บทที่ 2086
ฮาซิโมโตะ ชินคิจิตะคอกด้วยความโกรธว่า: “ฉันถูกอ้ซาติหมาอย่างพวกแกสองคนทำร้ายอย่างน่าสังเวชขนาดนี้แล้ว ในเวลานี้พวกแก
สองคนยังอยากจะตอกย้ำซ้ำเติมอีกเหรอ?!”
จากนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา หาบันทึกเสียงท่อนหนึ่ง และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ทุกคนลองฟังดูสิ ฟังดูว่าไอ้ชาติหมาคู่นี้ ฆาตกร
รมคุณซ่งยังไงกันแน่!”
ต่อจากนั้น เขาก็กดเล่นในทันที
ในโทรศัพท์ เสียงของซ่งหรงดังมา: “โธ่เอ๊ยคุณฮาชิโมโตะ น้องสาวของผมมีแผนจะไปประเทศญี่ปุ่นพรุ่งนี้แล้ว พ่อของผมให้ผมถาม
คุณว่า ทางคุณจัดเตรียมการเรียบร้อยหรือยัง? ครั้งนี้ต้องแนใจว่าเธอมีชีวิตไปแต่ไม่มีชีวิตกลับมานะ!”
ฮาซิโมโตะ ชินคิจิยิ้มแล้วพูดว่า: “คุณซ่งวางใจได้เลย ผมได้ทำตามคำสั่งของพวกคุณแล้ เรียมตัวไว้ล่วงหน้าแล้ว ถึงเวลานั้นก็จะทำ
อย่างเป็นความลับไม่มีใครรู้ ยิ่งไปกว่านั้นไม่มิใครสงสัยพวกคุณอย่างแน่นอน”
ซ่งหรงรี่พูดด้วยความพอใจว่า: “ถ้าเป็นอย่างงี้ก็ดีมากจริงๆ! หลังจากที่ซ่งหวั่นถึงเสียชีวิต พวกเราก็จะยอมหลีกทางการร่วมลงทุนให้กับ
บริษัทของคุณมากยิ่งขึ้นอย่างแน่นอน ผลประโยชน์ส่วนตัวที่สัญญาไว้จะให้คุณก่อนหน้านี้ก็จะเคลียให้ทั้งหมดอย่างแน่นอน คาดหวังว่าพวก
เราจะร่วมลงทุนเซิงลึกกันในอนาคต!”
ฮาชิโมโตะ ชินคิจิหัวเราะและพูดว่า: “คุณซ่งวางใจได้เลย ในเวลานี้ก็ฝากบอกคุณซ่งเทียนหมิงพ่อของคุณด้วยว่า ผมฮาชิโมโตะ ชินคิจิ
ทำงานอะไร พวกคุณวางใจได้เลย ครั้งนี้ผมรับประกันหลังจากที่ซ่งหวั่นถึงมาประเทศญี่ปุ่น มีมาแต่ไม่มีกลับ!”
เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ ซ่งเทียนหมิงก็ตื่นตระหนกอย่างยิ่ง เขาชี้ไปที่ฮาชิโมโตะ ซินคิจิ และตะโกนอย่างโกรธเคือง: “าซิโมโตะ ไอ้ญี่ปุ่น
น้อยที่สมควรตายอย่างแก ท่งานอะไรก็ไม่น่าเชื่อถือจริงๆ แกทำงานไมสำเร็จก็ช่างเหอะ ยังกล้าแอบอัดเสียง แกแมร่งเป็นหนอนบ่อนไส่ใน
เกลือเป็นหนอนมาแต่ก่าเนิด!”
ในเวลานี้ฮาชิมโตะ ซินศิจิตะคอกตอบด้วยความกรธ: “แม่มึงนะสิซ่งเทียนหมิง! เต็มที่กูอาศัยเป็นหนอนบ่อนไส้ในเกลือเป็นหนอนของ
ตำแหน่งรองประธานบริษัทนิปปอนสตี ใช้ชีวิตอยู่ในประเทศญี่ปุ่นได้เป็นอย่างดี เป็นชนชั้นนำชั้นสูงอย่างมาตรฐาน ปรากฏว่ากลับโดนไอ้
สารเลวสองต้อย่างแกกับลูกชายของแกลากลงน้ำ! ถ้าไม่ใช่แก ฉันจะเป็นอย่างวันนี้ได้ยังไง!”
ในเวลานี้ซ่งหรงรี่รีบมองไปทางเย่เฉิน พรึ่บพรั่บคุกเข่าลงบนพื้น และพุดด้วยความสะอิกสะอื้น: “อาจารย์เย่…เรื่องนี้เป็นความคิดของพ่อ
ผม ผมเชื่อฟังคำสั่งของเขาทั้งหมด คุณได้โปรดเห็นแก่ที่ผมวัยเยาว์ไม่รู้ ครั้งนี้ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วยเถอะ!”
การคุกเข่าอย่างกะทันหันของซ่งหรงวี่ ทำให้ซ่งเทียนหมิงพ่อของเขารวมทั้งธาชิโมโตะ ซินคิจิตกใจ
ซ่งเทียนหมิงฝันก็คาดไม่ถึงว่า ลูกชายของตัวเอง จะทรยศตัวเองในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย และแกล้งทำเป็นว่าตัว
เองบริสุทธิ์ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องในทันที
ในขณะนี้ ในใจของเขาโกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้อยากจะด่าซ่งหรงวี่อย่างหนำใจ แต่วินาที่ต่อไป และคำพูดของเขาถึงมุมปากก็กลืน
กลับลงไป
แม้ว่าในใจของเขาจะกระอักลือด แต่ยังก็ยังปลอโยนกันบึ้งหัวใจของตัวเอง: “รงวี่ทำแบบนี้ อันที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ในเมื่อแผนการ
ชั่ร้ายถูกเปิดโปงออกมาแล้ว ยิ่งไปกนั้นก็มีเย่เฉินรวมทั้งชายชุดดำหลายสิบคนออกนั่งบัญชากรรักษาการณ์ด้วยตัวเองที่นี่ ฉันไม่สามารถที่
จะพลิกผันสถานการณ์ได้อีก ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ แทนที่จะจับตัวฉันกับหรงวี่เข้าคุกไป จับตัวฉันเข้าคุกไปคนเดี่ยวดีกว่าและปกป้องเขา
อย่างสุดความสามารถ แบบนี้ อย่างน้อยกองทัพทั้งหมดก็ไม่ถึงกับถูกกวาดล้าง….
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาถอนหายใจด้วยความสิ้นหวังอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ และเอ่ยปากพูดว่า: “อาจารย์เย่ เรื่องทั้งหมดเป็นคนผมวางแผน
คนเดียว หรงวี่อยู่กายใต้ความต้องการของผม ช่วยส่งคำพูดของผมให้กับยาชิโมโตะ ชินคิจิอยู่ตรงกลาง ดังนั้นอยากจะลงโทษ ได้โปรดลงโทษ
ผมคนเดียว อย่าได้เอาหรงวี่เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ถือว่าผมซ่งเยนหมิง ขอร้องคุณ!”
หลังจากพูดเสร็จ เขาก็คุกเข่าลงกับพื้นท้นที ก้มกราบคำนับให้เย่เฉินอย่างไม่หยุดหย่อน และในปากก็ร้องเรียกว่า: “อาจารย์เย่ ผม
ขอร้องคุณ! คุณได้โปรดด้วยเถอะ!”
เมื่อพูดอย่างนั้น ก็สะอีกสะอื้นขึ้นมาแล้ว และร้องไห้อย่างขมขื่น
เย่เฉินเห็นทั้งหมดนี้อยู่ในสายตา และพูดด้วยแววตาที่เย็นชา: “ตัดๆไปเหอะ พวกแกพ่อลูกคู่นี้ ยังมีฮาชิโมโตะ ชินคิจิ มีหนึ่งคนนับหนึ่งคน
ไม่มีใครหนีพันได้!”
จากนั้น เย่เฉินก็กระแอมในลำคอ แล้วก็พูดว่า: “เรื่องของตระกูลซ่งของพวกแก ตมหลักแล้วฉันไม่ควรตัดสินใจเอง ดังนั้นก็ขอเชิญคุณ
ท่านซ่งออกมาเป็นพยาน!”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็ดีดนิ้ว และพูดเสียงดัง: “เด็กๆ เชิญคุณท่านซ่งมา!”