บทที่ 2145
สำหรับข่าวของซูโสว่เต้า กลายเป็นข่าวหน้าหนึ่งของสื่อต่างๆทันที
ซูจือหยูกับซูจือเฟยโกรธมากๆเกี่ยวกับข่าวเรื่องนี้ มีหลายครั้งที่ซูจือเฟยจะไปถามสาเหตุเรื่องนี้กับคุณปู่ แต่เขาก็โดนซูจือหยูหยุดไว้
ซูจือหยูรู้ดีอยู่แก่ใจ ตอนนี้คุณปู่จงใจเอาตัวรอดและเสียสละพอของพวกเขา ถ้าตอนนี้ไปเผชิญหน้าและถามคุณปู่ ก็ยิ่งจะทำให้คุณปู่
โกรธมากขึ้น
ถ้าเป็นแบบนี้ พวกเขาควรอยู่งียบๆและไม่พูดอะไร และตอนเช้าของรุ่งขึ้นก็พาคุณแม่กลับไปที่จินหลิงเลย
สำหรับวิธีที่จะช่วยให้พอของเขากลับมามีอำนาจ ซูจือหยูมีแผนการของตัวเองอยู่ในใจแล้ว
แต่ตอนนี้ เธอยังคงต้องอดทนเพื่อรอโอกาส
ในเวลาเดียวกัน ตระกูลเหอได้เรียกยอดฝีมือทั้งหมดของตัวเองออก
จากตระกูลซูในชั่วข้ามคืน
เหอหงเซิ่งที่เป็นผู้นำตระกูลเหอ เขาเป็นคุณตาของซูรั่วหลี ได้สั่งการในตระกูลทันที ถ้าหากตระกูลซูไม่ให้คำตอบที่ชัดเจน ลูกหลาน
ของตระกูลเหอจะไม่ทำงานให้ตระกูลซูอีก
ในเวลาเดียวกัน เขาก็โทรศัพท์ไปหาซูเฉิงเฟิง และขอให้ตระกูลซูต้องอธิบายเรื่องนี้อย่างชัดเจน
ซูเฉิงเฟิงรับปากเรื่องนี้ แต่ในความเป็นจริง เขาไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย
ตอนนี้เขาแค่ต้องการรักษาชื่อเสียงของตัวเองไว้ สำหรับตระกูลเหอจะแตกหักกับเขาหรือเปล่า เขาไม่ได้สนใจเรื่องนี้อยู่แล้ว
หลังจากเรื่องที่เขร่วมมือกับกองกำลั่งป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นโดนเปิดเผยแล้ว เขารู้ดีอยู่แก่ใจ ไม่ว่าเรื่องนี้ตัวเองจะยอมรับ หรือ
ซูโสว่เต้าจะกลายเป็นแพะรับบาป ตระกูลเหอก็คงไม่ยอมทำงานให้ตระกูลซูอีก
ถ้าเป็นแบบนี้ ก็ไม่ควรเสียเวลากับตระกูลเหออีก
ในคืนนี้
ซูรั่วหลีที่เข้าพักอยู่ในโรงแรมของเฉินจี๋อข่าย เธอไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในโลกภายนอกเลย
เธอนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่และนุ่มๆในห้องสุดหรูของโรงแรม เธอพลิกตัวไปมา ในสมองของเธอมีเพียงภาพของเย่เฉิน
เธอคิดไม่ออก ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมีความแข็งแกร่งมากขนาดนี้
และเธอไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมผู้ชายคนนี้ต้องช่วยชีวิตของเธอด้วย
“ตอนนั้นที่ฉันไปเพราะต้องการฆ่าเขา แต่เขาไม่แก้แต้นฉัน ยังช่วยชีวิตนไว้ด้วย นี่เป็นสิ่งที่คนพูดถึงบ่อยๆว่าใช้ความเมตตาตอบแทน
ความแค้นเหรอ?”
“เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่ไม่ธรรมดาจริงๆ…
เช้าวันรุ่งขึ้น
มีเครื่องบินส่วนตัวลำหนึ่งลงจอดที่เมืองโบราณจินหลิงที่เงียบสงบ
เครื่องบินลำนี้ เป็นเครื่องบินส่วนตัวของตู้ให่เฟิงที่เป็นลูกชายคนโตของตระกูลตู้
ตู้ให่ชิงไม่ยอมนั่งเครื่องบินของตระกูลซู ดังนั้นพี่ใหญ่อย่างตู้ไห่เฟิงก็เลยส่งเครื่องบินของตั๋วเองมารับเธอ
หลังจากเครื่องบินลงจอดแล้ว ตู้ให่ชิงที่รู้สึกประหม่าในใจ ก็เดินลงบันไดพร้อมกับลูกชายและลูกสาวทั้งสองคน
สำหรับเธอ เธอคิดถึงเมืองจินหลิง มาเกือบยี่สิบปีแล้ว
ยี่สิบปีมานี้ เธอจะนึกถึงเย่ฉางอิงอย่างเงียบๆแล้วนอนหลับ เมื่อคิดถึงเย่ฉางอิง เธอก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงเมืองจินหลิง
เย่ฉางอิงเป็นคนที่เธอรักมากๆมาตลอดชีวิต
ในเวลานั้น เย่ฉางอิงเสียชีวิตที่จินหลิง ตอนนี้เธอมีโอกาสกลับมารำลึกถึงเรื่องราวในอดีต ทำให้เธอไม่สามารถสงบจิตใจของตัวเองได้
พวกเขาสามแม่ลูกพึ่งถึงห้องโถงผู้โดยสารของสนามบิน มีชายชราคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วยความเคารพและพูดว่า”คุณหนูรอง การเดิน
ทางมาที่นี่คงทำให้คุณลำบากไม่น้อย”