บทที่ 3360 มีชีวิตอยู่ สำคัญกว่าทุกอย่าง

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ราชินีที่ฟื้นฟูการควบคุมร่างกาย ลองลืมตาขึ้นหลายครั้ง แต่ก็ล้มเหลวเพราะแสงไฟที่แสบตา

เฮเลน่าเห็นอย่างนี้ ก็รีบเข้าไปถามอย่างเป็นห่วงว่า “คุณย่าคะ ท่านรู้สึกยังไงบ้างคะ?”

ราชินีเอ่ยปากพูดอย่างยากลำบาก “เฮเลน่า….ฉัน…ฉันสบายดี….เพียง…เพียงแต่สายตายังไม่ชินกับแสงไฟก็เท่านั้น….”

เฮเลน่าสะอื้นขึ้นมาอย่างตื่นเต้นทันที “คุณย่ารอเดี๋ยวนะคะ หนูไปปิดไปดวงใหญ่ทิ้งค่ะ!”

พูดจบก็ลุกขึ้นทันที แล้วไปปิดไฟดวงใหญ่ทั้งหมดในห้องพักผู้ป่วยทิ้ง เหลือเพียงแถบไฟที่แสงไฟอ่อนๆไว้เท่านั้น

ตอนนี้ในที่สุดราชินีถึงได้สามารถลืมตาขึ้นได้ ตามมาด้วย สายตาของเธอค่อยๆฟื้นฟู และเห็นใบหน้าของเฮเลน่าชัดเจนขึ้น

วินาทีนี้ ราชินีทนไม่ไหวสะอื้นขึ้นมา “เฮเลน่า…หลายปีมานี้ย่าไม่ดีเอง…ถ้าหากย่ารู้แต่แรกว่าโอลิเวียเป็นคนที่ชั่วร้ายขนาดนี้ ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่มีทางมอบอำนาจการสืบทอดบัลลังก์ให้กับเธอแน่นอน!”

เฮเลน่าอุทานอย่างตกใจ “คุณย่าคะ ท่านรู้ทุกอย่างแล้ว?”

ราชินีพยักหน้าอย่างเจ็บปวด “ก่อนหน้านี้ที่เธอกับโอลิเวียคุยกันในห้องพักผู้ป่วย ฉันได้ยินทั้งหมด…”

พูดแล้ว เธอก็มองเฮเลน่าอย่างเอ็นดู สะอื้นพูดว่า “เฮเลน่า หลายปีมานี้ เธอลำบากแล้ว!”

ราชินีรู้ดีต่อสิ่งที่เฮเลน่าต้องพบเจอมาหลายปีนี้

แต่หลายปีนี้ก่อนที่เธอจะป่วยหนัก เธอไม่พอใจต่อการที่เฮเลน่าปิดบังสุขภาพร่างกายมาเสมอ ดังนั้นจึงมีอคติต่อเธอ

ดังนั้น เธอจึงได้อนาคตทั้งหมดของราชวงศ์ฝากฝังไว้ให้กับโอลิเวีย

ถึงแม้จะรู้ว่าหลายปีมานี้เฮเลน่าต้องลำบากในราชวงศ์มากแค่ไหน แต่เธอก็เลือกที่จะหลับหูหลับตาข้างหนึ่ง

แต่เธอจะคาดคิดได้ยังไง ว่าในตอนนี้ คนที่ทำร้ายตัวเอง กลับกลายเป็นโอลิเวียคนที่เธอให้ความสำคัญมากที่สุด ส่วนผู้ที่พาคนมาช่วยเหลือตัวเอง กลับเป็นเฮเลน่าคนที่ตัวเองกำจัดตำแหน่งผู้สืบทอดทิ้ง

เมื่อได้ยินคำพูดของราชินี น้ำตาของเฮเลน่าไหลริน สะอื้นว่า “คุณย่าคะ หนูลำบากหน่อยไม่เป็นไรค่ะ แต่โอลิเวียเธอไม่เพียงแต่จะควบคุมท่าน แล้วยังจับตัวคุณแม่ของหนูด้วย ใช้คุณแม่ของหนูมาข่มขู่ บีบบังคับให้หนูแต่งงานกับโอมาน ราโมวิชคณาธิปไตยของรัสเซีย….จนถึงตอนนี้หนูก็ยังไม่รู้ว่าเธอเอาแม่ของหนูไปซ่อนไว้ที่ไหน….”

ราชินีกัดฟันพูดเสียงเข้มว่า “เธอวางใจได้ ฉันจะทวงคืนความยุติธรรมให้กับเธอและแม่เธออย่างแน่นอน!”

พูดจบ เธอมองไปยังเย่เฉินที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก พูดอย่างขอบคุณว่า “ท่านนี้ก็คือคุณเย่ใช่มั้ย!ขอบคุณที่คุณช่วยฉันไว้…”

เย่เฉินพูดอย่างนิ่งเฉยว่า “ผมเห็นแก่เฮเลน่าหลานสาวคุณถึงได้ช่วยเหลือคุณ เพราะงั้นคุณจะต้องจำเรื่องที่คุณตอบตกลงกับผมก่อนหน้านี้ไว้ให้ดี ห้ามกลับคำเด็ดขาด”

ราชินีพูดอย่างไม่ลังเลเลยสักนิดว่า “คุณเย่วางใจได้ พรุ่งนี้ฉันจะประกาศสละราชบัลลังก์ต่อยุโรปเหนือ และมอบตำแหน่งราชินีให้แก่เฮเลน่า!ขณะเดียวกัน ฉันก็จะเป็นคนจัดงานราชาภิเษกของเฮเลน่าด้วยตัวเอง!”

เงียบไปสักพัก ราชินีก็กัดฟันพูดว่า “ส่วนโอลิเวีย ฉันจะให้เธอได้รับบทลงโทษที่สมควรต้องได้รับอย่างแน่นอน!”

เย่เฉินพยักหน้า สะบัดยาอายุวัฒนะหนึ่งส่วนสี่ที่เหลืออยู่ในมือ พูดว่า “เมื่อกี้ที่ผมให้คุณกิน สามารถทำให้ชีวิตของคุณอยู่ต่อได้อีกเพียงสองสามปี ถ้าหากว่าคุณกินยาส่วนที่เหลืออยู่ในมือของผมนี้แล้ว ชีวิตก็จะสามารถยืนยาวมากขึ้นจากฐานสองสามปี เพิ่มอีกสามถึงห้าปี ถ้าหากว่าคุณสามารถทำตามคำสัญญา อย่างนั้นหลังจากนี้สองปีก็ให้มาหาผมที่หัวเซี่ย แล้วผมเองก็จะให้ยาส่วนที่เหลือนี้กับคุณ”

เมื่อราชินีได้ยินคำพูดนี้ ก็ดีใจเป็นอย่างมาก พูดว่า “คุณเย่สบายใจได้ค่ะ ฉันจะทำตาสัญญาอย่างแน่นอน!”

เย่เฉินหยิบเอายาอายุวัฒนะเม็ดที่สมบูรณ์ออกมาจากกระเป๋า พูดยิ้มๆว่า “ส่วนยาเม็ดที่สมบูรณ์นี้ เมื่อทานเข้าไป สามารถเพิ่มอายุให้คุณยืนยาวขึ้นอีกอย่างน้อยยี่สิบปี ถ้าหากว่าคุณให้ความร่วมมืออยู่เสมอ ถึงตอนนั้นผมเองก็จะพิจารณาว่าจะให้คุณเพิ่มอีก หากเป็นอย่างนี้ ให้คุณมีอายุมากถึงร้อยสิบปี ก็ไม่มีปัญหาอะไร”