าน ท่านต้องเป็นบรรพชนของตระกูลหยาง ผู้อาวุโสหยางไค” ซีหยูยืนขึ้นและป้องมือของนางแสดงความเคารพต่อเขา อย่างไรก็ตาม นางไม่แสดงความสุภาพใด ๆ บนใบหน้าของนางเลย
“เจ้าพูดถูก ข้าคือหยางไค” ชายวัยกลางคนยิ้มเบา ๆ
“ ผู้อาวุโสหยางไคส่งขั้นเทพไปหลายคน และแม้แต่ผู้นำแห่งตระกูลหยางก็มาด้วยตนเอง ข้าไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่เชิญเราสองคนเข้าสู่กลุ่มของท่านในฐานะแขกเพราะท่านส่งคนมามากมาย” ซีหยูกล่าว นางนึกไม่ออกว่าทำไมหยางไคถึงทำสิ่งนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนว่านางจะไม่มีอะไรมีค่า
สิ่งเดียวที่มีค่าคือทองเพลิง แต่ด้วยความมั่งคั่งของตระกูลหยาง พวกเขาสามารถประมูลได้ในระหว่างการประมูลหากพวกเขาต้องการมันจริง ๆ
“ข้าจะพูดตามตรง ข้าเชิญเจ้ามาที่นี่ในฐานะแขกเพราะข้าต้องการทำข้อตกลงกับเจ้า” หยางไคนั่งลงต่อหน้าซีหยู ซึ่งทำให้เขาดูเหมือนเป็นคนที่เป็นกันเองมาก
อย่างไรก็ตาม ซีหยูสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าหยางไคยังคงทำตัวสบาย ๆ ตามธรรมชาติ และแม้ว่าเขาจะพยายามที่จะทำตัวเป็นกันเอง นางก็ยังสัมผัสได้ถึงการเหยียดหยาม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การจ้องมองเขาที่มีต่อนางเหมือนกับว่าเขากำลังมองมด
“ข้อตกลง ? แต่ข้าไม่ได้มีสิ่งของมีค่าอะไร ! ข้าสับสนมาก ข้าขอถาม สิ่งที่ดึงดูดสายตาของท่านคืออะไรหรือ ? ” ซีหยูรู้สึกสงสัยมากขึ้น
“ทองเพลิง ! ” หยางไคกล่าว
ใบหน้าของซีหยูเปลี่ยนไปเมื่อนางได้ยินเช่นนั้น นางจับแหวนมิติของนางโดยสัญชาตญาณและจ้องหยางไคด้วยความระมัดระวัง นางพูดว่า “ผู้อาวุโสหยางไค ข้าอาจต้องทำให้ท่านผิดหวัง ทองเพลิงมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อผู้นำเช่นกัน หากไม่ได้รับอนุญาตจากเขา ข้าก็ไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ด้วยตัวเอง”
ดูเหมือนหยางไคจะคาดหวังว่าซีหยูจะพูดแบบนี้ เขาตอบอย่างสงบ “ทองเพลิงมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อข้าเช่นกัน ข้าต้องการมันมาก มันน่าเสียดายที่ข้ารู้ว่ามันสายเกินไป ไม่อย่างนั้นข้าจะไม่พลาดเลย”
“เนื่องจากอาวุโสหยางต้องการทองเพลิง ข้าสามารถคุยกับผู้นำของข้าได้” ซีหยูกล่าว
หยางไคส่ายหัว“ เจ้าคือคนที่ใช้เหรียญผลึกซื้อมันและทองเพลิงก็บังเอิญอยู่กับเจ้าด้วยเช่นกัน ข้าสามารถต่อรองกับเจ้าได้ มันไม่จำเป็นต้องหาตัวเจี้ยนเฉิน ตราบใดที่ทองเพลิงไม่ได้อยู่ในมือของเขา มันก็ยังไม่ได้เป็นของเขา”
หยางไคหยิบแหวนมิติขึ้นมาแล้วพูดว่า “เจ้าใช้เหรียญผลึกระดับสูง 100,000 เหรียญเพื่อซื้อทองเพลิง .ข้ามีเหรียญผลึกระดับสูง 200,000 เหรียญที่นี่เพื่อซื้อมันจากเจ้า”