เย่เฉินไม่สนใจฮวงจุ้ยและการย้ายสุสานตระกูลเย่มากนัก
เขาไม่สนใจผู้คนและเรื่องของตระกูลเย่
ตลอดมา สำหรับตระกูลเย่ เขาสนใจเพียงสองสิ่งเท่านั้น
หนึ่งคือ ที่ฝังศพพ่อแม่อยู่ไหน และเขาไปไหว้ได้หรือไม่
สองคือ ใครเป็นคนทำร้ายพ่อแม่ คนตระกูลเย่รึเปล่าและ
สำหรับเรื่องอื่นๆ ของตระกูลเย่ เขาไม่อยากจะไปนึกถึงมัน
ดังนั้น หลังจากฟังคำอธิบายเกี่ยวกับภูเขาเย่หลิงซานจากกู้เย้นจง เย่เฉินก็ถามว่า:”ลุงกู้ ผมสามารถไปไหว้ที่ภูเขาเย่หลิงซานได้ไหม?”
กู้เย้นจงพูดว่า:”ภูเขาเย่หลิงซาน เป็นสุสานบรรพบุรุษของตระกูลเย่ และเป็นสถานที่ของฮวงจุ้ย โดยปกติแล้วตระกูลเย่จะควบคุมมันอย่างเข้มงวด คนนอกไม่สามารถเข้าไปได้เลย ขนาดลุงจะไปยังต้องบอกกับคนตระกูลเย่ล่วงหน้า และนัดเวลา แต่ว่านายเป็นลูกหลานตระกูลเย่ แค่บอกสักคำก็น่าจะเข้าไปได้เลย”
เย่เฉินส่ายหัวและพูดว่า:”ลุงกู้ ขอบอกตามตรงเลย ผมไม่อยากให้คนตระกูลเย่รู้ว่าผมมาที่เย่นจิง ดังนั้นจึงไม่อยากมีการติดต่อกับพวกเขามากเกินไปก่อน”
กู้เย้นจงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า:”เดี๋ยวลุงโทรหาลุงใหญ่ของนายแล้วกัน บอกว่าลุงอยากไปไหว้พ่อแม่นาย ให้เขาบอกกับลูกน้อง แล้วนายก็ปลอมตัวเล็กน้อย แล้วตามลุงไปก็ได้แล้ว เพราะยังไงนายก็หน้าตาเหมือนพ่อนายมาก ถ้าผู้อาวุโสตระกูลเย่เห็นนาย ต้องจำได้แน่นอน”
เย่เฉินรีบลุกขึ้น และโค้งคำนับให้กู้เย่นจง:”ลุงกู้ ขอบคุณที่บรรลุผลความปรารถนาของผม!”
กู้เย้นจงรีบลุกขึ้นไปช่วยพยุง แล้วพูดเสียงสั่นว่า:”เฉินเอ๋อ นาย…..นายกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย นายเป็นผู้มีพระคุณของครอบครัวเรา แค่เรื่องเล็กๆ จะมาขอบคุณลุงทำไม……”
เย่เฉินพูดย่างเคร่งขรึม:”ลุงกู้ เรื่องที่เกี่ยวข้องกับการตายพ่อแม่ผม สำหรับผมมันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย พ่อแม่ผมจากไปสิบแปดปี ผมไม่เคยไปเยี่ยมหลุมฝังศพเลย มันไม่กตัญญูเลยจริงๆ ลุงช่วยให้ผมบรรลุผลความปรารถนา ให้โอกาสผมได้กตัญญู สำหรับผมมันมีความหมายมาก ผมจะไม่กราบขอบลุงได้อย่างไร!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ กู้เย้นจงก็รีบโทษตัวเองว่า:”โอ้ ลุงพูดผิดเอง นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กจริงๆ ไม่ต้องกังวล พรุ่งนี้ลุงจะพานายไป!”
หลินหว่านชิวที่อยู่ข้างๆพูดว่า:”ฉันกับหนานหนานไปด้วย ถ้าพวกนายไปกันสองคน ตระกูลเย่จะสงสัยได้ง่าย เพราะยังไงครอบครัวของเราเป็นยังไง คนตระกูลเย่ก็รู้ดี ครอบครัวเรา นอกจากนาย ก็ไม่มีชายหนุ่มที่ไหนแล้ว”
กู้เย้นจงพูดว่า:”เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วง ให้เฉินเอ๋อแกล้งเป็นคนขับรถของฉันก็ได้”
หลินหว่านชิวพยักหน้า แต่ยังพยายามพูดว่า:”ถ้าอย่างนั้นพวกเราสองแม่ลูกไปกับพวกนายดีกว่า ฉันไม่ได้ไปเยี่ยมพี่เย่และพี่สะใภ้เย่มาครึ่งปีแล้ว”
“ใช่!”กู้ชิวอี๋รีบพูดขึ้น:”พ่อ ให้หนูกับแม่ไปด้วยเถอะ!”
กู้เย้นจงพยักหน้าและพูดว่า:”ได้ งั้นพรุ่งนี้เราจะไปด้วยกัน!”
พูดเสร็จก็ครุ่นคิดเวลา แล้วพูดว่า:”แบบนี้แล้วกัน ในตอนเช้า เฉินเอ๋อกับฉันจะไปที่คณะกรรมการของบริษัท พวกเธอทั้งสองรออยู่ที่บ้าน หลังจากการประชุมเสร็จเราจะกลับมารับพวกเธอไปด้วยกัน”
หลินหว่านชิวตอบตกลงทันที และพูดว่า: “โอเค!”
…….
ชั่วพริบตา เย่เฉินกับกู้เย้นจงก็ดื่มเหล้าหมาวถายหนักสี่กิโลจนหมด
พวกเขากินอิ่มดื่มหมดแล้ว อารมณ์ของทั้งสองคนก็คึกคักมาก ดังนั้นกู้เย้นจงได้พาเขาไปดูภาพถ่ายเก่าๆ มากมายในห้องหนังสือ
ภาพถ่ายเก่าเหล่านี้ ล้วนมีพ่อแม่ของเย่เฉิน ภาพถ่ายแรกสุดคือตอนที่พ่อแม่ของเย่เฉินเพิ่งแต่งงาน และยังไม่มีเย่เฉิน