บทที่ 3063

และในเวลาเดียวกัน ทหารของรัฐบาล 5,000 นายอยู่ห่างจากตำแหน่งของคามมิตไม่ถึง 40 กิโลเมตร เนื่องจากความคล่องตัวของทุกนาย คาดว่าพวกเขาจะไปถึงสถานที่ที่กำหนดไว้ภายใน 40 นาที และในฐานของคามมิตก็เต็มไปด้วยบรรยากาศคึกคัก จุดระเบิดมากกว่า 140 จุดที่ฝังไว้ล่วงหน้า ถูกควบคุมโดยแผนกระเบิดและวิศวกร 14 คน บลาสเตอร์ที่อยู่ตรงหน้าของแต่ละคน ได้กำกับตำแหน่งและเลขไว้แล้ว และในขณะเดียวกันในมือของพวกเขาก็ถือเครื่องส่งรับวิทยุโดยใช้ช่องสัญญาณเฉพาะ เมื่อศัตรูปรากฏตัว เมื่อทหารที่รับผิดชอบการลาดตระเวนระบุตำแหน่งของศัตรูได้แล้ว พวกเขาจะแจ้งจุดระเบิดที่ต้องระเบิดผ่านช่องวิทยุสื่อสารนี้ ในเวลานั้น ตราบใดที่ผู้รับผิดชอบงานระเบิดพบว่าจุดระเบิดที่จะระเบิดนั้นอยู่ในการควบคุมของเขา จะจุดชนวนระเบิดที่กำหนดไว้ทันที ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าจะมีคน10 กว่าคนที่ควบคุมจุดระเบิดมากกว่า 100 จุด ก็จะไม่มีการดำเนินการที่ผิดพลาด ในเวลาเดียวกัน หน่วยสอดแนมของคามมิตก็กำลังเฝ้าดูทางทุกเส้นที่ขึ้นไปบนภูเขาอย่างตั้งใจ และรับประกันว่าโดรนจะบินร่อนค้างอยู่ในอากาศเสมอ แม้ว่าความสามารถในการสังเกตของโดรนในเวลากลางคืนจะลดลงอย่างมาก แต่ถ้าคู่ต่อสู้มีกองทัพการเดินทัพขนาดใหญ่ ก็จะมีแสงสว่างแน่นอน และถึงแม้แสงจะหายากในภูเขาที่มืดมิด แต่มุมมองของโดรนสามารถมองเห็นได้ทั้งหมด ดังนั้นจึงสามารถตรวจจับศัตรูในเวลากลางคืนได้ง่ายขึ้น เฉินจงเหล่ยนั่งอยู่ในห้องนักบินของเครื่องบิน กำลังสำรวจดูพื้นที่นอกหน้าต่าง พื้นที่ภูเขาของซีเรียอยู่ห่างไกลและอากาศไม่ถ่ายเท พอดึกกลางคืน จะมีแสงไฟเพียงไม่กี่จุดในพื้นที่ที่กว้างใหญ่ของเนินเขา ส่วนใหญ่จะเป็นหมู่บ้านบนภูเขา และบางส่วนอยู่ในองค์กรต่อต้านขนาดเล็ก นักบินสองคนของเครื่องบินลำนี้เป็นทหารของสำนักว่านหลง เพราะพวกเขากังวลว่านักบินของกองทัพอากาศซีเรียจะมีประสบการณ์การบินไม่เพียงพอ เฉินจงเหล่ยจึงใช้คนของเขามาแทน ณ ตอนนี้ กัปตันก็พูดว่า:”ท่านจอมพล เราจะไปถึงตำแหน่งร่มชูชีพในอีก20นาที” เฉินจงเหล่ย มองออกไปนอกหน้าต่าง และทำท่าเหมือนคิดอะไรอยู่ แล้วพูดว่า:”สถานที่นี่มันล้าหลังจริงๆ ว่ากันว่าหลายหมู่บ้านในพื้นที่สูงยังไม่ได้ต่อสายไฟเลย” “ใช่ครับ”กัปตันพยักหน้าและพูดว่า:”ไฟส่วนใหญ่ที่เราสังเกตได้จากด้านบน เป็นคบไฟที่จุดอยู่ในหมู่บ้าน แต่ที่ที่สามารถใช้ไฟได้นั้น โดยทั่วไปแล้วจะเป็นกองกำลังทหารขององค์กรต่อต้าน และมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่สามารถใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้าได้” เฉินจงเหล่ยเบ้ปาก และพูดว่า:”ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่า ใช้อาวุธล้าหลังแบบนี้ ทำไมถึงยังเสียสละพี่น้องทหารจำนวนมากขนาดนี้ได้……ฉันมีความรู้สึกที่ไม่ยังรู้เกิดขึ้นในใจ ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกสับสนเล็กน้อย” กัปตันรีบพูดว่า:”ท่านจอมพล ท่านไม่ต้องเป็นกังวลมากเกินไป ที่เราแพ้สงครามในตอนกลางวัน เหตุผลหลักก็คือประเมินศัตรูต่ำเกินไป นอกจากนี้ ปราการของข้าศึกอยู่ตรงนั้นแหละ ๆ เราเสียเปรียบจริงๆ” แต่ว่า ถ้าจู่โจมตอนกลางคืน พวกเขาจะต้องรับมือไม่ได้แน่นอน! ” “ไม่พูดถึงอย่างอื่น แค่อุปกรณ์สำหรับการมองเห็นตอนกลางคืน เกรงว่าพวกเขาคงจะซื้อไม่ไหว ถึงจะมีก็คงมีเพียงไม่กี่ชุดก็ดีมากพอแล้ว” “เมื่อพวกเราหนึ่งพันคนเข้าไป อุปกรณ์การมองเห็นตอนกลางคืนของพวกมันก็จะไร้ประโยชน์ แม้ว่าจะมีทหารมากแค่ไหน ส่วนใหญ่ก็เหมือนกับคนตาบอด ถึงตอนนั้นต้องไม่สามารถต้านทานการโจมตีของเราได้อย่างแน่นอน” เฉินจงเหล่ยพยักหน้าเล็กน้อย:”ฉันหวังว่าทหารที่กล้าหาญและรวดเร็วฉับไวของเราจะสามารถทำลายล้างพวกมันได้ในคราวเดียว” สิบนาทีต่อมา ไฟเตือนในห้องโดยสารก็สว่างขึ้น ประตูที่หางเครื่องบินค่อยๆ เปิดออก เหล่าทหารก็รู้ดีว่านี่เป็นสัญญาณให้เตรียมกระโดดร่ม ดังนั้นจึงลุกขึ้นทีละคน และตรวจดูกระเป๋าร่มชูชีพของกันและกัน ยี่สิบนาทีต่อมา เมื่อเครื่องบินมาถึงตำแหน่งกระโดดร่ม ทหารก็ลงมาจากท้องฟ้าทีละคน แล้วตกลงมายังตำแหน่งของคามมิตราวกับเม็ดฝน ก่อนที่พลร่มคนแรกจะลง คามมิตก็ได้รับการเตือนจากหน่วยสอดแนมว่า พวกเขาได้พบพลร่มชูชีพจากการแว่นตามองกลางคืนและอุปกรณ์ถ่ายภาพความร้อน ทุกคนจึงกระปรี้กระเปร่ามากๆ รอคนกลุ่มนี้ติดกับอีกครั้งเอง