ตอนที่ 2845 ไม่มีทางยอมเด็ดขาด
เหมยเหมยรีบมาทันทีพร้อมจ้าวอิงหนาน ทั้งยังบอกเซียวจิ่งหมิงและภรรยาของเขาด้วย เรื่องนี้จะว่าร้ายแรงไหมก็ไม่เชิง หากท่านเคานต์อาวุโสแจ้งข้อหาว่าสยงมู่มู่จะลอบสังหารแขกสำคัญระดับชาติ โอโฮ้…ทีนี้ล่ะเรื่องใหญ่แน่นอน
“เจ้าลูกบ้านั่นน้ำเข้าสมองหรือไง เหมยเหมย พี่เธอจะเป็นอะไรไหม” จ้าวอิงหนานกังวลเป็นอย่างมาก แค่ดูก็รู้ว่าท่านเคานต์อาวุโสดูไม่เป็นมิตรเลยสักนิด หากอาศัยเรื่องงานมาแก้แค้นเรื่องส่วนตัว ชีวิตของลูกชายเธอจะรักษาไว้ได้อยู่ไหมนะ?
“คุณอาอย่าเพิ่งใจร้อนไป พี่หมิงซุ่นล่วงหน้าไปก่อนแล้ว ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” เหมยเหมยพูดปลอบใจ แต่อันที่จริงในใจกลับไม่แน่ใจนักเพราะเดาความคิดของท่านเคานต์อาวุโสไม่ออกเลย
พระเจ้าช่วยคุ้มครองด้วย ขออย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นเลย!
สยงมู่มู่โดนมัดแขนมัดขารวบไว้กับตัวและนอนกองอยู่บนพื้นในห้องรับแขก ท่านเคานต์อาวุโสมองเขาอย่างเย็นชา เหยียนหมิงซุ่นนั่งอยู่ด้านล่างพร้อมถลึงตาจ้องใครบางคนอย่างไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาถ่านของเขา
จนถึงตอนนี้เจ้าโง่นี่ก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองสร้างปัญหาใหญ่โตขนาดไหน
“ท่านเคานต์ คุณก็รู้ถึงเจตนาของเขาดี ถึงแม้พฤติกรรมของเขาจะทำให้คุณตื่นตระหนกแต่มันก็เพราะความรักที่มีต่อหลานสาวคุณ ได้โปรดยกโทษให้เขาด้วยเถอะ!” เหยียนหมิงซุ่นขอร้องแทนสยงมู่มู่
ท่านเคานต์อาวุโสแค่นเสียงเย็นชา “ฉันคิดว่าเขาขุ่นเคืองใจเลยลักลอบเข้ามาทำร้ายฉันเสียอีก พฤติกรรมแบบนี้ในประเทศของคุณต้องลงโทษอย่างไรล่ะ?”
“นายท่าน…” แม่บ้านอดไม่ได้ที่จะเตือนสติ
ท่านเคานต์อาวุโสกลับโบกมือใส่แม่บ้านเลยไม่กล้าพูดต่ออีก เธอมองสยงมู่มู่อย่างเห็นใจ ครั้งนี้ท่านเคานต์อาวุโสโมโหแล้วจริง ๆ ท่านต้องลงโทษพ่อหนุ่มฮวาเซี่ยคนนี้หนักแน่ ๆ
เฮ้อ…เด็กน้อยที่น่าสงสาร!
สยงมู่มู่เห็นท่าทีจริงจังของเหยียนหมิงซุ่นถึงรับรู้ได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเลยตะโกนขึ้นว่า “ทำไมผมต้องทำร้ายคุณด้วย? คุณเป็นคุณย่าของเซียวเซ่อ ถึงแม้ผมจะไม่ชอบคุณมาก ๆแต่ถ้าคุณตกอยู่ในอันตราย ผมก็ต้องช่วยคุณอยู่ดี ผมมาที่นี่เพราะอยากคุยกับคุณเท่านั้นเอง”
ท่านเคานต์อาวุโสพูดเยาะเย้ยว่า “พูดได้น่าฟังกว่าร้องเพลงเสียอีก ใครจะไปรู้ว่านายอยากจะฆ่าฉันหรือเปล่า”
“คุณคงเป็นโรคหลงผิดว่าคนอื่นจะมาปองร้ายคุณสินะ!” สยงมู่มู่รู้สึกประหลาดใจจริง ๆ
เหยียนหมิงซุ่นถลึงตาพร้อมตวาดใส่ว่า “หุบปาก!”
เขาหันไปเอ่ยกับท่านเคานต์อาวุโสว่า “ท่านเคานต์ แต่ครั้งนี้คุณมาเป็นการส่วนตัว”
“ใช่ ฉันมาเป็นการส่วนตัวจริงแต่ฉันคือท่านเคานต์อดัมแห่งอังกฤษ จุดนี้คุณคงไม่มีข้อโต้แย้งใช่ไหมล่ะ คุณว่าชายชาวฮวาเซี่ยคนนี้บุกเข้ามาในบ้านของฉันทั้งยังมีเจตนาประสงค์ร้ายกับฉันอีก แล้วควรลงโทษอย่างไรล่ะ?”
ท่านเคานต์อาวุโสพูดเนิบนาบด้วยสีหน้าท่าทางหยิ่งยโส เธอเหลือบมองสยงมู่มู่อย่างดูถูกแล้วเอ่ยต่อ “คุณเหยียนเรื่องนี้คุณจะต้องให้คำตอบที่เป็นน่าพอใจให้ฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะบอกราชินีให้ส่งคนไปเจรจากับรัฐบาลของคุณ”
สยงมู่มู่ใจดิ่งวูบ โธ่เว้ย…ยายแก่สมควรตายนี่ต้องการจะฆ่าเขา!
“คุณกำลังเอาเรื่องส่วนรวมมาแก้แค้นเรื่องส่วนตนอยู่นะ ผมจะบอกคุณให้ถ้าคุณฆ่าผม หลานสาวของคุณจะต้องเป็นหม้าย คุณทนเห็นเซียวเซ่อเป็นโสดไปตลอดชีวิตได้เหรอ?” สยงมู่มู่ตะโกนขึ้นด้วยความโมโห
“ไม่ต้องรบกวนนายให้ลำบากหรอก ฉันจะหาชายผู้สูงศักดิ์ที่แข็งแกร่งกว่านายหลายร้อยเท่าให้เซียวเซ่อเอง เธอจะต้องมีความสุขมากแน่!” ท่านเคานต์อาวุโสกล่าวเสียงเรียบ
“มีความสุขบ้าบออะไรล่ะ ในใจของเซียวเซ่อมีแค่ผมคนเดียว คุณหาผู้ชายมามากขนาดไหนก็ไม่มีประโยชน์หรอก คุณไม่เข้าใจหลานสาวของคุณดีด้วยซ้ำไป น่าตลกสิ้นดี!”
ท่านเคานต์อาวุโสมองสยงมู่มู่ที่คำรามใส่เธอด้วยดวงตาเป็นประกาย ทว่าเธอไม่ได้โกรธเลยแม้แต่นิดเดียว
“ขอแค่นายรับปากว่าจะไม่มายุ่งกับเซียวเซ่ออีกและสัญญาว่าจะไม่มาเจอเธออีกตลอดชีวิต ฉันก็จะไม่เอาผิดเรื่องที่นายบุกเข้ามาในบ้านฉัน” อยู่ดี ๆท่านเคานต์อาวุโสก็เอ่ยขึ้น
สยงมู่มู่ยืดอกเชิดหน้าขึ้น “ไม่มีทาง ผมไม่มีวันรับปากหรอก!”
“ไม่ตกลงก็รอเข้าคุกไปได้เลย และฉันจะขอให้ทางรัฐบาลลงโทษนายอย่างหนักด้วย นายใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในคุกเสียเถอะ!” ท่านเคานต์อาวุโสพูดอย่างเกรี้ยวกราด
สยงมู่มู่ใจเต้นระส่ำแต่เขาก็ยังคงส่ายศีรษะอย่างไม่ลังเล “เข้าคุกก็เข้าคุกสิ ผมไม่มีทางยอมอยู่แล้ว!”
…………………………………………..
ตอนที่ 2846 โทษประหารชีวิต
เหมยเหมยที่เพิ่งมาถึงก็ได้ยินประโยคนี้จากปากสยงมู่มู่ ตกใจจนหัวใจเกือบวาย ทำไมถึงต้องเข้าคุกล่ะ?
จ้าวอิงหนานหน้าซีดยิ่งกว่า เธอตบหลังของสยงมู่มู่พลางสบถด่าว่า “เข้าคุกอะไรกัน แกจะทำให้ฉันโมโหตายไปเลยใช่ไหม หุบปากไปเลยนะ!”
เซียวเซ่อก็มาถึงแล้วเช่นกัน เธอขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจเอ่ยกับท่านเคานต์อาวุโสว่า “หนูไม่มีทางเห็นด้วยแน่ คุณย่าทำแบบนี้ไม่รู้สึกว่าตัวเองไร้ศีลธรรมไปหน่อยเหรอ?”
“ฮึ…เพื่อช่วยดึงสติหลานสาวที่กำลังหลงผิด ฉันจะยอมไร้ศีลธรรมสักครั้ง” ท่านเคานต์อาวุโสยอมรับอย่างตรงไปตรงมา
สยงมู่มู่ตะโกนขึ้นอีกครั้ง “คุณย่าครับ ผมจะไม่มีทางยอมเด็ดขาด!”
“หุบปาก” เซียวเซ่อหันไปถลึงตาใส่ สยงมู่มู่เลยปิดปากเงียบอย่างว่าง่ายโดยไร้เสียงโต้แย้งใด ๆ
สายตาของท่านเคานต์อาวุโสเป็นประกายดูมีเลศนัย ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
“พาเขาออกไปเถอะ คุณเหยียน ฉันหวังว่าจะได้ผลสรุปในเร็ว ๆนี้ ฉันให้เวลาคุณสามวัน หากหลังจากสามวันนี้ยังไม่มีผลสรุปฉันจะต่อสายถึงท่านราชินี” ท่านเคานต์อาวุโสยื่นคำขาดโดยไม่เหลือไมตรีจิตให้เลยแม้แต่น้อย
เหยียนหมิงซุ่นอมยิ้มเล็กน้อย “ได้ครับ ในเมื่อท่านยืนกรานที่จะทำเช่นนี้ ผมจะทำให้ท่านต้องพอใจแน่นอน”
“พี่…” เหมยเหมยตะโกนขึ้นอย่างไม่พอใจ เหยียนหมิงซุ่นโบกมือปัดป่ายสื่อว่าให้เธอหยุดพูด จากนั้นก็ให้ลูกน้องของเขานำสยงมู่มู่ที่ถูกมัดตัวอยู่ออกไป
“คุณย่า คุณย่าทำให้หนูผิดหวังมาก!” เซียวเซ่อมองท่านเคานต์อาวุโสอย่างเย็นชา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา เธอต้องหาทางช่วยสยงมู่มู่ให้ได้
ท่านเคานต์อาวุโสกลับหลับตาแน่นไม่พูดอะไรเลยแม้แต่ประโยคเดียวเพื่อสื่อว่าต้องการส่งแขก
พวกเหมยเหมยจึงจำต้องจากไปอย่างขุ่นเคืองใจ จ้าวอิงหนานทั้งกังวลทั้งหวาดกลัว “มู่มู่เขาจะถูกพาตัวไปที่ไหน…เขาจะติดคุกจริง ๆเหรอ? ท่านเคานต์อาวุโสจิตใจเหี้ยมโหดเกินไปแล้ว!”
“คุณอาอย่าเพิ่งร้อนใจไปค่ะ หนูจะให้พี่หมิงซุ่นคิดหาวิธี ที่นี่คือถิ่นของพวกเรา มีสิทธิ์อะไรที่จะให้ชาวต่างชาติคนหนึ่งมาทำเรื่องกำเริบเสิบสานได้!” เหมยเหมยขุ่นเคืองต่อความไม่ยุติธรรม เธอต้องให้เหยียนหมิงซุ่นปล่อยสยงมู่มู่ออกมาให้ได้
เจ้าหมอนี่ออกมาก็ไม่รู้จักรอเธอ โมโหจะตายอยู่แล้ว!
เซียวเซ่อเดินออกมาพร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “ฉันจะหาวิธีทำให้คุณย่าปล่อยเขาไป สยงมู่มู่จะไม่มีทางเป็นอะไรแน่นอน”
จ้าวอิงหนานถอนหายใจด้วยใบหน้าอมทุกข์ เดิมทีควรจะเป็นเรื่องมงคลแสนสุข ทว่าตอนนี้กลับกลายเป็นแบบนี้ไปเสียได้…
ตกเย็นเหยียนหมิงซุ่นถึงจะกลับถึงบ้าน เหมยเหมยขอให้เขาช่วยสยงมู่มู่ “พี่จะช่วยหญิงชราคนนั้นทำเรื่องไร้ศีลธรรมไม่ได้นะ ต้องปล่อยตัวสยงมู่มู่ไปสิ!”
“อย่าร้อนใจนักสิ สยงมู่มู่ไม่เป็นอะไรหรอก เรื่องนี้เธอไม่ต้องสนใจแล้ว” เหยียนหมิงซุ่นยิ้มอย่างมีเลศนัยและไม่พูดอะไรทั้งนั้น
เหมยเหมยสบายใจขึ้นบ้าง ในเมื่อเหยียนหมิงซุ่นบอกว่าไม่เป็นอะไร งั้นจะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน
สามวันต่อมาเหยียนหมิงซุ่นก็พาสยงมู่มู่ไปหาท่านเคานต์อาวุโสอีกครั้งพร้อมตำรวจอีกสองนาย รวมถึงผู้พิพากษาหน้าขรึมอีกหนึ่งคน เห็นเช่นนั้นสยงมู่มู่ก็นึกหวาดกลัวขึ้นมาในใจและขาสั่นพั่บ ๆ
“ท่านเคานต์ นี่คือท่านผู้พิพากษาสวี ผมขอให้เขานำบทลงโทษที่สยงมู่มู่ควรได้รับมาบอกแก่ท่าน!” เหยียนหมิงซุ่นหันไปพยักหน้าให้ผู้พิพากษา ผู้พิพากษาเข้าใจในทันทีแล้วตะโกนพูดด้วยภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่วว่า
“ท่านเคานต์ บุรุษผู้นี้ได้ก่อความผิดร้ายแรงนักจำต้องโทษประหารหรือจำคุกตลอดชีวิต…หวังว่าท่านจะพึงพอใจ”
พอจ้าวอิงหนานได้ยินว่าเป็นโทษประหารหรือติดคุกตลอดชีวิต ภาพเบื้องหน้าก็มืดลงและเป็นลมสลบไป เธอและเหมยเหมยถูกเหยียนหมิงซุ่นเรียกมาโดยเฉพาะ นอกจากนี้ยังมีครอบครัวของเซียวเซ่ออีกสามคน
สยงมู่มู่ขาสั่นอย่างแรงจนแทบยืนทรงตัวไม่อยู่และต้องใช้ความพยายามอย่างหนักเพื่อไม่ให้ล้มลงไป เขาคาดไม่ถึงว่ายายแก่คนนี้จะเอาจริง
“คุณย่า หนูรับปากว่าจะไม่เจอหน้าสยงมู่มู่อีก คุณย่าไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้!” เซียวเซ่อพูดเสียงขรึม
สยงมู่มู่หนังศีรษะตึงเปรี๊ยะตะโกนเสียงดังว่า “ห้ามรับปาก นี่เป็นสัญญาที่ไม่เท่าเทียมกัน ต่อให้ตายก็ห้ามรับปาก!”
“นายไม่กลัวตายหรือไง?” ท่านเคานต์อาวุโสเอ่ยถาม
สยงมู่มู่ส่งเสียงเย้ยหยันออกมา อยากทำทีว่าไม่กลัวตายแต่เขากลัวตายจริง ๆ เขาเชิดคางขึ้นพูดด้วยท่าทีทะนงตนว่า “ไม่กลัว ต่อให้ผมต้องตายก็ยังเป็นคนที่เซียวเซ่อรักที่สุดในใจอยู่ดี!
…………………………