“อะไรนะ?! ไห่ชิง?!”
เมื่อคนที่อายุมากแล้วอย่างตู้เจิ้นหัวได้ยินเสียงของตู้ไห่ชิง เขารู้สึกราวกับว่าร่างกายของตนเองถูกฟ้าผ่า!
เขาฟังน้ำเสียงของลูกสาวออก แต่เขาไม่อยากจะเชื่อว่าทั้งหมดนี้จะเป็นความจริง
ดังนั้น ณ.ขณะนี้ เขารู้สึกว่าหัวใจของตนเองเต้นเร็วขึ้นเป็นสองเท่า และการเต้นที่รุนแรงเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกเจ็บไปทั่วอก
เขาใช้มือกดหน้าอกของตนเองเอาไว้ขณะที่กล่าวยืนยันตามสัญชาตญาณ “คุณ…..คุณคือไห่ชิงจริง ๆ หรือ?”
ทันทีที่กล่าวคำพูดนี้ออกไป ลูกหลานตระกูลตู้ที่อยู่รอบ ๆ ก็ตกตะลึงเช่นกัน!
ตู้ไห่เฟิงถามว่า “พ่อ คือไห่ชิงจริง ๆ เหรอ?!”
ตู้ไห่หยางรีบกล่าวว่า “พ่อ รีบเปิดสปีคเกอร์โฟน!”
ตู้เจิ้นหัวรีบเปิดสปีคเกอร์โฟน และได้ยินเสียงจากโทรศัพท์อีกฝั่งหนึ่ง ตู้ไห่ชิงกล่าวด้วยเสียงสะอึกสะอื้นว่า “พ่อ เป็นฉันจริง ๆ ฉันยังมีชีวิตอยู่ และจือหยูก็ยังมีชีวิตอยู่เช่นกัน ตอนนี้เธออยู่ข้างฉัน”
ซูจือหยูกล่าวด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นเช่นกัน “คุณตา…..ฉันเอง…..ฉันจือหยู…..”
ทันใดนั้นทั่วทั้งตระกูลตู้ก็คึกคักเจี๊ยวจ๊าวขึ้นมาทันที!
ตู้เจิ้นหัวลุกขึ้นยืนทันที และถามว่า “ตอนนี้พวกคุณสองแม่ลูกอยู่ที่ไหน?!”
ตู้ไห่ชิงรีบตอบว่า “พวกเราอยู่เขตชานเมืองในเมืองจินหลิง พ่อ ที่นี่ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ รบกวนพ่อช่วยจัดคนมารับพวกเราด้วย”
ตู้เจิ้นหัวกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “รีบบอกตำแหน่งเฉพาะของลูกมา พ่อจะไปพร้อมพี่ชายของลูกทันที!”
ตู้ไห่ชิงกล่าวว่า “ฉันจะใช้โทรศัพท์เครื่องนี้เพิ่มวีแชทของพ่อ และส่งที่อยู่ให้พ่อทันที”
ตู้เจิ้นหัวกล่าวโพล่งออกมาว่า “บอกทิศทางคร่าวๆ ให้พ่อก่อน ลูกอยู่ทิศทางไหนของเมืองจินหลิง พ่อจะได้มุ่งหน้าไปทางนั่นก่อน!”
ตู้ไห่ชิงรีบมองไปที่เฉินจื๋อข่าย เฉินจื๋อข่ายพูดโดยไม่ออกเสียงว่าอยู่ทางทิศเหนือ จากนั้นตู้ไห่ชิงจึงรีบกล่าวว่า “พ่อ ฉันอยู่ทางเหนือของเมืองจินหลิง”
“โอเค!” ตู้เจิ้นหัวรู้สึกตื่นเต้นมากและรีบกล่าวว่า “ตอนนี้ฉันส่งที่อยู่ผ่านวีแชทให้พ่อเลย พ่อจะออกเดินทางทันที!”
หลังจากวางสายแล้ว ตู้เจิ้นหัวก็กล่าวอย่างตื่นเต้นกับตู้ไห่เฟิงและตู้ไห่หยางว่า “ไห่เฟิง ไห่หยางเตรียมรถ พวกคุณสองคนไปรับพวกเธอพร้อมกับพ่อด้วย”
ตู้ไห่ผิงรีบกล่าวว่า “พ่อ ฉันไปด้วย!”
ตู้เจิ้นหัวโบกมือ “ไห่ผิง ลูกไม่ต้องไปแล้ว ให้พ่อครัว หมอ และแม่บ้านเตรียมตัวไว้ เตรียมอาหาร เตรียมตรวจร่างกาย และทำความสะอาดห้องนอนด้วย”
ขณะที่พูด เขาถอนใจด้วยความเจ็บปวดและกล่าวว่า “ไม่รู้ว่าช่วงหลายวันที่ผ่านมาพวกเธอสองแม่ลูกใช้ชีวิตอย่างไร? ได้รับความลำบากไหม?”
ตู้ไห่ผิงพยักหน้าต่อเนื่อง “ได้ค่ะพ่อ งั้นฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”
ตู้เจิ้นหัวส่งเสียงอืมประโยคหนึ่ง จากนั้นเรียกลูกชายทั้งสองคนแล้วก็ออกไปจากบ้านอย่างรีบเร่ง
อีกด้านหนึ่ง ตู้ไห่ชิงได้ส่งสถานที่อยู่เฉพาะไปให้ตู้เจิ้นหัวผู้เป็นพ่อแล้ว
ตู้ไห่เฟิงขับรถยนต์เจ็ดที่นั่งออกจากบ้าน ขับรถพาพ่อและน้องชายไปยังเขตชานเมืองทางเหนือด้วยความเร่งรีบ
ระหว่างทาง ตู้ไห่หยางซึ่งนั่งคู่คนขับ อดไม่ได้ที่จะหันไปมองตู้เจิ้นหัวที่นั่งอยู่แถวหลังและกล่าวว่า “พ่อ พ่อคิดว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาไห่ชิงและจือหยูไปอยู่ที่ไหน? ผมดูตำแหน่งนี้แล้วมันอยู่ห่างจากพวกเราแค่ 20 ถึง 30 กิโลเมตร แต่ช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมได้ปูพรมค้นหาทั่วเมืองจินหลิงแล้ว แต่ก็ไม่พบเบาะแสที่เกี่ยวข้องเลย”
ตู้เจิ้นหัวรีบถาม “พวกคุณเคยไปหาสถานที่ใกล้เคียงที่ไห่ชิงฟาส่งที่อยู่มาหรือไม่?”
“เคยหาแล้วครับ!” ตู้ไห่หยางกล่าวโพล่งออกมา ”พวกเราค้นหาทั่วเขตการปกครองทั้งหมดของเมืองจินหลิงไปหนึ่งรอบแล้ว”
ตู้เจิ้นหัวกล่าวว่า “จากมุมมองของพ่อ อุบัติเหตุทางรถยนต์ในตอนนั้นรุนแรงมาก การหายตัวไปของไห่ชิงและจือหยู จะต้องได้รับการช่วยเหลือจากผู้อื่น มีแนวโน้มว่าในช่วงนี้พวกเธอจะถูกอีกฝ่ายซ่อนไว้ และพวกเธออาจเพิ่งจะได้รับอิสระก็ได้”
ตู้ไห่เฟิงที่กำลังขับรถถอนหายใจ “พูดตามตรง ผมอยากรู้จักคนที่ช่วยพวกเธอสองแม่ลูกคือใครจริง ๆ ความแข็งแกร่งและฐานะภูมิหลังของบุคคลนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นคนของตระกูลไหน?”
ตู้เจิ้นหัวพยักหน้าและกล่าวว่า “สถานการณ์เฉพาะจะทราบได้หลังจากพบพวกเธอแล้วเท่านั้น”
ครึ่งชั่วโมงต่อมาตู้ไห่เฟิงขับรถมาถึงที่อยู่ที่ตู้ไห่ชิงส่งมา บนถนนในชนบทนี้ ไม่เห็นแม้แต่เงาของคนและก็ไม่มีรถสักคัน
ความจริงเมื่อสิบนาทีที่แล้ว เฉินจื๋อข่ายได้ให้คนของเขาขับรถไปที่หมู่บ้านถัดไป ในขณะที่ตนเองคุ้มครองความปลอดภัยของตู้ไห่ชิงและซูจือหยูอยู่ในที่ลับ หลังจากที่พวกเธอสองแม่ลูกถูกรับตัวไปแล้ว ค่อยให้ลูกน้องมารับตนเอง