บทที่ 2423
แรงมันตาลใจซูจือหยูปรากฏขึ้นอย่างกะท้นหัน ทำให้ตู้ไห่ชิงก็เกิดความเข้าใจขึ้นมาในทันที
เธอพยักหน้าเห็นด้วยและพูดว่า: “ในเมื่อผู้มีพระคุณคนนี้จะจัดการให้พวกเราอย่างเหมาะสม และเก็บความลับที่พวกเรายังมีชีวิตอยู่ งั้น
เขาก็ต้องไม่มีทางจัดการให้พวกเราอยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่งที่ไม่มีความสัมพันธ์อะไร..
“ยิ่งไปกว่านั้น เขายังส่งคนมาอยู่ที่หน้าประตูมากมายขนาดนี้ เป็นไปได้มากที่จะเป็นอย่างที่ลูกพูดแบบนั้น โรงแรมแห่งนี้เป็นกิจการของ
เขา”
“ต่อให้ไม่ใช่ งั้นเขากับโรงแรมแห่งนี้ น่าจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมา”
ซูจือหยุพยักหน้า และวิ่งไปที่โต๊ะในห้องนั่งเล่นของห้องชุดด้วยความตื่นเต้น แล้วเปิดลิ้นชักในนั้น
โดยทั่วไปโรงแรมอยู่บนต๊ะหนังสือ จะวางพวกกระดาษเขียนจดหมายให้แขกเขียนได้ และด้านบนจะต้องพิมพ์ชื่อของโรงแรมไว้
เมื่อเธอเห็นด้านบนของกระดาษเขียนจดหมาย มีคำว่า”โรงแรมป่ายจินช่านกงในเมืองจินหลิง” ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาว่า: “แม่ค่ะ!
โรงแรมแห่งนี้ที่พวกเราอยู่ชื่อว่าโรงแรมป่ายจินฮานกง หนูจำได้ โรงแรมป่ายจินช่านกงดูเหมือนจะเป็นกิจการของตระกูลเยไม่ใช่เหรอ?”
ตู่ไห่ชิงตกใจมากในหันที: “โรงแรมป้ายจินฮ่านกง?! หรือว่า…หรือว่าเป็นเขาจริงๆ…”
เดิมที่ ตู่ให่ซิงก็เคยคิดว่า ผู้มีพระคุณในปากของลูกสาว จะเป็นลูกชายของเย่ฉางอิงหรือเปล่า
แต่เธอก็ล้มเลิกการคาดเดาของตัวเอง เนื่องจากว่า ลูกชายของเย่ฉางอิงก็หายตัวไปอย่างร้ร่องรอยหลายปีก่อนแล้ว ไม่เคยกลับมาที่
ตระกูลเย็ คุณชายที่ตกระกำลำบากอยู่ข้างนอก เป็นไปไม่ได้ที่จะมีความสามารถที่แข็งแกร่งขนาดนี้
แต่ตอนนี้ เมื่อได้ยินว่าโรงแรมที่ตัวเองกอยู่ คือโรงแรมป่ายจินช่านกง เธอก็เริ่มสงสัยขึ้นมาอีกครั้งในทันที
ทางนี้ ซูจือหยูเห็นว่าท่าทางของแม่ตกตะลึงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ถึงขนาดพูดคำว่า”เขา”อกมา ดังนั้นจึงถามโดยไม่รู้ตัวว่า: “แม่ค่ะ แม่รู้
อะไรมาหรือเปล่า? เขาที่แม่กำลังพูดถึงเป็นใครเหรอคะ?”
ตู่ให่ชิงดึงสติกลับมา พูดด้วยสีหน้าท่ทางซับซ้อนว่า: “อันที่จริง ตระกูลเย่ยังมีคุณชายคนหนึ่งที่หายตัวไปหลายปีมาก…”
ซูจือหยูรู้แจ้งกระจ่างในฉับพลัน และอ้าปากพูดว่า: “แม่ค่ะ สิ่งที่แม่พูด น่าจะเป็นลูกชายของคุณอาเย่คนนั้นใช่มั้ยค่ะ?”
ตู่ไห่ชิงพยักหน้า และพูดอย่างใจเย็น: “ถูกต้อง ก็คือเขา”
ในฐานะผู้หญิง ซูจี่อหยูเข้าใจกายในใจของแม่เป็นอย่างดี
เธอรู้ว่า หลายปีมนี้ นที่จริงแล้วแม่รักเย่ฉางอิงคนนั้นมโดยตลอด เรียกได้ว่าลุ่มหลงในความรักต่อเย่ฉางอิงเป็นอย่างมาก แม้ว่าเย่ฉาง
อิงจะเสียชีวิตไปเกือบยี่สิบปีแล้ว แม่ยังคงลืมเขาไม่ลงมาโดยตลอด
เป็นเพราะเหตุนี้ หลังจากที่แม่รู้ความจริงว่าอนอกใจ จึงมาที่มืองจินหลิง ต่อจากนั้นเพราะว่าต้องการซื้อบ้านเก่ของเย่ฉางอิงไว้ ก่อให้
เกิดการถูกฆาตกรรม
ตู่ให่ชิงก็ไม่ได้ปิดบังอะไรกับลูกสาว ดังนั้นซูจือหยุพูดขึ้นมา เธอก็ไม่ได้แปลกใจ
ซูจือหยูถามด้วยความประหลาดใจ: “แม่ค่ะ ลูกชายของคุณอาเย่คนนั้น หายตัวไปหลังจากที่คุณอาเย่ตายไม่ใช่เหรอคะ? หนูจำได้ดู
เหมือนว่าคนของตระกูลเย่ไม่ได้ตามหาที่อยู่ของเขาเลย ทำไมแม่คิดว่าเขาจะเป็นผู้มีพระคุณ?”
ตู่ให่ชิงพยักหน้า และพูดอย่างจริงจัง: “วันนั้นที่บ้านเก่าคุณอาเย่ของลูก แม่เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่แทบจะเหมือนกับคุณอาเย่ของลูกทุก
ประการ ดูเหมือนอายุประมาณยี่สิบหกยี่สิบเจ็ด อายุมากกว่าลูกไม่กี่ป้ อายุพอๆกับพี่ชายของลูก และอายุก็เท่ากับลูกชายคุณอาเย่ของลูกมาก”
ซูจือหยุอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “จะเป็นเรื่องบังเอิญหรือเปล่า? เนื่องจากว่าคนที่รูปร่างหน้าเหมือนกันยังมีมากมาย…”