บทที่ 1988
เย่เฉินรีบพูด”คุณท่าน เชิญพูดมาได้เลย”
คุณท่านซ่งพูดด้วยน้ำเสียงสั่น:”อาจารย์เย่ ฉันขอร้องให้คุณไปญี่ปุ่น ในโลกใบนี้ คงมีแค่คุณที่จะช่วยชีวิตของเธอได้…”
เย่เฉินไม่ได้บอกคนของตระกูลซ่ง ตัวเองมาที่ญี่ปุ่นแล้ว
ดั่งนั้น คุณท่านซ่งคิดว่าตอนนี้เขายังอยู่ที่เมืองจินหลิง
แต่ตอนนี้คุณท่านซ่งพูดขนาดนี้แล้ว เขาก็เลยไม่อยากปิดปังเรื่องนี้อีก และพูด:” คุณท่านซ่ง พูดตามตรง ตอนนี้ฉันอยู่ที่โตเกียว เรื่องของ
หวั่นถึงฉันจะช่วยอย่างสุดความสามารถ”
คุณท่านซ่งถามด้วยความประหลาดใจและตื่นเต้นว่า:”อาจารย์เ คุณ…คุณอยู่ที่โตเกียว?! คุณไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”
เย่เฉินพูดตามความจริง:”เมื่อคืน เมื่อฉันได้ข่าวว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับหวั่นถึง ฉันก็ให้ผู้จัดการทั่วไปเฉินของโรงแรมป้ายจินฮ่านกงช่วย
เตรียมเครื่องบินให้ฉัน จากนั้นก็บินมาที่ญี่ปุ่นเลย”
คุณท่านซ่งโล่งอกอย่างเห็นได้ชัด และพูดด้วยความซาบซึ้ง:”อาจารย์เย่ หวั่นถึงมีเพื่อนอย่างคุณ เป็นความโชคดีของเธอจริงๆ!
คุณเป็นคนมีความสามารถ ฉันเชื่อว่าคุณต้องช่วยหวั่นถิงได้อย่างแน่นอน…’
ขณะพูด เขาก็รีบพูดอีกครั้ง”อาจารย์เ! เมื่อคืนหรงพาลูกน้องบางส่วนไปโตเกียวด้วย ฉันให้เขาไปพบคุณได้ไหม และบอกให้เขาฟังคำ
สั่งทุกอย่างของคุณ คุณคิดว่ายังไง?”
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
เจอหน้าซ่งหรงวี่?
แต่เขาไม่อยากเจอซ่งหรงวี่
แต่เมื่อเขานึกถึงว่าซ่งหรงวี่เป็นคนที่น่าสงสัยที่สุด เย่เฉินรู้สึก ถ้าเจอเขาก็คงไม่เป็นไร
เจอหน้าเขา ดูว่าตอนที่เขาเผชิญหน้ากับฉัน เขาจะแสดงพิรุธอะไรออกมาหรือเปล่า
ดังนั้น เย่เฉินจึงพูดกับคุณท่านซ่งว่า:”คุณท่าน คุณบอกให้คุณซ่งโทรหาฉัน ฉันจะบอกสถานที่และเวลาที่พวกเราเจอกัน”
คุณท่านซ่งตื่นต้นดีใจมากๆ:”ได้ครับๆ! อาจารย์ย่รสักครู่ ฉันจะแจ้งหรงวี่เดี๋ยวนี้เลย บอกให้เขารีบไปหาคุณ! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ให้
เขาฟังคำสั่งของคุณทุกอย่าง!”
เย่เฉินรับปากและพูด:”ได้ ให้เขาโทรศัพท์มาหาฉันเลย”
ในเวลานี้ ซ่งหรงวี่กำลังกังวลใจมากๆอยู่ในโรงแรม
เดิมที่คิดว่าการมาญี่ปุ่นครั้งนี้ของตัวเองจะกลายเป็นเรื่องง่าย เมื่อมาถึงก็รับศพของซ่งหวั่นถึง และปรึกษาหารือกับคนในตระกูล นำศพ
ของเธอกลับไป จากนั้นก็กลับไปจัดงานศพที่เมืองจินหลิง
หลังจากเสร็จสิ้นงานศพ ให้คุณปู่ทานยาโรคประสาทที่คุณพ่อเตรียมไว้ ค่อยๆให้เขากลายเป็นโรคอัลไซเมอร์ จากนั้นก็เลี้ยงเขาไว้เป็น
ตุ๊กตานำโชค
แต่เขากลับคาดคิดไม่ถึงจริงๆ แผนการที่วางแผนมาเป็นอย่างดี ก็เกิดเรื่องติดขัดตั้งแต่แรกแล้ว
เขามาถึงแล้ว แต่ไม่มีศพของซ่งหวั่นถึง…
ในขณะที่เขาขึ้นหลังเสือแล้วลงยาก และไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อจากนี้ ก็มีสายเรียกเข้าจากคุณท่านซ่ง
นี่เป็นสายเรียกเข้าครั้งที่แปดของวันนี้ที่คุณท่านซ่งโทรหาเขา
เมื่อเห็นหน้าจอโทรศัพท์แสดงชื่อ”คุณปู่”เขาก็อดไม่ได้ที่จะด่าออกมา:” ม่งเอ๊ย ไอ้แก่! โทรศัพท์มาเยอะแยะทำไม! ฉันรำคาญจะตายอยู่
แล้ว!”
ถึงแม้เขาจะด่ออกมา แต่ขาไม่กล้าที่จะให้คุณปู่รอนาน รีบกดโทรศัพท์เพื่อรับสายทันที
ทันทีที่รับสาย ซ่งหรงวี่เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย เขาพูดด้วยน้ำเสียงเคารพ รู้สึกผิดและโศกเศร้าเล็กน้อย:”คุณปู่ ฉันขอโทษ
ทางฝั่งกรมตำรวจนครบาลโตเกียวยังไม่มีข่าวคราวะไรเลย แต่คุณปูโปรดวางใจ ฉันจะพยายามเร่งพวกเขาเพื่อหาเธอให้เจอ!”
คุณท่านซ่งรับปากและพูด”หรงวี่ ครั้งนี้ที่ฉันโทรศัพท์มาหาคุณ มีเรื่องหนึ่งให้คุณไปจัดการ”
ซ่งหรงวี่รีบพูดทันที:”คุณปู่มีเรื่องอะไรก็สั่งมาได้เลย!”
คุณท่านซ่งพูด:”อาจารย์เย่อยู่ที่โตเกี่ยวแล้ว”
ซ่งหรงรี่ตกใจมากๆจนขนลุกไปทั้งตัวและพูดออกมาทันที:”คุณพูดอะไรนะ?!”