บทที่ 2138
โดยเฉพาะอย่างยิ่งชอบสูบบุรี่ชนิดหนึ่งที่ผลิตโดยโรงงานบุหรี่ในเตียนหนาน
คุณท่านสูบบุหรี่มายี่สิบปี เทคโนโลยีและสายการผลิตของโรงงานบุหรี่ก็ดีขึ้น ปรับปรุงสูตรใหม่แล้วก็เปลี่ยนกระดาษม้วนบุหรี่และวัสดุ
กรอง
ทุกคนรู้สึกว่าผลิตภัณฑ์ที่ได้รับการปรับปรุงนั้นมีความประณีตและคุณภาพสูงกว่าเมื่อก่อน และรสชาติก็ไม่ได้แย่ไปกว่านี้มากนัก แต่
คุณท่านตู้ก็รู้สึกว่ารสชาติไม่ถูกต้อง ยังไงก็ไม่สามารถปรับให้เข้ากันไม่ได้
ต่อมาเพราะเรื่องนี้ ถึงขนาดล้มป่วยไปรอบหนึ่ง
เมื่อลูกน้องปีนั้นของคุณท่านได้ยินว่าคุณท่านไม่สบายเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ก็ได้เดินทางไปเยี่ยมเป็นพิเศษ
พอถามถึงสาเหตุของโรค ก็รู้ว่าคุณท่านกลายเป็นว่าทุกข์ใจเพราะว่ารสชาติของบุรี่ที่สุขมายี่สิบปีเปลี่ยนไป ก็โทรไปถามให้รู้แล้วรู้รอด
ให้โรงงานบุรี่แห่งนั้นเอาสายการผลิตเก่าที่จัดกรรื้อถอนเตรียมเลิกใช้ให้กลับมาเปิดอีกครั่ง ตั้งใจผลิตบุหรี่แบบดั้งเดิมให้คุณท่านโดยเฉพาะ
นี่ถึงได้รักษาความทุกข์ใจของคุณท่านได้
แต่ทว่า คุณท่านก็รู้สึกละลายใจมากที่ใช้สิทธิพิเศษนี้ ตั้งใจให้ตู้ให่หยางลูกชายคนรองไปที่โรงบุหรี่เป็นพิเศษ ตรวจสอบค่าใช้จ่าย
ทั้งหมดในการเปิดสายการผลิตของโรงงานบุหรี่อีกครั้ง ต่อจากนั้นก็จ่ายเงินทั้งหมดด้วยตัวเอง นี่ถึงถือได้ว่ารับสิทธิพิเศษนี้ด้วยความสบายใจ
อันที่จริงแล้ว ลูกหลานของตระกูลตู้ ก็ล้วนได้รับการสืบทอดความพิถีพิถันของคุณท่าน
ยิ่งพิถีพิถัน ก็ยิ่งมีชีวิตที่พิถีพิถัน
ดังนั้น ทั้งครอบครั่วไม่เพียงแต่การศึกษาสูงมีความสามารถที่แข็งแกร่งเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นสืบสานคุณธรรมอันดีงามของชนชาติจีนที่มี
ความสุภาพอ่อนโยนอ่อนน้อมถ่อมตนและยินยอม
ในเวลนี้ คนในตระกูลตู้นั่งอยู่รอบโต๊ะ ทานชาบูไปด้วย และดื่มไวน์ไปด้วย ทั้งแปดคนกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาม และดูเหมือนว่า
อารมณ์จะดีเป็นอย่างมาก
เดิมที่ทุกคนยั่งเป็นห่วงว่าจิตใจของตู้ไห่ชิงจะหม่นหมองมาก
แต่คาดไม่ถึงว่า ท่าทีของตู้ให่ชิงรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจเป็นอย่างยิ่ง
ทุกคนกับเธอก็เป็นญาติที่สนิทกัน ต่างก็สามารถที่จะมองออกได้ว่าความรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจแบบนี้ไม่ใช่เล่นละครออกมา ดังนั้น
ทั้งหมดจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
คู่สามีภรรยาสูงอายุอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ลูกทั้งหกคนก็แต่งงานมีครอบครัว ไม่ว่าจะมองใครคนไหนคนเดียว ก็มี
ชีวิตที่ดีมาก ถึงขนาดดีจนไม่มีที่ติ แต่พวกเขากลับเป็นห่วงตู้ไห่ชิงมาโดยตลอด
สาหตุหลักเป็นเพราะว่า พวกเขารู้มโดยตลอด ตู้ให่ชิงรักเย่ฉางอิงมากมาหลายปีแต่ไม่มีประโยชน์ ต่อมาหลังจากที่เย่ฉางอิงแต่งงาน
เธอตัดสินใจแต่งงานกับซูโสว่เต้า เป็นการกระทำาที่หุนหันพลันแล่นและขุ่นเคืองใจจริงๆ
คืนก่อนที่ตู่ให่ชิงจะแต่งงาน กอดคุณนายใหญ่ร้องห้ทั้งคืน ขณะตู้ห่ผิงพี่สาวและห่เหมยน้องสาวอยู่เคียงข้างกาย แต่ละคนก็ปวด
ใจเป็นอย่างมาก
ตอนนั้นผู้หญิงทั้งสามคนเพราะว่าเป็นห่วงเธอ ก็น้มน้าวให้เธอถอนหมั้น แต่เธอกลับให้ตายยังไงก็ไม่เห็นด้วย
หลังจากแต่งงานมาหลายปี แม้ว่าซูโสว่จะกตู้ให่ชิงเป็นพิเศษมาก แต่มีเพียงคนในครอบครัวของตู้ให่ชิงที่มองออกว่า ความจริงแล้ว
เธอไม่ค่อยมีความสุขเลย
โดยเฉพาะหลังจากที่เย่ฉางอิงเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต เธอคนทั้งคนก็กลายเป็นเงียบขรึมมากขึ้น ถึงขนาดเริ่มทานเจสวดมนต์เป็นครั้งคราว
กลายเป็นฆราวาสที่บำเพ็ญอยู่ที่บ้าน
แต่ตอนนี้ ทุกคนมองออกว่า ตู้ไห่ชิงโล่งใจแล้วจริงๆ
คุณท่านตู้เจิ้นหัวนึกขึ้นมาได้ว่าตู้ให่ชิงจะไปที่เมืองจินหลิง ก็เอ่ยปากถามว่า: “ห่ชิง ลูกตั้งใจอยู่ที่เมืองจินหลิงนานแค่ไหน?”
ตู้ให้ชิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า: “พ่อค่ะ จะอยู่นานแค่ไหน ตอนนี้หนูก็ยังไม่รู้ รอดูไปก่อนค่ะ”
ตู้เจิ้นหัวก็ถามว่า: “ใครไปกับลูก?”
ตู่ไห่ชิงพูดว่า: “จือเฟยและจือหยูก็ไปด้วยกันกับหนูค่ะ”
ตู้เจิ้นหัวพยักหน้า: “คฤหาสน์ที่เมืองจินหลิงได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ลูกก็ไม่ได้กลับไปหลายปีแล้ว สามารถอยู่ที่นั่นได้หลายวัน ถ้าพ่อ
และแม่ของลูกไม่มีอะไรทำ อีกสองวันก็ไปอยู่ที่เมืองจินหลิงไม่กี่วัน ฤดูหนาวที่เย่นจิงแห้งเกินไป แม่ของลูกพูดมานานแล้วว่าอยากไปอยู่ที่เจียง
หนานไม่กี่วัน”