โอนิซึกะ ดันมะ รู้สึกได้ถึงความหนาวจัดเข้ากระดูกพุ่งตรงจากฝ่าเท้าของเขาทะลุขึ้นท้องฟ้า!
เขาไม่เคยเห็นคนโหดร้ายอย่างเย่เฉินมาก่อน ไม่เพียงแต่แข็งแกร่งจนผิดปกติไปอยู่บ้าง แต่ยังพูดจาด้วยระดับความโหดเหี้ยมที่สูงกว่าสมาคมไฮกิงบุงเกียวอย่างนับไม่ถ้วน
สมาคมไฮกิงบุงเกียวข่มขู่ผู้อื่น ล้วนใช้คำประเภทรนหาที่ตาย ฉันจะฆ่าแก อะไรเทือกนั้นที่ฟังแล้วไร้ความหมายทั้งสิ้น
บางทีก็ตะคอกจนเสียงแหบแล้ว แต่สุดท้ายกลับไม่ได้ลงมือทุบตีเลยสักนิด
แต่ว่า ในแวดวงนี้ก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่หรือไง? สามส่วนพึ่งพาพลัง สามส่วนพึ่งพาใบหน้า ส่วนที่เหลืออีกสี่ส่วนขึ้นอยู่กับฝีมือการต่อสู้อันเหี้ยมโหด
แต่ว่าผู้ชายคนนี้ ทันทีที่เปิดปาก ก็บอกขึ้นมาอย่างสบายใจว่าต้องการแขนขวาของตน? เขาคิดว่าแขนของคนๆหนึ่งเป็นล้อรถจักรยานยนต์หรือไงกัน? บอกว่าจะหักก็หักได้โดยไม่กะพริบตา?!
เมื่อเห็นว่าเด็กคนนั้นยังคงดื้อรั้น เย่เฉินก็หมดความอดทนและพูดอย่างเย็นชาว่า “แต่เดิมคิดอยากทิ้งแขนไว้ให้นายข้างหนึ่ง แต่ว่านายกลับไม่ยอมเลือกเดินทางนี้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็อย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจ”
โอนิซึกะ ดันมะในใจหวาดระแวงอย่างมาก แต่ปากกลับตะโกนอย่างสุดเสียงว่า “ไอ้สาวเลว! ไอ้คนจีนอย่างแกทางที่ดีทำตัวให้มันเงียบๆไว้จะดีกว่า! ที่นี่คือญี่ปุ่น! ที่นี่คือโตเกียว! แกไม่กลัวพี่น้องของฉันจะมาฆ่าแกหรือไง?”
เย่เฉินยิ้มเบาๆ “พี่น้องของนาย? ตอนนี้ไม่ได้ลงไปนอนอยู่ตรงพื้นที่สีเขียวหมดแล้วหรือไง?”
โอนิซึกะ ดันมะตะโกนว่า “สมาคมไฮกิงบุงเกียวของเรามีสมาชิกอยู่ 500 คน! แค่คนละหมัดๆก็สามารถทุบตีแกให้กลายเป็นเนื้อได้! ถ้าแกยังกล้ามายุ่งเรื่องของฉันอีก ก็รอสมาคมไฮกิงบุงเกียวของเรามาจัดการแกได้เลย!”
เย่เฉินแค่นเสียงอย่างเย็นชา “เอะอะ! อย่าว่าแต่สมาคมไฮกิงบุงเกียว ต่อให้เป็นจักรพรรดิอย่างทีมยามากุจิของพวกนายก็ไม่อยู่ในสายตาของฉัน”
โอนิซึกะ ดันมะตกใจกับคำพูดของเย่เฉินจนขาทั้งสองข้างอ่อนลง!
ผู้ชายคนนี้มาจากไหนกันแน่! แม้แต่ทีมยามากุจิก็กล้าพูดดูหมิ่น?! หรือว่าเขาจะไม่กลัวตายจริงๆ?!
เขาแทบจะล้มลง ตอนนี้เขาแค่อยากให้ดาวซวยตัวนี้จากไปโดยเร็ว ดังนั้นจึงจี้ปลายมีดไปโดนคอของหญิงสาวชาวจีนแล้วตะโกนอย่างตื่นตระหนกว่า “ถ้าแกยังไม่ไปอีก ฉันจะฆ่าผู้หญิงคนนี้ซะ!”
เย่เฉินพูดด้วยใบหน้าเย็นชา “ถ้าวันนี้นายกล้าทำร้ายเธอ ฉันจะให้สมาคมไฮกิงบุงเกียวทั้งหมดถูกฝังไปพร้อมกัน!”
โอนิซึกะ ดันมะกำลังจะพังทลายลงแล้วจริงๆ
ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงกินอ่อนไม่กินแข็งกัน? ยิ่งไปกว่านั้น ดูจากวิธีการพูดของเขา ราวกับว่าเขาทำร้ายผู้หญิงคนนี้ไปแล้วและเขาก็จะฆ่าสมาชิกของสมาคมไฮกิงบุงเกียวทั้งหมดจริงๆ
ไอ้คนวิปริตนี่มันอะไรกัน?!
ในเวลานี้ เย่เฉินหมดความอดทนแล้ว เขาใช้นิ้วแตะไปที่ซิปของเสื้อคลุม จากนั้นปลายนิ้วก็บิดมันเบาๆ ตัวดึงซิปโลหะก็หลุดออกมาทันที
อย่างไรก็ตาม โอนิซึกะ ดันมะกลับไม่เห็นการกระทำในมืออีกต่อไป เขาคิดว่าเย่เฉินแค่จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
จากนั้น เย่เฉินจู่ๆก็สะบัดมือใส่โอนิซึกะ ดันมะอย่างรวดเร็ว โอนิซึกะ ดันมะยังไม่ทันได้สติกลับมาก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่พุ่งมาจากมือขวา มันเจ็บจนทำให้กำลังของฝ่ามือของเขาหายไป และทิ้งกริชลงกับพื้นโดยไม่ตั้งใจ!
เขารู้สึกประหลาดใจ เมื่อมองไปที่มือขวาของตน ก็พบว่าตอนนี้ที่บนหลังมือ มีตัวดึงซิปโลหะเสียบอยู่!
ในเวลานี้ หญิงสาวรีบฉวยโอกาสได้ทันเวลาและหลุดพ้นจากแขนของเขา จากนั้นก็วิ่งไปหาเย่เฉินอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้ โอนิซึกะ ดันมะไม่กล้าไล่ตามไป เขามองไปที่เย่เฉินอย่างสยองขวัญ หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็กุมมือขวาของตนเองเอาไว้แล้วหันหลังวิ่งจากไปทันที!
เนื่องจากหญิงสาวชาวจีนคนนั้นเดิมก็กำลังร้องเพลงอยู่ริมถนนและหันหน้าเข้ากับทางเท้า ตอนนี้โอนิซึกะ ดันมะจึงวิ่งไปในทิศทางตรงกันข้ามและรีบพุ่งตรงไปที่ถนนใหญ่