ตอนที่ 1885: ราชาเทพอ่อนแอขนาดนั้น
คงจะดีกว่านี้ถ้าเต๋าตี้ไม่พูดออกมาอย่างนั้น มีประกายความชั่วร้ายวาบผ่านดวงตาของนางฟ้าเฮายู่ทันทีจากการตอบสนองของคำพูดของเขา นางจ้องมองไปที่ราชาเทพทั้งเก้าซึ่งค่อย ๆ ถอยกลับภายใต้ความสามารภของนางและเปิดเผยจิตสังหาร
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ข้าก็ได้แต่ฆ่าพวกเจ้าทั้งเก้าเท่านั้น เมื่อเจ้าตายไปแล้ว องค์ชายเก้าก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่”
“แม้ว่าเขาจะรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ เขาก็จะไม่รู้ว่าใครเอาดอกไม้เมฆม่วงและดอกไม้แห่งวิถีไป” นางฟ้าเฮายู่พูดอย่างเยือกเย็น เดิมทีนางไม่ได้มาที่นี่เพื่อที่จะสังหาร นางแค่อยากได้ดอกไม้แห่งวิถีเพราะว่ามันจะช่วยให้นางฟื้นฟูพลังของนาง
จากคำพูดของเต๋าตี้ ทำให้นางต้องฆ่าพวกเขา
แม้ว่าจักรวรรดินิรันดร์ตะวันโลหิตจะเป็นจักรวรรดินิรันดร์ของภาคใต้และมีอำนาจอย่างมาก นางฟ้าเฮายู่ก็ยังไม่ได้ให้ความสำคัญใด ๆ เลย นางเป็นห่วงว่าจะสร้างปัญหาให้กับตระกูลเทียนหยวนของเจี้ยนเฉินหรือไม่เท่านั้น
เป็นเพราะนางเปลี่ยนแผนของนางปุบปับ ทำให้นางไม่สนใจไว้ชีวิตใคร
นางฟ้าเฮายู่จับไปที่อากาศ แก่นแท้ของดวงจันทร์ควบแน่นอยู่บนอากาศ ทันใดนั้นมันก็กลายเป็นคทาหยกขาวในมือของนาง
แม้ว่าคทาจะเป็นการควบแน่นของพลังงาน แต่มันก็เหมือนกับคทาเทพจันทราที่นางให้กับโหยวเยว่ในอดีต
นางฟ้าเฮายู่จับคทาที่ส่องแสงราวกับดวงจันทร์ ด้านหลังของนาง ดวงจันทร์ยิ่งส่องแสงสว่างมากขึ้นเข้าโอบล้อมตัวนาง ทำให้เห็นสภาพของภูเขาและแวดล้อมรอบ ๆ
นางควงคทาเบา ๆ และลำแสงทั้งเก้าก็ปรากฏขึ้นเหนือหัวของราชาเทพทั้งเก้า ทุก ๆ ลำแสงเกิดจากพลังงานที่ทรงพลังและมีพลังของกฎที่เกินกว่าราชาเทพจะทำลายลำแสงเหล่านั้นได้
ราชาเทพทั้งเก้าจากภูเขานั้นเปล่งประกาย พลังจิตที่ทรงพลังนั้นแผ่ออกมาจากร่างกายของพวกเขา พวกเขาไม่อยากจะตายแบบนี้ แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้กับนางฟ้าเฮายู่ พวกเขาก็ยังคงต่อต้านด้วยพลังของพวกเขาเต็มที่ โดยการทำลายลำแสงที่อยู่เหนือหัวของพวกเขาเท่าที่พวกเขาจะทำได้
ตูม !
จากเสียงกึกก้อง พลังงานพัดผ่านราวกับพายุ กฎต่าง ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็วุ่นวาย การปะทะกันนั้นได้สร้างความวุ่นวายที่น่าตกใจราวกับว่าจะฉีกมิติที่นั่นได้
เทือกเขาทั้งหมดสั่นอย่างหนัก ราวกับเป็นการโจมตีที่เกิดจากแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ มันเหมือนกับโลกกำลังจะสิ้นสุด ภูเขาพังทลายและผืนดินก็แยกออกจากกันจนกลายเป็นหินขนาดใหญ่ ภูเขาที่อยู่เบื้องหลังทรุดตัวลงและปล่อยฝุ่นฟุ้งขึ้นมาทันที
การโจมตีของราชาเทพทั้งเก้าต่อนางฟ้าเฮายู่นั้นมีพลังมากพอที่จะทำลายโลกอย่างแท้จริง
หากนี่เป็นเมืองหลักซึ่งอยู่ในแคว้นตงอัน การโจมตีเหล่านี้จะทำให้เมืองนั้นหายไป แม้แต่ขั้นเหนือเทพก็ไม่อาจหลบหนีความตายไปได้
“ทรงพลังยิ่งนัก ! ” เจี้ยนเฉินยืนอยู่ด้านหลังนางฟ้าเฮายู่ คลื่นกระแทกที่น่าสะพรึงกลัวได้หยุดที่ด้านหน้าของนางโดยไม่อาจมาถึงเขาได้ เขาจ้องมองด้วยความหวาดกลัว ขณะที่เขารู้สึกตกใจอยู่ภายใน
เขารู้สึกว่าด้วยพละกำลังของพวกมันก็เพียงพอที่จะฉีกกระชากให้เขาบาดเจ็บสาหัส
นางฟ้าเฮายู่ยืนนิ่งราวกับภูเขา แสงจากกฏปรากฏอยู่ด้านหน้าของนาง ไม่ว่าพลังมันจะรุนแรงแค่ไหน มันก็ไม่อาจทำให้เสื้อผ้าของนางพริ้วไหวได้
อย่างไรก็ตามเลือดได้ไหลออกจากปากของราชาเทพทั้งเก้าพร้อมกับอวัยวะภายในของเขา มันตกลงมาราวกับสายฝน เลือดของราชาเทพได้ย้อมผืนดินเป็นสีแดง
พวกเขาทั้งหมดซีดเซียวอย่างมากในขณะนี้ พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
นางฟ้าเฮายู่นั้นทรงพลังมากในตอนนี้ แม้ว่าพวกเขาจะร่วมมือกันมันก็ยังคงไร้ประโยชน์
“เข้ามาในค่ายกล ! ”
ราชาเทพตะโกนออกมา ราชาเทพทั้งหลายไม่สนใจอาการบาดเจ็บของเขาและเข้าไปในค่ายกลอย่างเร็วที่สุด พวกเขากำลังรวมพลังเข้าด้วยกัน
Immediately, an even more tremendous pressure emanated from them. After working together, their resistance against fairy Hao Yue’s ability grew stronger and stronger. Their strength that had been suppressed to early Godking recovered to mid Godking at that moment.
ทันใดนั้นความกดดันที่ก็เพิ่มขึ้นจากพวกเขามากมาย หลังจากที่ร่วมมือกัน แรงต้านที่พวกเขาได้รับจากนางฟ้าเฮายู่ก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ความแข็งแกร่งที่พวกเขาได้เพิ่มขึ้นจากราชาเทพช่วงต้นก็กลายมาเป็นราชาเทพช่วงกลางในตอนนี้
“กฏที่ถูกสร้างขึ้นบนโลก กระบี่บรรพกาลและการทำลายล้าง ! ”
ราชาเทพทั้งเก้าตะโกนออกมาและเสียงของพวกเขาก็ดังขึ้นพร้อม ๆ กัน ระหว่างทั้งเก้าคนนั้น ปราณกระบี่ที่เกิดขึ้นอย่างเงียบ ๆ พุ่งเข้าหานางฟ้าเฮายู่โดยตรงทำให้เกิดแรงกดดันเป็นอย่างมาก
ปราณกระบี่เคลื่อนที่เร็วมาก มันเร็วกว่าอสนีบาตของเจี้ยนเฉิน มันกรีดอากาศและดูเหมือนว่าจะฉีกมิติทะลุเข้าไปและปรากฏอยู่ต่อหน้านางฟ้าเฮายู่ได้ในแว่บเดียว
ใบหน้าของเจี้ยนเฉินเปลี่ยนไป ปราณกระบี่เคลื่อนไหวเร็วมาก มันเร็วจนแม้แต่เขาก็ไม่อาจตอบสนองได้ทัน เขาไม่อาจแม้แต่จะเห็นปราณกระบี่นั้นด้วยตาเปล่าของเขาและเขาก็รู้สึกถึงแรงกดดันที่เพิ่มขึ้น
อย่างไรก็ตามใบหน้าของนางฟ้าเฮายู่ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย นางยังคงสงบเหมือนเดิม นางยกมือเรียวของนางขึ้นมา
การเคลื่อนไหวของนางฟ้าเฮายู่ไม่ได้ดูเร็วนัก ความจริงแล้วมันช้ามาก อย่างไรก็ตามเมื่อนางเคลื่อนไหวเสร็จ ปราณกระบี่ที่กำลังจะโจมตีก็อยู่ห่างจากนางเพียงนิ้วเดียว
ภาพนี้ทำให้หลายคนสับสน ดูเหมือนจะมีความแตกต่างในด้านเวลาระหว่างสองพื้นที่ในเวลาเดียวกัน
“หายไป ! ”
นางฟ้าเฮายู่พูดเบา ๆ พลางดีดนิ้ว ทันใดนั้นพลังของกฎที่เกินกว่าขั้นราชาเทพก็เข้าโอบล้อมปราณกระบี่ตรง ๆ
ในเวลาต่อมาปราณกระบี่ที่เกิดจากการรวมพลังของราชาเทพทั้งเก้าก็กระจายหายไป เพราะกฏนี้เกิดขึ้นจากพลังของขอบเขตตั้งต้น ดังนั้นมันจึงมีความแตกต่างของมันอยู่
สีหน้าของราชาเทพทั้งเก้าเปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขาทั้งหมดต่างก้าวถอยหลังอย่างช่วยไม่ได้ ขณะที่เขาจ้องมองนางฟ้าเฮายู่ด้วยความกลัวอย่างมาก
อย่างไรก็ตามวินาทีต่อมาพวกเขาก็มองหน้ากันและกัน ราวกับว่าพวกเขารู้ว่าต่างคนคิดอะไรอยู่ ทุกคนพยายามใช้ทักาะและพยายามหลบหนีอย่างไม่ลังเล
บางคนใช้ทักษะลับเพื่อหลบหนี ในขณะที่คนอื่นใช้แผ่นอาคมเคลื่อนย้าย
“ในเขตแดนของข้า ข้าไม่อาจปล่อยให้เจ้าหลบหนีไปได้”นางฟ้าเฮายู่พูดอย่างสงบ
ตามที่คิดเอาไว้ ราชาเทพทั้งเก้าเริ่มหมดหวัง คนที่ใช้ทักษะก็พบว่าพวกเขายังคงอยู่ที่เดิม ในขณะที่คนที่ใช้แผ่นอาคมเคลื่อนย้ายปรากฏขึ้นใกล้ ๆ
“ตอนแรกข้าไม่ต้องการฆ่าพวกเจ้า แต่ข้าจำเป็นต้องฆ่าพวกเจ้า” นางฟ้าเฮายู่พูดอย่างเฉยเมย จิตสังหารเริ่มปรากฏในสายตาของนางและพร้อมกับคลื่นพลังงานแสงจันทร์ได้โอบล้อมทั้งเก้าคนด้วยพลังของกฏขอบเขตตั้งต้น
คราวนี้ราชาเทพทั้งเก้าไม่สามารถต้านทานได้เลย พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและพลังของเขาก็ลดลง วิญญาณของพวกเขาถูกกำจัดโดยตรงจากการโจมตีของนางฟ้าเฮายู่
ตั้งแต่เริ่มจนจบนางฟ้าเฮายู่ไม่ได้ขยับไปไหนเลย นางสามารถจัดการราชาเทพเพียงการโบกมือและสังหารราชาเทพขั้นปลายทั้งเก้าด้วยการโบกมือเพียงไม่กี่ครั้ง นางยังคงใจเย็นตลอดเวลาที่ทำ เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้ใช้พลังเต็มที่
เจี้ยนเฉินเฝ้ามองสิ่งที่เกิดขึ้นจนลิ้นจุกปาก เขารู้สึกเหมือนเขาฝันไป ตลอดเวลาจนถึงราชาเทพทั้งเก้าได้ตายลง เขาพยายามเชื่อว่านี่มันคือความจริง
เพียงไม่กี่สิบปีก่อน นางฟ้าเฮายู่เป็นเพียงวิญญาณ แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตดั้งเดิมก็สามารถกำจัดนางได้ นางเป็นเหมือนมดอย่างแท้จริง
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เพียงแค่โบกมือนางก็สังหารราชาเทพทั้งเก้าได้
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ราชาเทพอ่อนแอแบบนี้ ?