“111ปี?!”เท็นโนพูดย้ำอย่างตะลึงงัน เธอไม่อยากเชื่อเลยว่ายาธรรมดานี้ จะมีประสิทธิภาพอย่างมาก
แต่ว่า เมื่อนึกถึงประสบการณ์ที่ได้รับด้วยตัวเองเมื่อกี้ของเธอ เธอโยนความสงสัยทั้งหมดให้ไกลจนมองอะไรไม่เห็นทั้งสิ้น
ตอนนี้ เธอคิดในใจว่า:”ยานี้วิเศษมาก! เมื่อกี้ฉันกินไปแค่เศษหนึ่งส่วนสี่ของยา และตื่นขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ ถ้าฉันกินยาทั้งเม็ดได้ ประสิทธิภาพจะยิ่งน่าทึ่งขึ้นไปอีกแน่นอน!”
เมื่อคิดถึงนี้ เธอจึงพูดด้วยความเคารพว่า:”คุณเย่ วางใจได้เลย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะช่วยเหลือเฮเลน่าอย่างเต็มที่ และให้ความร่วมมือกับคำขอของคุณเย่อย่างเต็มที่แน่นอน!”
มีแต่ผู้ที่รอดจากความตายเท่านั้น ที่จะรู้ว่าชีวิตมีค่าเพียงใด
สำหรับเท็นโนยุโรปเหนือสูงอายุ ก็เป็นแบบนี้เช่นกัน
เธอเคยสัมผัสความรู้สึกใกล้ตายมาแล้วครั้งหนึ่ง ผ่านความมืดมิดและความโดดเดี่ยวมายาวนานแบบนั้น ดังนั้นสำหรับเธอแล้ว ตอนนี้ การมีชีวิตอยู่จึงสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด
เงิน อำนาจ ศักดิ์ศรีใดๆ ล้วนไร้ค่าเมื่ออยู่ต่อหน้าการมีชีวิตอยู่ที่แข็งแรง
ตำแหน่งเท็นโนแล้วยังไงล่ะ? เธอตกอยู่ในอาการหมดสติด้วยตัวตนที่เป็นเท็นโน จนเกือบจะตายหลายครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ?
ตอนนี้ เธอไม่อยากมียศเท็นโน หรือแม้แต่ยศราชวงศ์ใดๆ ก็ไม่เอา ขอแค่เธอสามารถมีสุขภาพดี อายุยืน แม้ว่าเธอจะเป็นหญิงชราตัวน้อยที่ธรรมดาที่สุด เธอก็เต็มใจมากๆ
ตอนนี้ เธอมีเป้าหมายชีวิตที่สำคัญที่สุดในอนาคตทันที นั่นคือพยายามได้ยาวิเศษจากเย่เฉินให้มากขึ้น
“มีชีวิตอยู่ต่อไปอีกสองสามปี จะพอได้ไง!”
“ไม่ว่ายังไง ก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกยี่สิบ สามสิบปี!”
ไม่กี่นาทีต่อมา เท็นโนก็ค่อยๆ หากการควบคุมร่างกายของเธอกลับคืนมา และในขณะเดียวกัน เธอรู้สึกว่าสภาพร่างกายของเธอดีขึ้นมากจริงๆ จากก่อนหน้านี้ที่เธอป่วย
เธอแค่คุ้นเคยกับมันง่ายๆ ไม่กี่นาที ก็สามารถลุกจากเตียงได้ด้วยตัวเอง และถึงกับพยายามยืนบนพื้นให้สำเร็จ
ในเวลานี้ ลึกๆ ในใจของเท็นโนรู้สึกตื่นเต้นมาก เธอคุกเข่าลงกับพื้นแทบจะไม่ต้องคิดเลย และพูดกับเย่เฉินอย่างซาบซึ้งว่า:”คุณเย่ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตไว้ค่ะ!”
เย่เฉินยิ้มบาง เอื้อมมือออกไปพยุงเธอขึ้น และพูดด้วยท่าทางหยิ่งยโส:”ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะเป็นกุ้ยเหรินที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของท่าน การช่วยชีวิตท่านเป็นเพียงจุดเริ่มต้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ผมจะทำให้ท่านมีอายุยืนยาวเป็นร้อยปี”
เพียงเพราะเธอสัมผัสประสิทธิภาพอัศจรรย์ของยาอายุวัฒนะด้วยตัวเอง ในใจเท็นโนได้ปฏิบัติต่อเย่เฉินเหมือนบูชาเทพยดา และเพื่อที่จะทำให้เขาพอใจ เท็นโนรีบถามด้วยความเคารพ:”คุณเย่ คุณมีคำแนะนำอย่างไร เกี่ยวกับการลงโทษทั้งตระกูลโอลิเวีย?”
เย่เฉินพูดนิ่งๆ:”ผมต้องการให้ท่านใช้พลังงานของราชวงศ์เพื่อขับไล่โอลิเวียออกจากราชวงศ์ และในขณะเดียวกัน ก็ให้พวกเขาถูกพิจารณาคดีตามกฎหมาย ดีที่สุดควรได้รับทัณฑ์บนจำคุกตลอดชีวิต!”
แรกๆ ที่ได้ยินเย่เฉินพูดว่าจำคุกตลอดชีวิต เท็นโนก็รู้สึกอดสงสารไม่ได้ เพราะไม่ว่ายังไงหลายปีมานี้ ไม่มีสมาชิกของราชวงศ์คนไหนถูกตัดสินจำคุก นับประสาอะไรกับจำคุกตลอดชีวิต
แต่ว่า เมื่อเธอคิดว่าโอลิเวียได้ค่อยๆฆ่าเธอทีละนิด และถึงกับพยายามควบคุมความเป็นความตายของเธอ ในใจของเธอก็โกรธขึ้นเรื่อยๆ และเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นเคืองว่า:”เฮเลน่า เธอไปเรียกคนที่รับผิดชอบกองกำลังป้องกันของราชองศ์มา ได้เวลาคิดบัญชีกับโอลิเวียแล้ว!”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า:”ไม่ต้องลำบากหรอกครับ โอลิเวียน่าจะมาหาเองเร็วๆนี้”
เฮเลน่าดูเวลา และพบว่าเมื่อกี้เย่เฉินให้เวลาโอลิเวียคิดครึ่งชั่วโมง และตอนนี้ก็ผ่านไปยี่สิบนาทีแล้ว
ดังนั้นเธอจึงถามว่า:”คุณเย่ ถ้าโอลิเวียตอบตกลงคำขอของคุณ คุณจะลงโทษหล่อนจากเบาไปหนักรึเปล่า?”
เย่เฉินโบกมือ:”ไม่ต้องห่วง หล่อนไม่มีทางเห็นด้วยกับคำขอของผม ผมเชื่อว่าหล่อนจะยอมฆ่าผม มากกว่าให้เงินห้าพันล้านยูโรกับผมอย่างตรงไปตรงมา”