“ดี! ดีมาก! ดีมากๆ! ข้ามองไม่ผิดไปจริงๆ! พวกเจ้าทั้งสองจะยอมรับกันได้หรือยัง?”
มหาจักรพรรดิตงหยางพูดว่าดีขึ้นมาติดๆ กันหลายครั้งเพราะความพึงพอใจที่มีต่อฉินซื่อเถียนอันมากล้น
ในสนามรบเจาะชาดนั้นตัวมหาจักรพรรดิล้ำตงหยางเห็นฉินซื่อเถียนและก็เกิดถูกใจขึ้นมาทันที
ไม่เช่นนั้นแล้วเขาเองก็คงไม่ลงมาดูการทดสอบใดๆ นี้
แค่จักรพรรดิเที่ยงนั้นมันยังไม่มีอะไรพอให้เขาสนใจได้จนถึงขั้นต้องลงมาดู
มหาจักรพรรดิล้ำซีเฉินและมหาจักรพรรดิล้ำหลินฟางนั้นต่างต้องทำหน้าเหยเก
เพราะเจ้าโถงทั้งสามนั้นต่างแอบแข่งขันกันในเรื่องศิษย์
แท้จริงตอนที่อยู่สนามรบเจาะชาดนั้นพวกฉินซื่อเถียนทั้งสามนั้นไม่ได้แตกต่างกันมากมาย
แต่ตอนนี้ช่องว่างมันกลับเริ่มแสดงออกมา
โจวหยูและเหอเฉินนั้นต่างทำได้ดีอย่างไม่ต้องสงสัย
เพียงแค่ว่ามันไม่อาจเทียบกับฉินซื่อเถียนได้เท่านั้น
“ยินดีด้วยท่านเจ้าโถงที่ได้ศิษย์ดีๆ มาเช่นนี้!” มหาจักรพรรดิชีหยูเดินเข้ามาแสดงความยินดี
“ยินดีด้วยท่านเจ้าโถง! ท่านเจ้าโถงจงเจริญ!”
“โถงวิญญาณนิพพานกล้วยไม้สงบเรานั้นกลับมียอดคนหกรูปถือกำเนิดขึ้น! อนาคตของเจ้าหนุ่มฉินซื่อเถียนนี้คงไม่มีทางคาดเดาได้แล้ว!”
…
มหาจักรพรรดิคนอื่นนั้นต่างเข้ามาแสดงความดีใจสรรเสริญเยินยอตามๆ กัน
เมื่อมหาจักรพรรดิล้ำตงหยางได้ยินเขาก็ย่อมจะยิ้มกว้างขึ้นมา
เพราะในโถงวิญญาณนิพพานมากมายของเผ่าวิญญาณนั้นมันย่อมจะมีการแข่งขันกันมากเช่นกัน
โถงวิญญาณนิพพานนั้นต่างต้องส่งยอดอัจฉริยะกลับไปยังเผ่าหลัก ทำเช่นนั้นแล้วอัจฉริยะที่ส่งเข้าไปก็จะกลายเป็นตัวแทนของโถงวิญญาณนิพพานนั้นๆ ด้วย
เพียงแค่ว่าโถงวิญญาณนิพพานกล้วยไม้สงบนั้นไม่เคยมียอดอัจฉริยะที่แท้จริงปรากฏขึ้นมาก่อน
ตอนนี้มหาจักรพรรดิล้ำตงหยางนั้นกำลังดีใจอย่างมาก
ในตอนนี้ฉินซื่อเถียนเองก็ออกมาจากเส้นทางคุมวิญญาณและเดินมาคุกเข่าลงตรงหน้ามหาจักรพรรดิล้ำ ตงหยางพร้อมก้มกล่าว “ศิษย์ขอยอมรับความผิดทั้งหมดและขอให้ท่านอาจารย์ลงโทษด้วย ข้านั้นอยู่ห่างจากระดับเจ็ดไปแค่นิดแต่กลับอ่อนแอเกินกว่าจะไปถึงมันได้!”
เขานั้นย่อมจะไม่ได้คิดก้มหัวขอรับโทษใดๆ เขานั้นแค่กำลังเย้ยหยันคนทั้งหลายว่าเขานั้นไปถึงสุดระดับหกได้ และอยู่ห่างจากระดับเจ็ดไม่กี่ก้าวเท่านั้น!
ฉินซื่อเถียนคนนี้ไม่รู้จักคำว่าถ่อมตน แน่นอนว่าเมื่อคนทั้งหลายได้ยินเช่นนั้นต้องรู้สึกอยากจะมุดดิน หนีไปให้พ้นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกโจวหยูทั้งสองคน
‘เจ้าไปถึงสุดระดับหกแล้วยังมีหน้ามาก้มหัวขอรับโทษ เช่นนั้นเราจะไม่ต้องฆ่าตัวเองลงเสียหรือ?’
มหาจักรพรรดิตงหยางนั้นยิ้มตอบกลับไป “ลุกขึ้นเถอะ เจ้านั้นทำได้ดีแล้ว! มาถึงตอนนี้ร่างวิญญาณหกรูปของเจ้ามันก็มาถึงขั้นสุดแล้วด้วย หลังจากเข้าเตาหลอมวิญญาณไปเจ้าคงสามารถบรรลุเจ็ดรูปได้แน่แล้ว! วันหน้าหากเจ้าไปถึงเผ่าหลักแล้วเจ้าต้องผงาดขึ้นอีกได้แน่นอน!”
พูดไปมหาจักรพรรดิล้ำตงหยางก็ยกมือขึ้นมายิงพลังวิญญาณสายหนึ่งเข้าสู่ร่างฉินซื่อเถียน
ฉินซื่อเถียนรู้สึกได้ทันทีว่าอาการบาดเจ็บใดๆ นั้นมันจางหายไปสิ้น
ฉินซื่อเถียนนั้นรู้สึกซาบซึ้งในพระคุณของมหาจักรพรรดิล้ำตงหยางอย่างมาก
เผ่าหลักนั้นมันคือหัวใจของเผ่าวิญญาณ!
“อ่าว? เย่หยวนมันเข้าไปถึงระดับสามแล้ว!” ในตอนนั้นเองที่มีเสียงหนึ่งร้องขึ้นจากด้านหลัง
คนทั้งหลายนั้นผงะไปเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองตามและพบว่าเย่หยวนเข้าไปถึงระดับสามแล้วจริงๆ
เจ้าหมอนี่กลับผ่านการทดสอบมาได้?
เมื่อฉินซื่อเถียนได้เห็นเขาก็ต้องอมยิ้มขึ้น
“เจ้านี่มันบอกว่าผ่านให้ได้ค่อยมาพูด แต่สุดท้ายเสียเวลาไปเป็นวันมันกลับเพิ่งผ่านด่านนี้! ข้าอยากจะรู้นักว่ามันจะเอาอะไรมาอวดดีหลังจากออกมาอีก!” ฉินซื่อเถียนยิ้มเย้ยขึ้น
เขานั้นสามารถกดหัวเย่หยวนลงได้ด้วยผลลัพธ์ของตน
มองดูเย่หยวนที่ค่อยๆ ก้าวเดินอย่างยากลำบากนั้น ระดับสามมันคงเป็นขีดกำจัดของเขาแล้ว
‘ความอับอายที่พ่อเจ้าได้รับมานี้ จะคืนให้อย่างสาสม!’
ในตอนนี้เขาคิดเพียงแค่อยากจะทำให้เย่หยวนต้องอับอายเท่านั้น
“หึๆ ทำไมพี่ฉินต้องไปสนใจขยะอย่างมันด้วย? พี่นั้นคือบุตรแห่งสวรรค์เชียวนะ!”
“แค่ตัวตลกทำงานของมัน มันไม่มีค่าพอจะถือรองเท้าให้พี่ฉินด้วยซ้ำ!”
“ขยะมันก็ยังเป็นแค่ขยะ ดื้อด้านจนผ่านมาถึงระดับสามได้! มีฝีมือแค่นี้ก็กล้ามาอวดดีต่อหน้าคน มันช่างไม่ประเมินตัวเองจริงๆ!”
…
เมื่อฉินซื่อเถียนผงาดขึ้นมาเช่นนี้มันก็ย่อมจะมีคนเข้ามาเลียเท้าเขาอย่างมาก
วันหน้าตัวเขาคนนี้จะกลายเป็นสมาชิกของโถงวิญญาณนิพพานและการตีสนิทไว้ก่อนมันย่อมจะไม่แย่
เจียงห่าวนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมา “นี่หรือคือสายตาดีที่เจ้าพูดถึง? ดี! มันดีจริงๆ! ไอ้เด็กนี่มันไม่มีกำลังมากมายแต่กลับมีฝีมือในการอวดอ้างตัวมากนัก! ดูท่าหากพูดเรื่องความขี้โม้แล้วแม้แต่ฉินซื่อเถียนเองก็คงไม่อาจจะเทียบมันได้!”
เหยียนยูเจินนั้นได้แต่ต้องทำหน้าเครียดอย่างไม่รู้จะตอบอะไร
เพราะเขานั้นรู้ว่าเย่หยวนเก่งกาจกว่านี้นัก
แต่เย่หยวนนั้นกลับไม่แสดงมันออกมา ดังนั้นเขาจะเถียงไปมันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร
เย่หยวนเองก็ไม่คิดสนใจสายตาคนอื่นๆ และยังคงฝึกฝนตัวเองต่อไป
ไม่ว่าจะอย่างไรเส้นทางคุมวิญญาณนั้นมันก็ไม่มีเวลากำหนด
เขาจึงสามารถใช้มันเพื่อตีหลอมร่างวิญญาณได้อย่างเต็มที่
ตอนที่มาถึงระดับสองนั้นร่างวิญญาณของเย่หยวนมันก็ไปถึงสามรูปขั้นกลางแล้ว
ตอนนี้เมื่อมาถึงระดับสาม มันย่อมจะเพิ่มความยากขึ้นไปอีกขั้น
มันยิ่งเหมาะที่จะใช้ตีหลอมร่างวิญญาณ!
เวลาค่อยๆ เคลื่อนผ่านไปเย่หยวนนั้นค่อยๆ เดินอย่างยากลำบากแต่ก็ไม่คิดถอย
ฉินซื่อเถียนนั้นได้แต่ต้องนั่งรออย่างหงุดหงิดเพราะเขานั้นเตรียมคำเย้ยชุดใหญ่ไว้ให้เย่หยวนแล้ว
เพียงแค่ว่าเย่หยวนกลับไม่ออกมาเสียที
ร่างวิญญาณของเย่หยวนนั้นมันดูแทบจะแตกสลายลงภายใต้การโจมตีหนักหน่วงนั้น
แต่เขานั้นยังไม่ยอมตาย
จากนั้นเย่หยวนก็ก้าวเข้าไปใกล้ระดับสี่เรื่อยๆ
เมื่อเขาก้าวไปถึงระดับสี่ คนทั้งหลายก็ต้องอ้าปากค้าง
ทำไมเจ้าคนไร้ฝีมือมันถึงมาถึงระดับสี่ได้?
หากความดื้อด้านมันมีประโยชน์ เช่นนั้นแล้วมันจะดื้อด้านจนถึงระดับสิบเลย?
เพราะตอนนี้เจ้าหมอนี่ผ่านขึ้นระดับสี่มาได้แล้ว
ระดับสี่นั้นถือว่าเป็นผลลัพธ์ที่ดีมาก
เพราะคนที่มาทดสอบเข้าโถงวิญญาณนิพพานนั้นคนที่เข้าไปถึงระดับสี่ได้นั้นต่างกลายเป็นยอดฝีมือได้แน่นอน
ไม่มีใครคิดว่าเย่หยวนนั้นจะไปถึงจุดนี้ได้
“ไอ้เด็กนี่มันทนได้จริงๆ! แน่ล่ะว่าจิตเต๋าของมันคงมิใช่ของปลอมแล้ว! แต่ว่ามันก็เท่านี้แหละ! ระดับสี่นั้นมันทรงพลังกว่าระดับสามเป็นเท่าตัว พลังนี้มันเหนือกว่าที่ร่างวิญญาณของมันจะรับได้! ในไม่เกินหมื่นก้าวมันต้องถอนตัวออกมาแน่!” ฉินซื่อเถียนกล่าวขึ้นอย่างมั่นใจ
คนทั้งหลายนั้นต่างพยักหน้ารับเมื่อได้ยินเช่นนั้น
ยอดอัจฉริยะมากมายนั้นต่างพ่ายลงที่ระดับสี่นี้
นี่มันคือคอขวด
หากคิดอยากจะผ่านไปนั้นมันยากยิ่ง
นอกจากพวกฉินซื่อเถียนทั้งสามคนแล้ว คนที่ทำได้ดีที่สุดก็ทำได้เพียงแค่สุดระดับสี่เท่านั้น
ไม่นานเย่หยวนก็ก้าวครบหมื่นก้าวไป
ท่ามกลางคลื่นพลังที่บ้าคลั่งนั้นเย่หยวนกลับก้าวไปได้ครบหมื่นก้าวแล้ว
ฉินซื่อเถียนได้แต่ทำหน้าไม่สบอารมณ์
โดนตบหน้าอีกแล้ว!
แต่ว่าเขานั้นเป็นยอดคนอยู่ในตอนนี้ มันย่อมจะไม่มีใครกล่าวขึ้นมาฉีกหน้าเขา
เพราะตำแหน่งศิษย์ของเจ้าโถงนั้นมันยิ่งใหญ่!
แต่ครั้งนี้ฉินซื่อเถียนเริ่มฉลาดขึ้น เขาหยุดพูดไป
แต่ในใจของเขานั้นก็ยังเย้ยหยันไม่หยุด
ความดื้อด้านนี้มันมีแต่จะทำให้ร่างวิญญาณแตกสลายไปในที่สุดเท่านั้น!
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใดเย่หยวนก็มาถึงเส้นระดับห้า
ไม่ทราบเพราะอะไรแต่ตอนนี้จิตใจของคนทั้งหลายมันแทบหยุดเต้น
เจ้าหมอนี่เดินไปอย่างเชื่องช้าและดูทรมานก็จริง แต่เขากลับก้าวเหนือล้ำผู้เข้าทดสอบคนอื่นๆ
นอกจากสามบุตรเจาะชาดไปได้ในที่สุด!
สุดยอด!
วินาทีนั้นเองที่มหาจักรพรรดิล้ำตงหยางต้องเบิกตากว้างขึ้น “สี่รูป! ข้าเข้าใจแล้ว! ไอ้เด็กคนนี้มันคิดใช้การโจมตีวิญญาณนั้นเพื่อตีหลอมร่างวิญญาณตนเอง!”
…………………………