บทที่ 2194
ทว่าแม้จะพูดเช่นนี้ แต่เวลานี้เย่เฉินได้ตัดสินใจแล้วว่าจะแจ้งล่วงหน้ากับหวังตงเสวี่ยน เอาโครงการนี้มอบให้เชียวซูหลันอย่างเงียบๆ
ตี้เหากรัปเดิมที่ก็เป็นกิจการของตน ในเมื่อภรรยาสนใจในโครงการนี้ถึงขนาดนี้ ย่อมต้องมอบโอกาสให้เธอได๋ฝึกฝีมือ
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงกล่าวกับเชียวชูหรันว่า “ชูหรัน ตอนนี้คุณไม่ต้องคิดมากถึงขนาดนั้นแล้ว ตั้งใจเตรียมตัวก็พอ ผมเชื่อว่าคุณต้องทำได้!”
“อิ่ม!” เชียวซุหรันเองก็พยักหน้าอย่างเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น แล้วกล่าวว่า “ฉันจะสู้! แย่งเอาโครงการใหญ่นี้มาให้ได้!”
หลังมื้อเที่ยงผ่านไป เซียวชูหรันก็ไปที่บริษัท ส่วนเย่เฉินก็กลับไปยังห้อง โทรหาหวังตงเสวี่ยน
เมื่อสายถูกรับ หวังตงเวี่ยนก็เอ่ยปากพูดขึ้นว่า “คุณชายคะ ที่คุณโทรมา เป็นเพราะเรื่องที่คุณผู้หญิงลงประมูลสินะ?”
เย่เฉินยิ้มกล่าวว่า “เธอเตาถูกแล้ว”
หวังตงเสวี่ยนรีบพูดว่า “คุณชาย เดิมที่โครงการออกแบบเพื่อตกแต่งโรงแรมของเรา ฉันก้อยากจะฝากฝังให้บริษัทคุณผู้หญิงทำอยู่
หรอก แต่ฉันเองก็กังวลเหมือนกัน หากมอบโครงการไปแล้ ในใจคุณผู้หญิงจะสงสัยได้ ดังนั้นฉันจึงบอกเรื่องนี้กับเธอว่า มีแผนจะเปิดประมูล
ครั้งหนึ่ง ให้บริษัทของคุณผู้หญิงแข่งประมูลได้โครงการนี้โดยผ่านจากส่วนใน แบบนี้ก็จะดูเป็นธรรมชาติหน่อย”
เย่เฉินกล่าวสนับสนุน “ตงเสวี่ยน เรื่องนี้เธอทำได้ดีมาก คิดได้รอบด้าน ที่ฉันโทรมาก็เพราะอยากพูดกับเธอเรื่องนี้นั่นแหละ ความคิดฉัน
เหมือนกับเธอ ให้ชูหรั่นเข้าร่วมประมูลตามปกติ จากนั้นทางบริษัทก็ต๊ดสินให้เป็นบริษัทเธอเป็นการภายใน ถึงเวลาให้เธอรู้สึกว่าประมูลได้ด้วย
กำลั่งของตนเองก็พอ”
หวังตงเสวี่ยนพูดรับรองว่า “คุณชายวางใจได้เลยค่ะ เรื่องเหล่านี้ฉันจะจัดการให้เรียบร้อย”
เย่เฉินถามเธอว่า “บริษัทคิดจะเริ่มเปิดประมูลอย่างเป็นทางการเมื่อไหร่?”
หวังตงเเวี่ยนกล่าวว่า “ฉันคิดจะให้วลาหนึ่งสัปดาห์ในการส่งฉบับร่าง แล้วอีกหนึ่งสัปดาห์ให้หลังก็จะเริ่มประมูล”
“ดี อย่างนั้นเรื่องนี้ก็ฝากเธอด้วย”
วางสายจากหวังตงเสวี่ยนแล้ว เย่ฉินคิดดูแล้วว่าช่วงบ่ายไม่มีเรื่องสำคัญอะไร จึงไม่มีความคิดจะออกไปไหนอีก
คิดถึงเมื่อตอนปีใหม่ นสัญญากับทุกคนในบ้านที่มามอบของขวัญว่าจะเตรียมยาเม็ดจำนวนหนึ่งเพื่อเป็นของขวัญตอบแทนทุกคน ด้วย
เหตุนี้เขาจึงคิดจะอาศัยเวลาว่างนี้ หลอมยาเม็ดออกมา
เขาโทรหฉินกาง พอฉินกางรับสาย ก็ถามอย่างนอบน้อมสุดจะบรรยายว่า “อาจารย์เย คุณมีอะไรจะสั่งหรือ?”
เย่เฉินเอ่ยขึ้นว่า “ประธานฉิน คุณช่วยเตรียมวัตถุดิบยาให้ผมหน่อย ช่วงบ่ายส่งมาที่บ้านผม”
พอฉินกางได้ยินที่เย่เฉินพูด าให้ตนเตรียมวัตถุดิบยา ก็พลันตระหนักได้ทันที เย่เฉินน่าจะวางแผนที่จะหลอมยา ด้วยเหตุนี้จึงพูดอย่าง
กระตือรื่อรั่นว่า “อาจารย์ คุณต้องการวัตถุดิบตัวไหนบ้าง บอกผมมาได้เลยครับ ผมจะให้คนเตรียมอย่างดีที่สุดออกมาแล้วส่งไปให้คุณทันที!”
เย่เฉินกล่าวว่า “เบบนี้นะ เดี๋ยวผมจะส่งใบสั่งยาให้คุณในวีแชท คุณก็เตรียมตามที่ผมต้องการก็พอ”
ฉินกางพูดอย่างไม่ลังเลว่า “ไม่มีปัญหาครับอาจารย์ คุณส่งมาให้ผมในแชทส่วนตัวได้เลย ผมเตรียมเสร็จจะให้เอ้าเสวี่ยนนำไปส่งให้
คุณ!”