The king of War บทที่ 1986 กลับมาเดี๋ยวนี้
ตามองเห็นดาบยาวตกลงมาอีกครั้ง โดยเฉพาะพลังดาบโหดยิ่งกว่าเดิม หยางเฉินขมวดคิ้วแน่น บนใบหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม
เห็นเพียงด้านหน้าของเขา ปรากฏเงาลวงของโล่ล่องหนออกมาแล้ว มือกุมมีดโลหิต กวัดแกว่งออกไปทางด้านหน้าทันใด
“ฉิ้ง!”
ของอาถรรพ์สองเล่มปะทะเข้าด้วยกัน กระแสพลังงานอันดุเดือดส่วนหนึ่ง ทำลายล้างไปรอบด้าน ทั่วทุกพื้นที่ ทั้งหมดเปลี่ยนเป็นว่างเปล่า
“รีบถอย!”
ทันใดนั้นซือคงตะโกนเสียงดัง
ผู้แข็งแกร่งพันธมิตรพิทักษ์ที่เดิมทียังรักษาค่ายกลสังหารวิญญาณไว้อยู่ หลังได้ยินคำพูดของซือคง ต่างถอยหลังไปกันหมด
ผู้แข็งแกร่งพันธมิตรพิทักษ์แดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นคนหนึ่ง ยังไม่ทันได้ถอยหลัง ก็โดนกระแสพลังงานกลืนกิน หลังจากกระแสพลังงานผ่านไป บริเวณตำแหน่งที่อีกฝ่ายอยู่เมื่อสักครู่ ไม่หลงเหลือสิ่งใดแล้ว
ผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ คาดไม่ถึงโดนพลังงานยิ่งใหญ่ที่เกิดจากของอาถรรพ์ของหยางเฉินกับซือคงปะทะกันระเบิดออกมาทำลายลงแล้ว คาดไม่ถึงจะสยองขวัญเช่นนี้
ผู้แข็งแกร่งของพันธมิตรพิทักษ์ทั้งหมด ล้วนยังรู้สึกหวาดกลัวในใจ
เมื่อสักครู่ถ้าซือคงเตือนสติช้าไปวินาทีเดียว พวกเขาคนเหล่านี้ กลัวว่าส่วนใหญ่จะตายอยู่ในกระแสพลังงานกัน
“ครื้น!”
ทันใดนั้นท้องฟ้าเกิดเสียงฟ้าร้องสนั่น เมฆดำเคลื่อนผ่านไม่หยุด ฟ้าแลบแสบตา แลบข้ามขอบฟ้า เหมือนอยากฉีกท้องฟ้าผืนนี้ออกเป็นเสี่ยงๆ
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว?”
มีคนเงยหน้ามองท้องฟ้าด้วยหน้าตกใจเต็มที่
เห็นเพียงท้องฟ้าเหนือสำนักมาร คาดไม่ถึงปรากฏรอยแยกสายหนึ่งขึ้นมา แสงหลากสีที่ราวกับทางช้างเผือกทางหนึ่ง คาดไม่ถึงไหลลงราวกับน้ำตก
“ม่านพลังพังแล้ว!”
บนใบหน้าของซือคง เต็มไปด้วยแววความตึงเครียด จ้องรอยแยกบนท้องฟ้าเหนือสำนักมารแบบตาไม่กะพริบ
ได้ยินคำพูดของซือคง ทุกคนล้วนทำหน้าตื่นตกใจ
ผู้แข็งแกร่งที่มาถึงระดับแบบพวกเขานี้ได้ ย่อมรู้ชัดเจนดีอยู่แล้ว โลกบู๊โบราณและโลกทั่วไปเดิมเป็นโลกอยู่ในอาณาจักรเดียวกัน เพียงแต่ตอนนั้นปรากฏผู้แข็งแกร่งชั้นยอดกลุ่มหนึ่งออกมา ความเร็วการฝึกบำเพ็ญของพวกเขาจึงลดฮวบลงฉับพลัน
เพื่อการฝึกฝนที่เร็วกว่าเดิม ผู้แข็งแกร่งชั้นยอดกลุ่มนั้นจึงจัดวางค่ายกล จากนั้นสร้างโลกบู๊โบราณในปัจจุบันนี้ขึ้น และนำชี่ทิพย์แทบจะทั้งหมดผนึกเอาไว้ในค่ายกลแล้ว และก็คือโลกบู๊โบราณในปัจจุบันนี้
แต่ว่าวันนี้ กลับเพราะหยางเฉินและซือคงสู้กันครั้งใหญ่ที่โลกทั่วไป ท้องฟ้าเหนือสำนักมาร ปรากฏรอยแยกของม่านพลังแล้ว ชี่ทิพย์ในโลกบู๊โบราณจำนวนมาก ไหลสู่โลกทั่วไปไม่ขาดสายผ่านทางรอยแยกเส้นนี้
ในเวลาสั้นๆ ไม่ถึงนาที ชี่ทิพย์ของสำนักมารก็เพิ่มขึ้นมากมายแล้ว ประเด็นคือ ชี่ทิพย์ยังอยู่ในการเพิ่มจำนวนขึ้นอีก
“ตูมๆๆ!”
ทันใดนั้น มีแดนบูโดของผู้แข็งแกร่งสำนักมารหลายคนทะลุขั้นแล้ว
อยู่ในชี่ทิพย์อันเข้มข้นเช่นนี้ ผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นที่เดิมทีมาถึงขอบเขตทะลุขั้นแล้ว ล้วนทะลุขั้นไปตามๆ กันแล้ว
เวลานี้ ทุกคนมองเหตุการณ์ฉากตรงหน้าด้วยท่าทางตกใจ
“ฮาๆ สวรรค์ช่วยฉันแล้วสิ!”
หยางเฉินหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งทันใด
เห็นเพียงเขาอ้าแขนสองข้างออกกะทันหัน ในปากบ่นอะไรพึมพำ ไม่รู้ว่าพูดอะไรอีก แต่ว่าไม่นาน ฉากที่ทำให้ทุกคนตกใจเกิดขึ้นแล้ว
ชี่ทิพย์ที่ไหลเข้าสู่โลกทั่วไปจากในรอยแยกม่านพลังเหนือท้องฟ้าสำนักมาร คาดไม่ถึงรวมกันมายังทิศทางของหยางเฉินแบบทะลักทลาย
ชั่วพริบตาเดียว ชี่ทิพย์อันเข้มข้น อยู่บนศีรษะของหยางเฉินโดยตรง กลายเป็นกระแสชี่ทิพย์อันหนึ่ง ไหลสู่ทางหยางเฉิน
เห็นเพียงหยางเฉินที่เมื่อสักครู่ทั่วตัวยังแตกระแหงไปหมด รอยแตกบนตัวของเขา กำลังฟื้นฟูกลับด้วยความเร็วที่มองเห็นได้โดยตาเปล่า
ทันใดนั้นซือคงร้องตกใจออกมา “เขากำลังอาศัยชี่ทิพย์ของโลกบู๊โบราณฟื้นฟูร่างกาย! รีบลงมือ ไม่อย่างนั้นผลสุดท้ายอันตรายมาก!”
พูดจบ เขายกดาบยาวขึ้นมา แล้วพุ่งเข้าไปยังหยางเฉิน
ผู้แข็งแกร่งพันธมิตรพิทักษ์คนอื่นเห็นเหตุการณ์ ต่างพุ่งไปทางหยางเฉินกันหมด
“ไสหัวไป!”
หยางเฉินตวาดใส่ ราวกับเสียงฟ้าร้อง ระเบิดดังรอบทิศทาง ชั่วขณะนั้นสายฟ้าแบบนับไม่ถ้วน ผ่าลงมาจากท้องฟ้า ตกใส่บนร่างกายของหยางเฉิน
ผู้แข็งแกร่งพันธมิตรกลุ่มหนึ่ง มองสายฟ้าที่ผ่าลงฉับพลัน ต่างหยุดฝีเท้าลง
เพราะพลังงานของสายฟ้านี้แกร่งที่สุด เทียบเท่าการฝ่าฟันของทัณฑ์สายฟ้า
“ครื้น!”
สายฟ้านับไม่ถ้วนตกลง ทั้งหมดถูกร่างกายของหยางเฉินดูดซับไว้
บนร่างกายของหยางเฉิน มีมังกรสายฟ้าขนาดเล็กนับไม่ถ้วน กระจัดกระจายไปทั่วทุกที่
“นี่คือภัยพิบัติมาร! คาดไม่ถึงเขาฝืนบังคับเรียกภัยพิบัติมารมาได้! หลังจากผ่านภัยพิบัติมารไป ความแกร่งของร่างกายนี้มีเพียงจะแกร่งขึ้น จะแบกรับพลังที่แกร่งกว่าไหว”
ซือคงพูดด้วยท่าทางขึงขัง
ฟังคำพูดของเขาแล้ว ผู้แข็งแกร่งโดยรอบ ล้วนตื่นตกใจไร้ที่เปรียบ
ผู้แข็งแกร่งของพันธมิตรพิทักษ์คนหนึ่ง พูดพึมพำกับตนเองว่า “ร่างกายที่เพิ่งเข้าสู่แดนนภาร่างหนึ่ง แบกรับพลังของแดนนภาขั้นสองชั้นต้นไหว ก็ทำให้คนรู้สึกเหลือเชื่อมากอยู่แล้ว ถ้าฝ่าฟันภัยพิบัติมารมา แล้วยังสามารถแบกรับพลังที่แกร่งกว่าได้ ถึงตอนนั้น ร่างกายนี้ ยังถือว่าเป็นร่างกายที่เพิ่งเข้าสู่แดนนภาได้จริงเหรอ?”
สายฟ้าเมื่อสักครู่ ยังเป็นเพียงอาหารเรียกน้ำย่อย ไม่นาน สายฟ้าเปลี่ยนไปหนาแน่นมากขึ้น ความแกร่งก็ยิ่งใหญ่เกรียงไกรมากขึ้น ผ่าลงแบบคลุ้มคลั่ง หยางเฉินไม่มีถอยหลังสักนิดเดียว ยืนอยู่ใจกลางฟ้าร้องฟ้าแลบของภัยพิบัติมาร ปล่อยให้สายฟ้าแต่ละสายตกลงบนตัวของเขา
เห็นเพียงร่างกายของเขาเลือดสดไหลรินครั้งแล้วครั้งเล่า ฟื้นตัวครั้งแล้วครั้งเล่า หลังจากการฟื้นตัวแต่ละครั้ง ความแกร่งของร่างกายเขาจะแกร่งมากกว่าเดิม
“ถ้าเกิดให้เขาฝ่าฟันภัยพิบัติมารมาได้ วิญญาณของเทพมาร คงจะหลอมรวมเข้าสู่ร่างกายของหยางเฉินโดยสมบูรณ์ จากนี้เป็นต้นไป บนโลกจะไม่มีหยางเฉินอีกต่อไป มีเพียงเทพมาร!”
ทันใดนั้นลี่เฉินพูดขึ้นแบบเสียงแข็ง
เท้าของหม่าชาวซวนเซนิดหนึ่ง เกือบก้นกระแทกลงที่พื้น มองหยางเฉินที่กำลังได้รับพิธีทดสอบภัยพิบัติมารอยู่ พูดด้วยท่าทางหมดหวัง “หรือว่า ไม่มีวิธีอื่นจริงๆ แล้วเหรอครับ?”
ลี่เฉินมองหม่าชาวด้วยท่าทางซับซ้อนแล้วบอกว่า “อานุภาพของภัยพิบัติมาร เมื่อเทียบกับภัยพิบัติสวรรค์ที่ต้องพบเจอตอนที่ทะลุขั้นจากแดนเหนือมนุษย์ไปแดนนภาก็จะแกร่งกว่ามาก โดยเฉพาะภัยพิบัติมารมีประสิทธิภาพการหลอมวิญญาณ วิญญาณของเทพมารกับร่างกายของหยางเฉิน เดิมก็ไม่ประสานกัน แต่ว่าภายใต้ภัยพิบัติมาร คือค่อยๆ ประสานกัน”
“ครั้งนี้ ไม่มีใครช่วยหยางเฉินได้จริงๆ ตอนนี้มีแค่ตัวเขาเพียงคนเดียว ถึงช่วยชีวิตตัวเองไว้ได้ เพียงแค่ วิญญาณของเทพมารยิ่งใหญ่มากๆ หยางเฉินจะต้านทานไหวได้ยังไง?”
ตู้ป๋อก็จ้องทิศทางของหยางเฉินด้วยสีหน้าเคร่งขรึม พูดแบบเสียงทุ้ม “ประเด็นคือ เทพมารเรียกร้องภัยพิบัติมารมาแล้ว ความแกร่งเช่นนี้ กลัวว่าผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสองชั้นต้น ยังยากจะรับไหว แต่วันนี้ในบรรดาผู้แข็งแกร่งพันธมิตรพิทักษ์ที่มาสำนักมาร คนที่ความสามารถแกร่งสุด ก็แค่แดนนภาขั้นหนึ่งชั้นยอด เดิมทีไม่มีทางหยุดยั้งได้”
ลี่เฉินพยักหน้า พูดต่อไปว่า “ตอนนี้ม่านพลังระหว่างโลกทั่วไปและโลกบู๊โบราณปรากฏรอยแยกแล้ว ซึ่งเพราะศึกใหญ่ของหยางเฉินกับซือคงเมื่อสักครู่ พังม่านพลังเสียหายแล้ว ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งที่ความสามารถแกร่งกว่าปรากฏตัว ถ้าเกิดลงมือ ก็จะทำให้รอยแยกม่านพลังกว้างกว่าเดิม พอเป็นแบบนี้ วันหลังโลกทั่วไปกับโลกบู๊โบราณ จะรวมกันเป็นหนึ่งเดียวโดยสมบูรณ์”
ตู้ป๋อถอนหายใจทีหนึ่ง พูดว่า “ฉันสงสัยว่า วิญญาณของหยางเฉิน ถูกเทพมารกลืนกินแล้ว ตอนนี้ร่างกายนี้ ได้เพียงเป็นของเทพมารแล้ว!”
หม่าชาวกุมหมัดทั้งสองขึ้นมาแน่น พูดแบบกัดฟันแน่น “ผมไม่เชื่อว่า วิญญาณของพี่เฉินจะถูกเทพมารกลืนกินไปจริงๆ หรอก เขาจะต้องยังอยู่!”
พูดจบ เขาพุ่งเข้าไปยังทิศทางของหยางเฉินอย่างกล้าหาญไม่ยอมหวนกลับ
รอตอนที่ลี่เฉินได้สติกลับมา หม่าชาวก็มาถึงขอบภัยพิบัติมารแล้ว อยากจะพุ่งเข้าไป
ชั่วขณะนั้นลี่เฉินตกใจสีหน้าเปลี่ยน ตะโกนว่า “กลับมาเดี๋ยวนี้!”
ภายใต้ภัยพิบัติมาร ผู้แข็งแกร่งทุกคนที่อยู่ต่ำกว่าแดนนภาขั้นสอง ล้วนจะโดนเผาสลายไป นับประสาอะไรกับหม่าชาวที่แม้แต่แดนนภาก็ไม่ได้เข้ามาเหยียบ
ถ้าหากหม่าชาวก้าวเข้าไป กลัวว่าจะกลายเป็นเถ้าถ่านหายลับไปตรงนั้นเลย