หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เย่เฉินก็รู้สึกว่าอาจเป็นเพราะข้อกำหนดที่ต้องกินยาอายุวัฒนะในสถานที่ทันที ซึ่งสำหรับราชินีไม่สามารถยอมรับได้
หากราชินีสนใจยาอายุวัฒนะจริงๆ ทางเลือกเดียวของเธอก็คือมาเข้าร่วมการประมูลด้วยตนเอง
ในการประมูลจะมีรายชื่อที่ผ่านเข้ารอบได้สองร้อยคน และแต่ละคนที่ลงทะเบียนสำเร็จ ก็สามารถนำผู้ติดตามมาด้วยหนึ่งคนได้ ซึ่งก็หมายความว่า ในสถานที่ของการประมูลในวันนั้น จะมีคนถึงสี่ร้อยคนเลยทีเดียว
ยิ่งกว่านั้น สี่ร้อยคนเหล่านี้ ย่อมเป็นคนมั่งมีและเป็นขุนนางจากทั่วทุกมุมโลกอย่างไม่ต้องสงสัย ถ้าจะให้ราชินีมาปรากฏตัวในโอกาสเช่นนี้ มันก็คงจะเป็นเรื่องน่าอายไม่น้อยจริงๆ
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ราชินีแห่งบริเตนยังไม่ได้สละราชสมบัติในตอนนี้ และเป็นราชาแห่งบริเตนและอาณาจักรรัฐฉู่อีกหลายแห่ง
หากราชาผู้โด่งดังของประเทศ มาที่เข้าร่วมการประมูลในเมืองจินหลิงด้วยตนเอง หากข่าวแพร่กระจายออกไป มันจะส่งผลกระทบต่อตัวเธอเอง และชื่อเสียงของราชวงศ์บริเตนทั้งหมดอย่างแน่นอน
หลังจากอ่านรายชื่อแล้ว เย่เฉินยังรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เขาไม่เห็นคนที่มาจากตระกูลรอธส์ไชลด์จากในรายชื่อ และก็ไม่เห็นคนที่เกี่ยวข้องกับแม่ของเขาและคนในครอบครัวของอานเฉิงซี ราชวงศ์ของอาณาจักรซาอุดิตะวันออกกลางก็ไม่ปรากฏเช่นกัน
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า หรือว่าทั้งสามตระกูลชั้นนำในโลกนี้ ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับอายุขัยแล้วงั้นหรือ?
มิฉะนั้น ทำไมพวกเขาถึงไม่มาเข้าร่วมการประมูลที่ไม่เคยมีมาก่อนนี้?
หรือว่า ตอนนี้พวกเขายังคงแอบดูอยู่ อยากจะดูสถานการณ์ประมูลนี้ก่อน แล้วค่อยตัดสินใจในอนาคต?
เมื่อเย่เฉินกำลังสงสัยอยู่ในใจ ซ่งหวั่นถิงก็ได้โทรหาเขา และรายงานว่า “อาจารย์เย่ ตั้งแต่ประกาศข่าวการประมูลถึงตอนนี้ ซ่งซื่อกรุ๊ปก็ได้รับโทรศัพท์และอีเมลมากมาย และมีคนมากมายแสดงความเต็มใจที่จะจ่ายเงินมากกว่าหมื่นล้านหยวน เพื่อที่จะซื้อยาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ดโดยการส่วนตัว หนึ่งในนั้นรวมถึงราชวงศ์บริเตน และยังมีเฟ่ยซื่อกรุ๊ปจากอเมริกาอีกด้วย ประธานของพวกเขาบอกว่า พวกเขายินดีที่จะจ่ายห้าพันล้านดอลลาร์ทันที เพื่อขอซื้อยาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ด ซึ่งเป็นการเสนอราคาที่สูงสุดของทั้งหมด”
เย่เฉินหัวเราะเบาๆ และกล่าวว่า “ตอบพวกเขาไปพร้อมกัน โดยบอกว่าการประมูลยาอายุวัฒนะในครั้งนี้ จีชิ่งถังก็ได้รับความไว้วางใจจากเจ้าของลึกลับเช่นกัน บอกพวกเขาว่าในการประมูลครั้งนี้มียาอายุวัฒนะเพียงสองเม็ด และในเวลานั้น จะมีหนึ่งเม็ดถูกประมูลแบ่งขายเป็นสี่ส่วน และอีกเม็ดก็ถูกประมูลขายเป็นทั้งเม็ด และไม่มีเกินกว่านั้นแม้แต่เม็ดเดียว ไม่ต้องพูดถึงห้าพันล้านดอลลาร์เลย แม้ว่าจะเป็นห้าหมื่นล้านดอลลาร์ ไม่ว่าใครอยากจะได้ยาอายุวัฒนะสองเม็ดนี้ก็ตาม ต้องมาเข้าร่วมการประมูลด้วยตนเองในเมืองจินหลิงเท่านั้น!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็กล่าวเสริมอีกว่า “ใช่แล้ว คุณต้องการประกาศให้สาธารณชนทราบว่า ใครก็ตามที่เสนอราคายาอายุวัฒนะ จะได้รับอนุญาตให้ประมูลสำเร็จได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ก็คือว่า ถ้าเขาประมูลสำเร็จหนึ่งส่วนสี่เม็ดได้สำเร็จก่อน งั้นยาอายุวัฒนะส่วนที่เหลือ เขาก็ไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมอีกต่อไปแล้ว”
ซ่งหวั่นถิงกล่าวด้วยความเคารพว่า “โอเคค่ะอาจารย์เย่ งั้นฉันก็จะให้คนไปตอบทีละคนเดี๋ยวนี้เลย”
หลังจากพูดแล้ว ซ่งหวั่นถิงก็พูดอีกครั้งว่า “อาจารย์เย่ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง มีคนมากมายสอบถามอยู่ในระบบการลงทะเบียนว่า ในวันที่ประมูลจะพาผู้ติดตามไปด้วยได้หรือไม่ ในข้อนี้เรายังไม่ได้กำหนดกฎเกณฑ์ที่ชัดเจนเลย คุณลองดูสิว่าควรจะตอบอย่างไร?”
เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดเบาๆ ว่า “ในเมื่ออยากจะพามา งั้นทุกคนที่ลงทะเบียนสำเร็จ ก็สามารถพาผู้ติดตามมาได้ไม่เกินหนึ่งคนเท่านั้น”
“โอเค” ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า “งั้นฉันก็จะลงการประกาศไปที่แพลตฟอร์มการลงทะเบียนให้พวกเขาด้วย”
เย่เฉินนึกอะไรขึ้นได้ และสั่งทันทีว่า “ใช่แล้ว บอกกับพวกเขาว่า แม้ว่าทุกคนจะสามารถพาผู้ติดตามมาได้หนึ่งคน แต่ถ้าการประมูลยาอายุวัฒนะหลังจากการประมูลประสบความสำเร็จ ผู้ติดตามจะไม่สามารถรับประทานได้ มีเพียงผู้สมัครเองเท่านั้นที่จะสามารถรับประทานได้”
เย่เฉินกังวลว่าคนบางคนที่ไม่ต้องการที่จะเปิดเผยตัวตนของพวกเขา จะใช้ช่องโหว่ของผู้ติดตามเพื่อแอบเข้ามา แล้วสั่งให้คนอื่นประมูลยาอายุวัฒนะแทน แล้วตัวเองก็รับประทาน
ดังนั้น ช่องโหว่ดังกล่าวจะต้องถูกปิดกั้นไว้ล่วงหน้า และต้องไม่มีโอกาสให้ใครใช้ประโยชน์จากช่องโหว่ดังกล่าวได้
ซ่งหวั่นถิงพูดด้วยความเคารพจากที่ปลายสาย “ค่ะอาจารย์เย่ ฉันจะอธิบายให้พวกเขาเข้าใจอย่างชัดเจนแน่นอน”
เย่เฉินพ่นลมหายใจ และพูดอีกครั้งว่า “หน้าต่างการลงทะเบียนของเราเปิดรวมทั้งหมดสี่สิบแปดชั่วโมง หลังจากหมดเวลาการลงทะเบียนก็จะปิดลง ภายในสี่สิบแปดชั่วโมงหลังจากปิดการลงทะเบียน รายชื่อผู้เข้ารอบสุดท้ายก็จะถูกประกาศ!”