ตอนที่ 1872: ค่ายกลสังหารเทพปฐพี
บรรพชนครอบครัวโม่หนีออกไปอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นบ้าไปแล้วจริง ๆ เขาใจเย็นมาก มีแสงกระพริบผ่านดวงตาพร้อมกับจิตสังหารอย่างรุนแรง
เจี้ยนเฉินไล่ตามไปอย่างใกล้ชิด ร่างกายทั้งหมดของเขาดูเหมือนจะกลายเป็นลำแสงขนาดใหญ่ เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว มันเร็วกว่าบรรพชนครอบครัวโม่ ระยะห่างระหว่างทั้งสองค่อน ๆ น้อยลง
“เข้ามา เข้ามาเลย ข้าได้สร้างค่ายกลสังหารแถวนี้ไว้แล้ว มันมีค่ามากสำหรับข้า แม้ว่าเจ้าจะเป็นขั้นเหนือเทพช่วงปลาย แต่เจ้าต้องดิ้นรนเพื่อที่จะหลุดออกมาเมื่อถูกจับ รวมกับการโจมตีของข้าที่อยู่ด้านนอก เจ้าจะต้องตายแน่ ๆ เจี้ยนเฉิน” บรรพชนครอบครัวโม่หัวเราะเยาะ เขาตื่นเต้นมาก เมื่อเจี้ยนเฉินตาย จะไม่มีใครรู้ว่าเขามีวัตถุเทพ
เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับคนแคว้นนทีครามเลย ท้ายที่สุดขั้นเหนือเทพบางคนก็ยังไม่อาจรู้ว่ามันเป็นวัตถุเทพ
เจตจำนงกระบี่ที่ทรงพลังปรากฏขึ้นที่ด้านหลัง มันล้อมบรรพชนที่กำลังหลบหนีให้อยู่ในแสงสว่างของมัน
เจี้ยนเฉินไล่ตามมาแล้ว เขาเหวี่ยงกระบี่สายรุ้งและระเบิดปราณกระบี่ออกมาอย่างน่าตกใจ หมายสังหารบรรพชนครอบครัวโม่
ตูม !
บรรพชนครอบครัวโม่ได้รับการปกป้องจากวัตถุเทพ เขาจึงไม่ได้หวาดกลัวอีกต่อไป เขาไม่แม้แต่จะหลบการโจมตีของเจี้ยนเฉิน เขาใช้พลังของเกราะเพื่อป้องกันทุกสิ่งทุกอย่าง ปราณกระบี่ที่โจมตีเข้ามาไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาบาดเจ็บ แต่ความรุนแรงของพลังก็ยังคงทำให้เขากระเด็นออกไปไกล
อวัยวะภายในของบรรพชนครอบครัวโม่ปั่นป่วน พวกมันสั่นไปมาอย่างแรง การโจมตีของเจี้ยนเฉินไม่อาจทำลายวัตถุเทพได้ แต่เมื่อใดก็ตามที่การโจมตีของเขากระทบเข้ากับเกราะ มันก็จะเกิดอาการเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าเกราะที่ถูกซ่อมแซมด้านนอกนั้นไม่อาจเปลี่ยนทิศทางมันได้ เพราะอย่างนั้นการโจมตีที่ถูกตัวของเกราะเองก็ได้ส่งแรงกระแทกเข้าหาร่างกายของบรรพชน
คนหนึ่งหนี คนหนึ่งตาม ไม่นานพวกเขาก็เดินทางกันมาหลายล้านกิโลเมตร พวกเขาบินไปผ่านหลายแคว้น และเมืองหลัก สร้างความตระหนกให้กับผู้คนนับไม่ถ้วน
บรรพชนครอบครัวโม่ทนการโจมตีจากเจี้ยนเฉินหลายครั้ง การโจมตีแต่ละครั้งจะทำให้อวัยวะภายในของเขาสั่นสะเทือน แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บหลังจากที่รับการโจมตีทั้งหมด แต่มันก็ยังคงเจ็บปวดอยู่ไม่น้อย
ท้ายที่สุด พวกเขาทั้งสองก็มาถึงภูเขาที่อยู่ห่างไกล
“ค่านกลสังหารเทพปฐพี ! ”
บรรพชนครอบครัวโม่หยุดหนี มือของเขาทำท่าผนึกขณะที่ตะโกนออกมา
พลังงานฉีกกระชากระเบิดออกมาจากภูเขานับไม่ถ้วน ค่ายกลขนาดใหญ่ปรากฏให้เห็นทั่วทั้งภูเขา เปลวเพลิงที่ไร้ที่สิ้นสุดพุ่งออกมาจากผืนดินและฟุ้งทั่วอากาศ
โลกที่เจี้ยนเฉินอยู่ได้กลายเป็นสีแดงเพลิงไปแล้ว ความร้อนที่น่ากลัวรอบ ๆ นั่นถึงจุดที่ว่าแม้แต่อากาศก็ยังติดไฟ
มีทะเลเพลิงไร้ที่สิ้นสุดอยู่ด้านล่างของเขา ขณะที่เมฆเพลิงลอยอยู่เหนือหัวของเขา
“เจี้ยนเฉิน เจ้าทำเกินไปแล้วในวันนี้ ฮ่าฮ่าฮ่า….” บรรพชนครอบครัวโม่หัวเราะเยาะอย่างดังออกมา ตอนนี้เขาได้ลิ้มรสชัยชนะแล้ว
เจี้ยนเฉินลอยอยู่บนท้องฟ้าอย่างสงบ เขายืนนิ่งราวกับภูเขา ความร้อนที่น่ากลัวจากไฟลุกลามไปทั่ว แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมัน
“ถ้านี่เป็นค่ายกลสังหารระดับราชาเทพ ข้าคิดว่าวันนี้มันเป็นเรื่องน่าเสียดายจริง ๆ ที่ใช้ค่ายกลนี้กับขั้นเหนือเทพเท่านั้น” เจี้ยนเฉินพูดพลางส่ายหน้า
“แน่นอน ว่ามันยากมาก ๆ ที่จะสังหารเจ้าด้วยค่ายกลนี้ อย่างไรก็ตามถ้าเจ้าเพิ่มข้าเข้าไปด้วยล่ะ ? ข้าใช้ค่ายกลสังหารนี้ด้วยตัวเอง ดังนั้นข้าจึงรู้จักมันราวกับหลังมือตัวเอง ข้าสามารถเข้า-ออกได้ด้วยตามต้องการ ข้าแค่ต้องการหาเวลาที่เหมาะสมในการเปิดตัวการโจมตี ในขณะเดียวกันเจ้าไม่อาจทำร้ายข้าได้เลย”เสียงของบรรพชนครอบครัวโม่ดังขึ้นจากภายในค่ายกล มันมาจากทุกที่ทำให้เป็นไปไม่ได้เลยที่จะหาที่ซ่อนของเขา
ในขณะที่เขาพูด ค่ายกลก็เริ่มทำงาน โลกที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ทะเลลุกเป็นไฟขนาดใหญ่พุ่งขึ้นจากพื้นดิน มันกลายเป็นสัตว์ร้ายที่พุ่งเข้าใส่เจี้ยนเฉิน ระเบิดเปลวเพลิงตามทางและความร้อนที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมากทำให้มิตินั้นบิดเบี้ยว
เปลวเพลิงเหล่านี้น่าสะพรึงกลัวมากเพียงพอที่จะก่อให้เกิดภัยคุกคามครั้งใหญ่กับขั้นเหนือเทพช่วงปลาย
อย่างไรก็ตามด้วยความกล้าหาญในการต่อสู้ของเจี้ยนเฉินแม้กระทั่งขั้นเหนือเทพช่วงปลาย เขาก็อยู่ในจุดสูงสุด ผลที่เกิดจากการโจมตีลดน้อยลง
เขาแทงออกมา กระบี่สายรุ้งส่องแสงประกายอย่างรุนแรงในขณะที่เขาใช้ปราณกระบี่ยาวหลายเมตร มันพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง
ด้วยเสียงระเบิด เปลวเพลิงที่เหมือนกับสัตว์ขนาดใหญ่หายไปจากการถูกโจมตีด้วยปราณกระบี่ของเจี้ยนเฉิน
มีการปะทะถึง 2 ครั้งทำให้เกิดระลอกคลื่นอันทรงพลังระเบิดออกมา มันทำให้ค่ายกลทั้งหมดสั่นอย่างรุนแรง
ในขณะนี้เองที่กระบี่สีดำปรากฏขึ้นอย่างเงียบ ๆ ด้านหลังเจี้ยนเฉินก่อนที่จะแทงไปท้ายทอยของเจี้ยนเฉินด้วยความเร็วสูง
ใบหน้าของเจี้ยนเฉินไม่เปลี่ยนแปลง เขาแค่นเสียงอย่างเหยียดหยามโดยไม่มองย้อนกลับ เขาไปแทงข้างหลังตรงกลางกระบี่
ติ้ง !
ปลายกระบี่ทั้งสองชนกันอย่างแม่นยำ พวกเขาแยกกันทันทีหลังจากที่ปะทะกัน บรรพชนครอบครัวโม่ที่สวมเกราะก็ปรากฏอยู่หลังค่ายกล
อย่างไรก็ตามบรรพชนครอบครัวโม่ไม่ได้เข้าไปเผชิญหน้าตรง ๆ กับเจี้ยนเฉิน เขาถอยกลับทันทีหลังจากปะทะกระบี่และหายเข้าในค่ายกลในพริบตา
เจี้ยนเฉินปรากฏตัวตรงจุดที่บรรพชนครอบครัวโม่เคยปรากฏก่อนหน้าที่เขาจะหายตัวไป เขาแทงสองสามครั้งในพื้นที่ว่าง กฏที่ทรงพลังปะทุออกมาจากแระบี่ทำให้มิติทั้งหมดสั่นสะเทือน
อย่างไรก็ตามเขาไม่อาจบังคับบรรพชนครอบครัวโม่ให้ออกมาได้
“เจี้ยนเฉิน ข้าไม่อาจชนะเจ้าได้หากต่อสู้อย่างเปิดเผย แต่การสังหารเจ้านั้นไม่ได้ยากเลยสำหรับค่ายกลนี้ ค่ายกลจะโจมตีเจ้าอย่างต่อเนื่องตราบใดที่มันจะเปิดใช้งานอยู่ ข้าอยากเห็นว่าเจ้าจะอยู่ข้างในได้นานแค่ไหน”บรรพชนครอบครัวโม่หัวเราะเสียงดัง
“ค่ายกลของเจ้าอ่อนแอเกินไป” เจี้ยนเฉิมพึมพำกับตัวเอง ทันใดนั้นปราณกระบี่ที่ปรากฏออกมาก็เปลี่ยนไป ปราณกระบี่ทรงพลังอย่างมากหลังจากที่กฏแห่งกระบี่ปรากฏออกมาไม่หยุด ทุกอย่างมารวมตัวที่เขา
“กระบี่ต้าหลัว ! ” เจี้ยนเฉินตะโกนออกมา เขาสร้างผนึกด้วยมือของเขาและปรากฏปราณกระบี่ทองคำควบแน่นเหนือหัวของเขา มันพุ่งออกมาเป็นแนวสีทอง
ตูม !
ปราณกระบี่ทองคำปรากฏที่ค่ายกลพร้อมกับพลังทำลายล้าง ด้วยความยิ่งใหญ่ของค่ายกลสังหารเทพปฐพีที่ใช้โดยบรรพชนครอบครัวโม่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงอย่างมาก
บรรพชนครอบครัวโม่ใช้ประโยชน์เมื่อเจี้ยนเฉินออกไปโจมตีเขา อย่างไรก็ตามเขาป้องกันได้อีกครั้งและมีปราณกระบี่หลายสายปะทะเข้ากับบรรพชน
อย่างไรก็ตามด้วยการป้องกันของเกราะ การโจมตีของเจี้ยนเฉินก็ไม่อาจทำร้ายเขาได้เลยสักครั้ง มันได้แต่ทำให้บรรพชนโซเซเท่านั้น