เมื่อเห็นว่าเย่เฉินถูกรายล้อมไปด้วยบอดี้การ์ดมากมาย ภายในใจของซูจือหยูก็สรุปได้แล้ว วันนี้เขาเคราะห์ร้ายยากที่จะหนีรอดไปได้
แต่ทว่า เธอกลับไม่มีความเห็นอกเห็นใจต่อเย่เฉิน
เพราะเธอไม่เห็นสาเหตุของเรื่องราวทั้งหมด เห็นเพียงเย่เฉินไล่ตามชายคนหนึ่งโดยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยจนทำให้ชายคนนั้นถูกรถชน ต่อจากนั้นก็ถูกรถทับแขนทั้งสองข้างหัก
เพียงแค่นั้น ก็มีการกระทำโหดร้ายที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดแล้ว คาดไม่ถึงเย่เฉินไม่รู้จักวางมืออย่างพอดี ยังจะต่อสู้กับคุณชายของตระกูลทากาฮาชิขึ้นมา สมองมีปัญหาชัดๆ
ในเวลานี้ ทากาฮาชิ เอคิจิเห็นว่าเสียเวลานานมากแล้ว ความอดทนก็หมดลงแล้ว เขาสั่งลูกน้องทันทีว่า: “ตีเดี๋ยวนี้! ตีจนเหลือเพียงลมหายใจเฮือกสุดท้าย แล้วโยนลงไปถังขยะ พร้อมกับชายที่อยู่ใต้เท้าฉันคนนี้!”
บอดี้การ์ดสิบกว่าคนรายล้อมรอบตัวของเย่เฉินเป็นเวลานาน ก็รอคำพูดนี้อยู่
ด้วยคำสั่งของทากาฮาชิ เอคิจิ พวกเขาก็พุ่งไปทางเย่เฉินอย่างรวดเร็ว ทุกคนก็เดินหน้าอย่างเต็มกำลัง กลัวที่จะเป็นคนตามอยู่ข้างหลัง
เนื่องจาก เย่เฉินมีเพียงแค่คนเดียว อยู่ในสายตาของพวกเขา นี่เป็นมาตรฐานคนน้อยไม่พอที่จะแบ่งกันสู้ ทุกคนต่างก็เป็นยอดฝีมือ ถ้าใครช้าไปเล็กน้อย หมอนี่อาจจะล้มลงแล้วก็ได้
ถ้าเป็นแบบนั้น คนที่ตามอยู่ข้างหลัง ก็ไม่มีโอกาสแสดงความแข็งแกร่งของตัวเอง ต่อหน้าคุณชายแล้ว!
เมื่อทากาฮาชิ เอคิจิเห็นคนมากมายรายล้อมเย่เฉินไว้ และขยับวงที่ล้อมรอบอยู่เล็กลงทันที มุมปากก็เยาะเย้ยถากถางเล็กน้อย
“แค่คนจีนคนหนึ่ง กล้าที่จะต่อกรกับฉันทากาฮาชิ เอคิจิบนถนนในตัวเมืองประเทศญี่ปุ่น นี่มันรนหาที่ตายไม่ใช่เหรอ?”
“เพียงแต่น่าเสียดาย ฉันในฐานะคุณชายของตระกูลทากาฮาชิ ไม่สะดวกลงมือต่อหน้าผู้คนมากมายด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้น ฉันจะลงมือจัดการแกด้วยตัวเอง!”
ทากาฮาชิ เอคิจิคาดหวังว่าจะได้เห็นท่าทางของเย่เฉินดิ้นรนเฮือกสุดท้ายในทันที แต่กลับคาดไม่ถึงว่า บอดี้การ์ดยอดฝีมือสิบกว่าคนที่รายล้อมกลายเป็นวงล้อมนั้น ทันใดนั้นมีเสียงกรีดร้องด้วยความกลัวและความเจ็บปวดก็ดังขึ้นมาหลายเสียง!
ต่อจากนั้น หลายคนที่รายล้อมอยู่นอกวงก็กระเด็นออกมาอย่างต่อเนื่อง!
“อ๊ากกกก!”
“เจ็บ!”
“ไอ้หมอนี่ จิตวิปริตหรือเปล่า?!”
ตามด้วยเสียงตะโกนสุดชีวิตไม่หลายท่อนนี้ หลายคนก็กระเด็นออกไป ต่อจากนั้นก็กระแทกล้มลงกับพื้นอย่างรุนแรง
หนึ่งในนั้นกระเด็นไปที่ใต้เท้าของทากาฮาชิ เอคิจิด้วยความมึนงง!
ลูกน้องคนนั้นถูกเย่เฉินจับคอไว้ และโยนออกไปทันที ดังนั้นเขานอนคว่ำหน้าอยู่ที่ข้างเท้าของทากาฮาชิ เอคิจิอย่างหนัก เสียงดังผลัวะ ทำให้ทากาฮาชิ เอคิจิตกใจ!
ต่อจากนั้น ชายคนนั้นก็เงยขึ้นอย่างยากลำบากมาก หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเลือดแล้ว!
ชายคนนั้นใช้สายตาที่เจ็บปวดอย่างยิ่งมองไปที่ทากาฮาชิ เอคิจิ และเอ่ยปากเรียกว่า: “คุณ…คุณชาย…”
ต่อจากนั้นเสียงดังเฮือก ละอองเลือดมากมายกระเด็นออกมาจากปาก!
ละอองเลือดมากมายนี้ ทั้งหมดกระเด็นไปที่บนรองเท้าและบนขากางเกงของทากาฮาชิ เอคิจิ กางเกงสูทสีขาวก็แปดเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงทั้งหมด!
ทากาฮาชิ เอคิจิกลัวจนเร่งรีบถอยหลังครึ่งเมตร เห็นเพียงลูกน้องคนนั้นพูดอย่างเจ็บปวดมาก: “คุณชาย…ไอ้สารเลวนั้น…แข็ง…แข็งแกร่งมาก…”
หลังจากที่พูดจบ ก็ล้มนอนคว่ำหน้ากับบนพื้นอย่างหนักอีกครั้งด้วยเสียงผลัวะ และหมดสติไปอย่างสมบูรณ์แล้ว!
ทากาฮาชิ เอคิจิรู้สึกว่าเหมือนราวกับว่าสมองได้รับพลังไฟฟ้าแรงดันสูงในทันที!
เกิดอะไรขึ้น?!
บอดี้การ์ดเหล่านี้ของตัวเอง ก็เป็นยอดฝีมือชั้นสูง! ถึงขนาดเป็นยอดฝีมือของในยอดฝีมือ!
ทำไมอยู่ตรงหน้าหมอนั่น ก็เหมือนราวกับเศษสวะ ถูกอีกฝ่ายจัดการจนลงล้มกับพื้นได้อย่างง่ายดาย?!
ตอนที่เขายังไม่เข้าใจสถานการณ์ คนอื่นๆอีกหลายคน ก็ถูกเย่เฉินทยอยซัดจนพินาศ!
คนเหล่านี้ที่เรียกว่ายอดฝีมือ ทยอยล้มลงกับพื้นทีละคนอย่างต่อเนื่อง ก็เหมือนราวกับว่าหมุดที่โดนลูกโบว์ลิงตีกระเด็น และล้มลงเต็มพื้นอย่างรวดเร็ว!
ทันใดนั้น ในเหตุการณ์นอกเหนือจากเย่เฉินแล้ว ก็เหลือเพียงทากาฮาชิ เอคิจิยืนอยู่ที่เดิมเพียงคนเดียว