เมื่อทหารคนนั้นเห็นซูโสว่เต้ากระทืบเท้าด้วยความโกรธ ก็พูดด้วยสีหน้าจริงจังในทันทีว่า: “เฮ้ย! แกไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่มั้ย? ระวังคำพูดของแกด้วย! ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่เกรงใจแกแล้ว!”
ซูโสว่เต้าพูดอย่างโกรธเคือง: “ไม่เกรงใจฉันเหรอ? พวกเรามาพูดกันด้วยเหตุผล การก่อสร้างบนไซต์งานก่อสร้างที่ไหนก็ตาม ก็ต้องมีพักเที่ยงบางเวลา มีอย่างพวกแกที่ไหนกันที่ทำส่งเดชแม่งยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่แบ่งกลางคืนกลางวัน? อยู่ในประเทศของพวกเรา มีเพียงช่วงกลางวันในวันทำงานที่อนุญาตให้ทำการเคลื่อนไหวใหญ่เหล่านี้ได้ ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อถึงเวลาเลิกงาน ไซต์งานก่อสร้างทั้งหมดก็หยุดงานพักผ่อน พวกแกกลับดี ทำงานขึ้นมาก็ไม่มีจบ ถ้ายังให้พวกแกทำแบบนี้ต่อไปอีก กูจะเป็นโรคประสาทที่มีอาการอ่อนเพลียเรื้อรังแล้วนะโว้ย! แกไปเรียกจอมพลคามมิตของพวกแกออกมาให้ฉัน ฉันจะถามเขาต่อหน้า!”
ทหารพูดอย่างเย็นชา: “ฉันจะบอกแกนะ ตอนนี้พวกเรากำลังสร้างป้อมปราการถาวรเหล่านี้และแนวป้องกันด้านหลังด้วย ล้วนเป็นคำสั่งของจอมพลคามมิตเอง ต้องการให้พวกเราสร้างให้เสร็จโดยเร็วที่สุด เรื่องราวนี้กลายเป็นประเด็นสำคัญสำหรับฐานทัพทั้งหมดของพวกเรา เรื่องอะไรก็ตามจะต้องหลีกทางให้มัน อย่าว่าแก ต่อให้เป็นรองผู้บัญชาการของเรา ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะตั้งคำถาม!”
หลังจากที่ซูโสว่เต้าฟังจบ คนทั้งคนก็มึนงง
“แกว่าอะไรนะ? ตอนนี้พวกแกกำลังสร้างป้อมปราการถาวรและแนวป้องกันด้านหลังเหรอ?!”
“ถูกต้อง!”ทหารคนนั้นก็พูดอย่างภาคภูมิใจ: “ตอนนี้พวกเรากำลังก่อสร้างชุดป้องกันอันทรงพลังสำหรับโจมตีและป้องกัน ยิ่งไปกว่านั้นยังต้องเตรียมกำลังสำรองทางยุทธศาสตร์สำรองจำนวนมากไว้ล่วงหน้า ตอนนี้ป้อมปราการถาวรบนภูเขาทั้งสี่ด้านของพวกเรา และแนวป้องกันด้านหลังได้เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว ถ้าเวลามากอีกหน่อย ภูเขาหลายลูกนี้ก็จะขูดอุโมงค์อย่างแน่นหนา ถึงเวลานั้น ทั้งซีเรียก็ไม่มีใครสามารถโจมตีเข้ามาได้!”
หลังจากที่ซูโสว่เต้าฟังจบ คนทั้งคนก็ตกตะลึงจนตาค้าง
มิน่าล่ะถึงได้ดังตูมตามตลอดทั้งวัน ตูมตาม ที่แท้คือสร้างป้อมปราการ!
มิน่าล่ะทุกวันนี้ข้างนอกมีขบวนรถบรรทุกมาส่งของอย่างต่อเนื่อง ที่แท้ฮามิดก็ทำป้อมปราการถาวรไปด้วย และทำยุทธศาสตร์สำรองไปด้วย
สิ่งนี้ทำให้ในใจของซูโสว่เต้าสงสัย และแอบคิดว่า: “ฮามิดไอ้หมอนี่ เรียนรู้อุบายทฤษฎียุทธศาสตร์ขุดหลุมหลบภัยทางอากาศให้ลึกนี้ และกักตุนอาหารเพื่อเตรียมพร้อมการต่อสู้มาจากไปไหนกันแน่?”
“ประเด็นสำคัญเขาแม่งจะเป็นคนตะวันออกกลาง จะขุดหลุมหลบภัยทางอากาศให้ลึก และกักตุนอาหารเพื่อเตรียมพร้อมการต่อสู้ก็ช่างเถอะ ทำไมยังทำโครงการก่อสร้างแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ด้านหลังขึ้นมาได้? นี่เป็นความสามารถที่ชำนาญที่สุดเมื่อหลายสิบปีก่อนของกองทัพของพวกเรา! ทำไมให้คนที่ไม่มีการศึกษาอย่างแกเรียนรู้ไปได้?”
“เมื่อมองย้อนกลับไปที่การต่อสู้ของซ่างกานหลิ่ง หนึ่งในข้อได้เปรียบหลักประการหนึ่งของกองทัพของพวกเราก็คือโครงการก่อสร้างแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ด้านหลัง ถ้าหากศัตรูระดมยิงจากด้านนอกของภูเขา เป็นการยากที่จะยิงโดนแนวป้องกันด้านหลังด้านภายในของภูเขา ก็อาศัยอุบายนี้ กระสุนปืนใหญ่หลายล้านนัดจากพันธมิตรข้ามชาติล้มเหลวในการเอาชนะพวกเราได้ นับเป็นปาฏิหาริย์ของการทำสงครามภาคพื้นดิน! ตอนนี้กลับให้หลานชายอย่างฮามิดได้เรียนรู้! มีอย่างนี้ที่ไหนกัน!”
“ยิ่งไปกว่านั้น ระดับการพัฒนาโดยรวมของซีเรียในตอนนี้ค่อนข้างต่ำ ไม่ว่าจะเป็นกองกำลังรัฐบาลหรือกองกำลังต่อต้านรัฐบาล ก็ยังหยุดอยู่ในระดับพลังยิงในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ประกอบกับว่าเดิมทีซีเรียก็เต็มไปด้วยพื้นที่ภูเขา เรียนรู้อุบายของซ่างกานหลิ่งนั้นจำเป็นต้องบอกว่า ยังเหมาะกับการยับเยินจริงๆ!”
ซูโสว่เต้าคิดแบบนี้ ในหัวก็มีร่างของคนคนหนึ่งแวบเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“เย่เฉิน! คงจะเป็นเย่เฉิน! คงจะเป็นไอ้หลานชายคนนี้ที่แอบเอาสมบัติของกองทัพของพวกเรา สอนให้กับหลานชายอย่างฮามิด! นี่ถ้าอยู่เมื่อหลายสิบปีก่อน ไอ้สารเลวอย่างเย่เฉินนี้ก็จะถูกยิงตายได้!”
เมื่อคิดถึงว่าฮามิดให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากขนาดนี้ ซูโสว่เต้าก็รู้ว่า ตอนนี้ฮามิดแปลงร่างเป็นคลั่งไคล้โครงสร้างพื้นฐานในเวอร์ชันซีเรีย ตัวเองประท้วงแบบนี้ก็ไม่มีประโยชน์ด้วยซ้ำ
ดังนั้น เขาก็พูดอย่างโกรธเคืองกับทหารคนนั้นว่า: “พ่อหนุ่ม ขอคุยอะไรกับนายหน่อยได้มั้ย?”
ทหารคนนั้นมองดูเขาอย่างระมัดระวัง และถามว่า: “แกคิดจะทำอะไร?”