The king of War บทที่ 2099 กระบวนท่าไร้เทียมทาน
หยางเฉินเย้ยหยัน ผู้คนจากกองกำลังบู๊โบราณพวกนี้ คิดว่าสาเหตุที่เขาสามารถทรงพลังเช่นนี้ได้คืออาศัยพลังของจิตวิญญาณเทพมาร
เพื่อจัดการกับเขา ตระกูลสวีถึงกับเสียสละของอาถรรพ์ชั้นยอดที่สามารถรวบรวมวิญญาณได้ออกมาใช้
อย่างไรก็ตาม การใช้ขวดกักวิญญาณดูเหมือนจะมีข้อจำกัด ไม่อย่างนั้นจิตวิญญาณเทพมารคงจะถูกดูดกลืนโดยขวดกักวิญญาณ ไปแล้ว
หยางเฉินผุดยิ้มที่มุมปากของเขาและพูดติดตลกว่า “ฉันเคยบอกพวกนายหรือไงว่าฉันยืมพลังของจิตวิญญาณเทพมารมาใช้?”
คำพูดของเขาเป็นการตอบคำถามของ สวีเจิ้นฮั๋ว
กลุ่มนักบูโดจากโลกบู๊โบราณล่างในเวลานี้ต่างตกตะลึงไป นี่หมายความว่าหยางเฉินมีพละกำลังที่จะเอาชนะนักบูโดแดนนภาขั้นสองชั้นปลายได้งั้นหรือ?
เมื่อกี้นี้ ทันทีที่หยางเฉินลงมือ เขาก็สามารถเอาชนะนักบูโดแดนนภาขั้นสองชั้นปลายสองคนได้ทันที อีกทั้งยังไม่ได้ใช้พลังของจิตวิญญาณเทพมารด้วย นี่ก็เท่ากับได้อธิบายถึงคำถามแล้ว
สามารถกำจัดนักบูโดแดนนภาขั้นสองชั้นปลายได้ นี่ก็เท่ากับว่าพลังการต่อสู้ที่แท้จริงของหยางเฉินนั้นเทียบได้กับแดนนภาขั้นสองชั้นยอดแล้ว?
แต่ว่า หยางเฉินอายุไม่ถึง 30 ปีด้วยซ้ำ!
ในโลกบู๊โบราณล่าง มีอันดับรายชื่อนักบูโดที่มีอายุต่ำกว่า 30 ปี ในบรรดาพวกเขา อันดับหนึ่งคือมู่หรงเยียนเอ๋อร์ ที่เพิ่งไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดเมื่อไม่นานมานี้ ในขณะที่เธอเพิ่งถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด เธอก็อายุ 30 ปีไปแล้ว
แต่หยางเฉิน ซึ่งอายุน้อยกว่ามู่หรงเยียนเอ๋อร์ แต่กลับมีพลังการต่อสู้ที่เทียบได้กับแดนนภาขั้นสองชั้นยอด แล้วเหล่านักบูโดในโลกบู๊โบราณล่างที่แสนจะหยิ่งผยองพวกนั้นจะมีชีวิตอยู่ต่อยังไง?
นักบูโดจากโลกบู๊โบราณล่างทุกคนต่างตกตะลึงในใจ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งฉีเฟิงเช้านี้เขาไปหาหยางเฉินมาแล้วแต่ถูกปฏิเสธ ในเวลานั้น เขาก็รู้สึกแล้วว่าหยางเฉินไม่ธรรมดา และรู้ว่าพลังของหยางเฉินคือแดนนภา แต่เขาไม่คาดคิดเลยว่าหยางเฉินจะทรงพลังมากขนาดนี้
ในเวลานี้เขารู้สึกขอบคุณตัวเองที่ตอนเช้าไม่หุนหันพลันแล่น
หากตนหุนหันพลันแล่นไปและออกคำสั่งให้โจมตีหยางเฉิน อาศัยผู้แข็งแกร่งตระกูลฉีที่เขาพาไปรวมทั้งตัวเขาเองก็อาจกลายเป็นซากศพไปแล้ว
ผู้มีอำนาจตัดสินใจของห้าตระกูลบู๊โบราณตัดสินใจที่จะต่อสู้กับหยางเฉินด้วยกัน พวกเขาแค่พิจารณาเพียงว่ามีความเป็นไปได้ที่จิตวิญญาณเทพมารจะใช้ร่างกายของหยางเฉินในการต่อสู้ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าตัวหยางเฉินเองจะทรงพลังขนาดนี้
โชคดีที่พวกเขาพิจารณาการต่อสู้โดยคิดว่าจิตวิญญาณเทพมารอาศัยร่างกายของหยางเฉินอยู่ ไม่อย่างนั้น หากพวกเขาอ่อนแอเกินไป เกรงว่าทั้งหมดคงจะตายที่นี่
“แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งมาก แล้วยังไงล่ะ? อย่างมากเขาก็แค่มีพลังแดนนภาขั้นสองชั้นยอดเท่านั้น แต่พวกเรามีแดนนภาขั้นสองชั้นยอดถึงห้าคน และมีแดนนภาขั้นสองชั้นปลายอีกสามคน วันนี้ เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน! ”
ในเวลานี้ สวีเจิ้นฮั๋วกัดฟันพูด เขาจ้องมองไปที่หยางเฉินด้วยสายตาอาฆาตที่ดุร้าย
ไม่เพียงแค่ สวีเจิ้นฮั๋วแต่คนอื่นๆ ก็เผยสีหน้าจิตสังหารเช่นกัน ในเมื่อตอนนี้พวกเขาโจมตีหยางเฉินแล้ว อย่างนั้นพวกเขาก็ต้องฆ่าหยางเฉิน
ไม่อย่างนั้น ด้วยพรสวรรค์บูโดของหยางเฉิน เขาจะต้องเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นสิ่งที่นักบูโดโลกบู๊โบราณล่างทุกคนต่างเกรงกลัวแน่
ตอนนี้ในเมื่อพวกเขาลงมือแล้ว ต่อให้ต้องทำให้หยางเฉินขุ่นเคืองใจอย่างสมบูรณ์ ถ้าพวกเขาไม่สามารถฆ่าหยางเฉินได้ในวันนี้ หยางเฉินจะกลายเป็นฝันร้ายสำหรับตระกูลของพวกเขาในอนาคต
เฉินจื้อจง พูดตามขึ้นมาทันทีว่า “พี่สวีพูดถูก พวกเรามีผู้แข็งแกร่งมากมาย อาศัยเขาเพียงลำพัง จะเป็นคู่ต่อสู้ของผู้แข็งแกร่งมากขนาดนี้ได้ยังไง?”
ไป๋หลี่เฉิงจี๋ก็รีบพูดเช่นกันว่า “วันนี้ เขาต้องตาย!”
เจียงอานจวินก็แสดงใบหน้าที่ดุร้ายออกมา เขากัดฟันและพูดว่า “ถ้าเขาไม่ตาย แม้ว่าเราจะรอดชีวิตอยู่ได้ แต่อนาคตของเราก็น่าสังเวชยิ่งนัก!”
แม้แต่ฉีเฟิงก็ล้มเลิกความคิดที่จะรักษาชีวิตหยางเฉินเอาไว้แล้ว ต่อให้ผู้นำตระกูลฉีจะตำหนิเขาก็ไม่เป็นไรแล้ว ยังไงวันนี้เขาเพียงลำพังก็ไม่สามารถห้ามหยางเฉินจากการถูกฆ่าได้
สวีเจิ้นฮั๋วเปิดปากของเขาและพูดว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ อย่างนั้นผู้แข็งแกร่งของตระกูลบู๊โบราณทั้งห้าก็ลงมือร่วมกันเถอะ!”
หลังจากมองหน้ากันครู่หนึ่ง ผู้มีอำนาจตัดสินใจของตระกูลทั้งห้าก็สั่งการกับผู้แข็งแกร่งในตระกูล “ฆ่าเขา!”
“บูม!”
ในเวลา บนดาดฟ้าของโรงแรมจงโจว ทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยความน่าสะพรึงกลัว
บนท้องฟ้าของโรงแรมจงโจว มีเมฆครึ้มทะมึนราวกับจะกลบท้องฟ้า
ดวงตาของหยางเฉินเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น หลังจากที่เขาฝ่าแดนในวันนี้ เขาก็รู้สึกว่าความแข็งแกร่งของตนเพิ่มสูงขึ้น และถึงขั้นรู้สึกด้วยซ้ำว่าแดนบูโดของตนในปัจจุบันไม่เหมือนกับแดนบูโดที่มีอยู่
ไม่อย่างนั้น ทำไมเขาที่แต่เดิมอยู่แค่แดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นกลับมีพละกำลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้หลังจากฝ่าแดนมาได้?
พอดีเลย เขาต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อดูประสิทธิภาพการต่อสู้ที่แท้จริงและระดับของมัน โชคดีที่ นักบูโดของตระกูลบู๊โบราณพวกนี้สามารถเอามาฝึกฝนฝีมือของตนเองได้
“ปัง!”
เท้าของเขาขยับ จากนั้นร่างของเขาก็สว่างวาบออกมาและทะยานเข้าไปต่อสู้
นักบูโดแดนนภาขั้นสองชั้นยอดห้าคนและนักบูโดแดนนภาขั้นสองชั้นปลายสามคนล้อมรอบหยางเฉินไว้ตรงกลางทันที และโจมตีหยางเฉินเกือบจะในเวลาเดียวกัน
“ไสหัวไป!”
หยางเฉินตะโกนด้วยความโกรธ ตำราเทพสงครามถูกใช้ออกมา จากนั้นก็ระดมกำลังทั้งหมดของร่างกายไปที่กำปั้นขวาโดยตรง
วินาทีต่อมา เขารวบรวมกำปั้นขวาด้วยกำลังทั้งหมดเพื่อโจมตีผู้แข็งแกร่งที่พุ่งเข้าหาเขาก่อนใคร
“ปัง ปัง ปัง!”
กำปั้นของเขาส่งเสียงทลายอากาศโดยตรง มันรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ และพุ่งตรงไปที่อีกฝ่ายออร่าที่น่ากลัว
นักบูโดแดนนภาขั้นสองชั้นยอดคนนั้นที่กำลังจะฆ่าหยางเฉิน ในเวลานี้รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณ เขารู้สึกได้ว่ากำปั้นของหยางเฉินนั้นมีพลังราวกับหิมะถล่ม
“ปัง!”
ในเวลาต่อมา หมัดของหยางเฉินและหมัดของอีกฝ่ายก็ปะทะกันอย่างแรง
“กรอบ!”
ในขณะที่หมัดถูกกระแทกก็เกิดเสียงกระดูกแตกหักขึ้นอย่างชัดเจน
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัวจริงๆ ก็คือในขณะที่กำปั้นของหยางเฉินสัมผัสกับกำปั้นของอีกฝ่าย กำลังอันน่ากลัวนั้นได้ส่งผ่านหมัดของอีกฝ่ายไปจนสุดแขน
“กรอบกรอบกรอบ!”
เสียงกระดูกหักขึ้นอย่างต่อเนื่อง
“อ๊าก!”
นักบูโดแดนนภาขั้นสองชั้นยอดไม่สามารถทนความเจ็บปวดของแขนที่หักได้อีกต่อไปและส่งเสียงโหยหวนโหยหวน
“ปึง!”
หยางเฉินเตะหน้าอกของอีกฝ่ายจนร่างของอีกฝ่ายกระเด็นลอยออกไปกระแทกกับนักบูโดแดนนภาขั้นสองชั้นปลายคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังโดยตรง
ในเวลานี้ การโจมตีของนักบูโดอีกหกคนก็พุ่งใส่ที่หยางเฉินรุนแรงเช่นกัน
หยางเฉินที่เพิ่งจะใช้กำลังทั้งหมดโจมตีผู้แข็งแกร่งคนหนึ่ง ในเวลานี้จึงไม่มีทางหนี
“ปัง ปัง ปัง!”
การโจมตีของนักบูโดแดนนภาขั้นสองชั้นยอดอีกสี่คนและนักบูโดแดนนภาขั้นสองชั้นปลายอีกสองคน รวมเป็นหกคนกำลังตกลงที่บนตัวของหยางเฉิน