ทากาฮาชิ เอคิจิ ในตอนนี้ โกรธจบแทบระเบิด
เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลทากาฮาชิ เป็นดาวรุ่งของตระกูลทากาฮาชิ ไม่เพียงแค่มีตำแหน่งพิเศษในโตเกียวเท่านั้นแต่ยังรวมถึงทั่วทั้งญี่ปุ่นด้ว ถือว่าเป็นเขาเป็นที่รู้จักของทุกคน
ในระดับหนึ่ง ตำแหน่งของเขาในญี่ปุ่นนั้นคล้ายกับตำแหน่งสามีแห่งชาติซึ่งเป็นที่นิยมอย่างมากในประเทศจีนเมื่อสองสามปีก่อน
ด้วยเหตุนี้ นิสัยของทากาฮาชิ เอคิจิ จึงหยิ่งยโสเอาแต่ใจมาตลอด ในพจนานุกรมของเขา ไม่มีคำว่าอดทนและทนถูกคนรังแกอยู่ในนั้น
เมื่อเห็นชายหนุ่มคนนี้ที่อายุราวๆกับเขา แต่กลับกล้าเพิกเฉยต่อสถานะและความน่าเกรงขามของตน และแทบจะหาเรื่องใส่ตนเอง อีกทั้งยังถึงกับตั้งคำถามว่าเขามีอาการหูหนวกเป็นพักๆ หรือไม่ ในความเห็นของเขา นี่คือการรนหาที่ตาย!
ดังนั้น เขาจึงโบกมือไปที่รถทั้งด้านหน้าและหลังทันที จากนั้นในรถโรลส์รอยซ์หลายคันก็มีชายฉกรรจ์ในชุดสูทดำราวๆสิบกว่าคนลงมา
คนเหล่านี้ ล้วนเป็นบอดี้การ์ดของตระกูลทากาฮาชิทั้งสิ้น อีกทั้งยังเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับชั้นนำ
ทันทีที่บอดี้การ์ดลงจากรถ พวกเขาก็เข้ามาล้อมเย่เฉินเอาไว้ ทุกคนจ้องไปที่เย่เฉินและมองไปที่ทากาฮาชิ เอคิจิ ขอแค่ทากาฮาชิ เอคิจิ เอ่ยปากขึ้น พวกเขาก็จะเข้าโจมตีเย่เฉินทันที
ในเวลานี้ ซูจือเฟยและซูจือหยูที่อยู่ในรถก็สบตากัน ซูจือเฟยเอ่ยปากขึ้น “เรื่องนี้คงไม่มีอะไรแอบแฝงใช่ไหม?”
ซูจือหยูส่ายหัว “ไม่น่าจะมี ถ้ามีคนวางแผนจะทำอะไรบางอย่างจริงๆ ก็คงไม่มีทางมาทำบนถนนในใจกลางเมืองโตเกียว ประเทศญี่ปุ่นแบบนี้แน่ เส้นสะพานยาวที่พวกเราออกมาจากสนามบินยังเหมาะกว่านี้ตั้งเยอะไม่ใช่หรือไง?”
ซูจือเฟยค่อยวางใจลงมา เขายิ้มและกล่าวว่า “ทากาฮาชิ เอคิจิ คงหน้าพังยับเยินแน่ เมื่อกี้เพิ่งจะพูดไปว่าไม่มีใครฝ่าฝืนไฟแดง แต่กลับชนเข้าให้แล้วคนหนึ่ง”
พูดจบ ซูจือเฟยก็เลิกคิ้วใส่ซูจือหยูอีกครั้ง “ฉันรู้สึกว่าทากาฮาชิ เอคิจิดูเหมือนจะสนใจเธอ เด็กนี่หน้าตาหล่อไม่เลว วางท่ามีมาด เธอไม่ลองพิจารณาดูหน่อย?”
ซูจือหยูพูดอย่างหนักแน่น “ฉันไม่มีทางพิจารณาผู้ชายญี่ปุ่น”
“ทำไม?” ซูจือเฟยเอ่ยปาก “อย่างน้อยผู้ชายญี่ปุ่นก็เก่งพอๆ กับผู้ชายจีน ขนตามร่างกายก็น้อย แถมยังไม่มีกลิ่นตัว หากเปลี่ยนเป็นพวกผู้ชายในยุโรปอเมริกา ลาตินอเมริกาและแอฟริกา แบบนั้นคงไม่มีทางอธิบายแล้วจริงๆ”
ซูจือหยูเบ้ปาก “อย่าว่าแต่ตอนนี้ที่ฉันยังไม่ได้คิดเรื่องการคบกับใคร ต่อให้ฉันคบกับใครขึ้นมาสักคน คนๆนั้นจะต้องเป็นชาวจีนบริสุทธิ์เท่านั้น”
ซูจือเฟยถามอีกครั้ง “ทำไมกัน?”
ซูจือหยูเอ่ยเสียงเรียบ “คนทั้งสองคบหากัน หากมีวัฒนธรรมเดียวกัน ประเพณีเดียวกัน นิสัยใจคอรวมถึงความรู้ความเข้าใจที่คล้ายกัน ก็จะช่วยคลายความกังวลได้มาก ถ้าหากฉันบอกแฟนของฉันว่าอยากไปตุนหวงเพื่อดูถ้ำมั่วเกา แต่เขากลับตอบกลับมาว่า “ตุนหวงอยู่ที่ไหน ถ้ำมั่วเกาคืออะไร’ แบบนี้ฉันจะบ้องหูเขาให้ตาย!
ซูจือเฟยหัวเราะออกมา “น้องสาวที่แสนดีของฉัน เธออย่าได้มีนิสัยรุนแรงขนาดนี้ได้ไหม ต่อไปเอะอะก็ทุบตีแฟนหนุ่มแบบนั้นได้ยังไงกัน?”
ซูจือหยูเอ่ย “ฉันก็แค่เปรียบเทียบให้นายฟัง ให้นายรู้ว่าผู้ชายจีนและผู้หญิงจีนคือการผสมผสานที่ดีที่สุด ดังนั้นต่อไปนายก็อย่าได้สุ่มสี่สุ่มห้าไปไล่จีบชาวต่างชาติในอนาคต”
ซูจือเฟยถอนหายใจ เขาไม่ต้องการพูดถึงหัวข้อนี้ต่อและหันออกไปมองนอกหน้าต่าง ก่อนจะเห็นว่าเย่เฉินถูกรายล้อมและจ้องมองไปด้วยบอดี้การ์ดมากมาย แต่กลัวไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลยสักนิด เขาก็อดหัวเราะไม่ได้ “ผู้ชายญี่ปุ่นคนนี้มีดีไม่เลว ถูกล้อมรอบด้วยบอดี้การ์ดมากมายขนาดนี้ แต่กลับไม่กลัวเลยสักนิด”
ซูจือหยูพยักหน้า ก่อนจะแค่นเสียง “บางทีสมองอาจจะสั่งการไม่ค่อยดีเท่าไหร่ล่ะมั้ง?”
ซูจือเฟยพูดด้วยรอยยิ้ม “อย่าพูดไป เจ้าหนุ่มญี่ปุ่นคนนี้หน้าตาหล่อเหลาประณีตไม่เลวเลย”
ซูจือหยูเดาะปาก “ขอให้เขาไม่โดนคนของทากาฮาชิ เอคิจิทุบตีจนเสียโฉมก็แล้วกัน”
ซูจือเฟยอ่อนใจ “ทำไมปากเธอถึงได้ร้ายขนาดนี้เนี่ย?”