บทที่ 2193
ฟังถึงตรงนี้ หม่าหลันก็อดอุทานออกมาไม่ได้ว่า “แม่เจ้า! ค่าออกแบบตารางเมตรเดียวราคาแปดร้อยถึงพันหยวน อย่างนั้นไม่ต้องใช้เงิน
ห้าสิบหกสิบล้านหยวนเชียวหรือ? นี่ทำให้คนตกใจเกินไปแล้ว!”
เชียวชูหร้นยิ้มแล้วพูดว่า “นี่มีอะไรให้น่าตกใจกันคะ นักออกแบบที่สากลรู้จัก ค่าออกแบบภายนอกของอาคารหลังหนึ่ง ก็ได้รับเกินกว่า
ร้อยล้านหยวนขึ้นไปแล้วค่ะ!”
หม่าหลันลูบหน้าอก รีบร้อนถามเธอว่า “ลูกรัก นี่ลูกวางแผนจะรับโครงการนี้เหรอ?”
เซียวชูหรันกล่าวอย่างจริงจั่งว่า “หนูย่อมอยากรับอยู่แล้วค่ะ แต่ห้องทำงานหนูในตอนนี้ไม่ได้ใหญ่โตขนาดนั้น รับโครงการเช่นนี้มา เกรง
ว่าตอนแข่งประมูลคงสู้คู่แข่งไม่ได้ อีกทั้งใช้ระยะเวลาเตรียมงานมากเกินไป หากหนูต้องการแข่งประมูลล่ะก็ ตอนนี้ก็ต้องเอากายใจทุ่มเทเข้าไป
ทั้งหมดทันที เพื่อเตรียมทำการแข่งประมูล….
พูดเสร็จ เซียวชูหรั่อดที่จะถอนหายใจออกมาไม่ได้ แล้วกล่าวว่า “เฮ้อ ขนาดบริษัทอย่างไรก็นับว่าใหญ่โต โดรงการใหญ่เช่นนี้ หนูเอง
ก็กลัวว่าตัวเองจะต้อยประสบการณ์เหมือนกัน”
หม่าหลันถามอย่างแปลกใจว่า “งานออกแบบก็แค่ใช้คอมพิวเตอร์ไม่ใช่เหรอ? มีอะไรให้ด้อยประสบการณ์กัน?”
เซียวชูหนกล่าวว่า “มั่นไม่ได้ง่ายขนาดนั้นอย่างที่แม่คิดสักหน่อย เนื้อที่แสนกว่าตารางเมตร เพียงรูปแบบห้องที่จำเป็นต้องออกแบบ
ทั้งหมดก็มีสิบกว่าแบบแล้ว แค่แม่แบบของห้องอาหารชนิดต่างๆ ก็มิหลายแบบแล้ว ยังมีโซนพักผ่อนหย่อนใจ โซนห้องทำงานผู้บริหารรวมถึง
แผนงานรักษาความปลอดภัยและป้องกันอัคคีภัย ปริมาณการออกแบบทั้งหมดก็ใหญ่มากแล้ว”
“ก็เหมือนกับการทำหนังการ์ตูนเรื่องหนึ่ง คนทั่วไปรู้สึกว่าก็แค่หาคนกลุ่มหนึ่งมาวาดภาพใช่ไหม? แต่ในความเป็นจริงแล้ว ในภาพวินาที
หนึ่งจะต้องวาดภาพยี่สิบภาพ หนังกร์ตูครึ่งชั่วโมง ย่างน้อยต้องวาดออกมาหลายหมื่นภาพ มากสุดก็แสนกว่าภาพ ปริมาณงานของเบื้องหลัง
ต้องใช้คนหลายร้อยทำหลายปีเสร็จ”
พูดจบ เซียวชูหรันก็กล่าวอีกว่า “ที่ทำงานของพวกเรามีคนไม่มาก ต่อให้ได้โครงการใหญ่ขนาดนี้มา ตัวเองก็ทำไม่เสร็จเช่นกัน จำเป็น
ต้องแบ่งให้บริษัทออกแบบที่อื่นมาทำด้วยกัน ต้องการนักออกแบบอย่างน้อยหลายสิบคน สิ้นเปลื่องเวลาไปครึ่งปีถึงจะทำเสร็จ…”
“อีกทั้งนี่ยังเป็นเพียงขั้นแรก พอถึงเวลาที่เริ่มลงมือทำจริง พวกเรายังต้องตามดูความคืบหน้าตลอดงาน ระยะเวลาในการทำงานใช้เวลา
หนึ่งปีเป็นอย่างน้อย ดังนั้นเวลาทั้งหมดที่ใช้ในการติดตามก็ต้องหนึ่งปีครึ่ง”
“นักออกแบบหลายสิบคน เวลาหนึ่งปีรึ่ง นักออกแบบที่ก่งๆ ค่าจ้างรายปีก็หลายแสน ที่ธรรมดาอย่างน้อยก็ต้องสองแสน ดังนั้นแค่
ต้นทุนค่าจ้างก็ต้องใช้เงินสิบล้านขึ้นไปแล้ว!”
หม่าหลั่นพูดโพล่งออกมาอย่างประหลาดใจ “ตายแล้ว! แค่ค่าจ้างก็สิบล้านขึ้นแล้ว? นี่มันโหดไปหน่อยหรือเปล่า?”
เซียวชูหรันกล่าวอย่างจริงจังว่า “เดิมที่ก็เป็นเช่นนี้ นี่ยั่งเป็นแค่การประเมินของหนู หากระยะเวลาทำงานยืดยาวออกไป การปรับแก้แผน
งานมีมากขึ้น ตันทุนเวลา ตันทุนแรงงานก็จะเพิ่มขึ้นด้วย”
เย่เฉินที่อยู่ด้านข้างถามอย่างแปลกใจว่า “ที่รัก งั้นคุณวางแผนไว้อย่างไร? จะไม่พยายามหน่อยเหรอ?”
เซียวชูหร้นพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “เม้ความจริงที่ทำงานของฉันจะยั่งไม่เข้มแข็นัก แต่ฉันยังคงอยากจะลองแข่งดู หากสามารถเอา
โครงการนี้มาได้ ตอนที่ทำโครงการนี้ฉันจะได้ถือโอกาสนำกลุ่มออกแมบจำนวนสองสามคนมาควมไปด้วย ถ้าทำอย่างนั้นล่ะก็ พอโครงการนี้
เสร็จ อย่างน้อยที่ทำงานฉันก็จะได้เลื่อนขั้นขึ้นมาถึงสองขั้น บรรลุเป้าหมายเป็นองค์กรระดับกลาง!”
กล่าวจบ เธอก็พูดด้วยความกังวลเล็กน้อยว่ “แต่ที่ทำงานฉันมิขนาดเล็กไปหน่อยจริงๆ ครั้งนี้บริษัทแข่งประมูลกันมากขนาดนี้ ยังไม่รู้
จริงๆ ว่าจะมีความมั่นใจมากแค่ไหนกัน”
เย่เฉินยิ้มกล่าวว่า “ที่รัก หากคุณสนใจ ก็ลงมือทำมันได้เลย ทำสำเร็จก็เป็นโอกาสที่ยอดเยี่ยมครั้งหนึ่ง ทำไม่สำเร็จพวกเราก็ไม่มีอะไร
ให้เสียหาย ก็แค่สิ้นเปลืองแรงใจนิดหน่อยเท่านั้น คุณว่ไงล่ะ?”
“ใช่…” เขียวชูหรันพยักหน้าเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “ฉันก็อยากจะพยายามลองลิ้มรสชาติดู ดังนั้นเริ่มตั้งแต่วันนี้ไป ฉันจะพาทีมส่งแผน
งานโดยเพิ่มงานนอกเวลานิดหน่อย ทำหนังสือประมูล เตรียมแรงทั้งหมดนี้เพื่อการแข่งประมูลหนนี้!”
พูดจบ ตัวเธอก็พูดอย่างทอดถอดใจอยู่บ้งว่า “แต่หนูได้ยินว่า บริษัทออกแบบมากมายเพื่อให้ได้โครงการใหญ่นี้มา จึงหาคนไปทั่วเพื่อ
อาศัยเส้นสาย ถึงขั้นที่ว่ายังมีคนคิดจะยัดงินให้เบื้องบนของตี้หากรุ๊ปด้วยซ้ำ โดยมอบค่าคอมมิชชั่น ไม่รู้ว่าพอถึงเวลาตี้เหากรุ๊ปจะรับเงินใต้
โต๊ะหรือไม่…”
เย่เฉินยิ้มกล่าวว่า “บริษัทใหญ่ที่มีตลาดหลักทรัพย์เกินพันล้านอย่างตี้หากรุ๊ป จะรับเงินใต้โต๊ะกับโครงการออกแบบหลายสิบล้านได้อย่า
บไร ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก”