แต่วิธีการใช้มีดคุไนนั้นค่อนข้างแตกต่างจากการใช้มีดสั้น

ส่วนใหญ่มีดสั้นจะใช้แทงและกรีด แต่มีดคุไนใช้ในการขว้างปา

อาจจะกล่าวได้ว่า วิธีการใช้มีดคุไน คล้ายกับมีดบินของลี้คิมฮวงในนิยายกำลังภายในเรื่องเซียวลี้ปวยตอ

ถ้าหากศิลปะการต่อสู้ของจีนเรียกว่าเที่ยงตรงโปร่งใส ถ้างั้นวิชานินจาของญี่ปุ่นก็คือโหดร้ายทารุณ

นินจาไม่ชอบการต่อสู้กับคู่ต่อสู้ซึ่งๆหน้า แต่พวกเขาชอบทำร้ายคู่ต่อสู้ลับหลัง ถ้าให้ดีที่สุดคือฆ่าคู่ต่อสู้จนตายโดยที่คู่ต่อสู้ไม่รู้ว่าใครเป็นคนฆ่าเขา นี่คือสุดยอดวิถีนินจาที่พวกเขาใฝ่ฝัน

พวกเขาชอบใช้อาวุธประเภท มีดคุไน ดาวกระจายและกระบอกเป่าลูกดอก และพวกเขาจะอาบยาพิษต่างๆไว้บนอาวุธ ถ้าคู่ต่อสู้ได้รับบาดเจ็บจากอาวุธที่อาบยาพิษร้ายแรงของพวกเขา ต้องตายอย่างแน่นอน

ผ่านไปหนึ่งนาที ฟูจิบายาชิโอตะยังคงตรวจจับการเคลื่อนไหวของเย่เฉินไม่ได้!

ประสาทสัมผัสด้านการได้ยินของเขาครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดของสวนสาธารณะ และเขาก็แน่ใจว่า ในสวนสาธารณะแห่งนี้ มีเพียงเขาคนเดียว

ฟูจิบายาชิโอตะอดไม่ได้ที่จะสงสัย:”คนจีนคนนั้น เขาหายไปไหนกันแน่? เขาหนีไปแล้ว หรือว่ายังหลบซ่อนอยู่ที่นี่?!”

“ถ้าเขาหนีไปได้จริงๆ เขาทำยังไงถึงหายตัวไปได้ในชั่วพริบตา? เขามีวิชาเคลื่อนย้ายในชั่วพริบตาเหรอ? เมื่อสักครู่ฉันเสียสมาธิและเขาก็หนีไปแล้วเหรอ?”

“ถ้าเขาซ่อนตัวอยู่ที่นี่จริงๆ เขาไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลยในหนึ่งนาทีได้ยังไง? การกลั้นหายใจยังพอทำได้ แต่เขาควบคุมให้หัวใจหยุดเต้นได้เหรอ มันไม่สมเหตุสมผลเลย?”

ถ้าเขาหนีไป มันเป็นความผิดพลาดของตัวเอง เพราะตัวเองสะกดรอยผิดพลาดและปล่อยให้เขาหนีไปได้ ควรกลับไปรายงานและรับโทษ ครั้งหน้าต้องตั้งใจมากกว่านี้

แต่ถ้าเขาหลบซ่อนอยู่ที่นี่จริงๆ ก็หมายความว่าเขามีความแข็งแกร่งมากๆ และคาดเดาได้ยาก!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เหงื่อเย็นก็ไหลออกมาจากแผ่นหลังของเขาทันที!

ทำให้ฟูจิบายาชิโอตะจับมีดคุไนที่อยู่ในมือแน่นขึ้น เขาค่อยๆหันหลังด้วยฝีเท้าที่เงียบๆ และมองดูรอบๆอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะปรากฏตัวโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว

หลังจากมองดูแล้วสองรอบ เมื่อแน่ใจว่าบริเวณโดยรอบไม่มีใครเลย เขาก็โล่งใจขึ้นมาทันที

ในขณะที่เขากำลังเตรียมตัวที่จะจากไป จู่ๆเขาก็รู้สึกว่า มีคนมาตบไหล่ด้านซ้ายของตัวเองเบาๆ!

ในเวลานี้ เขาตกใจมากๆจนขนลุกทั้งตัว เขาหันตัวอย่างรวดเร็ว มีดคุไนสองเล่มที่อาบยาพิษก็ถูกขว้างปาจากมือของเขาและพุ่งออกไปด้านหลังตัวเขาอย่างรวดเร็ว

แต่มีดคุไนสองเล่นนี้ไม่ได้โจมตีโดนเป้าหมายใดๆเลย หลังจากบินออกไปหลายสิบเมตร ก็ปักเข้าไปในกำแพงทันที!

ให้ตายสิ!

คนหายไปไหนแล้ว?!

ฟูจิบายาชิโอตะตกใจมากๆ แต่เขาก็ไม่กล้าเสียเวลาอีก รีบใช้มือหยิบมีดคุไนสองเล่มจากกระเป๋าหนังวัวที่อยู่บนเอวออกมาทันที!

เมื่อฟูจิบายาชิโอตะมีมีดคุไนอยู่ในมือ เขาก็ตะโกนด้วยความหวาดกลัว:”คุณเป็นใคร?! รีบไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้!”

ในเวลานี้ เขารู้สึกว่าไหล่ขวาของเขาโดนตบเบาๆสองที!

ในขณะนี้ ฟูจิบายาชิโอตะตกใจสุดขีดจนเกือบจะฉี่ราด!

เขารีบก้าวไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง ในขณะเดียวกันก็หันหน้ากลับมาด้วยความโกรธ และขว้างปามีดคุไนในมือออกไปอีกครั้ง!

แต่ครั้งนี้มันก็ว่างเปล่าเหมือนเดิม!

ด้านหลังของเขาไม่มีใครเลย และเขาก็มองไม่เห็นอะไรเลย!

ฟูจิบายาชิโอตะตกใจมากๆ และรีบหยิบมีดคุไนสองเล่มสุดท้ายออกมา

ในเวลานี้ เขาได้ยินเสียงเย็นชาและเยาะเย้ยจากผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังตัวเอง:”ดูเหมือนว่านินจาของญี่ปุ่นกระจอกจริงๆ! คุณทำให้ฉันผิดหวังมากๆ!”