ซูโสว่เต้าถูกทิ้งให้อยู่ปลายสายอีกครั้ง
ตอนนี้ซูโสว่เต้า ในใจของเขารู้สึกโกรธมาก
เขาปามือถือไปกับพื้นอย่างแรง จนแตกกระจาย ปากของเขายังคงสบถด่าไม่หยุด“ตู้ไห่ชิง！ฉันไม่เข้าใจ ว่าเย่ฉางอิง มันดีตรงไหน？！ถึงได้ทำให้หลายปีมานี้เธอไม่เคยลืมมัน！เธออย่าลืมนะ จนถึงตายเขาก็ไม่ได้เลือกเธอ！เขาทิ้งเธอมาโดยตลอด จนก่อนที่เขาจะตายเขาก็ยังทิ้งเธอ！”
ในตอนที่เขากำลังโกรธอยู่นั้น คนใช้ได้ถือโทรศัพท์เครื่องหนึ่งแล้วสาวเท้าอย่างรวดเร็วเดินเข้ามา พลางพูดอย่างระมัดระวัง“คุณชายใหญ่คะ……สายจากคุณท่าน……”
ซูโสว่เต้ารู้พึ่งรู้ตัว มือถือว่าตัวเองถูกปาทิ้งไปแล้ว
เขาจึงทำได้เพียงแค่รับโทรศัพท์จากคนใช้ แล้วพยายามระงับความโมโห พลางเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า“พ่อ มีอะไรจะสั่งไหมครับ？”
ซูเฉิงเฟิงถามอย่างเย็นชา“ทำไมโทรศัพท์ของแกถึงโทรไม่ติด？”
ซูโสว่เต้าจึงทำได้เพียงแค่โกหกไปว่า“มือถือของผมมีปัญหาครับ ปิดเครื่องไปเอง”
ซูเฉิงเฟิงไม่ได้เจาะลึกเรื่องนี้อีกต่อไป แต่รีบถามเขาไปว่า“แกได้ติดต่อกับตู้ไห่ชิงรึยัง？”
ซูโสว่เต้ารีบพูดขึ้นมาว่า“ติดต่อแล้วครับ”
ซูเฉิงเฟิงรีบถาม“เธอว่ายังไง？”
ซูโสว่เต้าพูดอย่างทำอะไรไม่“พ่อครับ ผมขอโทษ ไห่ชิงไม่พอใจเรื่องที่ผมนอกใจเธอ ดังนั้นตอนนี้ผมพูดอะไรไป เธอเลยไม่ฟังครับ”
ซูเฉิงเฟิงโมโหขึ้นมาในทันที แล้วกัดฟันกรอดพลางก่นด่า“ไอ้เศษสวะ！เศษสวะจริงๆ！เป็นเศษสวะที่จัดการแม้แต่ผู้หญิงคนเดียวไม่ได้！”
พูดจบ เขาก็วางสายอย่างรุนแรง！
นี่เป็นภายในระยะเวลาสั้นๆไม่กี่สิบนาที ที่ถูกตัดสายติดต่อกันถึงสามสาย
มันทำให้เขาโกรธเคืองเป็นอย่างมาก！
ในตอนที่เขาเกือบจะปาโทรศัพท์พังอีกเครื่อง เขาชะงักไป แล้วผ่อนคลายลงมา
เขาโยนโทรศัพท์ให้คนใช้ แล้วเดินขึ้นบันไดไป กลับไปยังห้องของตนเอง
ระหว่างที่เดินขึ้นบันได เขาก็พึมพำพูดขึ้นมาว่า“ตู้ไห่ชิง คุณท่านไม่ได้ใจดีเหมือนซูโสว่เต้าคนอย่างฉันหรอกนะ ในเมื่อเธอไม่ยอมไว้หน้าเขา งั้นเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนี้ ฉันจะไม่สนใจอะไรอีก！”
……
ในขณะนี้ ที่ตระกูลซู ณ เย่นจิง
ซูเฉิงเฟิงโกรธมากเหมือนกัน
ตู้ไห่ชิงยืนกรานที่จะไปร่วมประมูลของสำนักอัยการในวันจันทร์หน้า สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก
แต่ว่า ในใจของเขารู้ดี สถานการณ์ในตอนนี้ ถ้ายังหวังจะพึ่งการพูดเกลี้ยกล่อมให้ตู้ไห่ชิงยอมแพ้ เกรงว่าจะเป็นไปไม่ได้
ในตอนนี้เอง ซูโสว่เต๋อพูดขึ้นมาว่า“พ่อครับ เราหาเส้นสายหน่อยไหมครับ ให้ฝั่งเมืองจินหลิงยกเลิกการจัดงานประมูล！”
“ยกเลิก？”ซูเฉิงเฟิงถามกลับ“ยกเลิกทำได้แค่แป๊บเดียว ยกเลิกได้ตลอดไหม？ตอนนี้เย่นจิงต่างพากันวิจารณ์ มีคนจำนวนมากสนใจการประมูลในครั้งนี้ ถ้าคนอื่นรู้ว่าเราหยุดยั้งการซื้อบ้านเก่าหลังนี้ของตู้ไห่ชิง ใช้วิธีการพึ่งเส้นสาย จะถูกคนหัวเราเยาะเอาได้น่ะสิ！”
ซูโสว่เต๋อถามด้วยใบหน้าร้อนใจ“พ่อครับ ทำยังไงดี？การประมูลจะเริ่มพรุ่งนี้แล้ว！”
ซูเฉิงเฟิงพยักหน้า แล้วพูดอย่างเย็นชา“เอาอย่างนี้ ไปแอบแจ้งกับเส้นสาย ให้งานประมูลครั้งนี้ ย้ายจากอินเทอร์เน็ตมาจัดขึ้นจริงๆ ฉันจะคอยดูว่า ตู้ไห่ชิงจะกล้าออกไปจริงๆรึเปล่า วิ่งแจ้นไปที่งานประมูลครั้งนี้！”
ซูโสว่เต๋อพูดโพล่งออกไปว่า“พ่อครับ วิธีนี้ใช้ไม่ได้นะครับ！ถ้าเธอไปจริงๆจะทำยังไง？จากที่ผมดู ความเป็นไปได้ที่เธอจะไปมีสูงนะครับ！”
สายตาของซูเฉิงเฟิงมีความโหดเหี้ยมแวบผ่าน แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า“ถ้าเธอมองข้ามความหวังดีของคนอื่นจริงๆ งั้นก็อย่าโทษที่ฉันใจร้ายเกินไปแล้วกัน เจ้าหญิงไดอานาตายยังไง ในใจของแกน่าจะรู้ดีใช่ไหม？”