บทที่ 2126
คุณท่านใหญ่ซูพูดอย่างเยือกเย็นว่า: “อย่าลีมนะ เธอก็เป็นแค่ลูกสาวนอกสมรสที่เปิดเผยไม่ได้!”
ซูโสว่เต้าตะโกนอย่างโกรธเคืองว่า: “ลูกนอกสมรสแล้วยังไง? ลูกนอกสมรสก็เป็นลูกสาวของผมซูโสว่เต้า!”
คุณท่านใหญ่ชูก็โกรธเหมือนกัน และถามเขาว่า: “ทำไม? แกกำลังสงสัยการตัดสินใจของฉันงั้นเหรอ?! แกจะคิดบัญชีย้อนหลังกับฉันงั้น
เหรอ?!”
ซูโสว่เต้ากัดฟันพูดว่า: “ก็เพราะว่าคุณทำเรื่องแบบนี้ออกมา ลูกสาวแท้ๆของผมหายตัวไป ภรรยาของผมก็จะหย่ากับผมแล้ว!”
คุณท่านใหญ่ซูพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น: “แกอย่าคิดว่าฉันเป็นคนทำร้ายรั่หลี คนที่ทำร้ายเธออย่างแท้จริงก็คือแก!”
“ถ้าหากตอนนั้นแกไม่ให้เธอไปฆ่าล้างทั้งตระกูลมัตสีโมโตะ รัฐบาลญี่ปุ่นจะเกลียดเธอเข้ากระดูกดำได้ยังไง?”
“ลูกสาวแท้ๆของแก ก็เป็นเพราะทำตามคำสั่งของแก ดังนั้นถึงได้กลายเป็นอาชญากรอันดับหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น!”
“ด้วยอาชญากรรมทั้งหมดที่แกให้เธอก่อไว้ ตามกฎหมายของประเทศญี่ปุ่น เธอรอดพันจากความตายได้ยากแน่ๆ!”
“ดังนั้นแกต้องจำไว้ ทั้งหมดนี้แกเป็นคนทำร้าย! แกเป็นคนทำร้าย! ไม่ใช่ฉัน!”
เมื่อซูโสว่เต้าฟังถึงตรงนี้ ท่าทางของคนทั้งคนก็เหมือนราวกับถูกฟ้ผ่า ในทันทันใด ก็กลายเป็นละอายอย่างไม่มีอะไรมาเทียบได้
คุณท่านใหญ่ซูพูดถูก
ถ้าหากตอนนั้นไม่ใช่เขาต้องการให้ฆ่าล้างทั้งตระกูลมัตสีโมโตะ ชูรั่วหลีไม่มีทางมีจุดจบแบบนี้ด้วยซ้ำ!
ดังนั้น เมื่อเขาฟังมาถึงตรงนี้ ความโกรธในก้นบึ้งหัวใจของเขาเพราะว่าละอายใจและโทษตัวเอง ก็ลดลงมากอย่างมองไม่เห็นในทันที
เมื่อคุณท่านใหญ่ซูเห็นว่าสถานการณ์พลิกกลับมามีหวัง ก็ตอกย้ำซ้ำเติมในทันที และพูดอย่างเฉียบขาดว่า: “ดังนั้น ต่อให้ฉันไม่ทำเรื่อง
แบบนี้ออกมา ซูรั่วหลีก็ไม่มีทางรอดชีวิตด้วยซ้ำ! แกพูดได้ยังไงว่าฉันเป็นคนทำร้ายเธอ? ต่อให้สุดท้ายเธอไม่รอดชีวิต คนรับผิดชอบหลักก็เป็น
แก แต่ไม่ใช่ฉัน!”
“ตรงกันข้ามกัน เป็นเพราะฉันทำเรื่องแบบนี้ออกมาพอดี กลับทำให้ชูรั่วหลีมีโอกาสรอดชีวิต!”
“แกต้องรู้ว่า ตอนนี้ไม่รู้ที่อยู่ของเธอ! พิสูจน์ให้เห็นว่า ในเมื่อเธอไม่อยู่ในมือของกรมตำรวจนครบาลญี่ปุ่น และก็ไม่อยู่ในมือของกอง
กำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น ไม่แน่เธอสามารถที่จะหาโอกาสรอดชีวิตมาได้จริงๆ!”
ซูโสว่เต้ารู้สึกหดหู่อย่างไม่มีอะไรมาเทียบได้
เขาก็รู้ว่า ด้วยอาชญากรรมของซูรั่หลี อยู่ในระบบตุลาการของประเทศญี่ปุ่น มีความเป็นไปได้อย่างเดียวคือโทษประหารชีวิต คุณท่าน
พูดถูก ถ้าหากซูรั่หลีตายจริงๆ ความรับผิดชอบส่วนใหญ่ตกอยู่ที่ตัวเอง
ในเวลานี้ คุณท่านใหญ่ซูพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า: “สำหรับตู้ห่ชิง เธอต้องการจะหย่ากับแกก็หย่ากันเถอะ!”
“แตกต่างกับพวกเรา คนของตระกูลตู้อยู่ในตำแหน่งที่สูง ให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีมาก เรื่องที่แกมีลูกสาวนอกสมรสถูกเปิดเผยออกมา
ต่อให้ตู้ให่ชิงไม่หย่ากับแก คนของตระกูลตู่เพื่อศักดิ์ศรี ก็ต้องบังคับให้เธอหย่ากับแกอย่างแน่นอน”
“ถึงยังไงการกิจในประวัติศาสตร์ของตระกูลตู้ที่มีต่อตระกูลซูก็เสร็จสิ้นแล้ว จากนี้ไปพวกเราก็ไม่มีความต้องการอะไรจากพวกเขาอีก
แล้ว และการหย่าร้างก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย”
ซูโสว่เต้าพูดด้วยความหดหู่ไม่มีอะไรมาเทียบได้ว่า: “แต่ว่าความรู้สึกที่ผมมีต่อไห่ชิง มาจากกันบึ้งของหัวใจ…”
“ฉันรู้”คุณท่านใหญ่ซูตะคอกอย่างเย็นชา และพูดว่า: “แกรู้มั้ยว่า ฉันไม่พอใจแกตรงไหนมากที่สุด?”
ซูโสว่เต้าส่ายหน้าอย่างว่างเปล่า
คุณท่านใหญ่ซูตำหนิอย่างรุนแรง: “สิ่งที่ฉันไม่พอใจแกมากที่สุด ก็คือตอนที่แกเผชิญหน้าตู้ให่ชิงถ่อมตัวเกินไป! ลูกชายสง่าผ่าเผยของ
ตระกูลช ทำไมถ่อมตัวต่อผู้หญิงคนหนึ่งได้อย่างนี้!”