บทที่ 2549
หลังจากบินมาได้ 15 นาที เย่เฉินอยู่ห่างจากจุดหมายเพียงสิบกิโลเมตรสุดท้าย
จากการคำนวณของวาซิล เย่เฉินน่าจะโดดร่มลงจากเครื่องบิน อีกประมาณ 5 นาที และลงสู่พื้นห่างจากจุดหมายประมาณ 5 กิโลเมตร
ผ่านการแนะนำระยะไกลจากเขา
จากนั้นเขาจึงถามเย่เฉินว่า “คุณชายเย่ คุณพร้อมหรือยังครับ”
เย่เฉินพยักหน้า “พร้อมแล้ว”
วาซิลพูดกับหานกวางเย่าว่า “คุณหาน ให้กัปตันเปิดประตูเครื่องบิน”
“โอเค!” หานกวางเย่ารีบเดินไปที่ห้องนักบิน และบอกให้กัปตันเปิดประตูส่วนท้ายของเครื่องบิน
เมื่อประตูเครื่องค่อยๆ เปิดออก ลมเย็นยะเยือกพัดเข้ามา จู่ๆ เฉินจื่อย่ายก็หนาวจนตัวสั่น
เฉินจี๋อข่ายพูดกับเย่เฉินเสียงดัง “คุณชาย! คุณต้องระวังให้มากๆ ะครับ! หลัง 6 ชั่วโมง เราจะไปรอตรงจุดที่คุณบอก!”
เย่เฉินยิ้มบางๆ “วางใจเถอะ อีก 6 ชั่วโมงเจอกัน!”
ตอนนี้วาซิลเดินมาหนัาประตูเครื่องบินกับเย่เฉิน ทุกคนกสั่นหายใจมองเย่เฉิน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาโดดร่ม ไม่เพียงแค่การโดดร่มที่ยาก
มาก หลังจากลงสู่พื้นดิน คือจุดเริ่มต้นของความยากลำบากที่แห้จริง
คนในนี้ นอกจากเฉินอข่าย ไม่มีใครเข้าใจ ทำไมเย่เฉินถึงมีความมั่นใจขนาดนี้ กล้าเข้าไปในสถานที่อันตราย ที่มีทหารนับพ้น ด้วยด้ว
คนเดียว ภารกิจที่ยากราวกับนรกแบบนี้ ในหนังก็คงไม่มี
ดั่งนั้น พวกเขาแต่ละคนกังวลกับความปลอดภัยของเย่เฉินมาก
หานกวางเย่าถึงขนาดคิดว่า เรื่องนี้ มีความน่าจะเป็นสูง ที่จะจบลงด้วยการที่ตระกูลเย่ จ่ายเงินจำนวนมากให้กับฝ่ายค้านและไถ่ตัวเยเฉิ
นออกมา
แต่ว่า สีหน้าของเย่เฉินไม่เป็นเดือดเป็นร้อน
ครบห้นาทีแล้ว วาซิลพูดกับเย่เฉินว่า “โดดได้แล้วครับคุณชายเย!”
แต่เย่เฉินกลับไม่สนใจ และพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “รออีกหน่อย”
วาซิลพูดอย่างเคร่งเครียด “คุณชายเ รอไม่ได้แล้วครับ ระดับการบินของเราเร็วมาก ถ้ารอต่อไป จุดลงของคุณจะเปลี่ยนทิศทางนะ
ครับ ถ้าจุดลงใกล้ฐานของฝ่ายค้าน อันตรายกับคุณมากนะครับ! อีกอย่าง ยิ่งใกล้เทาไร เป้าหมายหลังจากที่คุณกางรมจะยิ่งใหญ่ขึ้นเท่านั้น!”
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า “เวลาเร่งด่วน เพราะฉะนั้นเข้าไปใกล้อีกนิดยิ่งดี”
วาซิลดูเวลา แล้วพูดออกมาว่า “คุณชายเย่ ถ้าคุณโดดตอนนี้ ระยะห่างอาจเหลือแค่ 3 กิโลเมตร! รอต่อไปไม่ได้อีกแล้ว!”
หานกวางเย่าพูดด้วยสีหน้าตึงเครียดเช่นก้น “ใช่ครับคุณชาย! นรอต่อไป คุณจะโดดลงไปบนฐานของฝ่ายค้านแล้วนะครับ!”
เย่เฉินมองวาซิล แล้วถามว่า “ถ้าฉันอยากลงห่างจากตำแหน่งของพวกเขา 1 กิโลเมตร โดดตอนไหนถึงเหมาะสมที่สุด”
วาซิลกลืนน้ำลายลงคอ เขาพูดอย่างลำบากใจว่า “ถ้าจะควบคุมในระยะ 1 กิโลเมตร คุณต้องรออีก 30 วินา…”
“โอเค!” เย่เฉินพยักหน้า “คุณช่วยนับถอยหลังให้หน่อย อีก 30 วินาที ฉันจะโดดลงไป!”
วาซิลปาดเหงื่อ เขาพูดติดๆ ขัดๆ “ถ้าเป็นเช่นนั้น…อันตราย…อันตรายมากเลยนะครับ….
เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวล ฉันมีหนังสือยอมจำนนอยู่กับตัวไม่ใช่เหรอ ถ้าเกิดอะไรจริงๆ ฉันก็เอาหนังสือยอมจำนนให้พวกเขา คิด
ซะว่าใช้เงินสัมผัสประสบการณ์ของกีฬาผาดโผนก็แล้วกัน”
หานกวางเย่าที่อยู่ข้างๆ แอบถอนหายใจอย่างจนปัญญา
เขาเจอเย่เฉินเป็นครั้งแรก ตอนนี้รู้สึกเพียงว่า เย่เฉินเป็นลูกผู้ลากมากดี ที่แปลกใหม่แบบที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน
เขาเคยเจอลูกผู้ลากมากดี ที่ออกมาใช้เงินกับผู้หญิง หาความสุขให้ตัวเอง แต่ไม่เคยเจอลูกผู้ลากมากดีแบบเย่เฉิน ที่ใช้เงินเล่นกับชีวิต
วาซิลดูนาฬิกาจับเวลาในมือ ตอนที่เหลืออีก 10 วินาทีสุดท้าย เขาเริ่มนับถอยหลัง
“10 9 8 7…”
ตอนนี้ประตูเครื่องบินเปิดกว้าง และข้างนอกมีก้อนเมฆหนาเป็นชั้น
ถึงซีเรียอยู่ในตะวันออกกลาง แต่ละติจุดของชีเรีย ไม่ต่งจากเมืองจินหลิงมากนัก อีกทั้งตอนนี้เป็นฤดูหนาวพอดี เป็นฤดูที่ฝนตกมาก
ที่สุดในรอบปีของซีเรีย
มฆครึ้มบดบังดวงอาทิตย์ และทำให้อากาศเปลี่ยนแปลงเป็นชื้นมาก