บทที่ 1989
เมื่อได้ยินว่าเย่เฉินมาที่โตเกียว ซ่งหรงวี่ตกใจมากๆจนตัวสั่น!
เขาคาดไม่ถึงจริงๆ เย่เฉินจะอยู่ที่โตเกียวแล้ว!
เขารู้ว่ารับมือซ่งหวั่นถิงได้ง่าย และรับมือคุณท่านได้ง่ายเหมือนกัน แต่ถ้าเป็นอาจารย์เย่เฉิน เป็นคนที่รับอยากมากๆ!
ดังนั้น เมื่อเขาได้ยินเรื่องนี้ เขาก็เริ่มตื่นตระหนกทันที
คุณท่านซ่งที่อยู่ในสายโทรศัพท์ถามด้วยความแปลกใจ:”รงวี่ คุณเป็นอะไร? เอะอะโวยวายทำไม?”
ซ่งหรงวี่ได้สติคืนมา และระงับความตื่นตระหนกในจิตใจและพูดว่า:”คุณปู่ ทำไมอาจารย์เยถึงมาที่โตเกี่ยว? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย เขา
มาญี่ปุ่นเพราะเรื่องหวั่นถึงใช่ไหม?”
คุณท่านซ่งรับปากและพูด:”อาจารย์เย่เป็นคนที่มีคุณธรรม หวั่นถึงกับอาจารย์เย่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ตอนนี้เกิดเรื่องไม่ดีกับเธอ อา
จารย์เย่ก็เดินทางไปโตเกียวทันที ห็นได้ซ้ดว่าอาจารย์เยให้ความสำคัญกับเธอมากๆ ถ้ามีอาจารย์เย่ค่อยช่วยเหลือ โอกาสที่จะหาหวั่นถึงเจอก็
จะเพิ่มมากขึ้น!”
ซ่งหรงวี่โกรธจัดมากๆในจิตใจ!
เขาตะโกนอยู่ในจิตใจด้วยความโกรธ” ม่งเอ๊ย! ไอ้สารเลวอย่างเย่เฉิน ทำไมตอนนี้เขาต้องมาโตเกียวด้วย!? ทำไมเขาไม่อยู่บ้านและใช้
เวลากับภรรยา แล้วเขามาโตเกียวเพื่ออะไร?! โตเกียวขาดเขาเพียงคนเดียวก็ไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้เหรอ?!”
ความสามารถของเย่เฉิน ซ่งหรงวี่รู้ดีอยู่แก่ใจ
ด้งนั้นเขาก็เลยกังวลใจมากๆ
ในด้านหนึ่งเขากลัวตัวเองจะเผยพิรุธต่อหน้าเย่เฉิน ส่วนอีกด้านหนึ่งเขากังวลใจว่าเย่เฉินจะหาซ่งหวั่นงเจอหรือเปล่า
ถ้าเขาช่วยซ่งหวั่นถึงออกมาจริงๆ ถ้างั้นตัวเองควรทำยังไงดี?
ในเวลานี้ คุณท่านซ่งเห็นว่าเขาไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเป็นเวลานาน เขาก็เลยถาม”หรงวี่? คุณยังฟังอยู่หรือเปล่า?”
ซ่งหรงวี่รีบพูดทันที”ฟังอยู่ ฉันยังฟังอยู่!”
เมื่อพูดจบ เขาก็รีบพูดทันที:”คุณปู่ อาจารย์เย่มาที่โตเกียวเป็นเรื่องที่ ดีมากๆ! ฉันรู้สึกสบายใจมากขึ้นแล้ว!”
คุณท่านช่งพูดว่า:”ใช่! เมื่อฉันได้ยินว่าอจารย์ยอยู่ที่โตเกียวแล้ว ฉันก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาทันที ฉันเชื่อว่าถ้ามีอาจารย์เอยู่ที่โตเกียว
หวั่นถิงจะต้องผ่านวิกฤตนี้ไปได้อย่างแน่นอน”
ซ่งหรงวี่พูดคล้อยตาม:”คุณปู่พูดถูกแล้ว ฉันก็รู้สึกว่าถ้ามีอาจารย์เย่อยู่ที่นี่ หวั่นถึงจะต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน!”
คุณท่านซ่งหัวเราะออกมาสองครั้งและพูด:”หรงวี่ เดี๋ยวถ้าคุณวางสายโทรศัพท์จากฉัน ก็รีบโทรไปหาอาจารย์เย่เลย จากนั้นก็รีบไปเจอ
อาจารย์เย่ เรื่องทั้งหมดที่โตเกียวต่อจากนี้ คุณต้องเชื่อฟังคำสั่งของอาจารย์เย่ คุณเข้าใจหรือยัง?”
ซ่งหรงวี่พูดโดยไม่ลังเลว่า:”คุณปู่โปรดวางใจ ฉันจะเชื่อฟังคำสั่งทุกอย่างของอาจารย์เย่อย่างแน่นอน!”
คุณท่านซ่งพูดด้วยความพอใจ:”คุณมีความคิดแบบนี้ก็ดีแล้ว รีบโทรศัพท์ไปหาอาจารย์เย่เลย!”
ซ่งหรงรี่รีบพูดทันที:”ได้ครับคุณปู่! ถ้างั้นฉันวางสายก่อนนะ!”
“โอเค!”
ซ่งหรงวี่วางสายจากคุณท่าน เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้า!
เขาไม่สามารถระงับอารณ์ของตัวเองได้ และใช้มือทุบไปที่โต๊ะน้ำชาที่เป็นกระจกทันที ทำให้โต๊ะน้ำชาที่ทำจากกระจกเทมเปอร์แตก
ละเอียดเป็นชิ้นๆ!
ในเวลาเดียวกัน มือของเขาก็โดนกระจกบาดเป็นแผล และทำให้มือของเขามีเลือดไหลออกมา
ซ่งหรงวี่ไม่สนใจความเจ็บปวดจากมือ ในเวลานี้สมองของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและกังวลใจ
เขาเกลียดเย่เฉินมากๆ และคิดในใจ:”เย่เฉินคนนี้! ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านมากเกินไปแล้ว!”
“อย่าคิดว่ามีคนเรียกคุณว่าอาจารย์เย่ คุณก็สามารถก้าวก่ายและยุ่งเรื่องชาวบ้านได้เหรอ?!”
“ตระกูลซ่งเป็นเรื่องภายในครอบครัวของฉัน คุณมีสิทธิ์อะไรเข้ามายุ่งเรื่องนี้เหรอ?!”