The king of War บทที่ 2136 เจอเป็นคนแรก
มองดูเซี่ยเหอที่ค่อยๆ เดินจากไป สายตาของเหอจื้อก็เต็มไปด้วยความตะลึง เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่า เซี่ยเหอที่ก่อนหน้านี้ยังเป็นแค่คนธรรมดา อยู่ดีๆ ก็ปลุกพรสวรรค์วิถีบู๊ขึ้นมาแล้วกลายเป็นนักบูโดไป
ต้องรู้ก่อนว่า ในโลกใบใหม่ในตอนนี้ ฐานะของนักบู๊จะสูงขึ้นเรื่อยๆ ถึงตระกูลเหอจะมีนักบู๊เหมือนกัน แต่ก็แทบจะใช้เงินจ้ามาเกือบทุกคน
ฉินหวยจ้องมองแผ่นหลังของเซี่ยเหอด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล แล้วหันไปพูดกับเหอจื้อว่า “คุณเหอครับผมคิดว่า คุณเอาเรื่องนี้ไปรายงานเจ้าบ้านก่อนดีกว่าค่อยตัดสินใจว่า จะทำให้ผู้หญิงคนนี้ความจำเสื่อมรึเปล่า”
เหอจื้อพูดพร้อมกัดฟันว่า “ไม่มีอะไรน่ารายงาน คุณลงมือได้เลย ทำให้เธอสูญเสียความทรงจำซะ!”
ฉินหวยพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “คุณเหอ คุณคิดดูอีกรอบนะครับ นักบูโดที่สามารถปลุกพรสวรรค์วิถีบู๊ขึ้นมาได้ ในโลกวิถีบู๊ ไม่มีใครที่ธรรมดาเลย โดยเฉพาะหลังจากที่โลกมนุษย์กับโลกบู๊โบราณได้รวมกันอย่างสมบูรณ์แล้ว ชี่ทิพย์ฟื้นคืนสภาพต่างมีคนธรรมดาที่ปลุกพรสวรรค์วิถีบู๊ได้อย่างกะทันหันอยู่ทั่วประเทศ”
“เดิมทีตระกูลเหอก็ไม่มีคนในสายเลือดที่เป็นนักบูโดอยู่แล้ว แล้ววันนี้เซี่ยเหอก็ปลุกพรสวรรค์นั้นขึ้นมาแล้ว ถ้าเธอสามารถทำงานให้ตระกูลเหอ อย่างน้อยด้านความซื่อสัตย์ก็มีมากกว่านักบูโดที่จ้างมานะครับ”
เหอจื้อขมวดคิ้ว สายตาปรากฏลำแสงที่เยือกเย็น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจว่า “ไม่จำเป็น! ลงมือเดี๋ยวนี้!” ขฌ
พอได้ยินอย่างนั้น ฉินหวยก็ไม่พูดอะไรต่อ ขยับขา แล้วพุ่งไปที่เซี่ยเหอ
เซี่ยเหอสัมผัสถึงอันตรายที่มาจากด้านหลัง เธอรีบหยุดเดินทันที หมุนตัวแล้วซัดหมัดไปยังฉินหวยที่มาจากทางด้านหลัง
ฉินหวยโบกมือ ออร่าวิถีบู๊อันแข็งแกร่งระเบิดออกจากร่างกายของเขา และพุ่งไปยังเซี่ยเหอ
“ตุบ!”
เซี่ยเหอยังสัมผัสไม่โดนร่างกายของฉินหวย ก็ถูกคลื่นอากาศอันรุนแรงกระแทกจนลอยออกไปแล้ว
ถึงเธอจะปลุกพรสวรรค์ด้านวิถีบู๊ขึ้นมาแล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่าตอนนี้เธอจะมีฝีมือที่เทียบเท่าผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายแล้ว
ฉินหวยสามารถอัดเธอกระเด็นได้อย่างง่ายดาย
“คุณเซี่ย ขออภัยด้วยนะครับ!”
ฉินหวยพูดกับเซี่ยเหออย่างผู้อยู่เหนือ จากนั้นก็เอาพอร์ซเลนขาวออกมาหนึ่งขวด หยิบยาสีเขียวออกมาหนึ่งเม็ด แล้วเตรียมจะยัดใสปากของเซี่ยเหอ
นี่เป็นยาที่เหอจื้อซื้อมาในราคาที่สูงถึงได้มา สรรพคุณของยาจะทำให้คนที่กินสูญเสียความทรงจำไปอย่างสมบูรณ์ขภ
“หยุดเดี๋ยวนะ!”
ทันใดนั้น ได้มีเสียงตวาดดังขึ้น
จากนั้น ก็มีร่างของชายวัยกลางคนคนหนึ่งพาคนเดินเข้ามา
เหอจื้อขมวดคิ้ว แล้วหันไปพูดกับผู้มาเยือนว่า “น้องรอง แกมาทำอะไรที่นี่?”
เหอสงหันมองเหอจื้ออย่างไม่ชอบใจ แล้วพูดไปว่า “พี่ใหญ่ ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของน้องสาม พี่จะทำแบบนี้กับเธออย่างนั้นเหรอ?”
เหอจื้อสบถออกมา “เหอสง นี่แกจะมาขวางฉันอย่างนั้นเหรอ?”
ด้านหลังของเหอสงมีผู้แข็งแกร่งติดตามมาสองคน ต่างก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางทั้งคู่
เหอจื้อรู้ดีว่านี่เป็นผู้พิทักษ์ที่แข็งแกร่งที่สุดของเหอสง บ่งบอกว่าเหอสงเตรียมจะลงมือกับตนแล้ว
เหอสงพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังว่า “ถ้าเซี่ยเหอเต็มใจเป็นเมียเก็บของเฉินหยาง ผมจะไม่ขวางเลย แต่ถ้าใช้วิธีต่ำช้าทำให้เธอกลายเป็นเมียเก็บของเฉินหยางละก็ ผมขัดขวางแน่!”
“หึ!”
เหอจื้อขำออกมาอย่างไม่ชอบใจ ไม่ได้สนใจเหอสง แต่หันไปสั่งฉินหวยว่า “ลงมือ!”
เหอสงร้อนใจขึ้นมา จึงรีบออกคำสั่งทันที
ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางสองคนพุ่งเข้าใส่ฉินหวยอย่างรวดเร็ว
เซี่ยเหอกัดฟันไว้แน่น ไม่ยอมอ้าปาก
ฉินหวยแสดงสายตาที่เยือกเย็นออกมา แล้วตะคอกไปว่า “อ้าปาก!”
เขาออกแรงบีบมือที่จับแก้มของเซี่ยเหอ เซี่ยเหอไม่สามารถต้านแรงของฉินหวยได้ จึงอ้าปากออกฉินหวยได้ยัดยาเขาไปในปากของเซี่ยเหอทันที
และในเวลาเดียวกัน ผู้พิทักษ์สองคนของเหอสงก็พุ่งเข้ามา ซ้ายคนขวาคน ทำการโจมตีใส่ฉินหวย
ฉินหวยป้อนยาเข้าปากเซี่ยเหอไปแล้ว จึงไม่สนใจเซี่ยเหออีก ลุกขึ้นแล้วซัดกำปั้นออกไป
“ตุบ!” ญด
กำปั้นกระแทกใส่หน้าอกของผู้พิทักษ์คนหนึ่ง ทำเอาผู้พิทักษ์คนนี้ถอยหลังไปเจ็ดแปดก้าว และได้กระอักเลือดออกมาคำใหญ่
ในเวลาเดียวกัน ผู้พิทักษ์อีกคน ได้ชกไปที่ตัวของฉินหวย ฉินหวยถอยหลังไปสามก้าวแล้วหยุดลง
“ไม่รู้จักเจียมตัว!”
ฉินหวยสบถ แล้วกระทืบเท้า เสียง “ปั้ง!” ดังขึ้น พื้นดินถึงกับแตก แล้วเขาก็เคลื่อนที่ราวกับสายฟ้าพุ่งตรงไปยังผู้พิทักษ์คนนั้น
พอผู้พิทักษ์เห็นอย่างนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที
ถึงเขากับฉินหวยจะต่างกันเพียงแดนเล็กๆ แต่ในเส้นทางวิถีบู๊ นอกจากคนที่มีพรสวรรค์โดดเด่นไม่อย่างนั้น ความห่างชั้นของแดนเล็กๆ หนึ่งแดน ก็ต่างกันราวฟ้ากับเหว
เขาอยากจะหลบ แต่มันก็สายไปเสียแล้ว
“ตุบ!”
หมัดของฉินหวยชกมา กระแทกไปที่หน้าอกของผู้พิทักษ์อย่างจัง ผู้พิทักษ์กระอักเลือด กระเด็นไปไหลเจ็ดแปดเมตร แล้วกระแทกลงพื้นอย่างแรง
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตา ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางสองคนที่เหอสงพามาได้สูญเสียความสามารถในหารต่อสู้ไปแล้ว
ส่วนเซี่ยเหอก็ถูกป้อนยาเม็ดนั้นลงไปแล้ว
เหอสงสีหน้าบึ้งตึงอย่างถึงที่สุด จ้องมองเหอจื้อด้วยสายตาที่โกรธเกรี้ยวแล้วพูดไปว่า “เหอจื้อการที่พี่ทำแบบนี้กับลูกสาวของน้องสาม ถ้าวิญญาณบนสวรรค์ของน้องสามรู้เข้า ต้องทำให้พี่ได้ชดใช้แน่!”
พูดจบ เขาก็หมุนตัวแล้วเดินจากไป
เขาอยากจะช่วงเซี่ยเหอ แต่ผู้พิทักษ์ที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาได้ถูกผู้พิทักษ์ของเหอจื้อเอาชนะไปแล้ว เขาจึงไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว
เหอจื้อหรี่ตามองตามแผ่นหลังของเหอสงไป แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจว่า “เหอสง ทางที่ดีแกอย่าบีบให้ฉันต้องลงมือจะดีกว่า ไม่อย่างนั้น ฉันไม่มีทางออมมือแน่”
เซี่ยเหอใช้มือล้วงคอสุดชีวิต อยากคายยาที่เพิ่งกินเข้าไปออกมา แต่พอยาเข้าปากก็ละลายทันที แล้วเธอจะคายมันออกมาได้ยังไง?
เหอจื้อมองดูเซี่ยเหอแล้วขำออกมา จากนั้นก็โบกมือ “พวกเราไป!”
เซี่ยเหอน้ำตาเต็มหน้า จ้องมองเหอจื้อที่กำลังจากไปด้วยสีหน้าอันโหดเหี้ยว ราวกับจะจำคนคนนี้ให้ขึ้นใจ
และทันใดนั้นเอง ได้มีเสียงถอนหายใจเสียงหนึ่งดังขึ้น วินาทีต่อมา ชายชราสองคนที่หน้าตาเหมือนกันได้เดินออกมาจากที่ซ่อน
“พวกคุณเป็นใคร?”
พอเซี่ยเหอเห็นคนทั้งสอง ก็ถึงกับตกใจทันที
ทั้งสองทำหน้าอ่อนโยน หนึ่งในนั้นได้พูดออกมาว่า “สวัสดีครับคุณเซี่ย คุณหยางให้พวกเรามาปกป้องคุณครับ”
เซี่ยเหอขมวดคิ้ว “คุณหยาง?”
ชายชรารีบพูดต่อ “หยางเฉินครับ!” จท
พอได้ยินชื่ออันคุ้นเคย น้ำตาของเซี่ยเหอก็ได้ไหลทะลักออกมาทันที
ชายชราทั้งสองไม่ใช่ใครอื่น หากแต่เป็นซ่งจั่วซ่งโย่วที่หยาเฉินมอบหมายให้มาจับตาตระกูลเหอนั่นเอง
ในตอนนี้ ซ่งโย่วรีบหยิบยาออกมาหนึ่งเม็ด ยื่นให้เซี่ยเหอแล้วพูดไปว่า “คุณเซี่ย นี่เป็นยาถอนพิษ บางทีมันอาจจะช่วยระงับพิษได้ คุณรีบกินเข้าไปเร็ว”
พี่น้องตระกูลซ่งก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน ตอนที่พวกเขามาถึง ได้เห็นฉินหวยป้อนยาที่จะทำให้ความจำเสื่อมกับเซี่ยเหอพอดี
ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวแหวกหญ้าให้งูตื่น เมื่อกี้พวกเขาคงปรากฏตัวออกไปแล้ว
เซี่ยเหอกินยาที่ซ่งโย่วส่งให้อย่างไม่ลังเล
ซ่งจั่วพูดขึ้นว่า “คุณเซี่ย พวกเราจะพาคุณไปจากตระกูลเหอตอนนี้เลยครับ”
เซี่ยเหอส่ายหน้า แววตามีแต่ความโกรธแค้น กัดฟันแล้วพูดไปว่า “ขอบคุณความหวังดีของคุณปู่ทั้งสองมากค่ะ แต่ตอนนี้ฉันยังไปไม่ได้”
พูดจบเธอก็ชะงัก แล้วพูดต่อว่า “ฉันอยากฝากคุณปู่ทั้งสองไปบอกหยางเฉินว่า ถ้าชาติหน้ามีจริง ฉันหวังว่าจะเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้เจอเขา!”