บทที่ 2074
ในขณะนี้ เย่เฉินกับซ่งหวั่นถึงและคนอื่นๆที่โดยสารอยู่เฮลิคอปเตอร์ ได้มาถึงในอำเภอเมืองจินหลิงแล้ว
เนื่องจากว่าบนเฮลิคอปเตอร์ยังมีซูรั่วหลีรวมทั้งพวกลูกเรือหลายคนของตระกูลซู ดังนั้นเย่เฉินก็ให้เฮลิคอปเตอร์ส่งพวกเขาไปที่โรงแรม
ป้ายจินฮ่านกงก่อน
เฉินจื่อข่ายได้เตรียมห้องชั้นบนสุดที่เป็นส่วนตัวหลายห้องไว้เรียบร้อยแล้ว ให้ชูรั่วหลี รวมทั้งพวกลูกเรือคนอื่นๆของตระกูลซูเข้าพัก
แต่ทว่า เย่เฉินยังคงค่นข้างไม่วางใจต่อพวกเขาไม่มากก็น้อย ดังนั้นความต้องการที่เขาให้กับเฉินอข่าย คือกักบริเวณและเฝ้าระวังคน
เหล่านี้
รวมทั้งซูรั่วหลีอยู่ในนั้นด้วย ทุกคนที่อยู่ในโรงแรมป่ายจินานกง ต่างก็สามรถที่จะเพลิดเพลินกับบริการเช็กอินที่ครอบคลุมและ
พิถีพิถัน รวมทั้งอาหารและที่พัก
แต่ทว่า โทรศัพท์รวมทั้งวิธีการสื่อสารภายนอกในห้องของพวกเขาถูกตัดขาดทั้งหมด เพราะว่าเย่เฉินไม่นุญาตให้พวกเขาติดต่อกับโลก
ภายนอกเป็นการชั่วคราว
ซูรั่วหลีก็รู้ด้วยว่าตอนนี้เย่เฉินยังคงมีความระวังต่อตัวเองอย่างแน่นอน ดังนั้นสำหรับเรื่องนี้ก็ย่อมไม่มีมีอะไรคัดค้านทั้งนั้น
หลังจากที่จัดการกับชูรั่วหลีพวกเขาเสร็จแล้ว เย่เฉินถึงได้พาซ่งหวั่นถึง รวมทั้งฮาชิมโตะ ชินคิจิ โดยสารเฮลิคอปเตอร์รีบไปที่ซ่งซื่อ
กรุ๊ป
และซ่งชื่อกรุ๊ปในเวลานี้ ซ่งเทียนหมิงเพิ่งเรียกประชุมคณะกรรมการเสร็จ เมื่อการประชุมสิ้นสุดลง เขาพูดกับทุกคนว่า: “ทุกคนต่างคน
ต่างกลับไปพักผ่อนที่ห้องทำงานสิบนาที หลังจากสิบนาที่พวกเราจะลงไปที่จัดแถลงข่าวกัน”
ทุกคนลุกขึ้นแยกย้ายกันออกไป ซ่งเทียนหมิงก็เดินกลับไปที่ห้องทำงานรองประธานของตัวเอง
ซ่งหวั่นถึงก็ย่อมตามอยู่ข้างหลั่งของเขาเป็นธรรมดา
สองคนพ่อลูกเดินผ่านห้องทำงานของประธานซ่งหวั่นถึง หยุดฝีเท้ากันโดยไม่ได้นัดหมายกัน
ซ่งเทียนหมิงมองไปที่ “ห้องทำงานท่านประธาน”หกคำนี้ ในแววตามีความรอคอยอย่างใจจดใจจ่ออยู่
เขาแอบคิดในใจว่า: “รอเดี๋ยวหลังจากที่ฉันถ่ายรูปแถลงข่าวเสร็จสิ้น ก็จะย้ายเข้าไปอยู่ในห้องทำงานท่านประธานในทันที! ห้องทำงานข
องซ่งหวั่นถึงนี้ไม่เพียงแต่มีขนาดใหญ่เท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นยังหันหน้าไปทางแม่น้ำแยงซี วิวแม่น้ำที่หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานบานใหญ่สวย
มาก ดีกว่าห้องทำงานของฉันไม่รู้กี่เท่า!”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซ่งเทียนหมิงพูดกับซ่งหรงวี่ว่า: “หรงวี่ มาที่ห้องทำงานของฉันหน่อย”
ซ่งหรงวี่พยักหน้า: “ได้ครับพ่อ”
เมื่อสองพ่อลูกเข้าไปที่ห้องทำงานรองประธานของซ่งเทียนหมิง ซ่งเทียนหมิงก็เอ่ยปากพูดว่า: “ใช่แล้วหรงวี่ ก่อนหน้าที่เฉินจื่อข่ายบอก
ว่า เย่เฉินจะมาร่วมงานแถลงข่าวของพวกเราด้วย”
“เย่เฉิน?!”ซ่งหรงรี่ถามด้วยความประหลาดใจ: “พ่อ เย่เฉินกลับมาแล้วเหรอ?”
ซ่งเทียนหมิงพูดว่า: “ฉันคิดว่าเขาน่าจะหมายถึงกลับมาแล้ว”
ซ่งหรงวี่ยิ้มเล็กน้อย: “ดูเหมือนว่าเขาไปประเทศญี่ปุ่นรอบหนึ่ง ก็ตามหาที่อยู่ของซ่งหวั่นถึงไม่เจอ”
ซ่งเทียนหมิงแสยะยิ้มพูดว่า: “หาง่ายที่ไหนกัน? ภูเขาป่าลึกของเขตนิชิทามะโตเกียวแมร่งไม่ได้ต่างอะไรกับป้าดึกดำบรรพ์มากนัก ศพ
ของซ่งหวั่นถิงไม่แน่แมร่งอาจจะถูกสัตว์ป่ากินหมดไปตั้งนานแล้ว”
ซ่งหรงพยักหน้า แต่กลับพูดด้วยความกังวลกว่า: “พ่อ เย่เฉินคนนั้นใกล้ชิดกับซ่งหวั่นถิงเป็นอย่างมาก ตอนนี้ผมก็ก้งวลว่าไม่มีทาง
วางมือไปแบบนี้ เกิดเขายังคงที่จะตรวจสอบต่อไปจะทำยังไงกันดี?”
ซ่งเทียนหมิงเบะปาก และพูดอย่างเหยียดหยาม: “ให้เขาตรวจสอบ! แมร่งอยากจะตรวจยังไงก็ตรวจแบบนั้น! แค่เย่เฉินคนเดียว อยู่ใน
เมืองจินหลิงยังมีความสามารถเล็กน้อย ถึงประเทศญี่ปุ่นแล้วก็ไม่มีค่าอะไรเลย ถ้าเขาตรวจสอบเรื่องทั้งหมดออกมาได้ชัดเจน ฉันแมร่งจะสั่บหัว
ให้กับเขา!”