บทที่ 2623
พัฒนาการทางการรบเชื่องช้า กำลังรบอ่อนแอ มารยาทการรบต่ำเป็นปัญหาทั่วไปของประเทศเล็กๆที่เต็มไปด้วยสงคราม
กำลังทางเศรษฐกิจของแต่ละประเทศนั้นห่างชั้นกันมาก ความห่างชั้นของกำลังทางการรบนั้นยิ่งมากจนน่าตกใจ
ตัวคามมิตเองไม่ได้เรียนการทหารมาอยู่แล้ว บวกกับอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ล้หลังและจลาจล จึงไม่ค่อยมีหัวคิดด้านกลยุทธ์การรบมากนัก
กลยุทธ์ที่เขาพอคิดได้ก็คือพยายามอยู่ให้นานกว่านี้
การโดนล้อมฆ่าเมื่อสองวันก่อนไม่อาจสังหารเขาได้ก็เพราะข่าวกรองของรัฐบาลผิดพลาด คิดว่าหมู่บ้านนั้นเป็นเพียงฐานทัพเล็กๆ แต่คิด
ไม่ถึงว่าเป็นฐานทัพใหญ่ของคามมิต และฐานทัพของคามมิตรับง่ายรุกยาก ถึงได้พ่ายแพ้
แต่รับง่ายรุกยากไม่ได้หมายความว่ารุกไม่ได้
ครั้งแรกเพราะอีกฝ่ายประเมินต่ำไป แต่ถ้าหนหน้าอีกฝ่ายเตรียมมาพร้อมและหวนคืนอีกรอบ ส่วนคามมิตไม่ได้ตั้งใจป้องกันให้ดี คงต้อง
เละจนกลายเป็นไส้เกี๊ยว
ถึงเย่เฉินจะไม่ได้สนิทสนมกับคามมิต แต่ก็ไม่อยากได้ยินข่าวว่าเขาถูกสังหารไปแล้ว
อีกอย่าง ซูโสว่เต้าจะถูกนำตัวไปแล้ว เกิดเขาไปถึงซีเรียและไม่ได้ตายด้วยมือตัวเอง กลับตายด้วยมือศัตรูของคามมิต ก็ต้องมี
กระอักกระอ่วนกันบ้าง
ถึงยังไงเย่เฉินก็ยังอยากเก็บซูโสว่เต้าไว้เป็นตัวเลือกยามฉุกเฉิน
ถ้าซูจือหยูไม่มีปัญญาสืบทอดตระกูลซู จะได้ปล่อยซูโสว่เต้ากลับมา
ส่วนถึงตอนนั้นซูโสว่เต้าต้องแลกอะไรบ้าง สิทธิ์การตัดสินอยู่ในมือเย่เฉิน
หรืออีกนัยหนึ่งคือ หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ของซุโสว่เต้าก้อนนี้ ส่วนหนึ่งก็ใช้เพื่อให้ตัวเขานั้นปลอดภัยมากขึ้น
แต่หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ก้อนนี้ของซูโสว่เต้ากลับช่วยให้เย่เฉินได้มาซึ่งบุญคุณครั้งใหญ่
เนื่องด้วยหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์นี้รวมถึงการชี้แนะทางกลยุทธ์ที่เเฉินมอบให้กับคามมิต มีความหมายต่อเขาไม่น้อยเลยทีเดียว
ดังนั้น ในขณะที่คามมิตซึ้งอยู่ก็ถามเย่เฉินอย่างถ่อมตัว “น้องชายเย่ ฉันเข้าใจความสำคัญของโครงสร้างแล้ว แต่ฉันต้องทำตามสิ่งที่นาย
บอกได้ยังไงหรอ มีแผนปฏิบัติที่เจาะจงกว่านี้มั้ย”
พูดไปคามมิตก็บอกอย่างรู้สึกผิด “ต้องขอโทษด้วยจริงๆ พลทหารใต้บังคับบัญชาของฉันส่วนใหญ่ไม่เคยเรียนหนังสือ ไม่ต้องพูดถึงจะ
ให้พวกเขาวางกลยุทธ์”
เย่เฉินหัวเราะ “เรื่องแบบนี้พอเข้าใจได้ครับ”
พูดจบเขาก็อธิบายเพิ่ม “ตอนผมไปหาพี่พอจะสำรวจเอกลักษณ์ของภูมิศน์ของที่นั่นอยู่บ้างครับ นอกเหนือจากทางเข้าเขาที่ค่อนข้าง
คับแคบที่อยู่ทั้งทิศเหนือและทิศใต้แล้ว ส่วนอื่นๆแทบจะถูกล้อมรอบด้วยหุบเขาทั้งหมด อย่างน้อยๆก็มีสักเจ็ดแปดลูกใช่มั้ยครับ”
“ใช่แล้ว” คามมิตรีบบอก “มีภูเขาทั้งหมดแปดลูก ภูเขาสองลูกที่อยู่ตามทิศตะวันออกและทิศตะวันตกสูงที่สุด ที่เหลือหากเทียบกันจะเตี้ย
กว่าหน่อย ทว่าสูงชันทั้งหมด อาวุธสงครามขนาดใหญ่และรถหุ้มเกราะขึ้นมาไม่ได้แน่นอน”
เย่เฉินบอกยิ้มๆ “ถ้าแบบนั้นก็ดีครับ ด้วยสถานการณ์ของพี่ พี่ควรแบ่งการก่อสร้างเป็นสามขั้นตอนด้วยกัน ชั้นแรกต้องสร้างแนวป้องกัน
หน้าตรงแปดแนวและแนป้องกันหันหลังอีกแปดแนวบนภูเขาทั้งแปดลูก พูดตรงๆก็คือภูเขาทุกลูกต้องมีแนป้องกันหน้าตรงและหันหลังอย่างละ
แนว จากนั้นเพิ่มแนวกั้นหน้าตรงบนทางเข้าตรงช่วงเอวของเขาทางทิศใต้และทิศเหนืออีกทิศละสองแนว”
“การก่อสร้างต้องพยายามทำให้แข็งแรง ต้องเป็นโครงสร้างที่ใช้แรงค้ำจากโขดหิน แล้วจึงผสมดินกับเหล็กเข้าด้วยกันให้กลายเป็นสิ่ง
ก่อสร้างอยู่ยง เพื่อให้ระเบิดธรรมดาไม่สามารถทำลายได้”
คามมิตรีบถาม “น้องชาย แล้วขั้นตอนที่สองและขั้นตอนที่สามล่ะ”
เย่เฉินตอบ “ขั้นตอนที่สองต้องเพิ่งการก่อสร้างอย่างน้อยหนึ่งเท่า เพื่อให้มั่นใจว่าพลทหารมากกว่าครึ่งของพี่สามารถหลบซ่อนก่อสร้าง
อยู่ในนี้ได้เลย เมื่อเป็นแบบนี้ต่อให้อีกฝ่ายมีพลังระเบิดรุนแรง กระหน่ำโจมตี พลทหารของพี่ก็สามารถรอดได้ด้วยการอยู่ในสิ่งก่อสร้างเหล่านี้
“ส่วนขั้นตอนที่สาม พี่ต้องทำให้พลทหารทั้งหมดรอดชีวิตอยู่ในสิ่งก่อสร้างเหล่านี้ได้ สิ่งก่อสร้างเหล่านี้ต้องยิ่งสร้างยิ่งเยอะ ยิ่งสร้างยิ่ง
ใหญ่ สุดท้ายแล้วสิ่งก่อสร้างทุกหลังบนเขานี้ต้องติดต่อภายในกันได้ทั้งหมด นอกจากสิ่งก่อสร้างจะป้องกันได้ ใช้ชีวิตได้แล้ว ต้องสั่งสมอาวุธ
สงครามได้ด้วย หากทำข้อนี้ได้พี่ไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้วครับ”
ครับ”