บทที่ 2139
ตอนที่ทั้งตระกูลตู้กำลังมีความสุข ซูโสว่เต้าก็เก็บข้าวของของตั๋วเองอย่างเรียบง่ายเรียบร้อยแล้ว และเตรียมตัวเดินทางไปที่
ออสเตรเลีย
เรื่องราวในครั้งนี้ทำให้เขาถูกกระทำเป็นอย่างมาก คุณท่านให้เขาหลบหลีกสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานชั่วคราวอย่างชัดเจน เขาก็
ทำได้เพียงทำตามอย่างว่าง่าย
ก่อนหน้าที่จะออกเดินทาง เขาโทรหซูจือเฟย และเอ่ยปากถามว่า: “จือเฟย ลูกและน้องสาวของลูก มาที่ห้องหนังสือของพ่อหน่อย”
ซูจือเฟยยุ่งมากจนตอบคำหนึ่ง และพูดว่า: “ได้ครับพ่อ พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้”
หลังจากที่พูดจบ วางสายก็พูดกับซูจื่อหยูว่า: “อหยู พ่อให้พวกเราไปที่หนังสือ”
ซูจือหยูพูดด้วยความขุ่นเคืองใจ: “พี่ไปเองเถอะ ฉันไม่อยากเจอเขา!”
ซูจือหยูยากที่จะยอมรับเรื่องที่พ่อทรยศม่ได้ในชั่วครู่ชั่วยาม และมีลูกสาวนอกสมรสที่อายุน้อยกว่าตัวเองหนึ่งปี ดังนั้นไม่อยากไปเจอ
หน้าซูโสว่เต้าในเวลานี้
ซูจือเฟยพูดโน้มน้าวอย่างช่วยไม่ได้ว่า: “อหยู เรื่องระหว่างพ่อกับแม่ พวกเราเป็นลูก อย่าได้มีส่วนร่วมมากเกินไป เธอจะตัดขาดความ
สัมพันธ์พ่อลูกกับเขา เพราะว่าพ่อทำผิดเล็กน้อยเมื่อยี่สิบปีกว่าที่แล้วไม่ได้นะ?”
ซูจือหยูพูดอย่างจริงจังว่า: “ฉันไม่ได้จะตัดความส้มพันธ์พ่อลูกกับเขา เพียงแต่ว่าตอนนี้ไม่อยากเจอเขาเท่านั้นเอง พี่ไปเจอเขาเองเถอะ”
ซูจือเฟยถามอย่างกระอักกระอ่วนว่า: “งั้นเดี๋ยวฉันไปเจอพ่อ ถ้าพ่อถามถึงเธอขึ้นมา ฉันจะพูดยังไง?”
ชูจือหยูอ้าปากพูดโดยไม่ลังเลว่า: “งั้นพี่ก็บอกเขาตรงๆว่า ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเจอเขา”
เมื่อซูจือเฟยเห็นว่าซูจือหยูไม่ได้กำลังล้อเล่น ทำได้เพียงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และพูดว่า: “งั้นก็ได้ ฉันไปก่อน”
ทันใดนั้น ซูจือเฟยลุกขึ้นมา ก้าวเดินออกจากห้องหนังสือของซูจือหยู
คฤหาสน์ของตระกูลซูครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ ทั้งหมดป็นเหมือนปราสาท แม้ว่าทั้งครอบครัวจะอาศัยอยู่ด้วยกัน แต่ทุกคนก็แบ่ง
อาศัยอยู่ในพื้นที่แตกต่างกันในคฤหาสนั
ซูจือเฟยลงบันไดมาถึงที่ห้องหนังสือของพ่อซูโสว่เต้า หลังจากที่คาะประตูเข้ามา ก็เห็นซูโสวเต้ากำลังสูบบุหรี่ด้วยใบหน้าที่เศร้าโศก
สีหน้าท่าทางราวกับชราไปสิบปีอย่างกะทันหัน
เมื่อเห็นซูจือเฟยเข้ามา ชูโสว่เต้าถามด้วยความประหลาดใจว่า: “น้องสาวของลูกล่ะ?”
ซูจือเฟยพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า: “จื่อหยูเธอมีเอ่อ…มีเอ่อ….
ซูโสว่เต้ายิ้มเจื่อนๆ และถามว่า: “จือหยูคงจะโกรธพ่อมากใช่มั้ย?”
ซูจือเฟยยิ้มเยาะเย้ยว่า: “เธอค่อนข้างซื่อตรง อันที่จริงเรื่องแบบนี้ ก็ควรจะเห็นจนชินตามานานแล้ว….
ซูโสว่เต้าถอนหายใจพูดว่า: “เฮ้อ ยังไงพ่อก็ยังทำให้แม่ของลูกผิดหวัง ทำให้พวกลูกสองคนพี่น้องผิดหวัง”
ซูจือเฟยรีบพูดว่า: “พ่อครับ พ่ออย่าพูดอย่างนั้น…ว่ากันว่าเรื่องของความรู้สึกไม่มีผิดหรือถูกไม่ใช่เหรอ พ่อก็ไม่จำเป็นต้องโทษตัวเอง
มากเกินไป….”
ซูโสว่เต้าโบกมือแล้วพูดว่า: “ซอบใครไม่ชอบใคร สิ่งนี้ไม่มีผิดหรือถูก แต่หลังจากที่แต่งงาน จะต้องรับผิดชอบต่อการแต่งงานรวมทั้งคู่
ชีวิตด้วยจริงๆ เรื่องนี้พ่อทำไม่ถูกต้อง จือหยูโกรธพ่อก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว”
จากนั้น เขาก็พูดว่า: “จือหยู พ่อเรียกพวกลูกมา เหตุผลหลักคืออยากจะบอกบางอย่างให้พวกลูก คุณปู่ของพวกลูกให้พ่อหลบหลีก
สถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานไปที่ออสเตรเลีย คืนนี้ก็จะไปแล้ว ภายในช่วงเวลาสั้นๆอาจจะกลับมาไม่ได้”
“ไปออสเตรเลียงั้นเหรอ?!”ซูจือเฟยถามด้วยความประหลาดใจมาก: “พ่อ คุณปู่ให้พ่อที่ไปทำอะไรที่ออสเตรเลียในเวลานี้? ยังรีบร้อนไป
ขนาดนี้? ต่อให้เรื่องนี้จะบานปลายใหญโต แต่ก็ไม่มีความจำเป็นต้องไปที่ออสเตรเลียนะ?”
ซูโสว่เต้ายิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า: “เหตุการณ์นี้ เป็นเรื่องอื้อฉาวระหว่างพ่อกับคุณปู่ของลูก คุณปู่ของลูกให้พ่อไปที่ออสเตรเลีย ก็ย่อม
ที่จะให้พ่อกลายเป็นแพะรับบาป ในเวลาเดียวกันก็ให้พ่อดึงดูดความสนใจของสื่อมวลด้วย หลังจากที่พ่อไปแล้ว พวกเขาคงจะเปิดเผยข่าวที่พ่อ
หนีไปในชั่วข้ามคืนกับสื่อมวลชนอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นสื่อมวลชนคงจะจดจ่อมาที่ตัวพ่ออย่างแน่นอน”