บทที่ 3064

เมื่อคนกลุ่มแรกจำนวน 500 คนกำลังลงใกล้แนวสันเขาของภูเขาฝั่งใต้ทีละคน และ 500 คนอีกกลุ่ม ก็กระโดดลงจากเครื่องบินด้วย และเริ่มลงสู่แนวสันเขาของยอดเขาฝั่งเหนือเนื่องจากการกระโดดร่มของพลร่มนั้นได้รับผลกระทบจากลม ทิศทางลม รวมถึงความสามารถในการควบคุมส่วนบุคคล จึงเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะกระโดดไปยังพื้นที่เดียวกันพร้อมๆ กัน ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถลงจอดใกล้กับเป้าหมายก่อนเท่านั้น จากนั้นจึงเคลื่อนไหวด้วยกันจากทุกทิศทางไปยังพื้นที่เป้าหมาย โดยทั่วไปแล้ว พลร่มจำเป็นต้องป้องกันไม่ให้ร่มชูชีพพันกันในอากาศ ดังนั้นพวกเขาจะรักษาระยะห่างที่ปลอดภัยจากสหายคนอื่นๆ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะเบี่ยงเบนไปสองสามร้อยเมตรเมื่อลงพื้น หรืออาจจะหลายพันเมตร โดยเฉพาะอย่างยิ่งการกระโดดร่มตอนกลางคืน ถึงแม้จะเบี่ยงเบนไปสักสองสามกิโลเมตรก็ไม่น่าแปลกใจ ดังนั้น หลังจาก 500 คนกลุ่มแรกลงพื้น สิ่งแรกที่พวกเขาทำคือรวมพลอย่างรวดเร็ว เพื่อไปยังพื้นที่เป้าหมาย แต่ว่า สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดก็คือ พวกเขาโดดร่มลงมา และในระหว่างการรวมตัว พวกเขาไม่พบทหารคุ้มกันเลย และไม่พบป้อมปราการที่ซ่อนอยู่ของศัตรู เมื่อมองดูภูเขาทั้งลูกด้วยแว่นตามองกลางคืน พวกเขาไม่พบร่องรอยของศัตรูเลย ยกเว้นคนของพวกเขาที่มีเครื่องหมายพิเศษบนตัว ทหารบางคนที่มีเครื่องจับความร้อนก็เริ่มตรวจสอบไปรอบๆ ทันที แต่ยังคงไม่พบอะไรเลย สาเหตุที่มองไม่เห็นศัตรูก็เพราะว่า ตอนนี้ทหารของคามมิตซ่อนตัวอยู่ในบังเกอร์บนเนินเขาทั้งสองข้างของภูเขา อุปกรณ์จับความร้อนที่ใช้ในการสังเกตการณ์ด้านบนของภูเขา ยังถูกส่งไปยังป้อมปราการผ่านเส้นสัญญาณ ดังนั้นตอนนี้แนวสันเขาทั้งหมดของยอดเขาจึงอยู่ในสภาพที่ไม่มีการป้องกัน เมื่อผู้บังคับบัญชารายงานสถานการณ์แบบเรียลไทม์แก่เฉิน จงเหล่ย ซึ่งกำลังบินวนอยู่เป็นวงกลมขนาดใหญ่บนกลางอากาศ เฉินจงเหล่ยไม่ได้แปลกใจอะไรมาก เพราะเขารู้ดีว่าศัตรูมีบังเกอร์อยู่ด้านหน้าและหลัง จึงไม่แปลกที่จะละเลยการป้องกันบนยอดเขา หากเป็นเขาเอง ในสถานการณ์ที่ด้านหน้าและด้านหลังแข็งแรง เขาจะไม่ยอมเสียพลังป้องกันบนยอดภูเขา แต่ว่าในสถานการณ์ปกติ ถ้าอยากบุกถึงยอดเขา ก็ต้องไปในทางเนินด้านหน้าและหลัง ดังนั้นเขาจึงเตือนผู้บัญชาการแนวหน้าของเขาทันทีว่า ต้องใช้ประโยชน์จากการละเลยของการป้องกันบนยอดเขาของศัตรู และรวมพลให้เสร็จโดยเร็วที่สุด จากนั้นกองพันทหารพลร่มแรกจะโจมตีแบบจู่โจมก่อน และกองพันทหารพลร่มสองจะใช้โอกาสบีบจากทางเหนือ และกันศัตรูไว้ในหลุมโดยตรง แล้วทำลายให้สูญสิ้น เฉินจงเหล่ยตามว่านพั่วจวินออกรบมาจนถึงปัจจุบัน และการต่อสู้ที่คล้ายคลึงแบบนี้ เขาเคยรบมาหลายครั้งแล้ว เขาเข้าใจหลักการอย่างหนึ่งอย่างลึกซึ้ง ในตอนที่ทำโครงการก่อสร้างแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์การซ่อนตัว ถ้าทางฝั่งของเขาอยู่ไกลจากโครงการก่อสร้างแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ อีกฝ่ายก็จะได้เปรียบ แต่ถ้าฝั่งของเขาอยู่ใกล้กับโครงการก่อสร้างแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ ฝั่งของเขาก็จะได้เปรียบ ในช่วงสงครามตะวันตกเฉียงใต้ เมื่อศัตรูถูกกันไว้ในหลุมหลบภัย แทบจะมีเพียงตายแค่ทางเดียวเท่านั้น ทหารฝั่งเราโยนระเบิดมือสองสามลูกเข้าไป ก็จะสามารถทำให้หลุมหลบภัยกลายเป็นหลุมศพของพวกเขาได้ ดังนั้น ในเวลานี้เฉินจงเหล่ยได้วางแผนมาเป็นอย่างดีแล้วว่า คืนนี้เขาจะกวาดล้างกองกำลังคามมิตออกไปอย่างแน่นอน! พลร่ม 500 นายในกองพันทหารพลร่มแรกรวมพลกันอย่างรวดเร็ว พวกเขาคิดว่าพวกเขาประสบความสำเร็จอย่างมากในการลักลอบเข้าไปในครั้งนี้ ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้คามมิตตื่นเต้นสุดๆก็คือ มีจุดระเบิดหกจุดที่สามารถปิดบริเวณที่พวกเขารวมพลกันได้ และในจุดระเบิดเหล่านั้น สิ่งที่ฝังอยู่คือวัตถุระเบิดแรงสูงที่สามารถระเบิดหินได้! ยี่สิบนาทีต่อมา กองพันทหารพลร่มแรกรวมตัวกันเสร็จแล้ว และในเวลาเดียวกัน กองพันทหารพลร่มสองก็กระโดดร่มเสร็จสิ้นแล้ว และเริ่มรวมพล หลังจากที่กองพันทหารพลร่มสองรวมพลใกล้จะเสร็จแล้ว ผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มสั่งการโจมตี! พวกเขาวางแผนที่จะโจมตีด้านหน้าของหลุมโดยตรง ทำลายการป้องกันของศัตรูไป ดึงดูดศัตรูของด้านหลังออกมา และในเวลาเดียวกันก็ยังดึงดูดศัตรูที่ซ่อนอยู่ในอีกหลายๆ ทิศทางมาด้วย ในขณะนั้น กองพันทหารพลร่มสองจะขึ้นมาจากด้านหลัง และจัดการฝ่ายตรงข้ามโดยตรง