ตอนที่ 1848: ข้อตกลง
“สำนักมีกฎที่ชัดเจนว่าเราจะต้องไม่โจมตีหรือฆ่าสมาชิกคนอื่น ๆ ของสำนัก หากสิ่งนี้เกิดขึ้น ผู้ที่กระทำผิดจะต้องถูกทำลายการบ่มเพาะก่อนที่จะถูกส่งไปยังค่ายกลดาบโลหิตเพื่อเป็นเครื่องสังเวย ฮัวหยงหยวน เจ้าไม่รู้กฎของสำนักหรือ ? ” ผู้อาวุโสที่ติดอยู่ในค่ายกลสังหารตะโกนถาม
ผู้อาวุโสจากสำนักดาบโลหิตหรือที่รู้จักกันในนามฮัวหยงหยวนพูดเยาะเย้ยว่า “คนครึ่งหนึ่งจากโถงคุมวินัย ยืนอยู่ข้างเรา และหลังจากที่ฆ่าเจ้า ตำแหน่งของหัวหน้าสำนักจะได้รับการพิจารณาอีกครั้งในเวลาไม่กี่เดือน มันจะต้องจบลงที่ฝั่งข้างของเราอย่างแน่นอน จากนั้นไม่ว่าจะเป็นโถงคุมวินัยหรือหัวหน้าสำนัก พวกเขาทั้งหมดจะมาจากฝ่ายของเรา ใครจะเป็นคนกล้าพอที่จะยืนหยัดและลงโทษเราในเวลานั้น ? สำหรับบรรพชน เขาสนใจเฉพาะการบ่มเพาะที่เงียบสงบของเขาเท่านั้น เรื่องที่ไม่สำคัญของสำนักจะไม่เพียงพอที่จะให้เขาตื่นตระหนก”
“และที่สำคัญที่สุดที่นี่ไม่มีใครอื่นนอกจากเรา แม้ว่าเราจะฆ่าเจ้าที่นี่ ไม่มีใครอยู่ที่นี่เพื่อเป็นพยาน โดยทั่วไปแล้วสำนักจะไม่มีทางรู้เกี่ยวกับสิ่งนี้” ฮัวหยงหยวนยิ้มอย่างชั่วร้าย ตราบใดที่เขาฆ่าสี่คนตรงหน้าเขา ความสมดุลระหว่างทั้งสองฝ่ายของสำนักจะแตกสลาย และตำแหน่งของหัวหน้าสำนักจะตกไปที่ฝั่งข้างของเขาอย่างแน่นอน
“ฮัวหยงหยวน เจ้าคนน่ารังเกียจ เจ้าคนชั่ว ! เจ้าไปไกลถึงยอมฆ่าสมาชิกของสำนักเดียวกันเพียงเพื่อตำแหน่งหัวหน้าสำนัก” ผู้อาวุโสที่ติดอยู่ในค่ายกลสังหารตะโกนออกมาอย่างดุเดือด
ฮัวหยงหยวนหัวเราะเสียงดังและพูดกับคนทั้งสามที่อยู่ข้างเขาว่า “ผู้อาวุโส ลงมือกันเถอะ ยกระดับค่ายกลสังหารไปให้ถึงสูงสุด ยิ่งเรากำจัดพวกเขาได้เร็วเท่าไหร่ เราก็ได้ลดความกังวลเกี่ยวกับอุบัติเหตุมากขึ้น”
ผู้คนที่อยู่ข้างฮัวหยงหยวนเป็นผู้อาวุโสของสำนักดาบโลหิต พวกเขาพยักหน้ารับ หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็มาถึงที่มุมทั้งสี่ของค่ายกลสังหาร พวกเขาใช้การบ่มเพาะของตัวเองเพื่อควบคุมค่ายกลสังหาร พวกเขาใช้ค่ายกลไปถึงพลังสูงสุด
แม้ว่าค่ายกลจะไม่ถึงระดับของขั้นเหนือเทพ แต่ก็ยังสามารถระเบิดด้วยพลังอันน่ากลัวภายใต้การควบคุมของผู้อาวุโสทั้งสี่
ทันใดนั้นค่ายกลสังหารก็เริ่มส่องแสงอย่างสดใส มันเป็นประกายราวกับดาว ระลอกพลังงานที่น่าสะพรึงกลัวปั่นป่วนภายใน เจตนาสังหารพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า
ผู้อาวุโสทั้งสี่ที่ถูกขังอยู่ในนั้นต้องทนทุกข์ยากลำบาก พวกเขาปลดปล่อยพลังทั้งหมดของพวกเขาและใช้ทักษะลับ, ทักษะการต่อสู้, และสมบัติการป้องกันทั้งหมดเพื่อป้องกันตัวจากค่ายกล
อย่างไรก็ตาม พวกเขาสามารถอยู่ได้ไม่ถึงครึ่งชั่วยามก่อนที่จะเต็มไปด้วยบาดแผลและเลือด พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส และแผ่นอาคมมากกว่าหนึ่งโหลถูกทำลาย
“พวกเราสี่คนนี้จะตายที่นี่จริงหรือ ? เราจะตายด้วยน้ำมือของใครบางคนที่น่ารังเกียจเช่นฮัวหยงหยวน ในขณะที่คนในสำนักจะไม่รู้ด้วยซ้ำ ข้าไม่อยากเชื่อเลย.…”
“แต่เราจะทำอะไรได้ ? พลังของเราไม่ได้ใกล้เคียงพอที่จะทำลายค่ายกลสังหาร เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราจะมีชีวิตอยู่ได้นานแค่ไหน … ”
“ทั้งหมดเป็นความผิดของข้าเอง ข้าไม่ได้ตรวจสอบแผ่นค่ายกลส่งตัวที่เราได้รับให้ละเอียด ตอนที่ข้ารับแผ่นค่ายกลส่งตัวมาจากสำนัก ข้าก็ไม่ได้คิดว่ามันจะถูกดัดแปลง … ”
ผู้อาวุโสทั้งสี่ถูกขังอยู่ในค่ายกลกัดฟันอย่างโกรธแค้น พวกเขาฉุนเฉียวขณะพูด พวกเขาลังเลที่จะตายที่นี่
ผู้อาวุโสอีกสี่คนที่อยู่นอกค่ายกลเริ่มยิ้มเพราะเห็นว่าเซิ้งเฟยและคนอื่น ๆ ในค่ายกลจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกนานนัก
อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของฮัวหยงหยวนและอีกสามคนเปลี่ยนไปในเวลานี้ พวกเขาทั้งสี่หันหน้าของพวกเขาไปสู่ทิศทางของเมืองหลวง และหนึ่งในนั้นคำรามว่า “ไม่นะ มีใครไม่รู้กำลังเข้ามา เร็วเข้า ทุกคนใช้พลังเต็มพิกัด เราต้องฆ่าพวกเขาโดยเร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นหากคนเห็นสิ่งนี้ไปรายงานสำนัก เราจะลำบากมาก”
ผู้อาวุโสที่เหลือพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม พวกเขาสามารถรู้สึกถึงสถานะที่ทรงพลังซึ้งกำลังเข้ามาใกล้ระยะทางของพื้นที่นี้
เนื่องจากพวกเขาไม่อยากให้เรื่องนี้ถูกเปิดโปง มันจึงเป็นการดีที่สุดถ้าบุคคลที่อยู่ในระยะไกลไม่เห็นสิ่งใดเลย แม้ว่าพวกเขาจะเพิ่งผ่านไปก็ตาม
อย่างไรก็ตามพวกเขาประเมินความเร็วของคนผู้นี้ต่ำเกินไป เมื่อพวกเขารู้สึกถึงพลังแห่งการมีอยู่ของเขาในตอนแรก อันที่จริงมันเกิดขึ้นจากระยะที่ห่างไกลมาก อย่างไรก็ตาม ในเวลาที่พวกเขากำลังพูดคุยซึ่งน้อยกว่าห้าวินาที เจ้าของพลังแห่งการมีอยู่นั้นก็ปรากฏตัวในสายตาของพวกเขาแล้ว
ทั้งสี่คนเห็นจุดสีดำที่เกือบจะแยกไม่ออกบนขอบฟ้าในเวลาเดียวกัน มันเคลื่อนที่เข้าหาพวกเขาด้วยความเร็วที่น่าตกใจ
ยิ่งกว่านั้น เมื่อคนผู้นี้ใกล้เข้ามา พลังแห่งการมีอยู่ของเขาก็ยิ่งน่ากลัวขึ้นเรื่อย ๆ มันเหมือนมหาสมุทรมหึมาที่ถล่มลงมารอบ ๆ
“อะไรมันจะเร็วปานนี้ ! โอ้ ไม่ คนผู้นี้ไม่ใช่ขั้นเทพ เขาเป็นขั้นเหนือเทพ” สีหน้าของฮัวหยงหยวนและคนอื่น ๆ เปลี่ยนไปอย่างมาก ขั้นเหนือเทพกำลังมุ่งหน้ามาในทิศทางของพวกเขาซึ่งทำให้พวกเขาตื่นตระหนก
อย่างไรก็ตามตอนนี้ถึงเวลาสำคัญในการฆ่าเซิ้งเฟยและคนอื่น ๆ พวกเขาไม่สามารถหยุดได้
ไม่แปลกใจเลยที่กำลังพุ่งเข้ามาคือเจี้ยนเฉิน
เจี้ยนเฉินใช้อสนีบาตตลอดทาง ผลักดันความเร็วของเขาสูงสุดด้วยความสามารถทั้งหมด ในที่สุดเขาก็ข้าม 50 ล้านกิโลเมตรมาและตามพวกผู้อาวุโสของสำนักดาบโลหิตทัน
เจี้ยนเฉินเดินไปในอากาศและมาถึงข้างหน้าค่ายกลภายใต้สายตาที่ประหม่าของฮัวหยงหยวนและคนอื่น ๆ ดวงตาของเขาเหมือนกระบี่ที่สามารถทะลุผ่านค่ายกลและดูว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน
“ผู้อาวุโสฮัวหยงหยวนแห่ง สำนักดาบโลหิตจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์เมฆแดง ขอทักทายท่านผู้อาวุโส เราสี่คนกำลังกำจัดคนทรยศของสำนัก เราจึงไม่สามารถต้อนรับท่านได้ เมื่อเราฆ่าคนทรยศเสร็จ เราจะมาพูดคุยกับท่าน ข้าหวังว่าผู้อาวุโสจะไม่ขุ่นเคืองใจ” ฮัวหยงหยวนพูดอย่างไม่สบายใจ เขากล่าวถึงตัวตนของเขาในฐานะผู้อาวุโสของสำนักดาบโลหิตโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ในขณะที่เขาหวังว่ากิตติศัพท์ของสำนักของเขาจะทำให้ขั้นเหนือเทพเกรงกลัว
นี่เป็นเพราะเขารู้สึกไม่สบายใจอย่างมากเกี่ยวกับวิธีที่ขั้นเหนือเทพมองไปที่ค่ายกลทันทีที่เขามาถึง
“ เจ้ามาจากสำนักดาบโลหิตหรือ ? ” เจี้ยนเฉินค่อนข้างประหลาดใจเมื่อเขาจ้องมองที่ฮัวหยงหยวน
ใบหน้าของฮัวหยงหยวนสว่างขึ้น เขากล่าวว่า“ ข้ามาจากสำนักดาบโลหิตจริง ๆ ผู้อาวุโสพี่มีความสัมพันธ์กับสำนักของเราหรือ ? ”
เจี้ยนเฉินไม่สนใจฮัวหยงหยวนและคนอื่น ๆ เขามองไปที่ค่ายกลสังหารและกล่าวโดยตรงว่า “แร่ทองคำโลหิตจากสมาคมการค้าแห่งราชสำนักอยู่กับเจ้าหรือไม่ ? ”
เสียงของเจี้ยนเฉินแทรกซึมค่ายกลโดยตรง เซิ้งเฟยและคนอื่น ๆ ได้ยินคำพูดของเขาอย่างชัดเจน
“แร่ทองคำโลหิตอยู่กับเราแน่นอน ข้าขอถามว่าท่านเป็นใครได้หรือไม่ ? ” ผู้อาวุโสคนหนึ่งในค่ายกลกัดฟันถาม น้ำเสียงของเขาอ่อนแอ เห็นได้ชัดว่าเขาหมดพลัง
“ส่งแร่ทองคำโลหิตมาให้ข้า และข้าจะทำลายค่ายกลนี้ให้พวกเจ้า พวกเจ้ายินดีที่จะยอมรับข้อตกลงนี้หรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินถาม เขาไม่ได้พยายามสื่อสารอย่างไร้เหตุผลผ่านทักษะการสื่อสารใด ๆ ผลลัพธ์คือฮัวหยงหยวนและคนอื่น ๆ ได้ยินคำพูดของเขาอย่างชัดเจน
สีหน้าของทุกคนในกลุ่มของฮัวหยงหยวนเปลี่ยนไป พวกเขาเริ่มตื่นตกใจ “ผู้อาวุดส นี่เป็นเรื่องของสำนักดาบโลหิตของเรา ข้าหวังว่าผู้อาวุโสจะไม่เข้ามายุ่ง หากท่านต้องการแร่ทองคำโลหิต เรายินดีมอบให้ท่านหลังจากที่เราฆ่าพวกเขาแล้ว”