ตอนที่ 2591 ถูกเทแล้ว
เฮ่อเหลียนเช่อสู้หนึ่งต่อสิบ พอมีเขาอยู่ด้วย เพียงไม่นานก็จัดการผู้คนจำนวนมากที่อยู่ข้างกายนาสซาร์ได้สำเร็จ นาสซาร์ค่อย ๆปรากฏกายออกมา จากสีหน้าเย็นชาก็แปรเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนก ในมือถือปืนอยู่ แม้แต่ช่วงเวลาที่ถอยหลังสลายตัวก็ยังสบถด่าไปด้วย
“จะหนีหรือ? ฉันมาถึงนี่แล้ว ชีวิตแกก็ทิ้งไว้ที่นี่ซะเถอะ!”
เฮ่อเหลียนเช่อยิ้มอย่างโหดเหี้ยม ปืน AK ที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนยิงกราดอย่างบ้าคลั่ง พวกผู้ก่อการร้ายต่างล้มลงเกลื่อนพื้น แต่ทว่าด้านหลังกลับมีกองเสริมโผล่เข้ามาอีกและพยายามปกป้องนาสซาร์ไว้ตรงกลาง
มีคนมากมายยินดีจะเป็นโล่ห์กำบังให้กับนาสซาร์ นี่แสดงให้เห็นว่าความสามารถในการล้างสมองของนาสซาร์เยี่ยมยอดเลยทีเดียว เกลี้ยกล่อมคนที่มีชีวิตอยู่มากมายคอยกันกระสุนและระเบิดให้เขาโดยไม่กลัวเจ็บกลัวตายแม้แต่น้อย
“พี่…น้องฆ่าคนเลวตายไปอีกคนแล้ว”
เฮ่อเหลียนเช่อซ่อนเล่อเล่อไว้ในจุดลับตาที่สุด ขอเพียงแค่เด็กทั้งสองคนไม่ขยับตัว คนร้ายจะไม่มีทางเจอพวกเขาอย่างแน่นอน เมื่อเป็นแบบนี้เฮ่อเหลียนเช่อจะได้จัดการคนชั่วได้อย่างสบายใจ
“เล่อเล่อเก่งที่สุดเลย…พักหน่อยเถอะ!” เสี่ยวเป่าเอ่ยชมไม่หยุด
“ไม่…ฆ่าคนเลว!”
เล่อเล่อกำลังเพลิดเพลินกับการจัดการคนเลว เธอแสยะยิ้มและไม่ยอมคืนปืนให้ หลังจากกลับบ้านไปเธอจะให้พ่อทำปืนแบบนี้ให้สักกระบอก เธอจะได้ไม่ต้องแบ่งใช้กับพี่ชาย
นกตัวน้อยตัวหนึ่งบินมาอยู่ตรงหน้าเสี่ยวเป่าพร้อมส่งเสียงร้องจิ๊บ ๆ สีหน้าของเสี่ยวเป่าแสดงออกถึงความดีใจแล้วพูดขึ้นว่า “คุณน้ามาแล้ว!”
“ช่วยแม่จัดการคนเลว!”
เล่อเล่อดวงตาเป็นประกาย เธอไม่ได้เจอแม่มาตั้งหลายวันในใจรู้สึกไม่ดีเท่าไรนัก แต่ว่าอยู่กับพี่ชายและคุณอาก็สนุกมากเหมือนกัน ถ้าแม่มาร่วมมือกับคุณลุงได้ก็เยี่ยมไปเลย เพราะเธอก็จะได้ไม่ต้องคิดถึงแม่แล้วก็ไม่เบื่อด้วย
การต่อสู้ดุเดือดมาก ลูกน้องของนาสซาร์น้อยลงเรื่อย ๆพร้อมบนพื้นก็เต็มไปด้วยซากศพเกลื่อนกลาด เฮ่อเหลียนเช่อฆ่าคนไม่ยั้ง ถือปืน AK ไปในเขตที่ดูเหมือนไม่มีใครแต่พอยิงกราดใส่เป็นชุดก็มีคนผู้ล้มตายไม่น้อย
แต่ทว่านาสซาร์เป็นหัวหน้าผู้ก่อการร้ายติดอาวุธที่ใหญ่ที่สุดในเขตนี้คงฆ่าไม่ได้ง่าย ๆอยู่แล้ว หลังจากผ่านอาการตื่นกลัวมาสักพักนาสซาร์ก็เริ่มสงบสติลงได้และเริ่มที่จะออกคำสั่งให้ลูกน้องโจมตีกลับ ทันใดนั้นก็เริ่มโต้กันไปมาไม่หยุด
อีกอย่างเหมือนนาสซาร์จะรู้ว่าแท้จริงแล้วฝั่งเฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้มีคนมากมายอย่างที่เขาคิด พวกนั้นมีเพียงแค่ไม่กี่คน เขาจึงยิ่งรู้สึกฮึกเหิมนำลูกน้องโต้กลับ
อย่างไรเสียคนน้อยกว่าก็ย่อมต่อกรกับคนมากกว่าได้ยาก ลูกน้องของนาสซาร์มีการโยกย้ายคนมาเพิ่มจึงมีจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ฝั่งของเฮ่อเหลียนเช่อกลับมีอยู่กันไม่กี่คน ต่อให้ฝีมือของเฮ่อเหลียนเช่อจะเก่งกาจแค่ไหนแต่คงสู้กับอาวุธที่โต้กลับมามากมายขนาดนี้ไม่ไหวแน่นอน
“บ้าเอ๊ย…ทำไมคนของอาราฟัตยังไม่มาวะ…” เฮ่อเหลียนเช่อก่นด่า
เขากับอาราฟัตตกลงกันไว้ว่าเขาจะโจมตีนาสซาร์ก่อน พอล่อเจ้าหมอนี่ออกมาได้แล้วหลังจากนั้นคนของอาราฟัตก็จะมาล้อมเอาไว้แล้วจัดการพวกนี้ให้ตายเกลี้ยง
แต่ตอนนี้เวลาผ่านไปตั้งนานก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของพวกอาราฟัต ถ้ายังไม่มาอีกเฮ่อเหลียนเช่อคงต้องยอมแพ้แล้วหนีไปก่อน แต่ภายหลังถ้าจะให้ล่อนาสซาร์ออกมาอีกก็คงเป็นเรื่องยากแล้ว
“บ้าเอ๊ย อยู่ดี ๆก็กล้ามาทิ้งกันง่าย ๆ รอกลับไปก่อนเถอะจะจัดการฆ่าทิ้งซะ!”
เฮ่อเหลียนเช่อนึกว่าตนเองถูกหลอกแล้วจึงโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงพลางมองคู่ต่อสู้ที่เขยิบเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ แล้วหันไปมองพวกนอร์แมนสองคนที่ได้รับบาดเจ็บ สองคนนี้นับว่าใช้ได้เลย ขนาดบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ยังพยายามจะสู้ต่อ
“ถอย!”
เฮีอเหลียนเช่อโบกมือแล้วหันไปตะโกนบอกพวกนอร์แมนว่าเตรียมถอย วันหลังค่อยคิดหาวิธีฆ่านาสซาร์ใหม่!
เสี่ยวเป่าตะโกนร้อง “ยังมีคุณน้าอีกคน…”
เฮ่อเหลียนเช่อตบหน้าผากตัวเอง เขาลืมพวกจ้าวเหมยไปเสียสนิท เขาไม่อยากกลับไปช่วยเลยแต่ถ้าเขาทำแบบนี้เสี่ยวเป่าคงไม่ปล่อยไปง่าย ๆแน่
เขามุ่นคิ้วแล้วเตรียมหันกลับไปช่วยพวกเหมยเหมยอีกสามคน แต่แล้วก็เกิดเสียงดังเหมือนประทัดขึ้นในทันใด คนของอาราฟัตปรากฏตัวแล้ว แถมยังมีรถหุ้มเกราะมาอีกหลายคันด้วย
……………………………………….
ตอนที่ 2592 หัวเราะที่หลังสุด
อาราฟัตก็อยู่ในทีมเช่นกัน เขามองนาสซาร์ที่ดูสีหน้าย่ำแย่อย่างเย็นชา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย
รอมาตั้งนาน ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง
คนหัวเราะหลังสุดถึงจะเป็นผู้ชนะอย่างแท้จริง นาสซาร์ถูกกำหนดไว้แล้วว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!
“ที่แท้ก็เป็นแกเองหรอกเหรอ!” เพียงแค่เห็นอาราฟัตนาสซาร์ก็รู้สึกเสียววาบไปทั้งตัว เขารู้ตัวเลยว่าอำนาจของเขาจะหมดลงในวันนี้
อาราฟัตยิ้มอย่างเย็นชา “แน่นอนว่าต้องเป็นฉันอยู่แล้ว ตอนที่แกฆ่าซารต์ตายไป แกก็ควรจะรู้ไว้ว่าแกก็ต้องมีจุดจบอย่างวันนี้เช่นกัน เห็นแก่ความรู้สึกดี ๆที่ยังหลงเหลืออยู่ฉันจะให้ซากศพแกเป็นรางวัล!”
“แกก็อยากฆ่าซารต์ไม่ใช่เหรอ? ถ้าเขาไม่ตาย พวกเราก็เป็นแค่ลูกน้องตัวเล็ก ๆ อาราฟัต แกก็แค่เสแสร้งเก่งกว่าฉันเท่านั้นเอง…ฉันไม่รู้เลยว่าแกจะแอบซ่อนอาวุธใหม่ ๆไว้เยอะขนาดนี้…แกนี่ซ่อนเก่งจริง ๆ!”
นาสซาร์ไม่พอใจอย่างมากตรงที่เขาประเมินอาราฟัตที่ดูไม่สนใจชิงดีชิงเด่นคนนี้ต่ำเกินไป
อาราฟัตยอมที่จะอยู่ในหมู่บ้านยากจนข้นแค้นโดยไม่เถียงอะไร ไม่ชิงดีชิงเด่นอะไรทั้งนั้น ดังนั้นในบรรดาลูกน้องของซารต์เขาจึงไม่ค่อยเป็นที่โปรดปราณเท่าไร แต่ใครจะคิดว่าคนนอกสายตาคนนี้กลับมีอำนาจมากที่สุด
“ฉันต้องซ่อนไว้ให้ลึกหน่อยอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นแกจะแบกรับคำครหาที่ฆ่าซารต์นี่ได้อย่างไรล่ะ? การที่ฉันฆ่าแกก็เพื่อแก้แค้นให้กับซารต์ และแน่นอนว่าใคร ๆก็จะต้องขอบคุณฉัน”
อาราฟัตยิ้มน้อย ๆขณะพูดราวกับมองคนโง่ เขามองนาสซาร์ที่มีสีหน้าซีดเผือดอย่างผู้ที่อยู่เหนือกว่า
ทุกคนต่างคิดว่านาสซาร์ฉลาดเป็นกรด ทะเยอทะยาน เป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่…แต่เขาเป็นเพียงแค่คนโง่เง่า ไม่เคยเจอใครที่โง่ได้เท่านาสซาร์อีกแล้ว!
ถ้าเขาคิดจะฆ่าซารต์ สิบปีก่อนหน้านี้เขาก็ฆ่าได้ แต่ถ้าเขาฆ่าเขาก็จะกลายเป็นนาสซาร์คนที่สอง แบกรับคำด่า อีกทั้งอำนาจที่มีจะอยู่ภายใต้ความระแวงซึ่งเขาคงรับไม่ไว้
ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงอดทน หนึ่งปี สองปี สามปี…ต่อให้ไม่ยินดีขนาดไหนก็ต้องทน
จนในที่สุดเขาก็รอนาสซาร์โผล่มา!
นาสซาร์เหมือนคิดอะไรได้ สีหน้าเปลี่ยนฉับพลันแล้วตะคอกด้วยความโกรธว่า “ปีที่แล้วคนที่บอกฉันว่าซารต์จัดงานเลี้ยงวันเกิดที่บ้านก็คือแก แกจงใจใช่ไหม?”
“ใช่สิ…ถ้าฉันไม่พูดแบบนั้น จะมีใครวิ่งแจ้นไปฆ่าเขาถึงที่นั่นล่ะ!” อาราฟัตพูดพลางอมยิ้มเล็กน้อย
นาสซาร์โกรธจนแทบกระอักเลือด ถึงตอนนี้เขาเพิ่งจะเข้าใจว่าเขาเป็นผู้แพ้อย่างสิ้นเชิง ความสำเร็จที่เขานึกว่าได้มาที่แท้ก็ล้วนเป็นแผนการชั่วร้ายของอาราฟัตตาบ้านี่ทั้งนั้น
“แกมันเจ้าเล่ห์จริง ๆ ฉันขอยอมแพ้!”
นาสซาร์ที่คิดได้ก็นึกโกรธก่อนที่จะกลับมาสงบลงในเวลาอันรวดเร็ว ผู้ชนะทำอะไรก็ถูก ผู้แพ้อย่างไรก็ไร้ข้อแก้ตัว แพ้แล้วก็ต้องตาย ไม่มีอะไรที่ต้องกลัว!
อาราฟัตโบกมือให้ลูกน้องพานาสซาร์และลูกน้องของเขาไป แน่นอนว่าตอนนี้เขาจะยังไม่ฆ่านาสซาร์หรอก เขาจะพิพากษานาสซาร์ต่อหน้าประชาชนทั้งประเทศ ประกาศให้ผู้คนรับรู้ถึงความชั่วร้ายของนาสซาร์และฆ่านาสซาร์ต่อหน้าทุกคนเพื่อนเซ่นให้แก่วิญญาณของซารต์ที่อยู่บนฟ้า
หลังจากนั้นเขาก็จะขึ้นรับตำแหน่งไปโดยปริยายกลายเป็นซารต์คนที่สองของประเทศนี้!
เฮ่อเหลียนเช่อเดินเข้าไปหาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “ทำไมพวกแกถึงมาช้าขนาดนี้ ช้ากว่าที่นัดกันไว้ตั้ง สิบห้านาทีเต็ม ๆ แกกล้าเล่นลูกไม้กับฉันเหรอ!”
อาราฟัตมองไปที่เขาด้วยสายตาเรียบนิ่ง “ฉันก็มาแล้วไม่ใช่หรือไง ตอนนี้แกเอาตัวหานเหมยไปได้แล้ว หวังว่าแกจะดูแลเธอดี ๆ!”
เขามีความรู้สึกที่ซับซ้อนต่อหานเหมยเพราะแม่ของเธอเป็นบุคคลที่เขารักมากที่สุด ดังนั้นเขาจึงคิดจะฆ่าซารต์
ความแค้นที่แย่งคนรักไปคงอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้!
ด้วยเหตุนี้หานเหมยถึงได้รอดชีวิตในคืนนั้น!
………………………