ในเวลานี้ ตู้ไห่ชิงและซูจือหยูซ่อนตัวอย่างระมัดระวังในคูน้ำแห้งข้างถนน เพื่อรอการมาถึงของครอบครัว
ในไม่ช้า มีไฟสีขาวสองดวงปรากฏขึ้นที่ปลายถนน และรถเพื่อการพาณิชย์ที่ตู้ไห่เฟิงขับตรงไปยังตำแหน่งนั้นแล้ว
ตู้เจิ้นหัวรีบโทรหาตู้ไห่ชิง และพูดกับเธอว่า:”ไห่ชิง ลูกเห็นรถของพ่อไหม?”
ตู้ไห่ชิงพูดว่า:”พ่อ หนูเห็นรถที่อยู่ห่างออกไปประมาณห้า-หกร้อยเมตร แต่หนูไม่แน่ใจว่าคือรถของพ่อหรือเปล่า?”
ตู้เจิ้นหัวจึงพูดว่า:”พ่อจะให้พี่ของหนูเปิดไฟสูงสองครั้ง”
เมื่อตู้ไห่เฟิงได้ยินเช่นนี้ เขาก็เปิดไฟสูงสองครั้งอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้น ตู้ไห่ชิงเดินออกจากคูน้ำข้างๆ และโบกมือให้รถที่ข้างถนน
ตู้ไห่เฟิงที่นั่งอยู่ข้างคนขับเห็นเธอทันที และพูดอย่างตื่นเต้นว่า:”คือไห่ชิง รีบไปเร็ว!”
ตู้ไห่เฟิงเหยียบคันเร่ง รถเพื่อการพาณิชย์ก็ขับไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้น รถหยุดอยู่ข้างๆ ตู้ไห่ชิง และเพิ่งจอดนิ่ง ประตูคนขับ ข้างคนขับ และเบาะหลังทั้งสามก็เปิดออกพร้อมกัน
ตู้เจิ้นหัว ตู้ไห่เฟิง และตู้ไห่หยางรีบลงจากรถ
เมื่อตู้เจิ้นหัวเห็นตู้ไห่ชิง ก็พูดสะอื้นอย่างควบคุมอารมณ์ไม่ได้:”ไห่ชิง ที่ลูกกับจือหยูหายไปในช่วงเวลานี้ พ่อเป็นห่วงแทบตาย……”
ตู้ไห่ชิงร้องไห้ออกมา เข้าไปกอดพ่อ แล้วร้องพูดว่า:”พ่อ หนูขอโทษ ที่ทำให้พ่อเป็นห่วงค่ะ……”
ในเวลานี้ ซูจือหยูก็มาตรงหน้าตู้ไห่ชิงเช่นกัน จับแขนตู้เจิ้นหัวเบา ๆ และพูดสะอื้นว่า: “คุณตา……”
ตู้เจิ้นหัวรีบโอบกอดซูจือหยูเบา ๆ และพูดอย่างดีใจว่า:”เด็กดี หนูไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว……”
ซูจือหยูมองตู้ไห่เฟิง และตู้ไห่หยางอีกครั้ง พูดสะอื้นว่า:”น้าชายใหญ่ น้าชายรอง…..ลุง ขอโทษที่ทำให้พวกคุณเป็นห่วงค่ะ”
ตู้ไห่เฟิงรีบพูดว่า:”เด็กโง่ พูดอะไรแบบนี้ล่ะ หนูและแม่ปลอดภัยดี แม้ว่าน้าชายใหญ่ของหนูจะทิ้งชีวิตไปครึ่งหนึ่งก็คุ้ม……”
ทันใดนั้นตู้เจิ้นหัวอดไม่ได้ที่จะถามคำถามที่เอยากถามมากที่สุด:”ไห่ชิง ช่วงนี้ลูกกับจือหยูอยู่ที่ไหนกัน? ใครช่วยพวกเธอไว้?”
ตู้ไห่ชิงถอนหายใจ และพูดจากใจว่า:”พ่อคะ เรื่องนี้……เรื่องมันยาวจริงๆ ในเวลาอันสั้นนี้ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหนดี……”
ทันใดนั้น ตู้ไห่หยางพูดว่า:”พ่อครับ ผมว่าเราขึ้นรถกลับบ้านก่อนเถอะ มีอะไรจะคุยก็คุยระหว่างทาง คุยไม่จบก็กลับบ้านคุยต่อ”
“ใช่ ใช่ ใช่!” ตู้เจิ้นหัวรีบพูด:”คุยกันในรถ!”
ด้วยเหตุนี้ เขาได้เปิดประตูด้านหลังของรถเพื่อการพาณิชย์ และพูดกับสองแม่ลูกว่า:”รีบขึ้นรถ เรากลับบ้านกันก่อน!”
ตู้ไห่ชิงพยักหน้า และรีบพูดว่า:”พ่อขึ้นก่อนค่ะ”
ตู้เจิ้นหัวดันเธอเบา ๆ และพูดว่า:”ลูกกับจือหยูขึ้นไปก่อน”
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ตู้ไห่ชิงก็ไม่ยืนกรานอีกต่อไป ดึงซูจือหยูขึ้นรถก่อน
จากนั้น พอตู้เจิ้นหัวขึ้นรถ ตู้ไห่เฟิงก็ขับรถออกไป
เมื่อเห็นรถเพื่อการพาณิชย์แล่นออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ เฉินจื๋อข่ายที่แอบอยู่ที่มืดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก หยิบมือถือออกมาโทรหาเย่เฉิน และพูดว่า:”คุณชาย คุณผู้หญิงตู้ และคุณซู พบกับครอบครัวของพวกเธอแล้ว ”
เย่เฉินที่อยู่ปลายสาย ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพูดว่า:”เมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันก็ควรกลับบ้านด้วย”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง:”เหล่าเฉิน นายทำงานหนักตั้งแต่เมื่อวานจนถึงตอนนี้ สองวันนี้ก็พักผ่อนให้เต็มที่นะ!”
เฉินจื๋อข่ายยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า:”ผมแค่ตามคุณไปซีเรียหนึ่งรอบ ไม่เหนื่อยเลยสักนิด แต่สองวันมานี้ คุณชายเองก็เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจมามากแล้ว”
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:”ดังนั้นฉันก็คิดที่จะพักสองวัน”
เฉินจื๋อข่ายรีบพูดว่า:”คุณชาย ดูเหมือนว่าวันเกิดของคุณใกล้จะถึงแล้ว คุณมีแผนอะไรไหม?”
เย่เฉินพูดอืม แล้วพูดว่า:”เรื่องวันเกิดไม่ต้องเปิดเผยหรอก วันนั้นหนานหนานมาเล่นคอนเสิร์ตพอดี ฉันจะพาภรรยาไปดูคอนเสิร์ตของเธอ ถือว่าฉลองวันเกิดแล้วกัน”