ดังนั้น เธอจึงพูดอย่างเย็นชาว่า:”พ่อคะ หนูไม่สนใจคุณชายตระกูลกู้ ไม่ต้องให้หนูไปทำความรู้จักกับเขาจะดีกว่า!”
พูดจบ เธอมองไปที่เย่เฉินและพูดว่า:”เย่เฉิน เราเข้าไปกันเถอะ!”
“เจ้าเด็กนี่!”ต่งเจียงเหอพูดอย่างโกรธเคือง:”ทำไมเธอถึงแยกความดีและความชั่วไม่ออกล่ะ? หากเธอสามารถอยู่กับคุณชายกู้ได้ เธอจะไปจินหลิงอีกทำไม?”
ต่งรั่งหลินเหลือบมองเย่เฉินอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว และจากนั้นก็พูดกับพ่อของเธออย่างดื้อรั้น:”หนูชอบจินหลิง! ต่อไปหนูจะหาสามีของหนูในจินหลิง!”
ต่งเจียงเหอตำหนิ:”เธอพูดบ้าอะไร? ในจินหลิงจะมีตระกูลไหนที่สามารถเอาออกมาโชว์ได้? ลูกสาวของฉันต่งเจียงเหอ จะแต่งงานกับผู้ชายจากที่มาจากที่เล็ก ๆ ได้อย่างไร!”
ต่งรั่งหลินพูดอย่างผิดหวังว่า:”พ่อคะ ทำไมตอนนี้พ่อถึงหัวสูงแบบนี้คะ?”
“พ่อหัวสูงเหรอ?”ต่งเจียงเหอพูด:”นี่พ่อก็ทำเพื่อลุกไม่ใช่หรือไง?”
ด้านข้าง ลุงใหญ่ของต่งรั่งหลินพูดว่า:”พอแล้วเจียงเหอ เรื่องนี้ไม่ร้องรีบ ให้รั่งหลินไปกับเพื่อนก่อนเถอะ”
ต่งเจียงเหอเห็นพี่ชายมาแก้ต่างให้ ก็พูดกับต่งรั่งหลินว่า:”เอาล่ะๆ เข้าไปข้างในก่อน เดี๋ยวให้แม่เธอไปคุยกับเธอให้ดีๆ!”
ต่งรั่งหลินพูดอย่างโกรธเคือง:”เรื่องนี้ใครพูดก็ไม่มีประโยชน์!”
หลังจากนั้น เธอก็เข้าไปจับเย่เฉินทันที และโพล่งออกมาว่า:”ไปเย่เฉิน เข้าไปกันเถอะ!”
เย่เฉินหมดหนทาง และไม่อยากยุ่งเรื่องบ้านของคนอื่น ดังนั้นเขาจึงรีบตามเข้าไปในคฤหาสน์
ต่งเจียงเหอกระทืบเท้าด้วยความโกรธ พี่ใหญ่ที่อยู่ข้างๆพูด ว่า:”เจียงเหอ การสังเกตการณ์ของนาย ดูเหมือนจะยิ่งอยู่แย่ลง!”
“หือ?”ต่งเจียงเหอถามด้วยความประหลาดใจ:”พี่ใหญ่ พี่หมายความว่าไง?”
พี่ใหญ่ของต่งเจียงเหอยิ้มและพูดว่า:”เมื่อกี้นายไม่เห็น รั่งหลินจ้องมองชายที่อยู่ข้างๆเหรอ? โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่นายให้เธอรู้จักคุณชายกู้ พอเธอได้ยิน ก็มองไปที่ชายคนนั้นทันที ในนี้มันต้องมีปัญหาแน่ๆ! ”
“มีปัญหาอะไร?”ต่งเจียงเหอโพล่งออกมา:”พี่ใหญ่ หรือพี่จะบอกว่า นั่งหลินอาจจะชอบหมอนั้นงั้นเหรอ?”
“พี่ว่าประมาณนั้น”พี่ใหญ่ของต่งเจียงเหอพูดอย่างจริงจัง:”นายไม่ได้ยินที่รั่งหลินพูดเหรอ? พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนในวิทยาลัย แล้วรู้จักกันมานาน และหมอนี้ก็อยู่ที่จินหลิงอีก รั่งหลินอยู่ที่จินหลิงมานานกว่าครึ่งปี บางทีทั้งสองคนอาจจะคบกันตอนอยู่ที่จิงหลิงก็เป็นได้!”
สีหน้าของต่งเจียงเหอเปลี่ยนไปทันที:”แม่งเอ้ย พวกอันธพาลของจินหลิง ก็กล้าที่จะมาชอบลูกสาวของฉัน มีอย่างที่ไหน!”
พูดจบ เขาก็พูดทันทีว่า:”พี่ใหญ่ พี่ดูอยู่ตรงนี้นะ ฉันจะไปถามรั่งหลินว่าเกิดอะไรขึ้น!”
พี่ใหญ่ของต่งเจียงเหอรีบจับเขาไว้:”นายรีบไปไหน? ไปถามรั่งหลินตอนนี้ ถ้าทะเลาะกันขึ้นมา มันก็ถือว่าทำให้งานเลี้ยงวันเกิดของแม่พังน่ะสิ? พี่ว่านะ นายอดทนไว้ก่อน รอหลังงานเลี้ยงวันเกิดค่อยถามรั่วหลินเป็นการส่วนตัวว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
ต่งเจียงเหอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง นึกถึงงานเลี้ยงวันเกิดของแม่ และมีแขกหลายคน มันไม่เหมาะที่จะซักถามลูกสาวในตอนนี้จริงๆ ดังนั้นเขาจึงพยักหน้า และพูดอย่างหดหู่ใจว่า:”หมอนั้นมันก็เหมือนกับกระต่ายหมายจันทร์ เดี๋ยวได้เห็นดีกันแน่!”