ไม่นาน ภายในห้องผู้ป่วยของจิมมี่ ก็ถูกอัดล้อมไปด้วยหมอในชุดกราวสีขาว
ผู้เชี่ยวชาญด้านโรคมะเร็งของมาโยคลินิกต่างก็มารวมตัวกันอยู่ที่นี่
คนที่สามารถเข้ามาในห้องผู้ป่วยได้ ต้องเป็นผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในแต่ละแผนกและผู้ชำนาญในห้องปฏิบัติการเท่านั้น ส่วนคนอื่นๆที่ตำแหน่งค่อนข้างเล็ก ทำได้เพียงยืนมองผ่านกระจกใสด้านนอกห้องผู้ป่วย
ทุกคนต่างก็ได้ยินมาว่า มีปาฏิหาริย์ครั้งใหญ่เกิดขึ้นที่ห้องICU ลูกชายของสมิธผู้บริหารระดับสูงของFDA ได้รับการรักษาที่มีประสิทธิภาพเพราะยาดั้งเดิมชนิดหนึ่งที่มาจากหัวเซี่ย และยังได้ยินอีกว่าต้องควบคุมการทานยาของเขาตลอดกระบวนการ ดังนั้น จึงไม่มีใครอยากพลาดโอกาสได้เห็นกับตาตัวเองว่ามันเป็นปาฏิหาริย์หรือแค่ข่าวลือกันแน่
ในเวลานี้ จิมมี่กำลังพยายามกลืนแคปซูลยาในปากลงไปโดยมีแม่คอยช่วยเหลือ
เมื่อแคปซูลยาเข้ามาในปากก็ละลายไปในทันที
จิมมี่เอ่ยพูดอย่างตกใจ “แม่ฮะ ยานั้นเข้าปากมาได้ไม่ทันไรก็ละลายหมดแล้ว….ละลายเร็วกว่าสายไหมอีก！”
สมิธเอ่ยพูดด้วยสีหน้าประหลาดใจ “การละลายน้ำของยานี่ไม่น่าจะดีขนาดนั้นนะ เพิ่งกินเข้าไปไม่ทันไรทำไมละลายหมดแล้วล่ะ?”
เจนนี่ไม่สนใจที่เขาพูด เอ่ยถามลูกชายอย่างรีบร้อนว่า “จิมมี่ รู้สึกยังไงบ้าง?”
หมอเจ้าของไข้เองก็รีบเอ่ยถามขึ้นมาว่า “ใช่จิมมี่ นายรู้สึกยังไง พยายามอธิบายออกมาให้พวกฉันฟังให้ละเอียดที่สุดเท่าที่จะทำได้นะ”
จิมมี่คิดอยู่สักพัก ก็พูดว่า “ผมรู้สึกว่าพอยาเข้าไปในท้องมันจะร้อนๆ หลังจากนั้นก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดบนร่างกายมันทุเลาลงมาก ไม่ปวดหัวแล้วด้วย…..”
ในตอนนี้เอง ผู้ช่วยของหมอเจ้าของไข้ก็จ้องไปที่ข้อมูลและสัญลักษณ์บนจอเครื่องมือแพทย์ พร้อมกับอุทานออกมาอย่างตกใจว่า “ด๊อกเตอร์ครับ ข้อบ่งชี้ของร่างกายจิมมี่เพิ่มขึ้นเร็วมาก ปริมาณอ็อกซิเจนในเลือด ความดันเลือด และอัตราการเต้นของหัวใจก็เพิ่มขึ้นเหมือนกันครับ โดยภาพรวมเพิ่มขึ้นเร็วจนถึงความปกติขั้นต่ำของวัยเด็กแล้วครับ”
หมอเจ้าของไข้กลืนน้ำลาย หลุดปากพูดว่า “ยาอะไรทำไมเห็นผลไวขนาดนี้? อะดรีนาลีนยังไม่เร็วขนาดนี้เลย…..”
ขณะที่พูด เขาก็หันไปสอบถามผู้เชี่ยวชาญในด้านยาที่ยืนอยู่ข้างๆ “ด๊อกเตอร์แมททิว ถ้ามองในมุมผู้เชี่ยวชาญอย่างคุณ เป็นไปได้ไหมว่าในยานี้มีฮอร์โมนเป็นส่วนประกอบ?”
สมิธเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง จึงเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “ใช่！มีความเป็นไปได้มาก! โรงงานยาในหัวเซี่ย ชอบใส่สารเคมีหรือไม่ก็ส่วนประกอบที่มีประสิทธิภาพของแพทย์แผนปัจจุบันลงในยาจีน!”
เขาเอ่ยเสริมว่า “ผมว่ารีบเก็บตัวอย่างในยานี้ ส่งไปตรวจที่ห้องแล็บเถอะครับ”
ผู้เชี่ยวชาญที่ชื่อว่าแมททิวลูบคาง เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าข้องใจ “ ถ้ามองจากผลสัมฤทธิ์ที่รวดเร็วขนาดนี้ อาจจะประกอบไปด้วยฮอร์โมนบางชนิดจริงๆก็ได้ แต่ว่าเท่าที่ผมรู้มา เหมือนจะไม่มีฮอร์โมนตัวไหนเหมาะสมกับสภาพร่างกายของจิมมี่ในตอนนี้นะ ถ้ามีฮอร์โมนตัวนี้จริงๆ เราคงใช้มันไปนานแล้ว….คงไม่รอมาจนถึงตอนนี้หรอก….”
ทุกคนมีสีหน้าเคร่งขรึม
เพราะที่แมททิวพูดมา มันดูสมเหตุสมผลที่สุดแล้ว
พวกเขานำวิธีรักษาและวิธีช่วยชีวิตเท่าที่จะนึกได้มาปรับใช้หมดแล้ว ซึ่งแต่ละวิธีก็ไม่ได้ลองแค่ครั้งเดียวด้วย
มันไม่มีฮอร์โมนตัวไหนสร้างประสิทธิภาพได้ดีขนาดนี้หรอก
สมิธเอ่ยถามขึ้นมาอีกว่า “ถ้าอย่างนั้นเป็นไปได้ไหมที่พวกเขาจะค้นพบฮอร์โมนชนิดที่เรายังไม่เคยเจอ?”
แมททิวเอ่ยอย่างกระอักกระอ่วน “ตามหลักการแล้วไม่น่าจะได้ ถ้าหากพวกเขาค้นพบหรือสร้างฮอร์โมนชนิดใหม่ขึ้นมา แล้วยิ่งเป็นฮอร์โมนที่มีประสิทธิภาพดีขนาดนี้ พวกเขาคงจดทะเบียนกรรมสิทธิ์ และป่าวประกาศให้ทั่วโลกได้รู้จักฮอร์โมนชนิดนี้ไปแล้ว แบบนี้เพียงพอให้พวกเขาหาเงินได้หลายหมื่นล้านดอลล่าต่อปี คุณว่าพวกเขาจำเป็นต้องเสียเวลาซ่อนฮอร์โมนชนิดนี้ในยาด้วยเหรอ? มันไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย！”
“แม่งเอ้ย…..” สมิธขยี้หัว หลุดปากพูดออกไปว่า “ยอมรับเลยว่าไอ้ยานี้ทำผมสับสนไปหมด……”