บทที่ 2056

กัปตันเรือรีบพยักหน้า

ในตอนนี้ หกคนที่ถูกเย่เฉินโยนลงไปในทะเล ต่างก็สูญสิ้นลมหายใจหมดแล้ว

ศพของบางคนเริ่มจมลงไปในทะเลลึก

เย่เฉินเดินนำกัปตันมายังเรืออีกลำ หลังจากที่กัปต้นเรือกำหนดทิศทางเรือเสร็จ เย่เฉินก็บอกให้เขากลับไปก่อน

จากนั้น เขาก็เปิดปุ่มสตาร์เครื่องยนต์ให้ถึงความเร็วสูงสุด ไม่ทันไรเรือก็ออกแล่นด้วยความรวดเร็ว

เมื่อซ่งหวั่นถึงที่อยู่บนเรืออีกลำเห็นเรือแล่นออกไป ก็ตะโกนออกมาอย่างกังวลว่า “อาจารย์เย่….”

หลังจากเสียงถูกเปล่งออกไป ท้นใดนั้นร่างกายของเขาก็พุงทะยานขึ้นมา แล้วทิ้งตัวลงในน้ำด้วยท่วงท่าที่สมบูรณ์แบบ

ต่อมา เธอก็เห็นเย่เฉินโผลหัวขึ้นมาจากน้ำอย่างสบายๆ พร้อมกับว่ายกลับมาที่เรืออย่างไม่รีบไม่ร้อน

ซ่งหวั่นถิงเป็นห่วงเย่เฉิน จึงรีมไปหยิบผ้าเช็ดตัวมา ในวินาทีที่เเฉินขึ้นมาบนเรื่อ เธอจึงรีบยื่นผ้าเช็ดตัวไปให้ เอ่ยพูดอย่างห่วงใยว่า
“อาจารย์เย่ รับเช็ดตัวให้แห้ง และไปแซ่น้ำอุ่นเร็วเข้า เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา….”

เย่เฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย “ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ได้แล้ว”

ขณะที่พูด เขาก็หันไปเอ่ยสั่งกัปตันเรือข้างๆว่า “เรารีบออกเรื่อได้แล้ว ต้องเข้าไปในเขตทะเลหลวงให้เร็วที่สุด”

“ครับคุณเย!” กัปตันเรือรีบพยักหน้า แล้วพูดว่า “คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะครับ พวกผมจะออกเรือเดี๋ยวนี้!”

เย่เฉินกลับเข้ามาในเรือ เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ลูกเรือก็เอาชุดที่เปียกน้ำไปเข้าเครื่องซักแห้งให้ ใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงก็สะอาดและแห้ง
สนิท

ทางด้านซูรั่วหลี ถูกพามาอยู่ในห้องบนชั้นหนึ่ง

เพราะก่อนหน้านี้เย่เฉินช่วยปิดเส้นลมปราณให้เธอ ด้งนั้นเธอในตอนนี้ จึงทำได้เพียงนั่งนิ่งๆอยู่บนโซฟาไม่สามารถขยับไปไหนได้
เย่เฉินคาะประตูอย่างมีมารยาท จากนั้นก็เปิดประตูเข้ามา มองมาที่ซูรั่วหลีแล้วถามว่า “รู้สึกยังไงบ้าง?”

ซูรั่หลีเอ่ยพูดอย่างเงอะงะ “ฉัน..ไม่เป็นไร….

พูดจบ เธอก็เอ่ยถามอย่างสงสัยว่า “บอกฉันหน่อยได้ไหม ว่านายทำได้ยังไง?”

เย่เฉินขมวดคิ้วเอ่ยถามว่า “ฉันทำอะไร?”

ซูรั่วหลีเอ่ยพูดว่า “นายกำจัดพิษในร่างกายของฉันได้ยังไง? แถมยังห้ามเลือดให้ฉันได้ด้วย แล้วที่ยิ่งไม่เข้าใจก็คือ การเคลื่อนไหวของ
ร่างกายฉันเหมือนจะถูกควบคุมเอาไว้….”

เย่เฉินเอ่ยพูดนิ่งๆ “ในเมื่อเธอเป็นคนที่มีทักษะต่อสู้ คงเข้าใจเรื่องพลังในอยู่แล้วใช่ไหม?”

ซูรั่วหลีพยักหน้า เอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “เรื่องกำลังในฉันรู้อยู่แล้ว แต่ว่า สิ่งนี้มันเหมือนจะเกินขอบเขตของพลังในไปหน่อยไหม?”

“การที่คนมีวิชาต่อสู้ฝึกปรือพลังใน ก็เพื่อที่จะเสริมสร้งความสามารถและความแข็งแกร่งให้กับร่างกายตัวเอง พลังในสามารถ
หมุนเวียนอยู่ในร่างกายของใครของมันได้เท่านั้น แต่เหมือนว่าพลังในของนายกำลังหมุนเวียนอยู่ในร่างกายของฉัน..มัน…มันแปลกเกินไป….”

เย่เฉินส่งเสียงหืออกมาเอ่ยพูดด้วยใบหน้าหยิ่งผยองว่า “พลังในของฉัน กับพลั่งในของเธอ มันคนละขั้กันเลย คนโบราณกล่าวว่า
แสงหิ่งห้อยไม่อาจสว่างเท่าแสงดวงอาทิตย์ ถ้าพลังในของฉันคือแสงอาทิตย์ พลังในของเธอก็เป็นได้แค่แสงหิ่งห้อยเท่านั้นแหละ!”