ตอนที่ 2975 คนที่สวรรค์เลือก
ชายผู้โชคร้ายโยนเศษกองในมือทิ้งอย่างขยะแขยงพร้อมสีหน้ายากที่จะอธิบาย
มีคนหยิบเศษซากขนาดเท่าเมล็ดข้าวขึ้นมาจากพื้น แค่บีบเบา ๆเศษนั้นก็กลายเป็นผุยผง เป่าเบา ๆก็ปลิวกระจายไปตามสายลมแล้วหายวับไปในอากาศ
“เป็นถ่านกัมมันต์สมบูรณ์แบบ อัตราการคายน้ำเกือบ 100%” นอกจากเจสันและปิแอร์ คนที่พูดก็เหลือเพียงผู้ชายคนเดียวแล้ว ในบรรดาสิบสองคนเขาไม่ได้เป็นคนที่น่าจับตามองนัก แต่ตอนนี้คงยากหากไม่ให้สนใจ
ทั้งหมดเหลือแค่สี่คน ต่อให้ไม่คิดสนใจคงยากแล้วล่ะ
ผู้ชายเป็นคนเอเชีย ผิวสีเหลือง เส้นผมสีดำ ความสูงระดับปานกลาง หน้าตาธรรมดา ปกติเขามักจะพูดน้อยจนเกือบทำให้ทุกคนนึกว่าเขาเป็นใบ้ ตอนนี้คงเป็นครั้งแรกที่เขาเปิดปากพูดละมั้ง
เจสันก้มตัวลงหยิบขึ้นมาหนึ่งชิ้น แค่บีบเบา ๆ ผลลัพธ์ก็ยังคงลอยหายไปตามสายลมเช่นเคย
“เป็นถ่านกัมมันต์ที่สมบูรณ์แบบจริง ๆ ถ่านกัมมันต์ระดับสูงเช่นนี้จะต้องใช้คู่กับเครื่องมือที่มีความละเอียดซับซ้อน รวมถึงต้องปิดช่องว่างสนิทและอุณหภูมิสูงพอถึงจะฝืนทำให้เป็นแบบนี้ได้ ตกลงเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขากันแน่?” เจสันคิดอย่างไรก็คิดไม่ตก
ความชื้นในป่ามีสูงมากและไม่ใช่พื้นที่ปิด ยิ่งไปกว่านั้นไม่ใช่พื้นที่ที่มีอุณหภูมิสูง อีกอย่างไม่ต้องพูดถึงถ่านกัมมันต์หรอกเพราะแม้แต่ก่อไฟยังต้องใช้เวลานานเลย
อีกทั้งถุงนอนของมัมมี่ทั้งสามก็ยังอยู่ดีไม่มีร่องรอยความเสียหายหรือถูกเผาแม้แต่นิดเดียว แล้วตกลงถ่านกัมมันต์ทำขึ้นมาได้อย่างไรกันแน่?
เป็นพวกมนุษย์ต่างดาวหรือเปล่า? หรือเมื่อคืนมีมนุษย์ต่างดาวบุกมา?“ เจสันคิดออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมเอ่ยอย่างมั่นใจ
ปิแอร์ถลึงตาจ้องเขาแวบหนึ่ง ไม่รู้จริง ๆว่าทำไมตอนนั้นองค์กรถึงเลือกเขา วัน ๆเอาแต่อยู่ในจินตนาการและคิดแต่สิ่งที่ไม่ใช่ความจริง โลกนี้จะมีมนุษย์ต่างดาวได้อย่างไร เขาลอบมองเสี่ยวเป่าแล้วมุมปากก็ยกขึ้นเล็กน้อย
เด็กพวกนี้แปลกมาก ปิแอร์รู้สึกว่าบางทีพวกเขาอาจจะเป็น ‘ผู้ถูกเลือก’ ในตำนาน!
คนที่ถูกเลือกจะมีพลังบางอย่างที่คนธรรมดายากจะจินตนาการถึง ทั้งสามารถควบคุมธรรมชาติเช่น ลม ไฟ น้ำ ดิน ซึ่งโลกมนุษย์มักพูดว่าเป็นพลังเหนือมนุษย์ ปิแอร์คิดอยู่นานถึงนึกความเป็นไปได้นี้ขึ้นมา
ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่รู้จะอธิบายปรากฏการณ์ประหลาดในสองสามวันนี้ว่าอย่างไร
ปิแอร์ไม่พูดอะไรแล้วหยิบมีดคมออกมากรีดเสื้อผ้าและถุงนอนบนตัวมัมมี่ หลังจากนั้นไม่นานซากมัมมี่อีกสองศพก็ถูกเปิดออก ชายคนหญิงคน ผู้ชายเป็นหนุ่มร่างใหญ่บึกบึนแต่ตอนนี้กลับหดตัวลงครึ่งหนึ่งเหมือนเด็กน้อยอย่างไรอย่างนั้น
มัมมี่หญิงก็เช่นเดียวกันเพียงแต่เล็กกว่า ราวกับว่าโครงกระดูกทั้งสองถูกห่อหุ้มด้วยผิวหนังชั้นบาง ๆ
“ตกลงมันเป็นแบบนี้ได้อย่างไรกัน? การทำให้เป็นถ่านกัมมันต์ได้อย่างรวดเร็วต้องให้โมเลกุลของไฮโดรเจนและออกซิเจนเปลี่ยนโครงสร้างทางเคมี หรือไม่ก็ใช้กรดกำมะถันเข้มข้น หรืออุณหภูมิสูง แต่นี่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งสามไม่ใช่ ปิแอร์…นายว่าเกิดอะไรขึ้น?” เจสันนั่งลงตรงหน้ามัมมี่แล้วพึมพำกับตัวเองพร้อมสีหน้างงงวย
นอกจากมนุษย์ต่างดาวแล้ว เขาก็คิดไม่ออกจริง ๆว่าจะมีสาเหตุอะไรอีก!
“ไม่รู้ รีบไปกันต่อเถอะ!” ปิแอร์ไม่สนใจเรื่องนี้เลยสักนิด เขาแค่กลับไปเก็บเต็นท์ของเขากับเจสัน
เหลือผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ยังคงกรีดร้องโวยวายจะกลับบ้าน ดูเหมือนว่าตอนนี้จะกลายเป็นบ้าไปแล้ว
“แล้วพวกนี้จะทำอย่างไรต่อ?” เจสันเอ่ยพลางชี้ไปที่พวกมัมมี่ที่เหลือ
“กลับคืนสู่พระแม่ธรณี” ปิแอร์พูดด้วยอารมณ์ขันที่หาได้ยากนัก เจสันพึมพำเสียงเบาแล้วเตะใส่ไปสองที ซากมัมมี่ทั้งสองแตกอย่างรวดเร็วและกลายเป็นกองขี้เถ้าในท้ายที่สุด
เจสันมองฝูงชนที่พากันตกใจแล้วกางมือออกพลางยักไหล่ “ฉันก็แค่ช่วยพวกเขากลับไปสู่อ้อมแขนของพระแม่ธรณีเท่านั้น”
เล่อเล่อกลอกตามองบน ช่างซื่อบื้อจริง ๆ!
“ไปเถอะ เก็บของให้เรียบร้อย!” เสี่ยวเป่าพูด
พวกเสี่ยวจูเก็บของใกล้เสร็จแล้ว สือเอ้อร์ลำพองใจเป็นอย่างยิ่ง ทั้งยังขยิบตาส่งให้เล่อเล่อที่เดินกลับมา ทว่าเล่อเล่อกลับตบหัวเธอเบา ๆทีหนึ่ง “รีบ ๆพูดมานะว่ามันยังไงกันแน่?”
…………………………………………..
ตอนที่ 2976 รักใครชอบใครก็ว่าคนนั้นดีไปหมด
“ถ้าให้บอกก็ได้ไม่มีปัญหา แต่ต่อไปพี่เล่อเล่อห้ามแย่งเนื้อของฉันอีก!” สือเอ้อร์ฉวยโอกาสเสนอขอเรียกร้อง
“ถ้าไม่พูดก็ช่างเถอะ!” เล่อเล่อกลอกตามองบนใส่ จากนั้นก็มองไปทางเสี่ยวเป่าพร้อมเค้นยิ้มหวานส่งให้
สือเอ้อร์แค่นเสียงฮึเอามือกอดอกเอ่ยอย่างเย่อหยิ่งว่า “พี่เสี่ยวเป่าไม่รู้หรอก นี่เป็นเทคนิคลับเฉพาะของฉัน”
เสี่ยวเป่ามองเธอแวบหนึ่งแล้วพูดว่า “แค่การควบคุมน้ำง่าย ๆเอง สือเอ้อร์ทำให้โมเลกุลน้ำในร่างกายของสามคนนั้นเปลี่ยนโครงสร้างทางเคมีอย่างรวดเร็วในระยะเวลาอันสั้น แค่นี้ก็สามารถสร้างถ่านกัมมันต์ได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว เมื่อครู่เจ้าหมอนั่นก็อธิบายไปแล้ว”
สือเอ้อร์ทำปากมุ่ย “หนิงเสี่ยวเป่าเป็นแบบนี้ทุกครั้งเลย ทำไมชอบเผยไต๋ฉันนักนะ?”
ปล่อยให้เธอลำพองใจต่อหน้าพี่เล่อเล่อสักหน่อยไม่ได้หรือไง?
เล่อเล่อเขกศีรษะไปทีพลันตะคอกใส่ “ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ เรียกพี่เสี่ยวเป่าเดี๋ยวนี้”
สือเอ้อร์ลูบหลังศีรษะด้วยความโมโหแล้วมองไปทางเน่าเน่าอย่างน้อยอกน้อยใจ
เน่าเน่าหัวเราะร่า “เธอยังมีทีเด็ดอยู่อีกเหรอ? เสี่ยวจูมองออกตั้งนานแล้ว แต่วิธีการของเธอไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน จืดชืดไม่สนุกเลยแม้แต่นิดเดียว”
เมื่อก่อนเลือดสาดแขนขาขาดเนื้อกระเด็น ดูแล้วน่าตื่นเต้นกว่าตั้งเยอะ!
สือเอ้อร์เบะปากพูดอย่างไม่ชอบใจว่า “พี่เล่อเล่อบอกว่ารุนแรงเกินไป เป็นสาวเป็นนางต้องหัดอ่อนโยนหน่อย แบบนี้ถึงจะทำให้คนชอบ!”
ยัยเด็กคนนี้พูดพลางเหลือบมองเน่าเน่า ฝ่ายหนึ่งมีใจแต่อีกฝ่ายไร้ไมตรี เน่าเน่าไม่สังเกตเห็นเลยสักนิดแล้วเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจว่า “ฟังพี่สาวฉันพูดซี้ซั้ว เธอไม่อ่อนโยนตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่แล้ว พี่เสี่ยวเป่าก็ไม่ชอบเหมือนกัน จริงๆแล้วฉันก็…”
ประโยคสุดท้ายที่ว่า ‘จริงๆแล้วฉันก็ชอบสาวดุดันเช่นกัน’ ยังไม่ทันได้พูดออกมาก็โดนเล่อเล่อตบกลับไปก่อน
เสี่ยวเป่าพูดเสียงเบาว่า “น้องเล่อเล่ออ่อนโยนจะตาย”
ในสายตาของเขาน้องเล่อเล่อเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยน น่ารักและสวยที่สุดในโลก ไม่มีใครเทียมได้เลยล่ะ
เล่อเล่อเปลี่ยนจากอารมณ์โกรธเป็นดีใจถลึงตาใส่เน่าเน่าแล้วหันไปยิ้มหวานให้เสี่ยวเป่า ในใจหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า เธอแอบดีใจที่ตามมาผจญภัยครั้งนี้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นเธอจะเห็นอีกด้านของพี่เสี่ยวเป่าที่คนอื่นไม่รู้ได้อย่างไร!
เน่าเน่าส่งเสียงฮึ่มแล้วเอ่ยข้างหูสือเอ้อร์เสียงเบา “อย่าไปฟังคำพูดเพ้อเจ้อ ดูแม่เธอสิเป็นถึงผู้หญิงที่ร้ายกาจที่สุดในโลกแต่พ่อของเธอก็รักแม่ของเธอสุดจิตสุดใจเลยไม่ใช่หรือไง!”
ในเมื่อมีตัวอย่างที่ชัดเจนอยู่ตรงหน้า ยัยหนูคนนี้ยังจะเชื่อคำพูดไร้สาระของพี่สาวเขาอีกเหรอ
สือเอ้อร์ตบหน้าผากทีหนึ่ง “ใช่แล้ว แม่ของฉันป่าเถื่อนกว่าฉันตั้งเยอะแต่ไม่รู้ว่าพ่อฉันรักแม่ฉันขนาดไหน ขอบคุณพี่เน่าเน่าที่เตือน วันหลังฉันจะไม่ใช้วิธีการซับซ้อนอะไรแบบนี้อีก!”
ทำศพมัมมี่แบบนี้วุ่นวายเกินไป เมื่อคืนเธอเสียเวลาไปตั้งมากโข ระเบิดร่างกายโต้ง ๆเหมือนเมื่อก่อนไปเลยง่ายกว่าตั้งเยอะ แถมไม่ต้องเสียแรงมากด้วย!
เล่อเล่อถลึงตาใส่พวกเขาสองคนอย่างรังเกียจพลันเอ่ยว่า “ถ้าวันหลังพวกเธอจะฆ่าคนก็อยู่ห่างจากฉันเลย ฆ่าคนทีทำซะเอิกเกริก เรียนรู้จากพี่เสี่ยวเป่าให้มาก ๆ ดูสิทั้งเรียบร้อยและรวดเร็ว!”
เน่าเน่าและสือเอ้อร์ส่งเสียงฮึ่มพร้อมกันและคร้านจะสนใจผู้หญิงที่หลงผู้ชายจนหัวปักหัวปำคนนี้อีก ในสายตาของเธอต่อให้เป็นขี้ของหนิงเสี่ยวเป่าเธอก็ยังว่าหอมละมั้ง!
รักใครชอบใครก็ว่าคนนั้นดีไปหมดแหละ!
“คนที่เหลืออีกสี่คนไม่ฆ่าให้ตายเหรอ? ฉันไม่กลัวยุ่งยากหรอกนะ“ สือเอ้อร์เสนอตัวอย่างกระตือรือร้น
เสี่ยวเป่าจ้องเธออย่างตักเตือน “ห้ามลงมือ!”
สือเอ้อร์ตัวสั่นสะท้านเฮือกแล้วไม่กล้ายอกย้อนอีก หนิงเสี่ยวเป่าและเสี่ยวจูเป็นสองคนบนโลกนี้ที่เธอไม่กล้าปะทะตัวต่อตัวด้วยเพราะรู้ว่าไม่มีโอกาสชนะเลยแม้แต่นิดเดียว
เล่อเล่อก็แปลกใจเช่นกัน เธอชี้ไปยังเจสันที่ยังคงบ่นเจื้อยแจ้วกับปิแอร์แล้วเอ่ยถามว่า “ดูเหมือนพี่จะปฏิบัติกับพวกเขาสองคนดีเป็นพิเศษนะ ทำไมล่ะ?”
เสี่ยวเป่ายิ้มน้อย ๆ “เพราะคุณพ่อและคุณอา”
เล่อเล่อเข้าใจในทันที รูปแบบความสัมพันธ์ของเจสันและปิแอร์คล้ายกับเฮ่อเหลียนเช่อและภรรยามากโข ถึงแม้ตอนนี้หานเหมยจะเป็นผู้หญิงอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว แต่ในใจของเสี่ยวเป่าเธอก็ยังคงเป็นคุณอาที่คอยจู้จี้คนนั้นอยู่ดี!
…………………………………………….