บทที่ 2125
ในเวลานี้ซูโสวเต้า ยังไม่เข้าใจว่า เกิดเรื่องใหญ่และสำคัญอะไรขึ้นกันแน่
ดังนั้น เขามองไปทางคุณท่านใหญ่ซู และไล่ถามว่า: “พ่อ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
คุณท่านใหญ่ซูถอนหายใจเบาๆ พูดด้วยมือข้างหนึ่งจับมืออีกข้างหนึ่งแสดงอารมณ์ฮึกเหิมว่า: “เฮ้อ…คือรั่วหลี…”
ซูโสว่เต้ารีบไล่ถามว่า: “ตามหาที่อยู่ของรั่วหลีเจอแล้วเหรอ?!”
คุณท่านใหญ่ซูส่ายหน้า: “ยังไม่เจอ…โสว่เต้า เกี่ยวกับเรื่องของรั่หลี พ่อต้องขอโทษแกด้วย…ยังหวังว่าแกสามารถจะยกโทษให้พ่อ
ด้วย…”
ซูโสว่เต้าคาดไม่ถึงว่าคุณท่านจะขอโทษตัวเอง และรีบพูดว่า: “พ่อ พ่อทำอะไร…มีเรื่องอะไรพ่อพูดมาได้เลย เรื่องของรั่วหลีต่อให้สุดท้าย
แล้วจะช่วยไม่สำเร็จ ผมก็ไม่โทษพ่อหรอก…”
ซูโสว่เต้ายังรู้สึกว่า คุณท่านเพื่อที่จะช่วยซูรั่วหลี ก็พยายามไม่น้อยจริงๆ
แต่ทว่า เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องยากมากในตั๋วมันอยู่แล้วจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นเหตุการณ์ก็เกิดขึ้นในประเทศญี่ปุ่น ก็เหลือบ่ากว่าแรงของตระกูลซู
ถ้าในกระบวนการช่วยเหลือ เกิดเรื่องคาดไม่คิดอะไรที่ก่อให้การช่วยเหลือมเหลว ถึงขนาดก่อให้ซูรั่วหลีโชคร้ายเสียชีวิต ก็สามารถเข้าใจได้จริงๆ
ในเวลานี้คุณท่านใหญ่ซูถอนหายใจยาวแล้วพูดว่า: “เฮ้อ…เรื่องนี้ ฉันเองที่วู่วาม! เดิมที่เรื่องที่ช่วยเหลือรั่วหลีก็เป็นความยากลำบากมาก
ที่สุด รั่หลีก่ออาชญากรรมในประเทศญี่ปุ่น นี่ไม่ใช่ปัญหาที่เงินสามารถแก้ไขได้ด้วยซ้ำ…
ของกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น!
ถึงขนาดนั้น พวกเขายังคันพบฐานะที่แท้จริงของซูรั่วหลีด้วยว่า เป็นลูกสาวนอกสมรสของซูโสว่เต้าหลานสาวแท้ๆของตัวเอง!
ตอนนี้ ประชาชนทั่วประเทศก็รู้แล้วว่า เขาซูเฉิงเฟิง เป็นไอ้สารเลวขี้ขลาดเพื่อผลประโยชน์ สามารถเสียสละชีวิตของหลานแท้ๆได้
ตลอดเวลา!
ลูกหลานที่อยู่ตรงหน้าเหล่านี้ ก็ไม่รู้ว่าจะมองตัวเองยังไง
ท้ายที่สุด พ่อหรือปู่คนหนึ่ง ทำเรื่องราวแบบนี้ออกมาได้ ลูกๆหลานๆของเขาก็ต้องผิดหวังเป็นอย่างมาก ถึงขนาดรักษาระยะห่างต่อเขา
ดังนั้น ในใจของคุณท่นใหญ่ชูรู้ดีมากว่า: “เหตุการณ์ในตอนนี้คงจะทำให้ฉันถูกสาธารณชนรังเกียจอย่างแน่นอนทำให้ตระกูลซูก็
ประสบความสูญเสียอย่างหนักในทุกด้าน หากฉันไม่จัดการกับผลกระทบภายในของตระกูลให้ดี ผู้นำตระกูลอย่างฉันคนนี้ เป็นไปได้สูงมากที่
จะสูญเสียเกียรติภูมิทั้งหมดในทันที! ถึงขนาด ตระกูลมีความเป็นไปได้ที่จะล่มจม!”
“ตอนนี้ เป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดสำหรับตระกูลซู! ดังนั้น ฉันจำเป็นต้องต้องพยายามทำให้สภาพจิตใจของซุโสว่เต้าสงบที่สุดก่อน ไม่
อย่างนั้นเกิดเขารู้ว่า ฉันเป็นคนขายลูกสาวแท้ๆของเขา และเขาก็ไม่สามารถที่อยู่ในระดับหนึ่งที่เข้าใจกับให้อภัยฉันได้มากขึ้นเล็กน้อย งั้นเขา
อาจจะต่อกรกับฉันด้วยความโกรธที่ครอบงำ งั้นแบบนี้ หายนะในตระกูลก็จะมากเกินไปแล้ว!”
“ตราบใดที่ฉันสามารถควบคุมเขาอยู่ ก็สามารถควบคุมคนอื่นอยู่เหมือนกัน!”
จากนั้น ดวงตาของเขาก็แดงเล็กน้อย ก็พูดสะอึกสะอื้นด้วยความอับอาย: “โสวเต้า ฉันรู้ว่ามันยากมากที่จะช่วยรั่วหลีออกมา ดังนั้นจึงทำ
ข้อตกลงความลับกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงของกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น….
ซูโสว่เต้าก็ตกใจ และอ้าปากถามว่า: “ข้อตกลง?! ข้อตกลงอะไร?! ทำไมพ่อถึงได้ทำข้อตกลงกับคนของกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้น
ดินด้วย? รั่วหลีรวมทั้งยอดฝีมืออีกห้าสิบกว่าคน ก็ล้วนถูกจับกุมโดยกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นนะ!”
คุณท่านใหญ่ชูพูดคร่ำครวญว่า: “เฮ้อ ฉันก็ยังยึดหลักการของการเพิ่มผลกำไรสูงสุด ดังนั้นอยากจะเล่นละครด้วยกันกับกองกำลัง
ป้องกันตนเองภาคพื้นดิน ด้านหนึ่งสามารถทำให้กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นสามรถสร้างความสำร็จที่โดดเด่นต่อหน้าสังคมและ
ทำให้พวกเราสร้างความสำมพันธ์ความร่วมมือที่ดีกับกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดิน อีกด้านหนึ่งก็สามารถควบคุมคนในตระกูลเหอให้อยู่ได้
ด้วย พูดตรงๆ ทุกอย่างก็เพื่อประโยชน์ของตระกูลซู….
ซูโสว์เต้าตกตะลึงจนตาค้าง: “พ่อ พ่อหมายความว่ายังไงกันแน่? หรือว่าพ่อบอกว่าจะช่วยรั่วหลี เป็นเพียงแค่ละครฉากหนึ่งงั้นเหรอ?!”
คุณท่านใหญ่ซูพูดด้วยความเจ็บปวดอย่างมากว่า: “ฉันก็มีความลำบากใจเหมือนกัน!”
ซูโสว่เต้าพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อควบคุมอารมณ์ของตัวเอง และเอ่ยปากพูดว่า: “ข่าวปเดตที่พ่อพูดถึงอยู่ตลอดก่อนหน้านี้ ตกลงว่า
เป็นข่าวอัปเดตอะไรกันแน่?!”
คุณท่านใหญ่ซูส่งสายตาให้กับซูโสว่เต่อน้องรอง ซูโสว่เต่อยื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้าของซูโสว่เต้า และเอ่ยปากพูดว่า: “พี่ใหญ่ พี่อ่าน
บทความนี้ก่อน”
ซูโสว่เต้ารับโทรศัพท์มา และอ่านทุกตัวทุกคำอย่างตั้งใจ
หลังจากที่เขาอ่านบทความนี้จบ ซูโสว่เต้าแทบจะบ้าคลั่ง!
“ตาแก่นี้ เอาลูกสาวแท้ๆของฉันเป็นเครื่องมือต่อรองเพื่อเอาใจกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น! คนคนนี้ยังหลงเหลือความเป็น
คนอยู่บ้างหรือเปล่า?”
“มิน่าล่ะ มิน่าล่ะตูให่ชิงถึงรู้เรื่องของชูรั่วหลี! มิน่าล่ะจู่ๆเธอก็จะขอหย่ากับฉัน! ที่แท้ทั้งหมดนี้ถูกสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติญี่ปุ่นขุด
คุ้ยขึ้นมา!”
เมื่อคิดถึงเมื่อกี้นี้กรรยาตู้ห่ชิงเพราะเรื่องของซูรั่หลื ออกจากบ้านอย่างไม่ลังเล ยังจะหย่ากับตัวเองด้วย เมื่อรวมกับข่าวสายฟ้าแลบใน
ขณะนี้ ซูโสว่เต้าคนทั้งคนก็ทรงตัวไม่อยู่เล็กน้อย
เขาจ้องมองคุณท่านใหญ่ซู และตวาดด้วยความโกรธเคืองว่า: “รั่หลีเป็นหลานสาวของคุณ! คุณทำแบบนี้ได้ยังไง?! คุณรู้มั้ยว่า ก็เพราะ
การกระทำทั้งหมดของคุณ ตอนนี้รั่วหลีเป็นหรือตายก็ไม่รู้ ไห่ชิงก็จะหย่ากับผมแล้ว! ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย? ทำไม?”
คุณท่านใหญ่ชูพูดอย่างจริงจังว่า: “โสว่เต้า! ต่อให้ฉันไม่ทำแบบนี้ พวกเราก็ไม่สามารถที่จะช่วยรั่วหลีออกมาได้!”
ซูโสว่เต้ากัดนถามกลับว่า: “ไม่สามารถที่จะช่วยรั่อกมาได้ ก็ต้องเอารั่หลีออกมาเล่นละครเหรอ? ก็ต้องเอารั่วหลีมาเอาใจกองกำลัง
ป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นงั้นเหรอ!”
คุณท่านใหญ่ซูเห็นท่าทีของซูโสว่ต้แย่มาก อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย และพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างเย็นชาว่า: “ฉันบอกแล้ว สิ่ง
เหล่านี้ที่ฉันทำ ก็เพื่อผลประโยชน์ของตระกูลซู!”
ซูโสว่เต้าควบคุมความกรธไว้ไม่อยู่ และตะโกนออกมาอย่างดูเดือดว่า: “ผลประโยชน์ของตระกูลซูงั้นเหรอ?! หรือว่าเพื่อผลประโยชน์
ของตระกูลซู ก็สามารถที่จะสละชีวิตลูกสาวของผมได้งั้นเหรอ?!”