The king of War บทที่ 2234 ข่าวสำคัญ
เมื่อมองไปที่ตู้อวี้ซานวิ่งเข้ามาหาตัวเอง สีหน้าของหยางเฉินไม่เปลี่ยน ดวงตาของเขาเปล่งประกายเย็นชา เขาเอ่ยถาม “นายรู้ไหมว่าทำไมกระบวนท่าที่สามถึงถูกเรียกว่าอภัยโทษ?”
ตู้อวี้ซานวิ่งเข้ามาหาหยางเฉินไปด้วย พร้อมกับหัวเราะเสียงดัง “หนึ่งเป็นเพราะพลังของนายไม่มากพอจะสำเร็จกระบวนท่ากระบี่ จะยังมีความหมายลึกซึ้งอะไร?”
ในระหว่างที่เขาพูด เขาวิ่งเข้าไปหาหยางเฉินแล้ว เห็นว่าในมือของเขามีตรีศูลเล่มหนึ่ง เขาวิ่งเข้าหาหยางเฉิน ในขณะเดียวกันก็ตะโกนว่า “ฆ่ามัน!”
ในเวลานี้ หยางเฉินก็ยกกระบี่โอรสสวรรค์ในมือของเขาขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าของเขาก็ซีดลงเล็กน้อย ทันใดนั้นก็พ่นเลือดออกมา ใบหน้าของเขาซีดเซียว
“กระบี่เก้าสวรรค์ กระบวนท่าที่สี่ ศัตรูพ่าย!”
เมื่อหยางเฉินตะโกน กระบี่โอรสสวรรค์ในมือก็ฟาดลงมาที่ตู้อวี้ซานทันที
“ขวับ!”
สายฟ้าที่ก่อตัวขึ้นในอากาศพร้อมกับกระบี่โอรสสวรรค์ในมือที่ปล่อยกระบวนท่า ทันใดนั้นมันก็ตกลงมาจากท้องฟ้า ราวกับว่าพื้นที่แห่งนี้ไม่อนุญาตให้มีการเคลื่อนไหวของกระบี่ที่ทรงพลังเช่นนี้
ห่างออกไปหลายกิโลเมตร นักบูโดทุกคนมองหยางเฉินด้วยความตะลึง
แม้ว่ามันจะอยู่ไกล แต่พวกเขาก็ยังสามารถมองเห็นมังกรสีทองตัวใหญ่ที่ออกมาจากกระบี่โอรสสวรรค์ของหยางเฉินได้อย่างชัดเจนและเข้าโจมตีตู้อวี้ซาน
ณ ตอนนี้ ตู้อวี้ซานรู้สึกถึงความกลัวที่เหมือนจะมาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณของเขา พลังดาบที่น่าสะพรึงกลัวโจมตีเขาโดยตรง
“ไม่!”
เสียงคร่ำครวญอันน่าสลดดังออกมาจากลำคอของตู้อวี้ซาน ในฐานะที่เป็นผู้ยิ่งใหญ่ในอดีต ดาบนี้ของหยางเฉินทําให้เขารู้สึกถึงความตายที่ใกล้เข้ามา
เขาดํารงชีวิตอยู่ในโลกและโลกเป็นเวลาหลายร้อยปีด้วยสภาพจิตวิญญาณ ไม่ง่ายกว่าจะสิ่งสู่เข้าร่างกายของใครสักคนได้ คาดไม่ถึงว่าจะได้เจอกับกระบวนท่ากระบี่ที่น่ากลัวแบบนี้
เขารู้ดีว่าเมื่อกระบวนท่านี้สิ้นสุดลง วิญญาณของเขาจะแตกสลายหายไปจากโลกนี้
เพียงแต่ว่า ต่อให้เสียใจมันก็สายไปแล้ว ต่อให้อยากถอยก็ไม่ทันแล้ว ได้แต่มองกระบี่โอรสสวรรค์ฟันลงมาที่ตนตาปริบๆ
“ฉับ!”
มังกรสีทองทะลวงผ่านร่างกายของตู้อวี้ซานไป ตู้อวี้ซานกระอักเลือดออกมาในทันที ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรอยโดนฟัน ส่วนลมหายใจของเขาก็ค่อยๆ ลดลงจนถึงจุดต่ำสุด คล้ายจะตายไปตอนไหนก็ได้
“หลังจากได้รับการอภัยโทษแล้ว ก็จะอยู่ยงคงกระพัน!”
หยางเฉินลอยตัวขึ้นไปในอากาศ มองลงไปยังตู้อวี้ซานที่ถูกโจมตีจนกระเด็นออกไปไกล พร้อมพูดด้วยสีหน้าเฉยเมย
ในใจของตู้อวี้ซานเต็มไปด้วยความตกใจ จนกระทั่งวินาทีนี้ ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทําไมกระบวนท่าที่สามถึงไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรต่อเขาเลย เพราะกระบวนท่าที่สามคือการอภัยโทษ แต่หลังจากนั้นแล้ว คือกระบวนท่าศัตรูพ่าย
กระบวนท่าศัตรูพ่าย ต่อให้เป็นวิญญาณต้าเหนิงจากยุคโบราณ ก็ต้องสลายไปอยู่ดี
“ฉันไม่น่าเลย……”
ริมฝีปากของตู้อวี้ซานเปล่งเสียงออกมาด้วยเพราะไม่ยอมแพ้
หลังจากนั้น ความรู้สึกกดดันจากสมัยโบราณก็หายไปอย่างสมบูรณ์ ส่วนแววตาของตู้อวี้ซานก็กลับมาเป็นปกติ
เห็นได้ชัดว่าวิญญาณต้าเหนิงในสมัยโบราณได้ถูกฆ่าด้วยกระบวนท่าศัตรูพ่ายของหยางเฉิน
แต่กระบวนท่าเมื่อครู่ทรงพลังมาก ขนาดวิญญาณต้าเหนิงในสมัยโบราณยังแตกสลาย แล้วร่างกายของตู้อวี้ซานล่ะ?
ตู้อวี้ซานในตอนนี้ น่าเวทนาจนทนดูไม่ได้ ร่างกายเขาเต็มไปด้วยเลือด ลมหายใจของเขาแผ่วเบา
“จบแล้วเหรอ?”
ห่างออกไปหลายกิโลเมตร ทุกคนไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ และทุกคนก็ต่างประหลาดใจ
“หยางเฉินยังลอยอยู่ในอากาศ ส่วนตู้อวี้ซานกลับล้มลงบนพื้น เห็นได้ชัดว่าผู้ชนะคือหยางเฉิน!”
ผ่านไปสักพักจึงมีคนพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้น
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ออกมา ทุกคนก็ตื่นเต้นจนไชโยโห่ร้อง
“ผู้อาวุโสสี่ ผู้ทรงพลังยิ่งใหญ่!”
“ผู้อาวุโสสี่ ผู้ทรงพลังยิ่งใหญ่!”
……
เสียงที่พากันโห่ร้องออกมา ดังสะท้อนไปทั่วบริเวณ
แววตาของเหล่าบูโดของสำนักเทียนไห่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“ตกลงแล้วเขาเป็นสัตว์ประหลาดอะไรกันแน่ ตอนถึงกระบวนท่ากระบี่ที่สี่ ทําฉันรู้สึกว่าเขาเป็นท่านเจ้าสำนักอย่างนั้นแหละ”
“ท่านเจ้าสำนักเป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหกชั้นยอด ต่อให้เขาแกร่งแค่ไหน ก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของท่านเจ้าสำนักหรอก”
“แต่เขาดูน่าจะอายุราวๆ สามสิบปีเองนะ แต่แข็งแกร่งได้มากขนาดนี้แล้ว ถ้าให้เวลาเขาอีกสักสิบปี เขาจะแข็งแกร่งได้ขนาดไหนกัน?”
“ไม่ต้องถึงสิบปีหรอก แค่ภายในสามปีเขาคงอยู่ในชั้นยอดของโลกบู๊โบราณกลาง!”
……
เหล่าจอมคนที่มาจากสำนักเทียนไห่ สายตาของทุกคนร้อนแรง ความแข็งแกร่งของหยางเฉินทำให้พวกเขาคาระวะ
“รุ่นพี่หลิว พวกเราจะต้องหาวิธีให้หยางเฉินเข้ามาร่วมสำนักเทียนไห่ของเราให้ได้!”
“รุ่นพี่ เรารีบรายงานเรื่องนี้กับทางสำนักเถอะ ตอนนี้ยังเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น อีกไม่นานจะมีกําลังชั้นยอดอื่น ๆ เข้ามาในโลกบู๊โบราณกลางจากพรสวรรค์ด้านบูโดของหยางเฉิน จะต้องเป็นที่สนใจของกองกำลังอื่นแน่ๆ พวกเราต้องดึงตัวหยางเฉินมาร่วมสำนักเทียนไห่ก่อนให้ได้”
หลังจากฟังคําพูดของรุ่นน้องแล้ว หลิวชิ่งมีสีหน้าเคร่งขรึม หลังจากเงียบไปพักหนึ่ง ก็พยักหน้าและพูดว่า “ตอนนี้ฉันจะใช้หินส่งเสียงสื่อสารกับอาจารย์ของฉัน ให้เขามาที่โลกมนุษย์ด้วยตัวเอง”
หลิวชิ่งรีบหยิบหินส่งเสียงขึ้นมาก้อนหนึ่ง แล้วเริ่มพูดคุยกับผู้อาวุโสของสำนัก
ส่วนหยางเฉินก็ค่อยๆ ลดความสูงลงมาสู่พื้น
“กึก!”
ทันทีที่เขาลงถึงพื้นเขาก็แทงกระบี่โอรสสวรรค์ลงบนพื้นอย่างแรง น้ำหนักของร่างกายทั้งหมดทิ้งลงไปยังกระบี่โอรสสวรรค์
กระบวนท่ากระบี่เก้าสวรรค์เมื่อครู่ เขาออกไปติดๆ กันสี่กระบวนท่า สูบพลังของเขาเกือบหมด
ตู้อวี้ซานนอนอยู่บนซากปรักหักพัง ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด แม้แต่แรงลุกขึ้นก็ไม่มี
เมื่อเห็นว่าหยางเฉินยังมีชีวิตอยู่ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
“นายมีอะไรจะสั่งเสียไหม? พูดจบแล้ว ฉันจะส่งนายไปเกิดใหม่!”
หยางเฉินพยายามประคองไม่ให้ร่างกายของเขาล้มลง เดินไปที่ตู้อวี้ซาน มองอีกฝ่ายแล้วถามขึ้น
ตู้อวี้ซานมองหยางเฉินด้วยความยากลําบาก พูดด้วยสีหน้าหวาดกลัว “หยางเฉิน นายฆ่าฉันไม่ได้! ฉันเป็นถึงหัวหน้าสมาคมพันธมิตรพิทักษ์ ไว้ชีวิตฉัน จะมีประโยชน์ต่อนายมากกว่า”
เขาบอกอย่างร้อนรน กลัวว่าหยางเฉินจะลงมือ สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวจึงพูดต่อว่า “หยางเฉิน ฉันขอร้องให้ไว้ชีวิตฉัน ต่อไปฉันจะเป็นคนรับใช้ของนาย”
“ตอนนี้โลกบู๊โบราณกลางพังทลายลงแล้ว นักบูโดในโลกบู๊โบราณกลางจํานวนมากได้เข้าสู่มนุษย์ นายคงพึ่งพาตัวเองไม่ได้ทุกเรื่องจริงไหม? ถึงฉันจะไม่แข็งแกร่งเท่านาย แต่ฉันก็เป็นนักบูโดแดนนภาขั้นสี่ชั้นต้นและช่วยนายทําหลายสิ่งหลายอย่างได้”
“ไว้ชีวิตฉัน ฉันสาบาน ว่าในอนาคตจะไม่มีทางทรยศ!”
หยางเฉินมองตู้อวี้ซานขอร้องตัวเองด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว ก็ถอนหายใจ
อย่างน้อยครั้งหนึ่ง ตู้อวี้ซานทําให้เขาเชิดหน้าดำรงอยู่ แต่ตอนนี้ ตู้อวี้ซานขอความเมตตาจากตัวเอง
“ความผิดที่นายก่อ ต่อให้ตายเป็นร้อยครั้ง ก็ยังไม่พออยู่ดี ให้ฉันปล่อยนายไป คงเป็นไปไม่ได้!”
หยางเฉินกล่าวด้วยสีหน้าเฉยเมย
เนื่องจากตู้อวี้ซานสั่งให้กองกําลังชั้นนําในโลกบู๊โบราณล่างลงมือกับกองยุทธการใหญ่ๆ ต่างๆ จนได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง
หยางเฉินจะปล่อยเขาไปได้อย่างไร?
“ในเมื่อไม่มีคําสั่งเสีย อย่างนั้นฉันจะส่งนายไปนรกเดี๋ยวนี้!”
หยางเฉินมองตู้หยูซานอย่างเย็นชาแล้วบอกออกมา
หลังจากพูดจบ เขาก็ยกกระบี่โอรสสวรรค์ในมือขึ้นเตรียมจะฟันลงไป
ใบหน้าของตู้อวี้ซานเต็มไปด้วยความกลัว เขาตะโกนว่า “ถ้าฉันบอกข่าวที่สําคัญมากข่าวหนึ่ง นายจะไว้ชีวิตฉันไหม?”