“ท่านอาจารย์ ข้าเองก็ไม่นึกฝันเช่นนั้นว่าจะเป็นศิษย์น้องที่กลับมาช่วยเราจนได้!”
โจวซ่งฉวนกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มแห้งๆ
“ฮ่าๆ มีครั้งใดเล่าที่อาจารย์ของเจ้าคนนี้มองคนผิดไป? มันเป็นพวกที่เอาแต่บอกว่าเย่หยวนถูกศัตรูควบคุมไปแล้วต่างหากที่โง่เง่า สุดท้ายเป็นอย่างไร? โดนตบจนหน้าหันไปสิ! ก่อนนั้นหากมิใช่เพราะพ่อเจ้านี้ดื้อด้านแล้วพวกมันคงได้ตายเป็นผีห่ากันหมดแล้ว! เจ้าว่างั้นไหมเฒ่าเฮยหยาง?” หยุนซานหันไปยิ้มเย้ย
เฮยหยางนั้นเงียบปากไม่คิดตอบกลับ
“ข้าว่าตอนนั้นพวกมันคงอิจฉาข้าแหละที่ได้ศิษย์ดีๆ โชคยังดีที่พ่อเจ้านี้ไม่กลัวเกรงพวกมันและปกป้องเย่หยวน สุดท้ายที่ข้าทำเช่นนั้นมันก็เหมือนข้าได้ปกป้องสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดไป! เพราะฉะนั้นคนที่สร้างประโยชน์ให้สวรรค์เรามากที่สุดมันก็คือพ่อเจ้านี้! ฮ่าๆๆ”
เฮยหยางนั้นไม่อาจจะเถียงใดๆ กลับไปได้
หลายวันมานี้เขาถูกหยุนซานเย้ยด่าว่าไม่หยุดยั้ง และเจ้าโลกที่ถูกหามกลับมาพักนั้นต่างถูกหยุนซานนั้นเย้ยหยันว่าไม่หยุดปากด้วยเช่นกัน
แต่มันก็ไม่มีทางเลือก!
แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นพวกเขาทั้งหลายก็ต้องถอนหายใจยาวออกมา เพราะว่าสุดท้ายแล้วคนที่ช่วยเหลือสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนี้ไว้มันมิใช่ทั้งเทพศักดิ์สิทธิ์ มิใช่ทั้งโฉปู้ฉุน แต่เป็นเย่หยวน มหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ตัวน้อยคนนี้!
เพราะฉะนั้นตั้งแต่ต้นจนจบพวกเขาจึงไม่อาจจะเถียงใดๆ หยุนซานได้เลย
หลังจากพูดเย้ยไปครึ่งวันโดยไม่มีใครเถียงกลับมาหยุนซานก็รู้สึกเบื่อและเปลี่ยนเรื่องคุยแทน
“เฒ่าเฮยหยาง เจ้าคิดว่าพวกเย่หยวนนั้นจะทำสำเร็จหรือไม่?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นหัวใจของคนทั้งหลายก็ไหววาบขึ้นอีกครั้ง
หลังจากเงียบไปนานสองนานสุดท้ายเฮยหยางก็ตอบกลับไป “ก่อนนั้นเราต่อสู้กับศิลาโลหิตโกลาหลกันมา
เจ้าคิดว่าอย่างไรเล่า?”
หยุนซานร้องกลับไปอย่างขัดใจ “ข้ากำลังถามเจ้าอยู่!”
เฮยหยางนั้นส่ายหัวออกมา “ดูท่าแล้ว…คงยาก! ยอดฝีมือล้ำสวรรค์นั้นทรงพลังแค่ไหน เจ้าและข้าต่างก็รู้ดี!”
หยุนซานนั้นได้แต่ต้องทำหน้าเหยเกกล่าวขึ้นมา “เจ้าจะบอกว่าศิษย์คนเล็กของข้าไปรนหาที่ตายหรือ?”
เฮยหยางนั้นยิ้มตอบกลับไป “ไปรนหาที่ตายหรือไม่เจ้าก็น่าจะรู้แก่ใจดี? แต่สุดท้ายเจ้าก็ปล่อยมันไปมิใช่หรือ?”
หยุนซานนั้นจ้องมองกลับมาอย่างดุดัน เขานั้นรู้คำตอบดีอยู่แล้วเพียงแค่ว่าเขาไม่อยากจะคิดถึงมันก็เท่านั้น
เย่หยวนนั้นบอกว่ามีวิธีแต่มหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์มันจะไปมีวิธีจัดการยอดฝีมือล้ำสวรรค์ได้อย่างไร?
เขานั้นเอาชนะพลิกสถานการณ์สงครามได้ก็เพราะว่าเขานั้นพายอดเจ้าโลกกลับมาด้วยเท่านั้น
มหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์มันไม่มีทางทำอะไรยอดฝีมือล้ำสวรรค์ได้แน่นอน!
ขนาดหยุนซานนั้นยังไม่เชื่อ เฮยหยางและเจ้าโลกคนอื่นๆ ยิ่งไม่ต้องถามถึง
สภาพร่างกายของหยุนซานในตอนนี้มันมีผมขาวขึ้นเต็มหัว สองตาลึกโบ๋ ขาที่ขาดนั้นก็ไม่อาจจะงอกกลับมาได้
เขานั้นมีสภาพไม่ต่างจากคนแก่พิการทั่วๆ ไป
เจ้าโลกหยุนซานที่เคยควบคุมสวรรค์คนนี้ไม่เหลือท่าทางของเจ้าโลกใดๆ อีกต่อไปแล้ว
สังสารวัฏที่เขาหลุดพ้นออกมาได้นั้นมันเหมือนจะปรากฏขึ้นมาบนร่างของเขาอีกครั้ง
ฟุบ!
จู่ๆ มันก็มีเงาร่างหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาในห้องพักและเขานั้นคือหลี่ชิงหยุน
“อาจารย์ ข้ามาข่าวจากทางนั้นมารายงาน!” หลี่ชิงหยุนกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย
หยุนซานนั้นรู้สึกได้ทันทีว่ามันคงมิใช่ข่าวดีแล้ว เขาแทบจะเป็นลมหน้ามืดไป
เฮยหยางและพวกเองก็ต้องส่ายหัวออกมาตามๆ กัน
คิดไว้แล้วว่ามันคงเป็นเช่นนี้!
“ศิษย์น้องเล็กเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?” หยุนซานถามขึ้น
“ศิษย์น้องเล็กเขา…” หลี่ชิงหยุนไม่อาจจะพูดได้เต็มปากเต็มคำเหมือนกำลังจุกอยู่ในอก
หยุนซานหรี่ตาลงร้องถามอีกครั้ง “มันเป็นอย่างไรบ้าง?”
แต่จู่ๆ หลี่ชิงหยุนก็เปลี่ยนสีหน้ายิ้มกว้างขึ้นมาร้องประกาศ “ศิษย์น้องเล็กเขาทำลายเผ่าเลือดลงสิ้น
ทำให้ศิลาโลหิตโกลาหลบาดเจ็บสาหัส หวังจั่วและเชี่ยคงตายตกลง เจ้าโลกเผ่าเลือดทั้งหลายนั้นถูกกวาดล้างสิ้น!
สวรรค์แรกชนะแล้ว! ฮ่าๆๆ”
คนทั้งหลายที่กำลังรอฟังข่าวร้ายต่างไม่อาจจะฟังตามทัน
การเปลี่ยนแปลงของท่าทางนั้นมันเฉียบพลันเกินไป
“จ…เจ้าว่าอะไรนะ?” หยุนซานถามย้ำขึ้น
“ข้าบอกว่าสวรรค์แรกเราชนะแล้ว! ชนะอย่างสิ้นเชิงแล้ว! เผ่าเลือดหนีออกไปจากสวรรค์ของเราแล้ว
เราคืนความสงบให้แก่สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดได้ในที่สุด! อาจารย์ เราชนะแล้วจริงๆ!” หลี่ชิงหยุนร้องประกาศขึ้นซ้ำ
“ไอ้สารเลว! ซ่งฉวน ฆ่ามันลงเสีย! หากมันกล้าสู้กลับพ่อเจ้านี้จะไล่มันออกจากสำนักเอง!”
หยุนซานร้องลั่นขึ้นมาสุดเสียง
“ได้!” โจวซ่งฉวนเองก็ไม่รอช้ายกหมัดขึ้นซัดหน้าศิษย์พี่ตัวเองไม่ยั้ง
สิบห้านาทีต่อมาใบหน้าของหลี่ชิงหยุนก็กลายสภาพเป็นหัวหมูไป
ดูท่าแล้วโจวซ่งฉวนเองก็คงชิงชังการกลั่นแกล้งของศิษย์พี่เขานี้มาก
หยุนซานมองหน้าเขาและกล่าวขึ้น “เจ้าคิดว่าเพราะอาจารย์เจ้านี้เสียพลังชีวิตไปแล้วเจ้าจะเล่นหัวอาจารย์อย่างไรก็ได้หรือ? หากกำลังของข้านั้นยังสมบูรณ์ดีข้าจะซัดให้เจ้าไม่อาจลุกขึ้นยืนได้อีกหมื่นปีเลย!”
เขานั้นคับแค้นสุดใจจริงๆ!
เพราะเจ้าเด็กเวรนี่กลับหลอกลวงเขา!
ตอนที่ได้เห็นสีหน้าเขาในตอนแรกนั้น หยุนซานแทบจะเป็นลมไป!
หลี่ชิงหยุนนั้นตอบกลับไปอย่างไม่เกรงกลัว “ใช่แล้ว ข้าแก้แค้นท่าน! ใครสั่งให้ท่านไล่ข้าไปตอนนั้นกัน? หึ!
มันมีแค่ท่าน เจ้าโลกหยุนซานหรือที่มีศักดิ์ศรี?”
หยุนซานนั้นแทบต้องสำลักขึ้นมา ที่แท้แล้วมันกลับเป็นการแก้แค้นเรื่องก่อนหน้านั้น
เพราะในศึกก่อนที่พวกหลงเจี้ยนจะมาถึงนั้นหยุนซานได้เสี่ยงชีวิตส่งหลี่ชิงหยุนออกจากสนามรบโดยแทบต้องแลกชีวิตตัวเองไป
สุดท้ายแล้วเขาจึงยังรู้สึกแค้นฝังใจมาจนถึงตอนนี้
“ไอ้เวรนี่! ข้าช่วยเจ้า เจ้ายังจะบอกว่าข้าทำไม่ถูกอีก?”
“เออ!”
“ไอ้สารเลว!”
…
เหล่าเจ้าโลกทั้งหลายที่ได้เห็นนั้นต้องผงะไปแต่ก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในหัวใจ
สองเจ้าโลกแย่งกันเพื่อจะปกป้องชีวิตกันและกัน มันเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมอย่างมาก!
หากนับสองเจ้าโลกของนิกายยาสุดล้ำที่ตายลงไปแล้วด้วย มันก็เรียกได้ว่าห้าเจ้าโลกของนิกายยาสุดล้ำนั้นแทบจะตายลงไปสิ้น
นิกายระดับเจ้าโลกนิกายนี้ต่อสู้จนถึงหยดสุดท้ายจริงๆ!
เพราะก่อนที่ภัยเผ่าเลือดจะปะทุขึ้นนั้นสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดเองก็ไม่ได้มีเจ้าโลกอยู่แค่หกสิบกว่าคนเช่นนี้ มันยังมีเจ้าโลกอีกไม่น้อยที่รักตัวกลัวตายหนีไปยังสวรรค์อื่นทันทีที่เผ่าเลือดปรากฏขึ้น
คนที่ยังเหลืออยู่นั้นต่างเรียกว่าเป็นวีรบุรุษได้สิ้น!
แต่ว่าห้าเจ้าโลกของนิกายยาสุดล้ำนั้นไม่มีใครคิดหนีไปไหนทั้งสิ้น!
แต่ข่าวที่ได้รับมานี้มันก็เหนือล้ำเกินคาดไปจริงๆ!
“สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดกลับมาสงบสุขแล้ว?”
“เวรเอ้ย! นั่นมันเป็นถึงยอดฝีมือล้ำสวรรค์เชียวนะ เย่หยวนมันไปจัดการได้อย่างไรกัน?”
“ช่างเป็นคุณงามที่เกินกว่าจะหาใดเทียบ! นี่มันคือคุณงามเกินกว่าจะเอาสิ่งใดเทียบเคียง! เฒ่าหยุนซาน เจ้ามันเก่งดีจริงๆ! เก่งที่ไปหาศิษย์เช่นนี้มาได้!”
…
เหล่าเจ้าโลกพิการทั้งหลายนั้นต่างร้องลั่นขึ้นมาสุดตัว
สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นแทบจะพังทลายลงใต้การปกป้องของพวกเขา
แต่การกลับมาของเย่หยวนนั้นมันได้เปลี่ยนแปลงเรื่องราวจากหน้ามือเป็นหลังมือ ทำลายล้างเผ่าเลือดไปทันที!
แม้แต่ยอดฝีมือล้ำสวรรค์อย่างศิลาโลหิตโกลาหลนั้นเองก็ยังพ่ายให้แก่เขา!
เขานั้นสร้างคุณงามอย่างไม่อาจเทียบเคียงได้ ทำเรื่องที่แท้แต่เจ้าโลกนับสิบๆ ก็ยังไม่มีปัญญาทำ!
ตอนนี้พวกเขาจึงมีแต่ความปลาบปลื้มหลงเหลือในหัวใจ
…
หลายวันต่อจากนั้นเย่หยวนและเจ้าโลกทั้งหลายก็กลับมาด้วยอาการบาดเจ็บถ้วนหน้า
แม้แต่หลงเจี้ยนผู้แข็งแกร่งนั้นเองก็ยังบาดเจ็บอย่างหนักหน่วง!
ในศึกสุดท้ายนั้นหลงเจี้ยนและโฉปู้ฉุนได้ร่วมมือกันจัดการศิลาโลหิตโกลาหลลง เขาใช้พลังทักษะเทวะภายในออกมาแลกชีวิตกับศิลาโลหิตโกลาหล
นั่นทำให้ศิลาโลหิตโกลาหลบาดเจ็บหนักขึ้น!
และก็เพราะเช่นนั้นเองที่ทำให้ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นต้องพากำลังที่เหลือถอยหนีออกไปจากสวรรค์
ศึกนี้หลงเจี้ยนนั้นได้สร้างคุณงามไว้อย่างมากล้น!
หลวนชิงเหอ บู๋เมี่ยและเจ้าโลกคนอื่นๆ เองก็ได้รับบาดเจ็บกันมาไม่น้อย
แต่คนที่สภาพหนักที่สุดมันก็ยังเป็นเย่หยวน ที่ต้องรับพลังโจมตีของหวังจั่วไป
แม้ว่าเย่หยวนจะรอดชีวิตกลับมาได้แต่เขาก็บาดเจ็บสาหัสเช่นกัน
ตอนนี้เขากลับมาบนหลังของจ้าวเยว่ ไม่มีแม้แต่แรงจะเหาะเหินด้วยตัวเอง
แต่ไม่ว่าจะอย่างไรศึกนี้มันก็จบลงอย่างสวยงาม
สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นได้รอดพ้นจากหายนะกลับมาสงบสุขได้อีกครั้ง!
ตอนนี้เมื่อไม่มีเจ้าโลกเผ่าเลือดเหลือบนสวรรค์แล้ว เผ่าเลือดที่เหลือบนสวรรค์นั้นย่อมจะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป