บทที่ 2477
เมื่อเห็นว่าหานเหม่ยฉิงยอมให้ตัวเองพาไปที่ห้องนอน เชียวฉางควนดีใจเหมือนตอกไม้กำลังเบ่งบาน
ตั้งแต่หานเหม่ยฉิงกลับมา เซียวฉางควนรอคอยที่จะหวนคิดถึงอดีตที่หวานชื่น กับเธอมาตลอด ในที่สุดวันนี้ก็เริ่มมีสัญญาณแล้ว
โดยปกติหานเหม่ยฉิง เป็นคนสง่างาม และเป็นคนที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร จะใกล้ชิดผู้หญิงแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องง่าย
แต่เชียวฉางควนรู้ตี้ ผู้หญิงจิตใจแข็งแกร่งสั่กแค่ไหน เมื่อป่วยขึ้นมา ก็จะกลายเป็นสาวงาม ที่ต้องการการปกป้องจากผู้ชาย
ในช่วงเวลาแบบนี้ถึงผู้หญิงจะแข้งแกร่งแค่ไหน ก็ต้องถอดเกราะป้องกันตัวเองออกอยู่ดี
เซียวฉางควนประคองหานเหม่ยฉิง เข้ามาในลิฟต์ของคฤหาสน์อย่างใส่ใจ จนมาถึงชั้นสาม
หลังจากหานเหม่ยฉิงบอกให้เซียวฉางควน พาเธอมาในห้องนอน เชียวฉางควนช่วยเธอให้นั่งพิงหัวเตียง
เขาเอาหมอนดันหลังให้เธออย่างใส่ใจ ให้เธอได้พิงหมอนนุ่มๆ ตรงหัวเตียงอย่างสบาย
เมื่อหานเหม่ยฉิงเอนตัวลง เธอพูดกับเซียวฉางควนอย่างอ่อนแรง “ฉางควน ฉันยังหนาวมาก นายช่วยห่มผ้าให้ฉันหน่อยสิ”
เซียวฉางควนพูดอย่างจริงจัง “เหม่ยฉิง ตอนนี้เธอไข้สูง ถ้าเอาแต่ห่มผ้าจะไม่ดีนะ ร่างกายจะไม่สามารถระบายความร้อนออกมาได้ ไม่
งั้นอุณหภูมิในร่างกายของเธอจะสูงขึ้นได้”
หานเหม่ยฉิงพยักหน้า เธอพูดอย่างเหนื่อยใจ “แต่ตอนนี้ฉันหนาวมากจริงๆ หนาวตั้งแต่หัวจรดเท้า ตัวสั่นตลอดเวลา นายช่วยห่มผ้าให้ฉัน
หน่อยสิ…”
เซียวฉางควนถนหายใจ แล้วพูดว่า “เอางี้ ฉันห่มผ้าให้เธอ จะได้อุ่นๆ ฉันจะไปเตรียมน้ำอุ่นให้เธอในห้องน้ำ แล้วจะมาป้อนข้าวเธอ อีก
เดี๋ยวเธอจะได้ไปแช่น้ำในอ่าง”
หานเหม่ยฉิงถามอย่างสงสัย “เป็นไข้ แช่น้ำได้ด้วยเหรอ”
“ได้สิ” เซียวฉางควนพูดว่า “อันที่จริง สั่งสำคัญของอาการข้ คือต้องทำให้อุณหภูมิลดลง การแช่น้ำอุ่นจะทำให้อุณหภูมิในร่างกายเธอ
ลดลงอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังช่วยผ่อนคลายอาการเหนื่อยล้าได้ด้วย! เธอเชื่อฉันสิ ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก”
สิ่งที่เซียวฉางควนพูดเป็นความจริง ไม่ว่าเต็กหรือผู้ใหญ่ ตอนเป็นไข้ สามารถอาบน้ำเพื่อลดอุณหภูมิในร่างกายได้ แต่ต้องดูอาการด้วย
ถ้าร่างกายอ่อนแอมาก ก็ไม่ควรทำ
เซียวฉางควนให้หานเหม่ยฉิงแช่น้ำ แง่หนึ่งคือเขาเป็นห่วง ส่วนอีกแง่หนึ่งคือเขาอยากใช้โอกาสนี้ ใกล้ชิดกันให้มากขึ้น และเขาอยากใช้
โอกาสนี้ทำลายมันลงเป็นครั้งสุดท้าย
อีกอย่าง ผู้หญิงที่กำลังอ่อนแออยากแช่น้ำ ยังไงตัวเขาก็ต้องช่วย ในสถานการณ์แบบนั้น เป็นช่วงเวลาดี ที่จะก้าวเข้าไปอีกขั้นหนึ่ง
ตอนนี้หานเหม่ยฉิงไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะตอนนี้เธอทรมานมาก เธอรู้สึกถึงความเหน็บหนาวที่ส้มผัสได้เมื่อมีไข้ อีกทั้งยังทุกข์จาก
อาการไม่สบายต่างๆ ที่เกิดจากไข์สูง เธอทรมานไปทั้งตัว ที่เชียวฉางควนพูด ฟังดูมีเหตุผล เธอจึงพยักหน้า “งั้นรบกวนนายด้วยฉางควน…
เซียวฉางควนพูดอย่างใส่ใจ “โอ๊ย ไม่ต้องเกรงใจ เธอรอก่อน เดี๋ยวฉันไปเปิดน้ำให้”
มื่อพูดจบ เซียวฉางควนรีบเข้าไปในห้องน้ำ เปิดวาลัวผสมระหว่างน้ำร้อนและน้ำเย็น ที่อ่งอาบน้ำ เขาลองส้มผัสอุณหภูมิน้ำ เมื่อไม่มี
ปัญหา จึงรีบออกมาข้างนอก เขาพูดกับหานเหม่ยฉิงที่อยู่บนเตียงว่า “เหม่ยฉิง เดี่ยวฉันป้อนข้าวเธอก่อน กินอะไรสักหน่อย จะได้มีภูมิต้านทาน!”
หานเหม่ยฉิงพยักหน้าอย่างอ่อนล้า “ฉันเป็นไข้ เหมือนไม่ค่อยอยากอาหาร นายป้อนโจ๊กข้าวฟ่างให้ฉันก็พอแล้ว”
“ได้!” เซียวฉางควนรีบพูดว่า “โจ๊กอุดมไปด้วยคารโบไซเดรต ในเวลาแบบนี้ สามารถบำรุงร่างกายได้ อีกอย่างมันดีต่อกระเพาะด้วย
เหมาะสำหรับคนป่วย เธอรู้ใหมกว่าจะได้โจ๊กข้าวฟ่างถ้วยนี้มา ฉันไปร้านอาหารตั้งหลายร้าน”
หานเหม่ยฉิงพูดอย่างชาบซึ้ง “ฉันทำให้นายหนักใจแล้ว…
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร!” เซียวฉางควนรีบเปิดฝาชามโจ๊กข้าวาง และหยิบช้อนที่ทางร้านให้มา เขาตักขึ้นมา และซิมเล็กน้อย “อิ่ม กำลัง
พอดี เหม่ยฉิง กินตอนอุ่นๆ จะได้ทานเยอะๆ!”
พูดพลาง เขาก็ตักโจ๊กขึ้นมา และยื่นไปตรงปากหานเหม่ยฉิง